Isang-libo, siyam na raan, siyamnapu't-siyam
Nang una nilang marinig ang pagtangis

Dalawang libo't labing-walo
Napakarami kong gustong bigkasin
Pero nauutal ako't lumalabas pagiging utak alipin
Para sa'yo sana, gusto ko pa ring sabihin,
Na, patawad Felipe, kung kay hirap **** mahalin

Wala ako nang tumangis ka kay Macoy
Huli kong nalaman ang tungkol kay Luisita
Masyado pa ba 'kong musmos upang ibigin ka?

Lubha lamang daw akong bata
Nagpupuyos ang damdamin
Walang pang kaalaman magdesisyon ng tama
Mapusok at madaling matangay
Manatili na lamang daw ako sa klase,
at kinabukasan ko'y sa mataas na marka ibase

Kaya't pinilit kong hindi pakinggan ang pagdaing mo
Ano bang alam ko upang magalit, maghimagsik?

Batid ko man ang kasaysayan mo sa mga prayle, kano't hapon, labis ko pa ngang inidolo si Luna't Bonifacio noon

Hindi ba't namatay rin sila sa kasibulan nang dahil sa'yo?
Natatakot ako, na balang araw iyon rin ang sapitin ko sa piling mo
Mainit ang puso ko, pero malamig ang paa't kamay
Hindi ko kayang palayain ka
Tipid ang boses ko upang ipagsigawan ka
Nagtagpo tayo sa panahong akala ko malaya ka na

Hindi ka pa pwedeng umiyak
Hangga't hindi pa tapos ang lahat
Ano bang alam mo upang magalit, maghimagsik?

Ngunit hindi ko kayang lumingon pabalik
Hindi ko kayang matulog muli nang wala ang 'yong halik
Hindi ko kayang mahimbing nang wala ang mga gunita

Dekada Sitenta.
Bungkos ng namumuong nana
Nilalapnos ng kumukulong tubig
Dumaranak ang dugo sa sarili **** balat
Tumatalilis at tinatanggalan ng bayag

Paiikutin ang roleta't ipuputok sa sintido
Ihihiga ang katawan sa bloke ng yelo
Papasuin ng upos ng sigarilyo
Ibabalanse ang katawan hangga't may lakas pa ang kabayo
Hindi ito mga metaporang naririnig ko lang sa mga kwento

Hindi na ako magtataka kung may diyos pa ba
A kung kahit isang beses nilingon ka man lang niya



Kung ang nakikita ng mata ay dumudurog ng puso
At ang mga salita ay pumapainlalang

Silang 'di nakaririnig ay dapat kalampagin
Hampasin ang higanteng pintuan at sipain
Ang pader na marmol na walang bintana
Galit na sumusunog ng patay na tala
Hindi kumakalma, pilit nagbabaga, nagtatangka

Ano bang alam ko upang magalit, maghimagsik?
Maaari ko bang palitan ng paglilingkod ang iyong biyaya?
Mas madali naman siguro magsalita
Kung 'di mo batid ang paghangos ng maralita


Mainit ang puso ko, pero malamig ang paa't kamay
Hindi ko kayang palayain ka
Tipid ang boses ko upang ipagsigawan ka
Nagtagpo tayo sa panahong akala ko malaya ka na

Nang masulyapan ka nang unang mabuksan ang aking paningin
Gusto ka lang naman palaging kita ng mata
Wala pa man natatakot na akong makitang umiiyak ka
Mas mapalad ba ang mga bulag o tulad kong piring ang mata?
Hinayaan mo akong maging alipin
Itinatatwa ko ang araw na namulat ako
Ang hirap naman kasing maka-usad mula sa'yo
Matapos mabura ang mga kasinungalingang sa'yo'y ibinabato
Kumbaga, ikaw 'yung maraming sakit na pinagdaanan, dadagdag pa ba 'ko?
Patawad
Oh, Felipe, kay hirap **** mahalin

Habang binabasa ko ang kasaysayan ****
Nagaganap pa rin hangang sa ngayon
Parang itinutulak ang aking sikmura
At ang balat ko'y nagsisiklabo
Hindi tumitigil ang mga luha

Ilang taon matapos maghalal ng bagong pangulo
Pinaulanan ng bala ang mga humihingi ng reporma


Dalawang-libo't apat
Matapos ang tatlong dekada
Mga batas na pabor lang sa mayama't may kaya

Gusto lang naman namin mabuhay
Nang hindi inaagaw ang aming kabuhayan
Nagtatanim ng bala't hindi binhi
Umaani ng bangkay hindi punla

Lupa mo'y hinulma ng dugo
Parang imbes na pataba ay pulbura ang inaabono
Para bang ang buhay ko sa'yo'y Walang katapusang pakikibaka
Para bang ang inaani ko'y dusa sa Buong buhay na pagsasaka


Dalawanlibo't-siyam
Matapos ang apat na taon

Kinikitil nila isa-isa ang mamamahayag
Nilibing ng traktora't patong-patong ang buto't balat
Pinagkanulo mo at hayagang pumayag
Mga berdugong hinayaan mo lang lumayag

Dalawang libo't labing-lima
Nangingisay sa walang habas na pangraratrat
Hanggang huling hininga'y maubos, mawala sa ulirat
Apatnapu't-apat **** mandirigma
Lumusong sa mapanganib na kagubatan na walang dalang sandata o pananggalang man lang
Malupit ka, hanggang saan ipagtatanggol ang laya mo?
Hindi pa ba sapat ang lahat ng luha?
Nagsasakripisyo para sa hindi siguradong pagkakakilanlan bilang Pilipino


