Natatandaan ko pa
kung paanong lumusong sa dalampasigan
ng walang kasiguraduhan,
naglakbay sa ilalim ng mga madilim na ulap
sa likod
pilit na itinatago ang mga bituing
sinusubukang abutin
ang daang hindi alam ang pupuntahan
kung mayroon nga bang walang hanggan o mayroong patutunguhan,
sa pag-asang mahahanap din
ang hindi matagpuang kakulangan.
Nagbabakasakali
sa karagatang hindi maalon,
malayang naggagalugad,
sumasandal at yumayakap ang malamig na tubig
sa maligamgam at aligagang kaluluwa,
hindi mapakali,
kung paano nga bang makararating  o madadatnan ang pampang.
At unti-unti,
naririnig ang bawat hampas ng lumalakas na alon
kasabay ang mababagsik na hanging may dala-dalang unos,
ako’y hinahaplos,
lumulubog
at naghihikahos,
hindi makahinga,
humihiling
na sana’y rito na matapos
ang paghahalughog na hindi matapos-tapos.


Pero tapos,
hindi pa rito magtatapos,
bubuksan ang mga mata
ngunit hindi makita-kita
ang puwang sa pusong hindi mapunan
ng kakaibang dulot ng panitikan,
ng sining na nagpapaalalang napakaraming bagay pala
ang hindi maipakikita o mabibigkas
sa likas na paraan na alam ng tao,
na sa kahunghanga’y naniwalang
ang sining at pag-ibig ay walang pinagkaiba;
sa pagbili ng paboritong libro
habang inaamoy ang kakaibang
halimuyak na dala
ng mga papel na may bagong imprenta,
sa proseso ng pagkabuo at pagkawasak
mula sa mga salita’t tugma
hanggang sa ito’y maging tula
dahil kahit bali-baligtarin ma’y pipiliin pa ring
makulong sa isang tula,
itinatatwa
ang mga panandaliang tuwa
sa pagitan ng mga delubyo’t sigwa.



Lumulutang
sa mga pighati,
pasakit,
pagkadapa,
pangamba,
pangangatal,
paglisan,
pagkapagod
at pagkatalisod.
Kaya ako’y pipikit na lamang,
susubukang umidlip,
o matulog nang ilang oras,
walang pakialam kung abutin man ng ilang araw o dekada,
tatangkaing matagpuan ang patlang sa panaginip,
sa pagitan ng bawat malalim na buntong-hininga,
sa lingon, baka hindi lang nahagip ng aking mga mata
o baka nakatago sa paboritong sayaw at mabagal na musika,
sa bawat patak ng luhang hindi na mabilang
kasabay ang ulang panandaliang kanlungan,
sa anino ng bahagharing hindi alam ang pinanggalingan.
Hindi ko na alam
pero susugal na matagpuan
ang katiyakan sa walang katiyakan
sa panaginip at bangungot na walang katapusan.


Tapos heto,
hahanapin pa rin
ang kahulugan ng kahulugan,
ang salita ng salita
ang halaga ng halaga
ang tula ng tula
at ang pag-ibig ng pag-ibig.
Patuloy lang na hahakbang,
miski tumakbo pa-timog o hilaga
mula sa kinagisnang tagpuan,
magpapabalik-balik,  
pagmamasdan ang hungkag
na sarili na nasa katauhan ng isang katawan
kung paanong mamamanghang paglaruan
ng dilim na magwala ang kaluluwang nawawala.  
Umaalingawngaw
ang kalungkutang matagal nang gustong lumisan
sa pusong ang tanging alam lang
ay ang hindi na muling paglaban,
bilanggo ng mapanlinlang
na ligayang kumukupas
at nag-iiwan ng malalalim na bakas.
Tumatakas
ang inakalang kasiyahan
na kadugtong pala ay kalumbayan,
ang inakalang liwanag ay kapatid pala ng kapanglawan.
at ang inakalang paghahanap ay kasunod ang kawalan.
Ngunit,
ako’y paikot-ikot lang dito,
umaalpas,
naliligaw sa isang pamilyar na kapilas,
mag-iba-iba man ng anyo ang simula’t dulo,
tumalon man sa iba’t-ibang pagkakataon,
iiwan sa kawalan ang ilang libong pagdududa
sapagkat sa isang bagay lang ako nakasisiguro:
daan ko’y patungo pa rin sa’yo.

