Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
CRESTINE CUERPO Aug 2017
Simula noong ako'y bata pa,
Iba ang iyong pagpapahalaga,
Paulit-ulit kong itong nadarama,
Isang pag-aaruga,
Na hindi kayang tumbasan ng anong halaga,

Sa panahon na ako'y nagkakasakit,
Ako'y iyong pinipilit,
Di ba't sinabi **** kailangan kong kumapit?
Manalangin sa Maykapal ng mahigpit,
Sapagkat pag-asa'y hindi niya ipagkakait.

Di mo man sa akin sabihin,
Ito'y aking napapansin,
Di mo man banggitin,
Alam kong ika'y nasasaktan din,
Nahihirapan,
Puso mo'y lumuluha,
Kaya't ang tangi kong dalangin,
"Panginoon ako'y inyo na lamang kunin."
Kung kapalit  naman nito'y pasakit at suliranin,
Di ko kayang makita si Papa na ako'y  nagiging pasanin,
at kanyang babalikatin.

Papa ika'y mahalaga sa akin,
Naalala ko pa ang pagkakataong ako'y nagiging malungkutin,
Niyakap mo ako kaya't ako'y nagiging batang masayahin,
Ang halik mo sa akin,
Kaysarap damhin!
Init ng pagmamahal na hindi kayang sukatin!

Pag-ibig na kahit saan kaya kong dalhin,
Habang buhay kong gugunitain,
Himig ng pagmamahalan natin!

O kaysarap dinggin!
Ang tiwala **** sa akin ay hinabilin,
Bagkus ko itong pagyayamanin,
Hinding-hindi ko ito sasayangin,
Habang buhay ko itong pupurihin,
Hanggang sa ito ay magniningning!

100 na tula alay ko sayo!
Ika'y isa sa magiging pahina nito,
Laman ka ng aking nobela,
Na hindi maipagkakailang-----
Ako'y sa'yo at ika'y akin lamang!
Ang tulang ito ay para sa magiting kong ama. Napaka mati-ising tao, at handang magsakripisyo para sa pamilya.
Mabuhay ka aking ama! Mahal na mahal kita.
JOJO C PINCA Nov 2017
Tinatamad ako hindi ko magawang tipahin ang tiklado ng aking computer.
Inaantok ako malamang kinakapos ng oxygen ang utak ko kaya ganito.
Pero ang diwa ko’y gising at gustong sumulat ng tula hindi ito nakatulala.
Anong tula ang susulatin ko? Tungkol ba sa’yo at sa pagsinta nating tuyo?
O patungkol sa bayan kong minamahal na walang utang na loob sa malasakit ng iba?
Ang bayan o ang aking pag-ibig sa’yo alin sa dalawa? Ewan ko nalilito ako.
Pareho kayong mahalaga, pareho ko kayong mahal, pero alam ko na pareho din kayong mawawala. Bakit ko sasayangin ang aking mga salita? Bakit kailangan ko pang ialay ang bunga ng aking kaisipan kung sa bandang huli ito ay mawawalan lang ng saysay?

Hayaan **** mag-diskurso ako kahit sandali lang mahal ko.

Ilan tula na ba ng aking sinulat para sa bayan kong sawi at laging alipin ng mga walang turing at pakundangan, may nangyari ba? Wala naman diba? Walang saysay ang pagliyag ko sa bayang ito na laging lumuluhod at sumusunod sa mga dayuhan. Itong bayan na sa kabila ng kanyang paghihirap at dalita ay laging nangangamuhan at humahalik sa paa ng mga kapitalistang ganid. Ang bayan ng mga taong mahirap paniwalain sa totoo pero madaling bolahin ng mga pulitikong hunghang. Ito ba ang bayan na aking iibigin?

at ikaw naman mahal ko

Batid mo'ng iniibig kita alam mo yan pero para saan ang aking pagliyag sa’yo kung mawawala ka rin sa akin? Oo naman nasasabik ako lagi sa’yo, gusto kitang yakapin, halikan at makasiping sa buong magdamag hanggang sa bukang-liwayway. Pero hanggang kailan ako mananaginip ng gising at mananabik saiyong piling gayong alam ko na hindi ka naman talaga magiging akin sa habang panahon?