Ikalawang Milenya.
Ngayon naririnig ko na ang pagpapatahimik laban sa karapatan **** magpahayag
Nagsasakripisyo ng dugo ng mga tupa
Para sa huwad na pag-unlad
Pinapatay ng bala ang uhay
Habang matapos tapakan ang upos ng sigarilyo,
Pagtatalunan ang dilaw at pula
Kung sino ba ang mas dakila
Aastang **** na tagapagligtas
Na siyang hawak ang lahat ng lunas
Napakarami nang diyos sa kasaysayan
Pawang dinikta, ibinigkis ang kalayaan

Ninais kong mahiga na lamang at hintayin ang bukang liwayway
Na pinangarap din noon ng mga ilustrado't rebolusyunaryong mararangal
Wala nang lunas ang sumpa ng edukasyon
Magpalaya ng isipang noo'y nakakahon

Wala sa akin noon ang lakas ng bagyo
Hanggang sa nabatid kong malulunod na rin ako
Wala akong nagawa kundi tumangis

Felipe, lumuluha ka rin ba? nasasaktan ka pa ba o manhid ka na?

Gayunpaman, tahan na, Felipe, tahan na.

“Set wide the window. Let me drink the day.”
― Edith Wharton, Artemis to Actaeon and Other Verses

Matapang, sino ang tunay na matapang?
Yung siga ba sa kanto?
O yung pulis na marami nang na-tokhang?
Hindi kaya ang senador ng oposisyon
Na laging bumabanat sa administrasyon?
O baka naman yung mamang komentarista
Sa radyo at telebisyon?

Saludo ako sa mga sundalo’t pulis na
Nakipaglaban doon sa Marawi. Walang
Sindak ang mga bombero na sumusugod
Sa nagngangalit na dila ng apoy.
Hindi matatawaran ang kagitingin ng
Mga nagpapakasakit para sa kalayaan
At kapakanan ng inang bansa.

Pero may ibang anyo ang katapangan
Na mas malalim at kahanga-hanga.
Ang katatagan ng puso at isipan sa gitna
Ng dusa at malagim na paghihirap.
Ang hindi pagsuko ng kaluluwang hindi
Kayang ibilanggo ng takot at banta ng paghihirap.

Si William Ernest Henley ang bayani ng
Katapangan na tinutukoy ko s’ya ay di nalupig
Kailanman. Hindi s’ya sumuko sa siphayo ng kapalaran
Hanggang sa huling sandali.

Pagnilayan natin ang kanyang Invictus:

“Mula sa gabing bumabalot sa akin,”

May mga kawawang nilalang na walang umaga
Ang kanilang buhay puro gabing madilim
ang laging umiiral. Walang liwanag, walang bukang-liwayway.
Mula pagkabata hanggang pagtanda puro hinagpis at pait
Ang kanilang laging sinasapit.

“Kasingdilim ng hukay na malalim,”

Maraming bangin sa buhay ng mga kapos palad
Na nakabaon sa dusa at hilahil. Hindi nila ito ginusto
Hindi kailanman pinangarap kaya’t hindi nila ito
Kailanman matatanggap.

“Sa mga diyos, ako’y nagpapasalamat”

Ang mga kawawang mahihirap at mga mangmang
Sa kaalaman na laging salat sa mabuting paliwanag
Ay laging nagpapasalamat sa diyos. Salamat sa diyos……
Hahaha….. walang diyos mga hangal. Kung may diyos
Wala sanang kahirapan at kaapihan na umiiral.

“Sa kaluluwa kong hindi natitinag.”

Katawang lupa lang ang sumusuko
Ang kaluluwa at pusong matatag
Kailanman ay hindi ito magagapi.

“Nahuli man ng pangil ng kapalaran,”

Ang pangil ng malupit na kapalaran
Ay laging nakabaon sa leeg ng mga hampas-lupa
At mga walang makain sa araw-araw.
Pero hindi nito kayang sakmalin ang mayayaman at
Ang mga burgis. Bahag ang kanyang buntot
Sa harap ng mga panginoon.

“Kailanma’y di nangiwi o sumigaw.”

Kahit sumigaw ka at ngumawa nang husto
Walang tutulong sa’yo, walang makikinig
Dahil bingi ang mundo at bulag ang mata
Ng panginoong mapagpala.

“Sa mga pagkakataong ako’y binugbog,”

Paos ang tinig ng mga inang mapapait kung humikbi
Mga pinanawan ng pag-asa at ulirat dahil sa pag-iyak
Walang saysay ang sumigaw – nakaka-uhaw ang
Pag-iyak magmumukha ka lang uwak.

“Ulo ko’y duguan, ngunit ‘di yumukod.”

Bakit ka naman yuyukod sa putang-inang kapalaran
Na walang alam gawin kundi ang mang-dusta at mang-api.
‘Wag mo’ng sambahin ang isang bathalang walang-silbi,
Lumaban ka at ‘hwag magpadaig.

“Sa gitna ng poot at hinagpis”

Galit at lungkot ito ang kapiling lagi
Ng mga sawimpalad. Malayo sa masarap
Na kalagayan ng mga pinagpalang sagana
Sa karangyaan at kapangyarihan.

“At sa nangingilabot na lagim,”

Nagmistulang horror house ang buhay ng marami
Walang araw na hindi sakbibi ng lagim, walang oras
Na hindi gumagapang ang takot. Takot sa gutom, sakit,
At pagdarahop.