Maligaw man
o maiwan akong mag-isa sa tuktok ng kabundukan,
lagyan man ng piring ang mga mata,
harangan ng tabing ang lansangan,
umusbong ang malalaking gusali ng palalong hiraya,
alisin man ang lahat ng aking alaala,
makakaya pa ring sumayaw sa panganib na nagbabadya
dahil hindi na ako nangangamba,
alam kong ako’y iyong isasalba,
kahit daan ma’y baluktutin o gawing makitid,
walang pag-aalinlangan akong magpapatuloy
sapagkat bawat daan ko’y pabalik lamang sa’yo.  
Kaya taluntunin man nila
ang mapa
ng aking napagal na puso,
ngingiti lang ako at bubulong ng,
“ikaw ang dulo, gitna at simula”.
Walang humpay mang umagos ang luha,
wala nang palalampasing pagkumpas
ng iyong mga kamay
sa aking tinatahak na landas
dahil ipilit man ng kalawakan
ang kahapong ilang milyong katanungang
parating naghihintay ng kasagutan,
ikaw at ikaw lang
ang tanging sasapat
sa sagot na hinahanap.

Paikutin man
sa kawalan,
sa pagkukubli,
wala nang pagkabalisa
dahil,
hindi na ako naiinip sa bagal o bilis
ng paggalaw ng kamay sa aking relo
dahil ngayon naiintindihan ko na
ang bawat tamis at pait,
lungkot at saya,
pighati at ligaya,
pagkabagot at pagkasabik;
at ang bawat sandali pang darating.
Kay tagal kong hinintay
ang pagkakataong mabuo ang aking ‘pagiging’
at ngayon,
nahanap din kita.
Mali, matagal mo na akong natagpuan.
At nalaman ko na sa gitna ng mga sandali
ay naroroon ang ating walang hanggan,
sa iyong piling.


Kaya
magsimula man muli sa walang kabuluhan,
gitna o dulo ng paroroonan,
mananatili lang na
magpapahinga ang pusong
nanghihinawa
sa dala **** ginhawa.
Ngayon,
naiintindihan ko na -
na sulit ang lahat
at maligaya ang aking paglalakbay
sapagkat
*sa wakas, nakarating din ako sa aking tahanan – ang pag-ibig mo.

Di ko alam bakit,
Di alam ba't masakit,
Ano ba talaga,
Bat ako __? Puta

Ang babaw, ang tanga,
Gusto ko nang kalimutan,
Bumabalik-balik sa ala-ala,
__ di maalis sa isipan.

Sarili ko, ako'y galit sayo,
Ang bobo mo, yun ang totoo,
Ang kitid ng pag-iisip mo,
Magpakatino ka naman gago.

_, _, at _,
Bat ayaw **** umalis sa'king isipan,
_, hanggang kelan tayo magtutuos,
Kelan mo ba ako lulubayan.

Di ko mapigilang aminin ka,
_, totoo ka,
Alam kong di dapat,
Srili ko wag ka namang maging maalat.

Bat ngayon ka pa dumalaw, __ ka,
Ayaw ko nang maisip ka pa,
Sana ako'y lubayan mo na,
Sarili ko, wag kang mag-akusa, gago gumising ka.