Marami ba akong tanong? Pasensya kana ganun talaga ang isang makata, nabubuhay s’ya gamit ang mga salita at tandang pananong.

Pero sige magsusulat ako ng isang tula para sa’yo at para sa bayan ko. Magsusulat ako kahit alam kong walang magbabasa nito. Magsusulat ako at aasa na parang hangal, aasa na may babasa at maniniwala sa aking mga salita. Ipapahid ko ang utak at damdamin ko sa papel na tulad sa isang nababaliw. Magsusulat ako dahil tungkulin ko ito, magsusulat ako dahil alipin ako nito, magsusulat ako dahil ito lang ang alam ko at higit sa lahat magsusulat ako dahil ito ang buhay ko.

Iaalay ko sa’yo mahal kong marupok at sa’yo bayan kong walang utang na loob ang aking tula kahit inaantok at tinatamad ako.
cj Jul 2017
Natandaan ko yung sinabi ng kaibigan ko
Noong nalaman niya yung isa kong kaibigan wala pang assignment
Sabi niya, “May umaga pa.”

Oo, tama siya.
Kasi kalagitnaan pa lamang daw iyon ng linggo
Dahil alas-nuebe pa lamang ng gabi
At halos 8 kilometro ang layo namin sa mga bahay namin
At kaya pa naming magising ng alas-siyete ng umaga

Tama nga siya
Kasi iikot pa daw ang mundo at tayo’y makakakita pa ng pagsikat ng araw
At maliliwanagan sa realidad ng buhay
Buhay na hindi naman natin ninais ngunit inaayos

Tama nga rin siya
Dahil wala naman sinabing makulimlim nung mga araw na iyon
O Ni-isang patak ng ulan ang bababa sa aspalto ng mga sirang kalsada
At buong araw natin masisilayan ang sinag ni haring araw

Tama nga siya
Dahil may 3 pang araw pa bago matapos ang isang linggo
Dahil nakikita na sa kalendaryo niya

Oo, nakita niya lahat.
Alam niya ang nangyayari sa paligid
Bawat numero
Bawat halaga
Bawat detalye ng tinitirhan naming planeta

Ngunit, magkaiba kami ng mundo

Oo, Sabi nga niya
May oras pa
May bukas pa
May umaga pa

Pero paano na ako?

Paano na ako?
Ang aking orasan ay tila hindi na gumagalaw
At ang mga numero nito’y kupas na?
Paano na ang kalendaryo ko
Na ang taon ay nasa taon pa rin ng aking kamatayan?
Paano na ang pag-dating ng umagang inaasahan ko
Kung ang ulan ay halos araw-araw na lamang
At ang langit ay puno ng alapaap?

Paano na ako?
Isang taong pinili na lamang mabulag ng pessimismo
At tuluyan nang hindi masilawan ng optimismo?

Kaya ito ako ngayon
Bumili ako ng bagong mga salamin
Binilhan ko ng baterya ang aking orasan
Bumili ako ng bagong kalendaryo
Binuksan ko din ang aking bintana

Nasilayan ko ang sinasabi niyang umaga

Naramdaman ko ang init ang araw
Gumagalaw na ang aking relo
Nasa tamang taon na ang aking kalendaryo

Oo, tama nga siya
May umaga pa nga
Pero paano mo makikita ang umaga
Kung sa pagsikat ng araw ay ang mga mata mo’y nakapikit pa?