“Mga banta ng panahong darating,”

Bakit ang mga walang pera ang paboritong
Dalawin ng katakot-takot na kamalasan sa buhay?
Ganyan ba ang itinadhana ng diyos na mapagmahal
At maunawain? Nakakatawa diba?
Pero ito ang katotohanan ng buhay.

“Walang takot ang makikita sa ‘kin.”

Tama si Henley bakit mo kakatakutan ang lagim
Na hindi mo naman matatakasan? Mas mabuti
Kung harapin mo ito ng buong tapang at kalma.

“Kipot ng buhay, hindi na mahalaga,”

Para sa isang lugmok sa pagdurusa wala nang halaga
Ang anomang pag-uusig at kahatulan na nag-aantay.
Impeyerno? Putang ina sino’ng tinakot n’yo mga ulol.

“O ang dami ng naitalang parusa.”

Parusa, ang buong buhay ko ay isang parusa.
Ano pa ang aking kakatakutan na parusa?
Hindi naging maligaya ang buhay ko ano pa
Ang mas malalang parusa na gusto mo’ng ibigay?

“Panginoon ako ng aking tadhana,”

Oo ako lang ang diyos na gaganap sa aking
Malungkot na buhay. Walang bathala akong
Tatawagin at kikilalanin ‘pagkat wala silang pakialam sa’kin.

“Ang kapitan ng aking kaluluwa.”

Walang iba na magpapasya sa aking tadhana
Ako lang hanggang sa wakas ng aking hininga
Ang dapat na umiral.

Si Henley ang tunay na matapang dahil kahit
Pinutol na ang kanyang mga paa, sa gitna ng sakit
At matinding dusa hindi s’ya sumuko. Ang kanyang
Kaluluwa ay nanatiling nakatayo.

Inukit ko ang pangalan nating dalawa sa isang puno
Simbolo Ito kung gaano kita ka mahal, mahal ko
Naka ukit sa punong iyon lahat ng ating mga pangako
Mag mamahalan tayo pang habang buhay kahit labag man sa atin pati ang mundo

Sabay tayong nangarap noon
At alam kung balang araw matutupad iyon
Pero tila labag talaga sa atin ang mundo
Mga pangako'y bigla nalang nag laho at na pako

Tinangay ng malakas na hangin ang munting pangarap natin
Tila kahit saan ito tangayin ay kay hirap na itong hanapin
Bakas ang pangungulila at lungkot sa aking mga mata
Dahil kahit katiting na pag-asa'y di ko na makita

Umalis ka at ako'y iyong iniwan
Lungkot at pananabik na sanay babalik ka at hinding hindi na kita bibitawan
Para akung pulubing palaboy laboy kahit saan
Tulad ng pag mamahal natin di ko alam kung saan ang patutongohan

Iyong ngite na parang araw na nagbibigay liwanag sa buhay ko
Pero ang ngiting iyon di ko na nasisilayan kaya biglang nag dilim ang mundo
Mga yakap mo gusto kung madama muli
Mahal ko bumalik kana at alam kung hindi pa ito ang huli

Madalas akung pumupunta doon sa may puno kung saan naka ukit ang ating mga pangalan
Dahil alam ko na doon mo ako iniwan at doon mo rin ako babalikan
Tila buhay ay parang sentonadong guitara
Wala nang direksyon ang mga nota dahil nawala na pati yong kopya

Lumipas ang ilang araw hindi ka parin bumabalik
Mas gustohin ko nalang sumoko dahil dito sa sakit
May bagong pangarap kana ata diyan mahal dahil di muna ako binalikan
Masakit pero sige sisimulan narin kitang kalimutan

Tumanda na ang munting kahoy na ating pinag ukitan
Kay tanda narin ng pag-ibig natin na iyong tinalikuran
Ilang taon na ang lumipas at kay rami na ang nag bago
Pero pag mamahal ko sayo pang habang buhay naka ukit sa punong ito

Ngayon may kanya kanya na tayong sariling buhay
Buhay na pinangarap natin Pero ito'y namatay
Masaya na ako mahal sa buhay kung ito
Sana ganon karin katulad ng nararamdaman ko sayo

Mahal ang punong ito, ay mananatiling simbolo at Manana tiling naka ukit ang ating na udlot na pangako

Elementarya ako nang pinangarap kong maging manunulat,
Kaya't nagsikap ako at natutong magsulat
Ikatlong taon ko sa hayskul nang isulat ko ang kuwento nating dalawa
Kuwentong pinangarap ko pang maipa-imprenta
Kaya't pinaghusayan ko ang paglikha at pagdetalye
'Straight to the point' at walang mga pasakalye
Maraming natuwa sa bawat tulang alay ko sayo,
Pero sa lahat ng yun? Kritisismo at pangungutya ang isinusukli mo
Ngunit hindi ko inintindi iyon at patuloy akong sumulat,
Baka sakali.. isang araw,malay ko? mata mo'y mamulat
Mamulat sa pag-ibig na ibinibigay ko,
Baka isang araw,makita mo rin yung halaga ng mga regalo ko,
Baka isang araw, masuklian mo rin yung pagmamahal kong buo
Baka kasi wala ka lamang barya,
At nahahanap ng panukli kaya ka abala,
Kaya naghintay ako ng ilang taon,nagpakatanga..
Pero mukhang di na yata ako masusuklian pa
Kaya naisip kong makuntento sa kung anong meron tayong dalawa
Pagkakaibigan.
Pero di ko maiwasang masaktan
Sa tuwing magkukuwento ka o nagtatanong tungkol sa kanya,
Hinahayaan ko na lang at least nakakausap kita!
Kahit na yung paksa natin madalas,tungkol lang sa musika
Ayos lang! Basta nakakausap kita.
Kahit nagmumukha na akong tanga
Okay pa rin! Basta nakakausap kita.
Ngunit nakakapagod din maging tanga
Kaya mahal, ako'y magpapaalam na.

