Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
My kinderjare was
Soetsappige drome
En ek het weggesluimer
Agter suiwer onskuld,
Met ń krag van geloof
Wat my oortuig het dat
My God ook jou God is...

Dat elke pad ń onnodige
Veiligheidsgordel verg
Dat elke beursie ń oneindigheid van R20
Note besit het en dat
Elke graf leeg was na die derde dag

Dit was deur die verskillende stadia van bogenoemde
Uiltjies knip wat my
Tot die meerderheids
Besef van addolosensie gebring het.
Selfs al het ek teen ń
Eksponensiële spoed
Ń volwasse begrip ontwikkel
,Was my redenasie oor die
Hiernamaals nog vaag
Met slaap in die oog

Eers toe daar een
langs my Val
En tien aan my sy
Het die drakoniese deun
Van die doodswek my
Uit my snoesige slaap geruk.

Met elke groef wat nuwe
Paaie teer vir my trane,
Elke silwer randjie wat
Lostrek van die donker wolke
En op my hoof kom rus
Soos die koue staal
Van ń koningin se swaard
Wat my inlyf in die
Sidderende realiteit van grootword en lewe

Nou is die droom verby
Nou staan ek op
En vrees om plat te val...
Ek oes en saai
Met ń bekommernis of my ploeg iets sal maai...
Nou word paaie ń lang gebed
Ter beskerming van my hart
Wat ek so maklik uitdeel
En beursies ń kommoditeit
Wat skree van die honger
Soos die mense van ń land
Wat al sy geloof verloor het...

Nou brand die sand my voete
En die seesout droog my vel...
Nou word wraak ń amp
En liefde ń kombinasie
Van gifte en giwwe
, maar ek sal nooit weet
Wanneer is dit wat nie...

Nou word lewe ń gebed.
Ek het ophou my
Kinder rympies sê,
Nou bid ek pynlik swaar
En hoop dat God
Nog genade vir my en
vir jou Sal hê

Amen
En soms in die vroee oggend ure **** ek steeds jou stem...
wanneer ek sukkel om te slaap,
                                                                ­                                 maar my lyf deuretrek is van moegheid
                                         , voel ek nog jou sagte aanraking.

Dan ***** jy by my soos die neurie van 'n lang vergete wiegelied in die agterkop,
                                                       ­              of
die weergalming van ons gegillende stemme deur die lang gange van die lewe...

dis dan wanneer die hartseer my tref.
Dit vul die    l e e m t e s     wat gelaat is deur die    s p a s i e s     waar jou vingers altyd so
                perfek
                             In myne gepas het,

in die dooie gevoel,
oor al die plekke waar net jou aanraking
                           soms
genoeg was om elektrisiteit op te wek
                                    wat my nog vir weke speelvol geprikkel het.

Dan vorm dit saam in die [kamers] van my hart,
     waar jou n.a.a.m,
                                    jou < liefde 3
                                                         en jou ~legende*
vir altyd sal bly

... en stroom deur die vensters van my siel...
sodat ek weer 'n gesonde uitkyk op die lewe kan he.

Soos 'n magtige rivier
     loop dit by al die voue af,

       maar altyd met grasie...
en ek huil
Nog net een trekkie
dan nip ek hom nou.
Ek belowe voor skemer
sal ek ook ophou.
Ophou wat?
Ophou bid?
Ophou smeek?
Ophou om die maan te krater
-te breek?

Nee man net nog ene
voor sy kom.
Die maan en haar blinkers
en haar pikgiet swart blom.
Die rokie streel my kolle
en strepe ,- my seer.
Dan kan ek lekker slaap.

Nog een tretjie voor
die nag my kom haal.
Nog net een tretjie
voor ek moet besin
oor die moeilike tye
en vir my sondes betaal.

