En soms in die vroee oggend ure **** ek steeds jou stem...
wanneer ek sukkel om te slaap,
                                                                ­                                 maar my lyf deuretrek is van moegheid
                                         , voel ek nog jou sagte aanraking.

Dan ***** jy by my soos die neurie van 'n lang vergete wiegelied in die agterkop,
                                                       ­              of
die weergalming van ons gegillende stemme deur die lang gange van die lewe...

dis dan wanneer die hartseer my tref.
Dit vul die    l e e m t e s     wat gelaat is deur die    s p a s i e s     waar jou vingers altyd so
                perfek
                             In myne gepas het,

in die dooie gevoel,
oor al die plekke waar net jou aanraking
                           soms
genoeg was om elektrisiteit op te wek
                                    wat my nog vir weke speelvol geprikkel het.

Dan vorm dit saam in die [kamers] van my hart,
     waar jou n.a.a.m,
                                    jou < liefde 3
                                                         en jou ~legende*
vir altyd sal bly

... en stroom deur die vensters van my siel...
sodat ek weer 'n gesonde uitkyk op die lewe kan he.

Soos 'n magtige rivier
     loop dit by al die voue af,

       maar altyd met grasie...
en ek huil

Jy het die son gaan haal
Toe dit nag was.
Oor die horison gedraf
En hom terug gesmokkel in jou tas.

Jy het hom net hier , skuins
Bo ons koppe gehang.
Sodat ek jou altyd kon sien
En nooit moes verlang.

Maar die maan het my bygebly
Haar geduldig in my skadu toegevou
-N fluisterstem in my oor
"Kyk, hy mors met jou"

Jy het die son gaan vang
Toe dit nag was
En in sy lig
Sien ek toe , wie jy eintlik was.

Jy het die son vir my gaan haal
En gedink as jy loop
Ek in sy skerp lig sal verdwaal?

Maar toe jy gaan toe hunker die maan
Sy het my trane weg gevee
En ek het saam met haar gegaan.

Gister sien ek jy kom aangedraf
En jy sit die son in jou koffer.
Toe jy weer oor die horison verdwyn
Lag ek en die maan, oor jou nuutste slagoffer.

Ek skrik die 10de Augustus wakker.
Iets voel verkeerd, so swaar, so leeg.
Met 'n knop in my keel raak my gemoed swakker.
Min het ek geweet, dat treur so swaar kon weeg.

Vaagweg **** ek, "I look to you"
"And when melodies are gone"
"I hear you in a song"

Ouma was ons eie Whitney Houston
Haar sterk gees was ons rots.
Al het ons met tye lekker koppe gebots.
Sy was my vestiging, ons familie se trots.

Mag die rose in Bloemfontein altyd ouma se naam onthou.
Die pragtige rooikop dogtertjie in liefde toegevou.
Ouma se omgee het my soveel keer gered.
Die dankbaarheid gekoester in my mooiste gebed.

Mag die voëltjies altyd bly sing
Terwyl ouma se stories mooi herinneringe bring
Ouma was altyd bereid om te help
Vol genade het ouma, harde harte versmelt

Mag oupa altyd verlief bly
Sodat ons verdwaaldes, ook die regte prentjie kan kry
'n 53 - jaar, onvoorwaarlike liefde verhaal
So opreg, en eerlik, die mooiste mylpaal

Dankie dat ouma my aanvaar het vir wie ek is
Al sit ek heel wat die potte mis
Dankie vir alles wat ek by ouma kon leer
Dankie vir elke drukkie, vergifnis, keer op keer.

Dankie vir elke koppie soet tee
Vir al die miljoene trane wat ouma moes afvee
Dankie dat julle vir my alles kon gee
Dat hulle harte net liefde kon skree

Dankie dat ouma my veilig kon hou
Ons verlang alreeds, en sal verewig onthou.
Ons bly, onvoorwaarlik lief vir jou.


Ek gaan ouma mis, al my liefde, Thomas.

met nat oë en stem rasper-hees
sal sy my eers
met kaneel en gemmer genees
met swaar lyf en kop wat klop
salf sy my eers
met heuningwoorde gesond

en wanneer die lewe my hoogtak-drome snoei
bewerk sy my sodat ek opnuut kan groei
met die seer wat nog so rou in haar talm
bid sy eers die onrus in my kalm

en ek weet saans ween en woed
onverbiddelike storms
in haar gemoed
en dan soggens uitgespoel en broos
is sy nooit te swak om haar kroos
eersmaal te troos
vir speelgrond wond of hart wat breek
terwyl daar dubbeltjies soveel dieper
in haar insteek

die plooikuiltjies waar daar gedurig riviere deurgeloop het
vir elke afvlerkkind
die lyntjies waar sy op die mooiste wyse
haarself met ander verbind
waar sy soveel ander se seer verberg
ten spyte van alles wat dit van haar verg

hier sit ek stil en verwonder my
aan Ma se halfweghuis hart wat altyd oopbly