mga sulat kalat
na aking ginawa
sa aking tala-arawan.

mga talatang isinusulat
gabi-gabi,
na pinupuno ng poot
at sikip sa dibdib,

na para bang
sinaksak sa salita—
at luhang pumapatak
na parang bagyo.

mga salitang binitawan ko
sumisigaw;
nang ako lang ang nakakadinig
umiiyak;
at nag mu-mukmok sa sahig.

tinatanong sa sarili
bakit?
habang naka-tingin sa aking libro
at pumapatak ang mga luha
bakit?

ilang oras pa ba ang dapat hintayin
para tanggapin ko'y wala ka na sa akin
tila parang sinaksak ng isang patalim
ang puso kong patuloy nagkikimkim

tinatago ang bawat pait
dinadama ang bawat sakit
inaalala ang bawat saya
umaasang ika'y babalik pa

bawat oras ika'y naiisip
ikaw parin hanggang sa panaginip