Ang love story natin
Ay parang kwento ng theme songs ng JaDine
Di ka fan, di mo siguro maaappreciate
Pero kinakantahan tayo ni Nadine Lustre at James Reid

Ang daming tanong nung umpisa
Ang daming pagdududa
Game na ba? Ano na? Sure na ba?
Ang hiling ko, sige na

Para ngang isang pagsusulit
Bawal magbura, one seat apart, walang kopyahan,
Right minus wrong, kung di alam 'wag hulaan,
Kumpletuhin ang patlang, bawal ang tyambahan

Para ngang isang pagsusulit
Pinag-isipang mabuti
Hanggang sa sabi mo, "Oo na.". Yes!
Oh, wala ng bawian, mamatay man, period no erase!

Matapos no'n, nagdagsaan ang mga pagsubok
Katulad din naman sa kahit kaninong relasyon
Pero dahil naniwalang sayo'y may forever
Pareho tayong hindi sumu-render

Pagkat sayo natagpuan ang ipinagkait sa akin
At sakin mo naramdaman and di mo akalain
Ipaglalaban ko
Ipaglalaban mo

Wala na tayong ****, basta bahala na
Alam lang kasi natin mahal natin ang isa't isa
At kahit pa sabihin na, tayo'y di itinadhana
Na na na na na na na na na na na bahala na

Pero katulad din ng ibang relasyon
Lumalamig, parang kapeng napaglipasan ng panahon
Tumitigas, parang pandesal na naiwan sa kahon
Tila di na alam kung san tayo paroroon

Piniling lumayo
Ngunit pilitin man ay bumabalik sayo
Di matatago kahit magpanggap
Ang iyong yakap, ikaw, ang hanap-hanap

Ikaw ang hanap-hanap
Dahil ang puso'y nangangarap
Na magsasamang muli
Na may happy ending bandang huli

Pero di pa tapos
Ang kwento natin hindi pa tapos
Sana'y hindi pa tapos
At sana'y di na matapos

Tatlong kanta pa lang naman
No Erase, Bahala Na at Hanap-hanap
Sana ay kumanta pa sila
Sana ay marami pa

At sana, kahit gaano man karami
Masayang kanta ang maiwan sa huli
Yung may forever, may happy ending
Kaya sige, mag-duet pa kayo *JaDine

Hindi ka kulang
Hindi ka labis
Noon ang buhay ko'y nagkaroon ng patlang
Ikaw ay sapat lang sa patlang
at ikaw ang aking asam.
Ang pag ibig ay isang pagsusulit noon
at hindi ko malaman
ang mga sagot sa katanungan,
Napaghalo halo ko na
ang iba't ibang emosyon ng galit, takot,
saya at lungkot at hindi ko pa rin malaman.
Kaya't naghintay ako ng matagal
sa taong kaya akong tulungan, at dumating ka,
Hindi para magpakopya kung ano
ang dapat ilalagay sa papel,
kundi para maging kasagutan.
Dahil mahal,
Hindi mo na ako pwedeng malian
dahil matagal mo na akong tinamaan.

111921

May mga gabing kukuha tayo ng pluma’t
Kakatha ng mga himig sa ating isipang
Itinuturing nating mga bala’t sandata
Laban sa mga nanghihimasok na mga ideolohiyang
Kumikitil sa ating nag-aalab na mga pangarap.

At may mga gabing
Isusulsi pa rin natin nang magdamagan
Ang mga alaalang pinunit ng kasaysayan.
At siguro nga’y wala na rin tayong
Ibang kuwentong maiaambag pa.
Marahil ang lahat ay maging tuldok
Bilang panimula’t pangwakas.

Kusa ang ating pagtiklop
Bagama’t manhid na tayo
Sa malamig na pag-ihip at pagsipol
Ng bumubugang panahon.

At maghahagilap pa rin tayo ng dahilan
Sa bawat puwang, sa bawat patlang
Na bumabalandra sa ating harapan
Sa bawat pagkabit sa araw
Na parang mga parol pagsapit ng kapaskuhan.

At siguro nga’y magugulat tayo
Sa paparating na sorpresa
Na hindi na tadhana ang may akda.
Na baka bukas o sa makalawa’y
Ibang lenggwahe na ang ating binibigkas
At ang ating mga kasuota’y
Mapupuno ng mga palamuting
Pinili at tunay ngang may basbas.

