Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Zeggie Cruz Sep 2015
Tulad ng isang hangin na hindi makita

Nakabalot sa walang hanggang pangarap.

Ang bawat sandaling hindi mahagilap

Nag-aabang, nagkukumahog na aking malasap.

Lamyos ng iyong tingin.

Nakasusulasok sa aking damdamin.

Hindi masilayan.

Isa kang sinag na hindi mahawakan.

Hindi ko maintindihan, saan nga ba nagmula.

Ang damdaming hindi naman maaring isakatuparan.

Tanging iniisip ay ang ikaw ay makitang muli.

Paano ba ipasasang-tabi ang bangungot ng huling sandali.

Ito ang aking diwa, ito ang aking panaghoy.

Isang tulang walang pamagat.

Dulot ang Isang walang hanggang sugat.

Paano ba itutula, Isang tulang walang Pamagat?

Sa simula ng pagsanaysay. pilit na nilalakbay.

Saan nga ba mahahagilap.

Ang isang Tulang Walang Pamagat.

Tulad ng Isang Sinag, Hindi lubos Ilapat.

Ang Bawat salitang lumalabas, tulad ng Ulan, pumapatak.

Sa kalaliman ng Gabi. Pawis ay Tumatagaktak.

Dumating na nga ba ang Tamang Oras.

Na sa iyo ay Ilabas.

Ito ang Aking Panaghoy

Isang Tulang Walang Pamagat.

Dulot ang Isang Walang Hanggang Sugat.

Paano ba Itutula. Isang Tulang Walang Pamagat

Balang Araw maitutula rin. Ang aking nararamdaman.

Lubos na pagsinta at pagmamahal.

Habang Hindi Pa Makakaya.

Ito muna ang isang Tulang Walang Pamagat.
Stephanie Sep 2018
Walang Pamagat
: A Spoken Word Poetry by Stephanie Dela Cruz

Malumanay ang pagkumpas ng mga kamay ng orasan
Sumasabay pa tong nakakabinging katahimikan
At ako? Nandito sa loob ng apat na sulok ng munti kong silid
Kabisado ko na ang bawat detalye ng kwartong ito ngunit ito parin, nagmamasid
Na para bang nasa ibang lugar ako, nangingilala, nagtataka
Tulad ng kung paanong maraming tanong ang gumagambala sa katahimikan ng sandali
Mga tanong na habang pilit kong hinahanapan ng sagot ay mas lalo lamang nagpapaalala sayo
Sayo at kung anong meron tayo… noon
Para ka rin palang kwarto ko.
Kilala kita, kabisado ko na ang takbo ng isip mo
Alam ko kung kailan ka nagsisinungaling kapag sinabi **** “okay lang ako”
Alam ko kung ano yung mga tugtuging hinahanap-hanap ng pandinig mo
Alam ko kung paano magniningning ang mga mata mo kapag nakakakita ka ng cute na aso
Alam ko dahil inalam ko, alam ko dahil ipinaalam mo, alam ko dahil ginusto kong malaman
Kilala kita, kabisado ko ang bawat tibok ng puso mo
Pero muli, para ka rin palang kwarto ko
Na kahit gaano kita kakilala at kakabisado, naguguluhan pa rin ako
Nangingilala;
Nagtataka;
Dahil kahit naging malapit ka sa akin ay tila parang napakalayo mo pa rin
At kahit gaano kita kakabisado ay hindi ko pa rin alam ang kasagutan mo sa mga  tanong na iniwan mo sa akin kasabay ng pag-alis mo sa buhay ko:

bakit.

Bakit ka pumasok sa nananahimik kong buhay para pasiglahin ito at sa huli ay iwan ako?
Bakit mo ipinadama sa akin na importante ako para lang isang araw ay ipadama na wala na kong halaga sayo?
Bakit mo ako nilapitan nang may ningning sa mapupungay **** mata at matamis na ngiti sa iyong mga labi?
Bakit mo ipinaulit-ulit ng bigkas ang pangalan ko na hanggang ngayon ay musika sa akin?
Bakit ka nagpakilala para lang sa huli ay limutin?
Bakit ka lumapit sa akin na parang isang apoy na nagbigay liwanag ngunit siya rin palang tutupok sa akin?
Bakit ka dumating sa buhay ko para lamang sa huli ay lumisan?