Sa paglapat nitong panulat sa aking kwaderno
Ay isusulat ko na ang huling bahagi ng ating kuwento,
Tutuldukan ko na ang mga huling pangungusap
At puputulin na ang mga ilusyon ko't pangarap
Dahil kung hindi'y lalo lang akong mahihirapan
Lalo lang akong masasaktan.
Makapal na ang libro,paubos na ang mga pahina
Nakakaumay ang kuwento na pinuno ng mga luha
Panahon na sinta ko upang mag umpisa akong muli,
Hindi ko na hihintayin ang hinihingi kong sukli
Pagkat panahon na rin upang sumaya akong muli.

Salamat sa lahat ng alaala
At pasensya na sa mga abala
Mahal ito na ang huli kong regalo
- Hindi ko na ibabalot pa
Pagkat alam kong wala ka rin namang pagpapahalaga
At sa huling pagkakataon,gusto kong malaman mo,
Na may isang AKO na minsang nagmahal sayo.
Ito na ang huling pahina ng ating libro
At sa pagsara ko dito,kasabay ang paglisan ko sa mundong ginagalawan mo.

Para lang sa tabi,
Manong, ako'y may nakalimutan,
Pakitabi na lang sa tindahan ni aleng bebang.

Araw araw ikaw'y lagi sinusulyapan.
Sa likod mo ako'y lagi nagaabang.
Isang lingon mo lang araw ko'y nagkakakulay.

Isa kang bituin sa kalawakang walang ningning.
Komersyal sa tV na puro drama ang naririnig.
Hangin malamig sa tag-araw na sobrang init.

kaya para lang sa tabi,
Manong, ako'y may nakalimutan.
Pakitabi na lang sa tindhan ni aleng bebang.

"Iha, ano bang nakalimutan mo?" tanung ni Manong
"Puso ko po 'nong!" sagot ko.

Ako'y bumaba sa jeepney,
Tumakbo at ikaw ay hinanap,
Nakita ka ako'y bigla sumaya.

"Hoy, ikaw ibalik mo ang kinuha mo?" sabi ko.
Ngtaka at napakamot ka sa iyo ulo.
"Miss, nagkakamali ka ata." sagot mo habang ngumingiti sa akin.
"Paano ako magkakamali sa tao kumuha ng puso ko".

Ikaw'y ngumiti at ako'y nsilaw.
Doon ngsimula ang istorya natin dalawa,
na noon'y pinangarap-ngarap ko lamang.

Pagasa Nasaan ka na nga ba?

tila Ako'y iniwan mo ng nagiisa

saan ang pagasa na ako pa ang

pipiliin niya

Pagasa Nasaan Na ang pagmamahal

na binanggit niya noong kami pa?

Naglaho na nga ba? O sadyang Pinaasa niya lamang ako na Ako'y
mahal niya

Nasayang lahat ng pinangarap naming
dalawa

pangarap na sabi niya ay tutuparin namin ng magkasama

Pagod... Pagod na ako

Sa bawat Segundo na lumilipas
Sa patuloy na pagtakbo ng oras
Sa pagsilay ko sa mga dahong dahan dahang nanlalagas
Isang salita ang ninanais kong sayo’y sana’y mailabas

Natatandaan mo pa ba? Kung paano tayo nagsimula
Kung papaano ko hindi napigilan na ang puso’y sayo’y tumibok na lang bigla
Naging tungkulin ko na ang mahalin ka
Simula ng sambitin mo sa akin ang mga katagang mahal kita

Ang mga ngiting umaabot sa ating mga mata
Ang mabubulaklak na salitang nagpapakilig sakin sa tuwina
Ang mga yakap na nagdudulot ng ginhawa
Tila yata isang ala-ala na lamang na unti-unting nawawala

Pagod na ako…
Pagod na pagod na ako
Gustong gusto kong sumuko
Gusto kong burahin ka sa buhay ko
Gustong gusto kong ibalik ang panahon na hindi pa kita nakikilala
Pero anong magagawa ko?
Baliw tong pusong to.

Handa akong ipagpalit lahat bumalik lang ang dati
Ang mga panahong ang halik at yakap mo ang gamot sa aking sakit
Ang ngiti at tawa mo ang nagpapagaan sa bigat na nararamdaman
Ang presensya mo lang sapat na upang maging dahilan

Pero ngayon paulit-ulit na sumasampal sa akin ang katotohanan
Pagod na ako kaya kailangan ko ng tigilan

Ikaw parin ang mahal ko
Ikaw at ikaw parin ang nasa isip ko
Pero gustong sabihin sayo na hindi sapat…
Hindi sapat ang meron tayo para tanggapin ko ang lahat

Napagod ako noon pero pinilit kong lumaban
Napagod tayo sa kung anong meron satin, pero isinalba ng ating pagmamahalan
Pinilit kalimutan lahat ng sakit
Ginawa ang lahat para hindi mawala ang ating kapit

Pero lahat ng nararamdaman ko sumabog na tila isang bomba
Sakit, hirap, bigat sa kalooban, lungkot, panghihinayang at pagod
Pagod na kahit ilang beses **** hilingin na magpahinga
Hinding hindi na kayang burahin na parang isang permanenteng tinta

Pero hindi ko na talaga kaya ang aking dinadala
Hindi ko na kayang pigilin ang pagbuhos ng aking mga luha
Hindi ko na kayang humakbang pa at umabante
Hindi ko na kayang hawakan ang iyong mga kamay at bumalik sa dati

Nauubos na ang natitirang lakas
Mga sugat sa puso ko ngayo’y nababakas
Mahal ko pero masakit na....
Gusto ko pa pero nakakasawa na....