Bumangon ka
Maganda ang araw ngayon
Huwag **** sasayangin
Hanggang hapon lang iyon.
JOJO C PINCA Nov 2017
“Yesterday is gone. Tomorrow has not yet come. We have only today. Let us begin.”
― Mother Teresa

May mga panahon sa buhay ko na nasayang, may mga darating pa siguro pero baka hindi ko na maabutan, tanging ang ngayon ang tangan ko sa aking palad. Sisiguraduhin ko na hindi ito masasayang. Gagamitin ko at pagyayamanin ang ngayon ko sapagkat ito lang ang oras na hawak ko. Magsusulat ako ng mga salitang matulain kahit hindi nila ito tanggapin. Kahit ako lang ang tunay na aangkin sa aking simulain. Kahit malalim ang dagat na aking lulusungin kapos man ang bait ito’y aking gagamitin at titimbulanin.

Walang yumayaman sa pagsusulat ng tula at ang buhay ng isang makata sa panukat ng lipunan ay laging salat. Pero wala na akong magagawa napasubo na ako, matagal ko na itong nilimot at tinalikuran subalit para itong isang sumpang anino na laging nakasunod ayaw akong tantanan. Mabuti pa ang nag-uulat sa radyo at telebisyon dahil may nakikinig pero sa sumusulat ng tula bihira lang ang lumilingap. Putang-Ina bakit ba kasi ito pa ang nakahiligan ko?

Siguro dahil dito ako sumasaya, kasi nagagawa kong bigyang tinig ang tahimik kong isipan. Bakit kasi hindi na lang ako naging payak sa lahat ng bagay lalo na sa gawaing pag-iisip? Bakit kasi masyado akong mapagmasid, mausisa at malikhain sa pagsasalarawan ng mga bagay-bagay? Bakit ayaw magpahinga ng aking diwa?

Hindi naman ako magaling sa tugmaan at sa pagkatha ng mga kinakailangang sukat kaya kinalimutan ko na ito. Pero may ulol na bumulong sa akin “ok lang yan may free verse naman e kung hindi mo kaya ipahayag sa tugmaan gamitin mo ang malayang taludturan”. Kaya ito nanaginip na naman ako ng gising at tinatawag ang sarili ko na isang “makabagong makata”. Putang Ina makatang walang pera at laging nangungutang. Buti man lang sana kung makukuha ko kahit ang kalahati ng tagumpay nina Walt Whitman, Amado V. Hernandez, Jose Corazon De Jesus at Francisco Balagtas o kahit na si Emilio Mar Antonio na lang – e tiyak na hindi naman.    

Kanina pa tumatakatak ang tiklado ng aking computer, ayaw ko nang magsulat pero may demonyo na tumutulak sa akin para gawin ito. Ayaw akong patahimikan ng putang-ina. Kaya’t heto ako at nagpupursige parin. Ang makabagong makata ay hindi na muling tatalikod sa tawag ng tulaan. Kahit walang pera magpapatuloy ako kasi dito ako masaya, masaya pero malungkot din. Ewan, madalas hindi ko maintindihan. Hindi ko na muling sasayangin ang natitirang oras ko.
Euphrosyne Mar 2020
Asa labas ng inyong bahay ako'y haharana
Lumabas ang iyong angkan ikaw nalamang ang hinihintay halina
Lumabas ka na diyan sa iyong bintana aking dalaga
At pakinggan ng mabuti ang aking aawitin kong kanta
Na naka paloob ang tamang sukat at tugma

Itong pag ibig ayokong masayang at pumanaw
Hindi naman sa nagmamadali at uhaw
Sadyang binigay lang ang simpleng babaeng mamahalin ko sino pa ba iyon kundi ikaw
Kaya't hindi na magpapaligoy pa dahil ayoko ng may kaagaw

Ito na haharanahin na kita na masarap pakinggan
Huwag kang umalis at makinig ka lamang
Pasensya kahit sintunado ako
Ang mahalaga ay payagan ako ng magulang mo at ikaw na maging tayo

Marami na naka silay nagmumuka na akong tanga
Itutuloy ko parin ang pag awit sa isang dalaga
Siya lang naman kasi ang rason ng aking pag gising tuwing umaga

Tatapusin ko ang pag harana
Sa isang napaka marikit na salita
Na tatatak sa utak nila
Na aking sinta, mahal kita.