Ang daming bakit pero iisang bakit lang ang gusto kong sagutin mo.

Bakit mo ako iniwan ng biglaan?

At hindi naman ako tanga.
Alam ko na iba tayong dalawa.
Sabihin mo nga sa akin kung paano ko hindi bibigyan ng pansin ang sigaw ng mga kilos **** sinasabing espesyal ako?
Paano kung sabihin ko sayong pinakinggan ko ang bulong ng puso mo noong unang beses na inaya mo akong kumain sa labas?
Paano kung sabihin ko sayo na narinig ko ang pangalan ko sa pagitan ng pagpintig ng pulso mo noong inabot mo ang mga kamay ko?
Paano kung naiintindihan ko ang ibig sabihin ng mga biro **** nagpapahiwatig na ako ang gusto mo?
At paano kung sabihin ko sayo na nakita ko ang nakaukit na ‘mahal kita’ sa ningning ng mga mata mo sa tuwing magkasama tayo?

Hindi naman ako tanga.

Alam mo ba? Tayo ang tulang ito.

– walang pamagat

Kumbaga sa linya ng isang kanta ay “oo nga pala, hindi nga pala tayo”
Na katulad ng isang pelikula, hindi lahat ay nagtatapos sa happy ending
At katulad ng isang nobela, masaya man o malungkot, lahat ay nagtatapos

Sa lahat ng nobela, itong sa atin yung kuwento na hindi naisulat ngunit nagtapos
Natapos ngunit walang paalam

Kahit wala tayong pamagat, gusto kong pahalagahan ito
Dahil ito yung meron tayo.
Medyo magulo pero ito, tignan mo, naisingit ko na yung salitang “tayo”

Sayang.

Sana kumapit ka pa.

Naiisip ko pa rin gabi-gabi kung bakit ka lumayo
Patawad, naaalala pa rin kita kahit hindi ko naisin
Patawad, umaasa pa rin ako na babalik pa sa dati ang lahat
Dahil naniniwala pa rin ako na nobela tayo
At hindi pa nagtapos ang kuwento noong huling beses na humakbang ako palayo at hindi ka nagsayang ng segundo para lumingon sa direksyong tinahak ko

Naghihintay ako.

Mali pala ang pagkakagamit ko ng mga salita.

Wala pa tayong pamagat

Ngunit malay mo balang araw ay magkaroon din at habang hindi pa dumadating ang araw na iyon, ipipikit ko ang mga mata at ibubulong sa hangin na…

sana malaman mo na mahal din kita.
011717

Sabi ko noon, hindi na ako magsusulat pa -- na hindi na ako mag-aalay ng tula para sayo. Na ang huling piyesa ng tula ay ipinalipas ko na rin noong isang taon, ipinatikom sa dagat na bumubura ng bawat larawang binigkis sa buhanginan -- noong isang taong napagmasdan ko ang pagbagsak ng bawat dahon ng alaalang dinumog at pinunit ng hangin.

Akala ko yun na ang huli, nang bigkasin ko sa mismong harapan mo ang bawat malayang mga tugmang naikatha buhat sa lalim ng sugat nang palihim na pag-ibig -- ngunit walang lihim na hindi nabubunyag kaya marapat na rin sigurong mailathala ang damdamin sa bawat dahong muling pausbong bagamat hindi ko pa rin alam kung aabutan ba ito ng taglagas.

Akala ko yun na ang huling pakikipagtagisan ko sa bawat salitang may mensahe ng pagbitaw. Akala ko kakayanin kong bumitaw agad, bumitaw nang kusa at tuluyan nang maihihimlay ang bawat tula sa mismong pinagtuyuan ng bawat dahong bumabagsak.

Ilang beses na kitang ipinaubaya sa Kanya pero paulit-ulit kang bumabalik -- ni hindi ko alam kung dapat bang sisihin ko ang tadhana o talagang kailangang kong tanggaping parte ito ng pagpapasakop at pagpapaayos ko sa Kanya. Paulit-ulit kitang kinatatagpo sa panaginip na halos magtaka ako kung bakit.