Die nag wat ons almal op
die highway van die lewe kaap.
Nog 'n ou entjie
voor ek ook gaan slaap.
Blom In Blou Aug 2020
Wat is
Soet sonder suur
Wat is
Lente sonder winter
Wat is
Lig sonder donker
Wat is
Wolk sonder droogte
Wat is
Kos sonder honger
Wat is
Slaap sonder moeg
Wat is
Lewe sonder dood
Wat is
Ek sonder jy
Wat is
Is sonder niks?

https://blominblou.weebly.com/blog/wat-is
karin naude Apr 2013
niemand behalwe ek ken die krag van jou hartklop van binne. dus die eerste ding wat ek gehoor het. dit het my gekalmeer en gese moenie bekommerd wees nie ek is hier, altyd. gevolg deur 'n rustige stem wat die wind kalmeer. die het gesing en gebid oor my. gesondheid was die meeste gevra. die stem het baie gepraat. dit was goeie tye vir my. al wat ek graag vergeet is die tye wat jy en die ander stem gestry het. dan het jou stem verander na hartseer en bedroef. trane het jou wange gevul terwyl jou arms my omvou het. al stywer en stywer. so belangrik was ek.

die groot dag, jy het gese jy gaan jou hare eers was, maar toe versnel die hartklop en dinge gebeur wat ek nie begryp het nie. jy het ernstig siek geword en nog alleen by die huis. jou arm om my hospitaal toe. ek is gebore saterdag 25 mei 1985.

skielik was ek alleen en weg van my geliefde klop. jy was in 'n diep slaap. mense gehardloop om ons om als weer reg te maak. ai opwindende oomblik. Maar geen arms wat omvou en rustige stem wat bekend is nie. net vreemdheid.
Knuppeldik gaan slaap die stad
na 'n feesmaal van smaak en kleur
vloei die reuke deur die strate
in 'n Brown se beweging van geur.

Alle trommels , trommeldik maar maak 'n lee geraas
en in die donker , agterstrate begin die ander nou te aas

Kom die honger hande uit die sakke
en krap met rook-geel vingernael
soek die skummel in die swartsak
vir 'n laaste dissipelsmaal.

Maar jy is skille , jy is doppe
jy is alles wat laat gril
nie genoeg vir koningstafels maar vir my
net genoeg om die  knaagdiere te stil.

Onerfare soos ek is , vat my hongerbrein ook mis
watter mens kan so dan lewe? watter mens kan so dan eet?
van die lykswa en die straatveers
het hierdie boemelaar vergeet.
Ek is mens en nie 'n vark nie,
(al moet 'n mens ook eet).

En stil vergaan die boemelaar
wat kieskeur ook wou wees,
nog 'n straatkind se ou lykie
nog 'n honger kinder gees...

ek wat was het mos gesien
*** kos op tafels lyk,
en het sodanig hart verloor
op kosse kleur en ruik.

Met 'n bord vol knubbels le die lykie
voor hom , onaangeraak.
Al was kos ook wat kos was daar
het hy te lief vir die droom geraak.

Eerder kwyn en dood verslaan
as om die droom te ruineer.
Eerder dood van honger,
as om hierdie kos , as sulks te eer.
Albatros , albatros
verstik aan my tong
, begrawe geheime
agter die bitterbessie bos,
Waar my geliefde swaai
aan stilswy se galg.
Weenlied van die Albatros.

Ek wortel my moed
in rooigrond en klei
, maar berre my binnegoed
in n blinde man's boek.
Wees vry , wees vry
jou sondes bely
, maar stommemans kreet
oor die liefdesoek.

Albatros , albatros
skree in die waak.
Verslenter jou naam
in die buurt se stil slaap.
En die wraak van die
doodstong sal
jou nietig verlaat.
Deel jou bitter bessies , want
dit was gister reeds te laat.
flavia kurz Nov 2012
Soos die maanlig steel deur die loetjie in my gordyn
Sluip jy my gedagtes in so net voor ek aan die slaap raak
So asof ek ewe skielik van jou bewus word
Terwyl jy eintlik al die heeltyd oor my **** streel
en saggies in my oor fluister oor dinge wat my hart vinniger laat klop
Of, verbeel ek my al hierdie dinge
En is my laaste asem voor Klaas Vakie my wegneem niks meer
As gewone naggeluide en n kwynende gewelfd..
Olivia Kent Dec 2013
Tonight the Robin flew.

Left the land of once was .

Now in eternal peace.