Sa bawat Segundo na lumilipas
Sa patuloy na pagtakbo ng oras
Sa pagsilay ko sa mga dahong dahan dahang nanlalagas
Isang salita ang ninanais kong sayo’y sana’y mailabas

Mahal Ko…
Patawad… pero dito na natatapos ang ating storya
Pinangarap man nating maging hanggang kamatayan pero ngayo’y natapos na
Dalawang salitang noo’y kilig ang dulot
Ngayo’y isang matilos na patalim na saking puso’y gumabot

Pinapalaya na kita…
Pasensya at napagod ako sinta

Tournament.
Diyan unang nagtagpo ang ating mga landas,
Ilang taon pabalik noon, at medyo matagal na rin ang lumipas
Oo, aaminin ko agad kitang natipuhan
At nabighani ako sa taglay **** kagandahan
Kaya nga pinangarap kong ika'y maging akin
At umasa akong pareho tayo ng damdamin
Pero Mali pala ako ng akala
Mali ako ng hinala
Pagkat minsan,isang araw
Sa condo ng iyong kaibigan ako'y pinadalaw
At nagulat ako sa aking nadatnan
"Set-up" pala yun! Ba't di ko naramdaman?
Simula nun di na kita kinausap
Kaya nga tila natupad Ang munti Kong pangarap
Nang minsan mo akong yayaing magtanghalian
Na siyang naging simula ng ating pag-iibigan.
Pag-iibigang Perpekto at makulay,
Hinahanap ng marami—isang pag-ibig na tunay
Pero sa isang pagkakamali ay biglang nawala
Sa mundong ito'y naglaho na tila isang bula
Oo! Kasalanan ko ang lahat !
Dahil sa iyo mahal ay hindi ako naging tapat
Patawad.
Yan Ang tangi Kong nasambit noon sayo
At salamat sa Diyos dahil tinanggap mo pa ako
Kaya't pinilit Kong maayos Ang nasira nating relasyon
Dahil Ang lokohin ka ay di ko naman intensiyon
Mahal kita! Dalhin man ako sa ibang daymensiyon
Pero di ko inaasahan— bigla kang nagbago,
Mas naging mahigpit Ang iyong pakikitungo
Umabot tayo sa puntong tila ako'y nasasakal
—puso mo'y nagdududa sa aking pagmamahal
Pakiramdam ko,  ako'y nakakadena
Pagkat Bawal Ang lahat, para akong nasa selda
Isang preso ng pag - ibig, kamay mo Ang nagsilbing rehas
Lumipas Ang isang taon— ganoon pa rin Ang dinaranas
Ako'y nag -isip-isip at ninais magpahinga
Kaya't ako'y umalis sa kanlungan mo sinta!
Hinanap Ang sarili sa kalayaan Kong natamo
Ngunit kinalaunan, akin ding napagtanto
Hindi ko kayang mabuhay kung wala ka
Malungkot ang buhay at ayokong mag-isa
Lumipas Ang araw,babalikan ka na sana
Ngunit sadyang mapaglaro Ang tadhana
Pagkat sa aking muling pagbabalik, meron ka nang iba!
Nanlumo ako at mundo'y bumagsak
Puso ko'y nadurog at nahulog sa lusak!
Sa mata Kong may hinagpis, luha ay dumanak—
Mahal! Paano na Ang bawat nating balak?
Itatapon mo lang ba iyong sa gitna ng kawalan?
At hahayaan mo akong mawala sa dagat ng kalungkutan?
Alam Kong kasalanan ko na naman ito!
Pero di ba't kagagawan mo rin 'to?
Mahal bakit ako lang Ang nagdurusa?
Bakit tila ika'y walang pakialam at hanggang ngayon ay nagsasaya?
Ganito mo lang ba tatapusin Ang ating kuwento?
O baka isa lang itong bangungot sa pagtulog ko?
Mahal pakiusap, gisingin mo ako!
Sige! Magbibilang ako!
Isa,Dalawa,Tatlo!
Teka— kulang pa yata Ang  numero,
Magbibilang ako ulit para sa iyo
Isa,Dalawa,Tatlo!
Bakit wala ka pa rin?
At sa piling niya'y nariyan ka pa din?
Mahal Hindi na ba talaga natin 'to aayusin?
Itatapon nalang Ang lahat ng pinagsamahan natin?
Pero sige! Dahil mahal kita,
Pagbibigyan ko ang nais mo sinta!
Alam Kong sa puso mo'y may iba nang nagpapasaya
At may iba nang nagpapangiti sa maganda **** mata
Kaya sige! Hahayaan kita sa kanya
Alam kong sa kanya ka sasaya
Sa kanya ka liligaya.
Pero—mahal, iyo sanang tandaan
Oras na ika'y masaktan,
Nandito lang ako para sa iyo,
Kahit na Hindi ako yung pinili ng puso mo,
Ang bisig ko'y naghihintay na maging kanlungan mo.

Abuso at prostitusyon illegal sa mundo.
Pangarap ng kababaihan hindi makamit.
Suntok at sipa'y nararanasan nila.
Itigil natin ang abuso sa kababaihan.