Napuno ng listahan ng ngalan mo ang mga petsa sa kalendaryo kung ilang beses kang naging bisita sa aking pagtulog at paghimbing. Hindi naman ako kumakatok sa aking unan at kumot para masilayan ka -- masilayan kung posible bang maharap kita at hindi na ako urong-sulong pa.

Paulit-ulit tayong ipinagtatagpo kung saan una tayong nagkita at nagbitaw ng mga pangakong uunahin natin Siya at doon din natapos ang bawat panimulang may matatamis at mabubulaklak na pagsasalarawan ng mga salitang "kung tayo'y tayo talaga." Pero paulit-ulit kitang hindi ipinagkakait sa Kanya kasi alam kong para sa Kanya ka naman at hindi ako ang makapagsasabing ang bukas ay laan para sa atin ng may iisang pintuan.

Hindi ko maaaring ilibing nang buhay ang bawat alaalang naging parte ng kung sino ako ngayon, mga nakaraang sabi nila'y dapat daw ay daanan ko lang at wag pagtambayan. At kung hihimayin ko ang bawat yugto, hindi ko alam kung kaya bang paluputan ang mga ito ng metaporang pampalasa sa bawat linya ng tula.

Hindi ko alam kung magkakasya ito sa puso **** ni minsa'y hindi mo nagawang pagbuksan. Inilatag ko na sa Kanya ang lahat kasama ang pagpapatawad ko sayo, kasama ang bawat panalangin ko para sa ikatataas Niya sa buhay mo -- mga panalanging para sa ikatatag ng pananampalataya mo, para sa ikalalalim ng relasyon at pundasyon mo sa Kanya.

At hindi, hindi ko lubos maisip na ganito ang paraan Niya para sa paghilom ko -- na mismong pinagtatagpi-tagpi niya ang bawat tauhan sa paligid ko para lang maharap kita.

Ilang beses akong umiwas na may sumbong sa kalangitan na sana nga dumating na ang panahon -- yung panahon na kaya ko na at kaya mo na rin. Nag-iwasan tayo na waring naglalaro ng Patintero at nakakapagod nga -- nakakapagod makipaglaro kasi hindi naman natin ninais na makipaghabulan sa wala na.

Pinili kong bitiwan ka pero hindi ko binitiwan ang paghihintay ko sayo -- naghihintay akong marinig lang mula sayo na ayos ka lang.

At oo, ayokong nakawin ang mga oras at sandali na laan para sa paglago mo sa Kanya. Noon pa man, yun na rin ang tanging dasal ko sa Kanya. At kahit sa pagbitaw natin nang paulit-ulit, mas minamahal ko Siya. Oo, mas matimbang ang pag-ibig Niya para sating dalawa kaya nga't mas mainam na mag-ipon na lamang hindi ng mga pangamba, bagkus ng mga panalanging kalugud-lugod sa Kanya pagkat iisa lang ang ating Ama.

At kahit pa, kahit pa hindi ko masuri sa aking sarili kung ito na ang huling piyesa, hindi pa rin ako bibitaw sa pagsusulat. Maubusan man ng pagdanak ng tinta ng aking pluma'y patuloy akong makapagsusulat.

At hindi matatapos ang mga tula na may ganitong pangwakas. Hindi ko rin alam kung kailan ito madudugtungan at kung dapat bang ihanay ko na sa ibang istilo ang bawat katha.

Gayunpaman, ang bawat tinta ng bawat kataga'y iisa lang ang diin -- isang mensaheng hindi ko kayang sambitin, hindi kayang sambitin nang harapan kaya't katulad ni Rizal, mas nanaisin kong ganito ang maging istilo ng mapagdamdaming paghihimagsik. Isang mensaheng hindi ko kayang bigyang pamagat at mananatiling isang alamat --- alamat na hindi ko wari kung makakarating ba sayo o hindi.
Sasarhan ko na ang plumang may umaapaw na pagbulong ng lahat, pagkat ngayon: ikaw naman sana ang magsulat. Ngayon, ikaw naman sana ang magbigay ng pamagat -- isang pamagat kung may "tayo" pa nga ba sa huling mga linya o tutuldukan na lang ba natin ito at lilikha ng panibagong kabanata.
080416

Ilang beses na akong sumusulat ng tula,
Nagbilang ng talatang puno ng metapora,
At naglaan ng kuwit sa humihingal na mga pangungusap.