Maginaw ang hamog sa unang ulan ng Disyembre
Naging kristal ang mga alikabok sa Hilaga
Lumaganap ang kahel na tina sa dahon ng Makahiya

Tumataghoy sa kweba ng kapusuan
Ibigay ang sagot sa patlang na kalooban
Himutok ay hindi na lumubay
Nang natagpuan na mayroon ng kasintahan

Napatingala sa langit na lipos ng estrelya
Sa kubo na hinati ng dingding
Sa loob ay ang buhay na ikinatha
Sa kabila naman ay ang mga bagay na dapat ginawa

Ngayon ay nagtagpo ang himakas at dagat
Sa katagalan nang paghintay ng salita upang ibibigkas ay wala rin saysay sa kahuli-hulihan
Sa tugmaang ito'y nasawan

Wiligan ng bendita ang dating sanggol sa kamalayan
Kipkipin at itago ang lampin
Sa ambon, sa bintana ay napaisip
Paano kung hindi natutong magmahal

Malalim na ang gabi at di ko na yata
Mabilang kung ilang beses mo
Akong tinawag sa pangalan niya
Ha ha ha ha ha ha
Natatawa na lang ako sa katangahan.

Iyang tula sa itaas
Naganap at nasulat ilang buwan
Na ang nakaraan
Pero uy alam mo ba
Ngayo'y kaya ko nang ituloy tapusin
Ituloy muli tapos tapusin na.

Walang patlang walang ibang tanda
Walang pahinga puro tuldok lang
Kung paanong ilang beses mo akong
Tinuldukan.

Sarap ng mga ala-ala nating dalawa dati oh. Puyat magdamagan, nagtetext at halong kulitan.
Sobrang sweet natin grabe, halos paggising sa may goodmorning agad at kiss emoticon pa
Di nga maipinta ang mga ngiti sa ating mukha kada umaga kahit pagbangon natin halos tanghalian na.
Pero bakit ganoon? Ano bang nangyari? Nagkasawaan ba? Oo nga hindi tayo pero pakiramdam ko iniwan mo ko.

Madaling araw nanaman panigurado puyat nanaman.
Katulad ng nakaraan paniguradong mukha nanamang lutang.
Apat na oras ang tulog, pagkagising handa ulit para matulog.
Pero dahil ayon nga umaasa, pinilit magising para di mahulog sa kapit ng kama.

Umagang-umaga, umaasang sana reply mo kagabi ang una kong mababasa.
Hawak ang telepono pero nanatiling sawi dahil walang mesaheng dumating at nakita.
Pikit-mata dahil napapaisip bakit nga ba di mo pa rin pansin.
Kulang ba ang emoji at mga puso sa bawat mensahe ko kaya di mo kayang kiligin?

Mayroon bang ibang mas magaling pumuri sa iyong ganda kesa sa akin?
O sadya lang talagang mas gusto mo siyang kasama kumpara sa akin?
Ayos lang naman talaga sa akin kung sasabihin **** niminsan di mo ko nagustuhan.
Kaso hindi eh, pinaghintay mo ko ng kaytagal at pinaasang pasado sa lahat ng 'yong basehan.

Bagsak na nga eskwela dahil pangalan mo ang sagot sa bawat patlang na sigutan ko.
Tapos pagdating sayo bagsak pa rin ako kasi di ko makuha-kuha ang sagot galing sayo.
At ngayon nabago na ang ikot ng mundo ko, pakabila, pasalungat at malabong magtagpo ulit tayo.
Pasalamat na nga lang kay Bathala dahil hinayaan niyang magkakilala tayo.

Halos hirap pa ring paniwalaan, na sa isang pitik ng mga daliri nawala na ang lahat.
Masasayang ala-ala na akala ko panghabang-buhay na, kaso lahat nawala at laglahong parang bula.
Tigas kamao at suntok sa buwan ang tiyansang maibalik lahat ng nasa nakaraan.
Siguradong matinding panalangin ang kailangan para ibalik ni Bathala ang ikot ng orasan.