Mga walang pangarap, prostitusyon ang pinangarap.
Buhay nila'y nabigo, pag-asa nila'y naglaho.
Nasakim sa pera, iniwan ang pamilya.
Itigil natin ang prostitusyon sa kababaihan.

Mga pag-aaral na nasayang napunta lang sa bisyu.
Mga pamilyang iniwan, hindi man lamang binalikan.
Madami silang pera, pero ang isip nila'y walang pakana.
Itigil ang pang-aabuso at prostitusyon para guminhawa ang ating buhay.

Minsan pinangarap ko
Mali,
Araw-araw pinapangarap ko
Na sana tingnan mo rin ako
Tulad ng tinging ipinupukol mo sa kanya
Pero itong tangang to hanggang pangarap lang talaga
Bakit? Kasi di mo naman ako kilala

"Ikaw at Ako -Walang Tayo"

Gusto kita, Gusto mo sya
Hahaha nakakatawa
Sa loob ng ilang taon, nagawa Kong mangarap ng gising
At wala akong ibang ginawa kundi Ang humiling
Pero kapag sinusuwerte ka nga naman ---
Teka swerte nga bang mababansagan?
Tng! Ano 'to lokohan?
Ni minsan di ko ginustong maging "Siya" Kasi ako 'to
Pero ikaw? Pinangarap mo?
Hindi ko kailanman hinangad na magustuhan mo dahil sa awa!
Oo! Sabihin na nating nagustuhan mo 'ko --
Pero iba naman ang iyong nakikita!
Hindi ko kailangan ng atensyon mo
Kung gagawin mo lang panakip butas Ang puso ko!
Kung magmamahal ka  din lang naman ,
Siguraduhin mo nang totohanan!
Tng! Tao ako at may damdamin
Oo! Hindi ko magawang maamin
Na hanggang ngayon gusto kita!
At hanggang ngayon,ikaw lang at walang iba
Pero tng**! Matuto kang makaramdam!
Di porke't nakangiti, di na nasasaktan!
Pinipilit ko lang maging masaya sa t'wing kausap ka
Ngunit sa totoo lang? Bumibigay din ako.
Alam ko namang napaglaruan lang ako ng pagkakataon
Kaya sana naman, matuto kang makiramdam sa sitwasyon,
"Sana nga ikaw na lang"
Oo ! Sana nga ako nalang!
Masakit pakinggan.
Dahil patuloy nitong pinapaalala na kahit kailan,
Di mo ako magugustuhan.
Kase "Siya" at "Siya" pa din ang laman ng puso mo
"Siya" parin Ang nag-iisang tao sa buhay mo
"Siya" pa rin Ang tanging nagpapasaya sayo
At sa kanya pa din umiikot Ang mundo mo!
Nakakainggit "siya" pero kahit kailan,
Di ko nanaisin na magpalit kami ng katauhan.
Mahal ko Ang sarili ko! Ako kaya 'to!
At ito lang ang tanging mayroon ako
Dahil sa mundong ginagalawan natin pareho,
Mayroong ikaw, mayroong ako
Pero kailanman, walang mabubuong Tayo!

032417

Pinagmasdan ko ang paglipad mo
Napakaganda mo
Hanggang ang langit
Ay naging "sa piling ko."

Sa pagpupumilit **** lumipad,
Doon ka nahagip ng nagsisigawang mga hangin,
Doon ka naputulan ng isang pakpak,
At doon, sa wakas:
Nagpasalo at nagpakanlong ka sa'king pag-ibig.

Wala kang kamalay-malay
Na ako ang siyang umakay sayo.
Sa una pa lang, alam ko namang
Pag nahilom ka na'y
Kusa ka na ring aalis.
Alam ko namang ang bisig ko'y
Siyang tambayan lang ng pag-ibig.

Minsan, pinangarap ko ring makalipad
Gaya mo, baka sakaling magtagpo tayo sa ere
Baka sakaling masabayan kita
Sa mga gusto mo pang liparin.

Pero magkaiba kasi tayo
Wala akong sinasabing hindi patas ang tadhana
Pero tama nga si Bathala,
Wala naman tayong magagawa
Kaya mabuting ngayon pa lang,
Pakawalan na kita.

Mahal, lipad na
Kaya ko nang mag-isa.
Mahal, paalam na
Kahit ang totoo'y:
**Di ko pa kaya ang wala ka.

Nakalimot ako
Kung paanong magsulat
Ng isang akdang pampanitikan
Hindi ko na muli alam kung papaanong
Sisimulan o tatapusin o hahabiin
Ang kalagitnaan ng walang katapusang salita
Nakalimot ako
Naubusan ako ng tinta dahil
Nagmahal yata ng iba
Wala na akong papel sa buhay mo
O sa ibang taong
Taon-taon na lamang sa simula ng taon
Pinangarap kong makasama upang makita ang mga lumilipad na parol
Nakalimot ako
Sa nagdaang taon
Paano ko nga ba ikinulong ang sarili sa isang kahon
Nanatili roon ng mahabang panahon
Nagdugo ng mga letra para sa kanyang patron
Paano?
Paano ko naalala ang maliliit na bagay na nagdulot ng hapdi
At ibaling iyon sa papel na akala ko ay mayroon ako
Nakalimot akong kalimutan ka at ang iyong alaalang wala naman talaga
Kasi diba?
Hindi naman tayo magkakilala
Nakalimot ako kung sino ka
Isang taong hindi ko na nais kilalanin pa.

unang sampung buwan,
na siyang puno ng kahirapan,
pagkakaibigang hindi inaasahan,
na siyang bumuo sa aking karanasan.

mga pangambang hindi maibsan
ng pusong kinakabahan.
sa takot na siya’y pumalpak
sa kanyang mga pinangarap.