Walked into the light.

Flown legitimately.

Robin left the planet.

Set Mandela free!

And into the light he steps.

From non-religious English girl ..Goodnight sweet sleep and rest in eternal peace.

Slaap goed vader van Afrika-lande

(c) Livvi Kent!5/12/2013
R.I.P Nelson Mandela...I don't know why the caged bird sang but now he's free to fly x
Die waarheid

In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal
In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal
Rowan Deysel Aug 2019
Op hierdie aarde, groen en blou
Met torings wat die lug uit grou
In elke huis waar mens dalk bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In wye winkels en krom kerke
In nommers en vergete merke
Waar ryk sweef en arm lei
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In stede, woude, see en woestyn
In alles, geen, grof en fyn
In luuks, skaars, bont en plein
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In winter, lente, somer, herfs
Met albei vuur en skadu bederf
Waar ook al maan en son mag skyn
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Waar sterre sing en sonne lag
Omring met komberse van die nag
Waar ou gode en planete gly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In ou legendes en sprokies verhale
In dooie sang en in lewende tale
In woorde wat die hart oop sny
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In gister se groot verlate vlug
In môre se onmeetbare sug
In die nou wat ons so graag vermy
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In slaap te dig en drome swart
In die wandel en wonder van die hart
In seer, troos, kwaad en bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Johan Nel Jan 2020
Langwater slaap
langwater duister
ons het verslaap
tot moeder kom fluister

Vind ek myself
tot ek weer soek
die liefde gelees
in die lewe se boek

Seesand getrou
seesand ontbreek
die baai van my jeug
waar dorings nog steek

Ek is nog kind
die eerste geboorte
en so verbonde
is ek nie verstote

En so ver soos dit voel
kan ek nog luister
langwater slaap
langwater duister
© Johan Nel 2020.01.16 14:26
Corina Dec 2014
Dag
De sluiers van de slaap
verdwijnen, het licht
was hier weer eerder dan ik, vandaag
goedemorgen, morgen
vandaag weer, een dag om
wie zal ik pijn doen?
Sean Achilleos Dec 2020
Ek is 'n alleen vlieënde uil
Ek ry op die rug van die wind
Niemand kan my hou nie
Niemand kan my vang nie
Ek lei 'n nagtelike lewe
Vol misterie
Deur die dag slaap ek
En ek **** ... ek **** nogal baie
Ek sit hier bo in my boom
Ek kyk af op die mensdom
Dom is omtrent die woord
Ek wonder hoeveel wysheid julle het
Ek wonder of julle weet *** groot 'n gebrek aan wysheid julle het
Dan in die stilte van die nag sing ek hoo hoo
Om die bygelowiges en die klein gelowiges te rattle
Veral wanneer ek op hulle huis se dak gaan sit
Dadelik skreeu hulle ... Iemand gaan dood!
Dan lag ek lekker in my vlerk vir die klomp simpel goed
Wat hieronder my rond skarrel ... Aih julle klomp liggelowige
My oë kyk deur julle
En ek weet dat julle my nie verstaan nie
*** kan julle tog ... Nooit!!!
Ek bly verre weg van die mens en die dom
Wat net wil moor en vernietig ... Di's julle natuur
Ek hou my een kant ... Want ek is een kant
Written by Sean Achilleos / 28 December 2020
Faye Dec 2021
De nacht is eindeloos,
zeker als je de dageraad onverwacht
begroet na een uur of zes
verlangend naar slaap die niet komt.

The night is eternal,
especially when you greet the dawn unexpectedly,
after six hours of tossing and turning
longing for a sleep that will not befall you.

Ik ben fysiek ziek
van dit alles.
Er raast een manie door mijn lijf
en ik ben bang dat het mij de baas zal zijn.

All of this
has made me physically ill,
mania rushes through my veins
and I fear it will get the best of me.

Mijn maag draait en tolt,
het wentelt zich als zeerovers
op een schip, tiental keren op z’n kop.

My stomach twists and turns,
tips from side to side,
like pirates on a ship,
tons of times upsy-daisy.