Bawat sukat at tugma
Ng aking kanta
Ikaw ang aking inspirasyon na pinagmulan ng aking harana
Na siya naman nagtulak sa akin gawan ng tono at musika

Kaya pagdating ko sa dulo ng kanta
Sa aking hinaharana hindi ka mapapahiya
Dahil hindi ko sasayangin ang pagkakataon na magmahal ng katulad mo aking dalaga
Haharanahin kita ng mga tulang sulat ko na may sukat at tugma
Wala ka nang kailangan gawin pa dahil  sapat na sa akin ang sabihin **** allen mahal kita
AQ Jul 2015
Ikaw...

Kung nababasa mo ito, ito'y para sayo.

Hindi ko na ito papahabain pa
Hindi ko na sasayangin oras mo
Marami nang panahon ang nasayang
Marami nang pagkakataon ang nawala
Matagal ko na ring tinatago ito
Matagal na kitang mahal
Oo ikaw nga
Oo ikaw na nagpatibok ng puso ko
Oo ikaw na pinasaya ako ng todo
Ikaw na dahilan ng pagsulat ko nito
Ikaw na dahilan din ng lahat ng sakit

Ikaw na...

Hindi alam ang lahat ng ito
Dahil ang alam mo lang ay

Ikaw na...

Kaibigan ni ako.
Candice Jan 2016
Hindi kita pakakawalan,
hindi kita papalitan,
hindi kita sasayangin,
hindi kita sasaktan.

Lagi kitang iintindihin,
masaktan man ngunit pipilitin,
dahil ikaw lang ang sinisigaw ng aking damdamin,
na uhaw na uhaw sa 'yong pagtingin.

Sana'y masabi ko ang lihim na pagtingin,
na sana ako nalang ang iyong ibigin,
gustong lumapit ngunit naduduwag,
sapagkat marami akong kahating naghihintay.

Kung sakali man na ika'y maging akin,
iingatan ko ang 'yong pusong masahol pa sa bituin,
hindi ko maipapangakong hindi papaiyakin,
ngunit pangakong hindi ko sasadyain.
Tula (in english poem), puso (in english heart)
Wretched Dec 2015
Pero siguro nga nababad na lang ang utak mo sa alak.
Isusuka mo lang kinabukasan
lahat ng salita **** binitawan.
Binuga mo lang din palabas ng iyong baga
ang pagmamahal na sinabi **** iyong handang ibigay.
Nabilang ko ang bawat laklak,
bawat sigarilyong iyong nasindihan.
Pinagmasdan lamang kita.
Pinagmasdan
kung paano mo sasayangin itong gabi
para lang iyong malimutan
sa pagsapit ng kinaumagahan.
wizmorrison Jul 2019
Salamin, salamin
Ipakita mo sa akin
Sino ang susunod na papatayin?

Salamin, salamin
Ipakita mo sa akin
Sino ang susunod na tatagain?

Salamin, salamin
Ipakita mo sa kin
Sino ang buhay na aking sasayangin?

Salamin, salamin
Ipakita mo sa akin
Sino ang ulong susunod na puputulin?

Salamin, salamin
Ipakita mo sa akin
Sino ang taong nararapat na puksain?

2:44 PM
1.30.19
JOJO C PINCA Nov 2017
“Seize the moment.”
― Erma Bombeck

Nagtatampo ang araw kaya hindi ito sumisikat,
Hinahayaan n’yang kumapal ang ulap. Hay naku
Tiyak na iiyak ang langit, babaha ang luha na
Hahalik sa lupa.

Nagsusungit ang buwan tila walang paglingap
Sa dilim ng hating-gabi; pati ang mga bituin
Walang pagtangi sa magdamag na lumilipas.

Ganito ang nararamdaman ng puso ko,
Nalulumbay na tulad sa araw at buwan.
Gising ang diwa subalit pagod ang panulat,
Gustong mag-ulat pero hindi makasulat.

Naiinggit ako sa mga makatang hindi kinakapos,
Hindi natutuyuan ang kanilang panulat na laging
Nagmumulat. Hindi ako nagtataka kung bakit sila naging alamat.