Mabuti nalang talaga'y unti-unti ko nang natatanggap ang lahat ng mga nangyari ay tapos na.
Konting tulog pa ng maaga mababawi ko na lahat ng nasayang na umaga.
Sa susunod matutulog na ako bago mag alas nuwebe para makompleto na ang tulog at di lutang tuwing umaga.
Ang tagal ko rin tong pinagsisihan na sana tinulog ko nalang yung mga panahong pinagpuyatan kita

Mga mata ma'y mangalawang
Pag-agos ng mga luha'y patuloy pa rin
Hindi man mapunan ang mga patlang
Ikaw pa rin ay susuyuin

Nawarak na at nawasak
Ako pa rin ay mangangarap
Sansinukob ay lilibutin kahit gaano kalawak
Lamig ngayo'y nadarama, sapagka't wala ang iyong yakap

Isang  pintuan  ng  mahihiwagang  dekorasyon
Palamuti,  anong  na­sa  likod  na  impormasyon
Sa'yo  ipaglalaan  ang  aking  buhay  ­na  hiram
Nais  balang-araw  ay  tawagin  kang  hirang

Di  sapat­  ang  aking  tayutay  upang  ang  sagot  ay  dumulas
Pangatlong ­ katok  ko  na  ito't  'di  parin  nagbubukas
Ikaw  ay  isang  bu­gtong  na  nais  kong  matuklas
Kung  hinde,  ang  aking  buhay  ­ay  habang  buhay  na  undas.

Ako'y   ligaw  na  kaluluwa,  'di  alam  kung  sino
Ako'y  ligaw  na  kaluluwa  at  baka  ikaw ­ ang  paraiso
May  pagnanasa  sa  paglapit  subalit  ayokong  mak­a  abala
Ako'y  nababaliw  sa'yo  kahit  hindi  kita  kilala

Ang­  iyong  ngiti  ay  bukang-liwayway  sa  mundong  mapanglaw
At  a­ng  iyong  buhok  ay  mga  alon  sa  dagat  na  bughaw
Kung  kula­ngin  man  ang  ginawa  ko  na  tula
Handa  akong  gumawa  ng  is­ang  daan  pa

Hayaan  mo  akong  lumapit,  sa  kung  nasaan  ka man
At  pangako  sa  'yo  ako'y  tahimik  lang
Subalit  hindi  ti­tigil  hanggang  mapunan  ang  patlang
Pakiusap,  hayaan  mo  ako­ng  umusad  kahit  isang  hakbang  lang.

May panapos din ang mga salita o parirala o pangungusap na di-buo ang diwa
Maaari ring hintuan ng mga patlang ang saglit na katahimikan
Tunay na isang pang-uyam ang linggwistika ng pag-ibig
Para sa isang taong tulad kong napagod na hanapin
Ang katapusan ng mga pangungusap na di mahintuhan

Bakit? Bakit nga ba laging sa tula?

Bakit sa lahat ng pagkakataon, ito'y ginagawa?

Bakit emosyon at damdami'y,  dito napunta?

Bakit hindi maibigkas, at sayo'y maipakita?

-----------------------------------------------------­------------

Bakit sa bawat pagsulyap, sakit ang nadarama?

Bakit sa tuwing lalapitan, pagka-ilang ay nangunguna?

Bakit 'pag nakakasama, wala manlang saya?

Bakit 'pag nakakausap, may patlang na 'di mapuna?

  ------------------------------------------------------------­-----  

Bakit ganon, hindi saya ang nadarama?

Bakit ganon, walang ngiti na maipakita?

Bakit ganon, bawat kirot lumalala?

Bakit ganon, parang wala lang talaga?

  ------------------------------------------------------------­-----  

Bakit nga ba? Bakit laging ganito?

Bakit laging may hapdi, ang nararamdaman ko?