Ik ben heel de nacht wakker geweest
radeloos over elke beweging,
peinzend over elk woord
dat jouw lippen verliet.

I have been up all night,
guessing about every move you made,
pondering the meaning of every word
that crossed your lips.

Het is haast infantiel
dat jouw aanwezigheid
zoveel invloed op mij heeft,
ik weet niet waarom ik dat toesta.

It is absurd
how much your presence
affects me,
and I don’t know why I let it.

Ik heb mijn huiswerk gemaakt
naar muziek geluisterd
wel twintig webpagina’s geraadpleegd
mijmerend over jouw gezicht,
schrijf ik gedicht na gedicht.
wat je dan ook wordt,
een muze blijk je in elk geval wel.

I did my homework,
listened to music,
took the advice of two dozen websites,
musing over your face,
I write poem after poem,
whatever you might come to mean to me,
a muse, for now, that inspires endlessly.

Ik heb een nacht slaap verloren
en heb het gevoel dat ik nu
langs de wereld heen leef,
deelnemend, maar niet participerend.

I lost a night’s sleep over you
and feel like I am
living alongside myself,
watching but not interfering.

De nacht heeft mij sterker gemaakt,
ik weet weer waar ik toe in staat ben,
*** ik in elkaar zit,
en ik heb mijn zelfvertrouwen weer herwonnen.

The night has given me strength again,
I am aware once more, of my capabilities,
what makes me tick,
and have found my confidence again.

Ik weet niet waar wij
tweeën naar toe gaan,
of we hetzelfde pad zullen betreden,
of bij de splitsing ieder een eigen weg gaan,
maar ik weet wel dat ik niet wil verdwalen,
en ik zal op het rechte pad blijven,
ook al is het misschien mistig.

I don’t know where the two of us
will end up,
if we will tread the same track,
or at the fork in the road,
will each pick our own path,
but what I do know,
is that I will not allow myself to get lost,
and will follow my trail till the end of the line.

Voor hem tien anderen,
en voor mij misschien vijf.
Ik weet dat ik beter kan krijgen,
ook al lijkt dat niet zo wanneer ik met hem praat.

There are ten others like him out there,
and maybe five like me.
I know I can do much better,
even if I forget during our talks.

Drie dagen,
niet eens drie dagen,
en hij heeft zich als een worm
in het klokkenhuis van mijn hart gewurmd,
en neemt hap na hap,
tot de appel op is.

Three days,
not even three days,
and he, much like a worm,
has burrowed itself
into the core of my heart,
and bite after bite
devours me,
until there’s nothing left.

Ik ben misselijk,
en ik mis je,
een maladie
van eenzaamheid
overspoelt mij.
Dit is niet wie ik ben,
altijd zo helder en duidelijk,
standvastig en vastberaden.
Jij doet mij ijlen
en daarom mag jij het contact
maken tussen ons,
ik heb al genoeg geleden.

I am sick to my stomach,
I miss you,
a fevered loneliness
overcomes me.
This is unlike me,
usually so clear,
determined and steadfast,
you make me delirious,
and that is why you
have to keep up the conversation
between us,
because I have already suffered enough.

Ik controleer zo vaak
of je al iets van je hebt laten horen,
dat mijn ogen langzaam vierkant worden,
ik mis geschreven schrift.

I have been incessantly,
obsessively checking my messages,
to see if you have texted me,
so much so,
that I fear I will end up like Mike TV,
I miss hand-written letters.

Er zal nooit gevoel bij hem vandaan komen,
en bij mij ook niet, zeker nu niet.

He will never reciprocate,
and neither will I, not presently.

Waar komt deze plotse last vandaan?

From whence came this plague, to plague me?
Elymaïs Oct 2020
Daar's 'n plek in ons siele,
War die seer nie kan inkom nie.
Maar waar is hierdie punt,
Waar lê dit binne ons?
In die diepte van ons harte,
Agter die mure wat ons bou,
Kan ons kyk tussen die krake,
En vind 'n Sleutelsteen
Wat ons heel hou?