Subalit hindi ako padadaig sa lumbay,
Lalabanan ko ang katamaran. Magpapatuloy ako
Sa paglikha ng mga tula. Hindi ko sasayangin
Ang oras na natitira sa akin.
RL Canoy Sep 2020
Kung ikalulugod mo at ako'y pagbibigyan
at iyong tatanggapin ang aking pag-aalay.
Ang buong kagalingan ko'y iyong maasahang
ihahandog sa yapak mo aking Paraluman.

Hindi ko maibigay sa'yo ang katiyakang
sa iyong mangingibig ako'y nakakalamang.
Ngunit maasahan **** ang hangaring dalisay
ay walang makakadaig kahit sino pa man.

Nababatid kong ikaw ay may pinipithaya,
kung gawing panukat ko'y aking kinabahagya.
Ngunit kung papalaring lilingunin mo Sinta'y
hindi ko sasayangin ang matatamong tuwa.
MarieDee Nov 2019
Sa simpleng sulyap nagsimula ang lahat
sa pagdaan ko'y ako'y hinanap
numero ko'y iyong pinagtanong tanong
nakuha mo ito at ako ngayo'y puro tanong
kung paano at kanino mo ito nakuha
ngunit ikaw'y puro kaila
sa umpisa pa lang ay may hinala
na sa kaibigan natin mo ito nakuha
pero heto ka at puro tanggi
hanggang sa huli ito  rin ay nasabi

sa pangungulit ko'y ikaw'y napaamin
na sa akin daw ikaw'y may pagtingin
noong una'y di makapaniwala
para sa akin lahat ay bigla-bigla

mga mensahe mo ang bumubungad sa umaga
di ko namamalayan, ako'y napapangiti mo tuwi-tuwina
maya't maya'y nangungulit
pagkikita natin ay iyong ipinipilit

sa iyo ako'y nakipagkilala at nakipagkamayan
pakiramdam ko ikaw'y tila kinakabahan
sa pagkikita natin ikaw'y biglang nahuhulog
tuwang tuwa at pintig ng puso'y kumakabog

bigla-bigla ikaw'y nagpaparamdam
sagot ko'y gusto **** malaman
katanungan mo'y pinagisipan
pakiramdam ko'y ang gaan-gaan

ikaw'y sinagot at nagkatuluyan
ang araw na ito'y di malimutan
nakipagkita ka upang sa sagot ko'y makasigurado
dahil sa ang akala mo ako ay nagbibiro

pagdampi ng iyong mga labi sa aking kamay
ang sa pagmamahalan nati'y naging patunay
walang araw ang di mo ako napapasaya
sa aki'y ikaw ang nagbibigay sigla
halos araw-araw gusto natin makita ang isa't isa
pero hindi maari, pagkat  mainit tayo sa mata ng madla

walang kasingsarap mga nakaw **** sulyap
hindi man natin maikukubli
o kay saya ng mga nakaw na sandali
mahirap man ito sa atin
pero lahat ay gagawin at kakayanin
pag-iibigan nati'y di sasayangin
Lecius Dec 2020
(Tulang alay kay A k i n g  m a n l a l a y a g  🛶)

Kung may pag-kakataon lamang, na iatras ang kamay ng orasan, at iangkop ito sa aking kagustuhan, nais ko bumalik sa panahon na 'di kalayuan-- dalawang taon bago kasalukuyan.

Babalik lang ako sa araw na kung saan ako pa ang kasabay, sa bawat hakbang ng paa sa pag-lalakbay.
Pipigilin ko ang oras sa bawat segundo nitong pag-patak. Ititigil ko ito upang sariwain ang ala-alang ito, hanggang sa ito'y hindi ko na makalimutan.

Hindi ko na palalampasin ni sasayangin, lulubos-lubusin ko na dahil sa pagkakataong tumakbo muli ang oras, tatahakin na nito ang daan na kung saan, iba ang iyong kasabay sa pamhabangbuhay

Nais lamang sa muling pag-kakataon, makasama siya sa pag-lalakad patungong sakayan habang pinag-kwekwentuhan namin, ang mga kaganapan sa lumipas na mag-hapon.