Bakit? Ako naman ay totoo?

Kaya pala, ako nga pala ay minsan ng naloko, at nabigo.

at sa tuwing suwail ang mundo
kapag ipapakita nito sa'yo ang pangit sa pangit
tuwing dama mo ang pag iisa sa kabila ng piling ng iba
kapag tila inuunti unti tayo sa sarili nating mga laman at loob
hayaan **** kainin kita
hayaan mo akong kainin lahat ng di kaaya ayang pakiramdam
hayaan **** pakainin kita ng libog, kilig at lambing
hayaan **** pakainin kita sa labas at sa loob ng hardin
dahil kahit galing ka pa sa labi at balat ng iba
dahil kahit nagmumog ka pa sa pawis, laway o dura
tanggap pa rin kita kahit mayroong pangalawa
anuman ang mangyari o mag iba man ang lasa lulunukin pa rin kita.

nais kong magpaalam sa
        kislap ng 'yong mga mata
        tono ng 'yong mga tawa
        at sa lutong ng 'yong
putang ina

kasi sa totoo lang,
        pagod na 'kong maghintay

Salitang Ingles na ginagamit para sa mamamayang nagbibigay-ingat
at nagbabantay sa mga tumatawid na mga manlalakbay
sa pagitan ng mga mundo.

Habang niyayanig ng mga kontradiksyon, panatiliin
ang sarili, tapusin ang mga paglalakbay ng walang patid,
Hindi dahil walang patlang, kung hindi dahil kabahagi ng pagsuong
maski dilim, patlang, at kawalan.

Patuloy na tumuklas at buuin ang sariling praktika,
hanggang tuluyang matutunan
kung paano tahimik itong pakawalan ng walang pag-iimbot o pagtanggi
sa Lawa na nagbabaga sa pagal ng mga kaluluwang
hindi na makalapag at makapagugat sa ilalim ng lupa,
ngunit hindi rin makauwi sa pinangakong lupa, langit at tubig
na ngayon ay isang lotto ticket, SDO, at mga gawa-gawang karapatan.
Ayon din sa matatanda, hindi ito mababago, at nabubuhay tayo para makidigma at patuloy na tumaya.#

Isang silid na walang laman,
Madilim, puno ng katahimikan,
At ang lamig na mararamdaman,
Sa loob ng apat na sulok ng kawalan.

Alam kong wala itong pinagkaiba,
Sa "Ako" na iyong nakasama,
Sa "Ako" na iyong nadama,
Sa "Ako", na umihip sa ating mitsa.

Isang paalam,
At walang katapusang "patawad",
Dahil ako ang unang bumitaw,
Nang walang kamalay-malay.

Ako'y walang kamuwang-muwang,
Na ang init ng damdami'y nawala,
At iniwan kang nanginginig,
Sa pagbisita ng amihang malamig.

Binuo mo man ang aking palaisipan,
Pinunan mo man ang mundo kong kulang,
Binigyang sagot ang napakaraming patlang,
At sa iyong paglisan, di ka kayang pigilan.

Sa sinapit mo'y walang hustisya,
Nakita ko mismo, at nitong mga mata,
Na 'di na 'ko nararapat para sa iyo sinta,
Na 'di na tahanan ang pusong alab ay wala.

Ilang taon na nga ang dumaan,
Iniisip, ipinagdarasal, at inaasam,
Galak at ngiting nilalanggam,
Sa katapusang ikaw at ako ang laman.  

Ako ay sa iyo nagtapat,
Sa araw ding ito nagsimula ang lahat,
Isang utak na walang muwang,
At isang tulang maraming patlang.

Subukin man ng layo at panahon,
Pagtingin ko'y nananatiling nakabaon,
Puso kong ikaw lang ang tampulan,
Di mag-iiba, di papalitan.

Aking sinta, mahal pa rin kita,
Malayo ka man at hindi kasama,
ikaw pa rin ang huling piraso sa aking palaisipan,
Ang bumuo sa mundo kong kulang.