'n Klein onbreekbare IETS
Waarin ons vergete hoop nog slaap?
'n Picture van wat ons is
Voor die ligte uitgaan

Maar wat sou ons dit noem,
As ons dit selfs kon vind?
Sou ons dit selfs kon herken,
As dit ons in die oë sou staar
En sê: „Ek bestaan“?
Sou ons daarna kon luister,
As ons dit selfs kon **** —
As ons selfs kon onthou
*** om sy taal te praat?

'n Klein onbreekbare IETS
Waarin ons vergete hoop nog slaap
'n Picture van wat ons is
Voor die ligte uitgaan

Daar's 'n plek in ons siele,
Waar die seer kan nie inkom nie.
"There is a part of us that cannot be hurt." — Dan Copes
WitheredWings May 2015
Verscheep mij naar Gedachteloos
Gooi me in de dieptes van Slaap
Vergeet me in de velden van Vriendschap

maar alsjeblieft,
alsjeblieft

Haal me hier vandaan
Filmore Townsend Sep 2015
writing, more than considered normal.
especially with the distraction i've
brought. reading back more, and
i'm surprised time-to-time at the
style and such *******. and perhaps
this is hell. perhaps. *****-driver
as only way out. think about it.
perhaps this is in truth Samsara.
perhaps. then the question why
this vessel is a failure. purpose and
reason for this reiterate. perhaps it
was the purple highlighting of some
sacred text. perhaps, but digressing.
thoughtless with head throbbing as if
coming up. lack of slaap, lack of true rest,
and the hallucinatory aspect has kicked
in. a bit late. though, the wind
looked awful wavey today. and red was
quite loud. perhaps only a hang over,
if only that logic weren't quashed by
absence of rainbows and unicorns.
perhaps if only, but digressing.
orig: 012614 6.39ante
Andrew L Manson Jun 2018
Jouw naam is nooit ver weg.
Zij dwaalt door mijn gedachten
waar zij alles verlicht,
alles in de war schopt
en mij van slaap onthoudt.

Jouw naam is nooit ver weg.
Zij verstopt zich achter mijn lippen,
waar ze geduldig wacht om,
bij iedere zucht die mij ontsnapt,
geluidloos tevoorschijn te komen.

Jouw naam is nooit ver weg.
Ze vloeit rijkelijk uit mijn pen
waar zij, mijn hand sturend,
er zorg voor draagt dat
ik enkel woorden schrijven kan,
die haar prijzen en aanbidden.
Mijn muze wiens essentie
terug te vinden is tussen de zinnen
van alle liederen en poëzie,
welke geschreven zijn over
de liefde en de schoonheid.

Jouw naam is nooit ver weg.
Zij ontwaakt tezamen met mij
en laat mij nimmer vergeten
dat zij het leven mooier maakt,
de wereld mooier maakt.
Dat zij, gewoon door te zijn,
alles mooier maakt.

Jouw naam is nooit ver weg.
seethroughme Feb 2019
dans jy
jou duiwels uit?
bid jy
hulle reg?
sing jy
hulle aan die slaap?
sus jy
hulle gille weg?
of
voer jy hulle gif
tot jy hulle as wapens kan rig?
seethroughme Dec 2018
jy wandel
deur my gedagtes
leun teen die muur
tussen wakker en slaap
en wag
vir my om te ontwaak
vir die sysagte oomblik
waar mure hulself onmaak
waar alles oopvou
waar ek alles inlaat
Daan Nov 2019
Ik slaap met een knuffel
en zij met handgranaten,
klaar om voor het vaderland
De levende wereld te verlaten.

Ik ben slechts een mug
op de hogerstaande rug,
de lang voor mij gebouwde brug
en haal vast nooit diezelfde waarde terug.

Maar dat is oké, het leven,
want ik draag ook mijn steentje bij.
En elke kleine prik die ik kan geven
maakt mijn parasietenzieltje blij.
Ik zeg veel, luister matig en doe weinig.
Als ik dat kon verwisselen, zou ik niet twijfelen, denk ik.
Ik denk dat ik zo nu eenmaal ben.
Dus ik weet niet zeker of ik het kan veranderen.
Misschien wil ik dat net niet graag genoeg
om het echt te proberen

HET LEVEN LATEN

— The End —