Nangarap ka ng buo,
ngayon mo pa ba isusuko?

sinubok man ang tatag ng loob,
nayanig man ang paninindigan,
pumalpak man at nasubsob,
patuloy paring nanaig ang katatagan.

Muntikan mang bumitaw,
Patuloy lang sa paninindigan,
Ilaban hanggang sa tuktok,
upang marating ang iyong rurok.

Higit na pakatatandaan na mananaig
ang pusong puno ng pananalig,
higit sa talinong maaaring madaig
ng pangarap na nagmumula sa dibdib.

Maligaw man ng paulit-ulit,
HIndi man nauubos ang sakit,
ngunit ang tagumpay ay iyo ring makakamit,
at paniguradong ito’y napakarikit.

Kung mayroon akong pinakaayaw na almusal
Iyon ay yung lulunukin kong katotohanan na  lilipas
ang bawat oras, papatak ang bawat segundo ng napakagulong
buhay ko na wala ka.
Sayang lang, Ang ganda kasi nung mga eksenang pinangarap ko
Na buo na ang bahay na ang palapag ay tatlo, Pagpasok mo rito,
ikaw ay nakaupo sa sala na binuo ng mga pangarap mo at oo.
Nang hihinayang ako, paglulutuan sana kita tapos gigising ka sa umaga na may mainit na kape ka nang nakatimpla.

Pero inabot na kasi tayo ng takipsilim
Nagwakas ang mga pangarap na almusal nang magsimula ka nang maglihim
Nang umalis ka na lang dahil hindi mo rin naman kayang magkwento at umamin
Noong humingi ako ng ilang segundo ng katotohanan matapos ang ilang taon kong inakalang hinding-hindi ka magiging sinungaling.

Alam ko balang araw, masaya kana sa iyong bagong kasama.
Sa mga munting eksena na nag lalaro sa isip ko, gusto ko na yung eksenang masaya ka na lang sa iba.
At balang araw hindi na tayo masusuka sa mapakla at mapait na almusal ng ating pag-ibig, salamat, totoo.

Salamat sa hindi na manguyang pag-ibig mo.

Ilang buwang pumatak ang pawis at luha
Nagsunog ng kilay sa madaling umaga
Kumuha ng mga pagsusulit
Susi sa pagkamit ng mga pangarap

Sa tagal ng paghintay
Lumabas ang mga resulta
May natuwa sa tagumpay
At ibang binati ng lumbay

Hindi ko man alam ang eksaktong nararamdaman
Tiyak na hindi ito ang katapusan
Hindi ito hatol sa iyong kinabukasan
Malayo pa tayo sa dulo

Patuloy pa rin ang buhay
Iikot pa rin ang mundo
Na grabe kung ito'y mapaglaro
Ang tanging permanente ay pagbabago

Sa iyong paglakbay
Hindi maipapangakong
Makararating sa destinasyon nang walang galos
Ngunit hihilom din ang ano mang sugat

Hindi rin garantisadong laging may ilaw sa daan
Sa kalyeng lalakaran
Baka kailanganing mangapa ka sa dilim
Sa pag-abot ng mga tala

Alin mang landas ang piliing tahakin, pinangarap mo man o hindi
Naniniwala akong mahahanap din ng iyong mga paa
Ang landas patungo sa iyong destinasyon
Kung saan ika'y liligaya

Kung maligaw ka man ay 'wag mangamba
Mahahanap mo rin ang tamang direksyon
Mag-ingat ka sa iyong paglakbay, kaibigan
Padayon!

ikaw at ako

pagsamahin mo
at ito'y makakabuo ng isang salitang tayo
oo tayo na inakala ko  hanggang dulo
pero salamat,dahil sa puno palang
Ginising mo ako sa katotohanan
na ang dulong pinangarap ko'y
mag isang lang pala ako
dahil ang isang tayo ay meron palang kayo
oo kayo at hindi na tayo
salamat nakalaya ako sa isang tayo
na kailanma'y hindi nmn pla totoo
oo hindi totoo,dahil ito'y puno ng panloloko

puno, oo aun hitik na hitik ang mga bunga
bunga na mga salitang iyong sinambit
sumanga,yumabong na sa kalaunay nalanta

oo nalanta
pero hindi ko na pinangarap na isalba pa
dahil alam kong ikaw mismo ang lumason

sa masanga at mayabong na puno ng tayo
dahil mas gusto mo palaguin ang puno na meron kau..

pero salamat
dahil ang punong nilason mo
ay binigyan aq ng binhi
oo binhi,binhi ng pag-asa
panibagong buhay
panibagong ako na walang nang tayo
na ilalaan ko, para sa isang taong
kayang payabungin
ang binhi ng pag-ibig namin hanggang dulo..

Sariwa pa sa aking gunita,
ang unang araw na ikaw ay aking masilayan.

Mga sandaling kung saan ikaw ay pinangarap na habang buhay kong paghahandugan.

Naaaninag ko pa rin ang iyong pagngiting kaakit-akit,
na lalong nagpapasingkit sa iyong mga mata.

Kung saan sa kabilang banda'y munting lungkot ang nanahan niring puso.

Pagkat di tiyak kong sa susunod na bukang-liwayway ay magiging dahilan ba ako sa iyong saya.

Ramdam ko pa rin ang kabog ng aking dibdib,
na tila ay sumasaliw sa yapak mo sa tuwing ikaw ay dadaan.