Hindi ko ito gagawin upang baguhin ang mga bagay gaya ng karamihan. Gagawin ko ito dahil nais kitang muling makasama at masabi sa'yo na sa akin ay naging mahalaga ka. Na kahit kailan ay patuloy ka parin sa'king mahalaga kahit na hindi tayo ang itinadhana
Jed Roen Roncal Dec 2021
Nagkakilala tayo sa mga panahon na kailangan ko ng saya
Pinaramdam sakin na d ako mag-iisa
At dahil dun ay nahulog ako sayo sinta
Ngunit ako'y nabigo at nawalan ng pag-asa

Tinigilan kong kausapin ka
Sinubukan ko ngunit d ko kinaya
Ang puso ko'y hinahanap hanap ka
Sa isipan ko'y hindi na talaga mawala wala

Kaya aking sinubukan ulit
Kahit na masaktan akin paring pinilit
Mabigo man ulit
Okay lang basta sa babaeng aking iniibig

Ngunit ngayo'y nag-iba, sayo ako'y hindi nabigo
Ako'y iyong binigyan nang pag-asa
Hindi ka sasaktan yan ang aking pinapangako
Sa aking pagmamahal ikaw ay makakaasa

Hindi pa man tayo ganun katagal
Pero sigurado akong tayo'y magtatagal
Kahit minsan relasyon ay tumatamlay
Wag kang mag-alala hanggang dulo hahawakan ko ang iyong mga kamay

Para sa babaeng pinakamamahal ko,
Wag kana sanang maglaho pa sa piling ko
Pangako ko hindi ko sasayangin ang isang tulad mo
Pag-asa ang dala saakin ng isang tulad mo

Hanggang dulo na sana
Pag-iibigan nating dalawa
Wala sanang makagiba
Sa mga pangako natin para sa isa't isa

Mahal, panghahawakan ko ang ating pag-iibigan
Walang hanggang yan ang aking aasahan
Makasama ka hanggang kailanman
Walang gigiba sa ating pagmamahalan

Mahal na mahal kita iyan ang pakakatandaan
Kahit anong mangyari hindi ka iiwan
Sa altar ika'y pagmamasadan
Hanggang salitang "oo" ay iyong mabitawan
Parecious816 Jan 2019
Bagong taon nanaman
Bagong taon, Bagong buhay
Bagong pag asa, at higit sa lahat bagong pagkakataon para sa pagmamahal, pagpapatawad at pagbabago

Isang pagkakataon ang ibinigay
Sasayangin pa ba ito?
Maraming tao ang bibihirang mabigyan ng pagkakataon
Sabi nga nila 'grab the opportunity'
pero pano mo matatanggap ang isang pagkakataon kung ang resulta'y maraming magbabago
pagbabago na  pweding magdudulot ng saya o galak
Handa ka ba rito?

Aba'y dapat lang
Sa bawat pagkakataon
Maging matapang
Sa bawat pagbabagoy
Maging handa

Buksan ang isipan
Punan ang puso ng pag asa at sayay dahil habang may buhay may pag asa
Dahil habang buhay
May bagong pagkakataong dala
DRIXXX Aug 2019
Sa bawat araw nananabik ako
makita ka kahit sandali
di mapigilan ang aking nadarama
sa tuwing hawak ko ang iyong  mga kamay

Pipikit at sasayaw sa mga alala
na tayo lang dalawa ang nakakaalam
mga tawanan ,kulitan at harutan
naiisip ko na sana dito nalang tayo

Dito... sa tabi ko mag kasama ikaw at ako
nakapulupot sa mga yakap ko
sabay bulong na nandito lang ako
pero lahat pala may dulo


dahil sa mundong ito lahat pala ay hiram
na pwede mawala kahit anong oras at panahon
at kung bibigyan ako bumalik sa kahapon
mamahalin kita ulit
  at hinde sasayangin ang pag kakataon....
Still in love with you <3

— The End —