Habang ikaw ay maamong naglalakad,
Pinapangarap ko nama'y balang araw magkahawak ang ating mga kamay sa bawat paghakbang.

O kay sayang balikan ang mga gunita,
Kung saan nakikita ko ang iyong nakakabighaning wangis sa mga bituin ng sangkalangitan.

Mga panahong hinihiling kong nawa'y makapiling ka kahit sa panaginip lamang.

Minsan rin na sinasamo ko sa Poong Maykapal,
na harinawa'y pagtatagpuin ang ating mga landas.

At doon ay aking ipapabatid ang mga damdaming sa panulat ko lamang naipahayag.

© RL Canoy |November, 2020 |

Ika'y aking minahal
Higit pa sa aking buhay
Hininga't tibok ng puso'y ikaw
Sinisigaw ng puso't isipan habang buhay

Biglang mundo ko'y nagbago
Nang ako'y iyong biglang iniwan sa dulo
Tumakbo ka ng palayo at ako'y natirang na katayo
Sa mundong ating pinangarap at pinaghirapang mabuo

Ilang araw akong nagpakagago
Para tuloyang makalimot sayong pangluluko
Katahimikan at pighati aking naramdaman
Kaya't ako ay naghihingalo sa dulo

Ika'y may ngiti sa mata
Habang ako'y nakakadama ng kirot sinta
Basag na puso aking palaging dala
Gusto ko nang bumangon at makahanap ng iba

Magmamahal ng taong makakasama
Mula umpisa hanggang dulo sinta
Kaya't maghihintay sa isang ikaw
Nabubuo ng aking mga araw

sumulat ako
isang napakagandang obra.
larawan **** nakaukit
sa likod ng bawat letra.
pero hindi mo napansin
ganyan ka naman eh..
laging sa malayo nakatingin.

hanggang sa maubos ang tinta ng plumang gamit ko
tinanong mo kung tungkol saan ang istorya ko...

ngumiti ako, sabay sabing...

"sa ating dalawa sana
kaso napagod na ang pluma ko
sa minsang pinangarap kong wakas"

Alam kong ako ang laman ng isip mo
Alam kong ako ang laging sambit ng bibig mo
Alam kong ako ang tinitibok ng puso mo
Alam kong mayroong 'ako' sa mundo mo

Puyat ka sabi mo
Kakahintay sa reply ko
Pagod ka na sabi mo
Kaka-dial sa number ko
Ayaw mo na sabi mo
Dahil wala man lang akong reply ni isa sa mga text mo

Alam kong ayaw mo na
Alam kong pagod ka na
Alam kong sobrang nahihirapan ka
Pero pasensya ka na
Hanggang dito lang talaga

Minsan naisip ko
Dapat nga magpasalamat pa ako
Dahil dumating ka sa buhay ko
Pero pasensya na... hindi ikaw ang pinangarap ko

Sinubukan kong isipin ka
Sinubukan kong mahalin ka
Pinilit kong maging masaya
Pinilit ko kahit hindi kaya
Paulit-ulit, walang palya
Araw-araw, gabi-gabi
Sinasabi sa sariling dapat ikaw lang
Naniniwala sa kasinungalingang 'tayo lang'

Sana nga ikaw na lang
Sana nga tayo na lang
Sana hindi na lang sya

Pero pasensya na talaga
Sinubukan ko naman
Pinilit ko naman

Pero tama na siguro na magising tayo pareho
Tanggapin mo na lang ang pasya ko
Dahil dito sa mundo ko walang ikaw at ako
May iba akong gusto at hindi ikaw ang taong iyon

ano nga ba ang salitang two timer para sau.
Diba once na marinig mo ang salitang two timer,maiisip mo agad..

-ah sila ung mga taong di makuntento sa isa
-ung meron na pero diparin sapat para sa
knila
-ung di parin sila fullfilled
-ung gusto nla mas maging masaya pa sila

Dba ansaya nila!
-sobrang saya nilang makapanakit ng iba
-sobrang galing humabi ng mga pekeng pangako.

Ano asan na?
-aun biglang napako
-diba ang hrap nun pinako na
-pinako nya dahil peke

Peke
-pekeng mga salita mula sa mapanlinlang niyang mga labi
Salita
-mga salitang tumino sa utak at tumatak sa puso mo
-mga salitang ngbigay inspirasyon
at pag-asa para mangarap

Pangarap
-mga pangarap nasa isang iglap mawawasak lng pla
Alam mo kung bakit?
Dahil ang dating pangarap na binuo niyo noon,ay tinutupad na niya.

Dba ansaya?
Pero alam mo bang masakit?
Bakit?
-oo tinupad niya un pero hindi na ikaw ang kasama
-tinupad na niya sa piling ng iba
Sa piling ng iba
kung saan naging mas masaya xa

Dahil bakit?
-ang pag ibig nya sau ay parang bucket
-isang bucket ng yelo
-na tumunaw ng lahat ng pinangarap niyo
mga pangarap na ngayo'y pangarap na nila
Masakit!
Pero lagi **** tatandaan,lahat ng sakit na dinadanas mo ngaun
ay siyang maging tulay at ugat
upang makarating ka sa liwanag
liwanag ng Diyos

Diyos na naging mitsa
para ilayo ka sa maling tao
Na di nararapat sa busilak **** puso

Busilak na puso,na makakatagpo pa ng isang taong,magmamahal sau ng totoo
na siyang tutupad ng mga pangakong
Minsa'y napako dahil sa
maling tao.

maling na tao na siyang magiging para matagpuan mo ang siyang tamang nakalaan para sayo..