Ilang beses na akong humukay ng alaala,
Mabigyang buhay lamang ang reporma ng katha,
Makaniig  lamang ng puso ang mga mambabasa.

Ilang beses na akong nagtapon ng papel,
Naubusan ng tinta't napurulan ng panulat.

Ilang beses ko nang sinabi saking sariling
"Hihinto na ako sa sa pagsusulat."
Bagkus sa bawat pintig ng puso'y
Tanging Ikaw ang pamagat.

At sa bawat pagsalin ng lenggwahe ng damdami'y
Ni hindi masilayan ang binagtas ng pusong marupok na.

Ilang beses na akong nagtula,
Pero paulit-ulit ang tugma,
Ikaw at Ikaw pa rin ang pamagat.
Maitatago ba sa tula ang isang TULAd mo?

Kung IKAW ang pamagat,
Hindi ka ba aangkinin ng ibang mambabasa?

Kung AKO ang pamagat,
Hindi ba ako makasarili?

PERO kung TAYO kaya?
Sapat na sigurong pamagat na lang.
Taltoy May 2017
Ang simula,
Ang umpisa,
Ang unang nakikita,
Sa kahit ano mang obra.

Ang pinag-uusapan,
Ang pinakamalaking katanungan,
Ang bumubuo sa palaisipan,
Pamagat, parang kasagutan.

Ang nagkubli ng misteryo,
Tila di kongkreto,
Parang di sapat,
Upang lihim ay masiwalat.

Ano ba tong pamagat?
Ano bang nais ipagtapat?
Ano nga ba ang katotohanan,
Sa likod nitong salitang puno ng kasinungalingan,

Ang pamagat ba ay palatandaan?
Kung ano ba talaga ang totoong nilalaman,
Nilalaman ng puso't isipan,
Sa mga salita tinago ang katotohanan.
Lyka Adlawan May 2018
Tagu-taguan,
Maliwanag ang buwan
Munti kong tula,
Inyong pakinggan

Ito'y patungkol
Sa kabataan
Na inaakalang
Pag-asa ng bayan

Wala sa likod,
Wala sa harap
Ano ang kabataan
Sa hinaharap?

Handa na ba kayong
Malaman ang totoo?
Pagbilang ng sampu,
Malalaman na ninyo

Isa, dalawa, tatlo
"Tara, pre! Dota tayo!"
Isa, dalawa, tatlo
"Kyah, pa-like ng DP ko"

Isa, dalawa, tatlo
"Naka-hithit na ako"
Isa, dalawa, tatlo
"Tara, shot na tayo"

Mga kabataang nakikiuso
Mga kabataang lulong sa bisyo
Kabataang imbis na ang dala'y libro
Ang palaging hawak ay sigarilyo

Apat, lima, anim
Wala nang ibang alam gawin
Apat, lima, anim
Kung hindi gadgets ay pindutin

Apat, lima, anim
"Babe, walang tao sa'min"
Apat, lima, anim
"Babe, pwede na nating gawin"

Mga kabataang napapariwara
Mga kabataang sa tukso'y nadadala
Kabataang tinuturing na Maria Clara
Na ngayo'y mas kilala na sa Maria Ozawa

Pito, walo, siyam
Nasirang kinabukasan
Pito, walo, siyam
"Aking pinagsisisihan"

Pito, walo, siyam
"Ako'y nanghihinayang"
Pito, walo, siyam
"Ibalik niyo 'ko sa nakaraan"

Totoo nga ang kasabihan
Ang pag-sisisi'y nasa hulihan
Ang ating nakaraan
Ang siyang madidikta ng kinabukasan

Ngunit hindi ko naman nilalahat
Ang nais ko lang, kabataa'y mamulat
Ang buhay natin ay parang aklat
Tayo ang gumagawa ng sarili nating kwento at pamagat

Hindi ko tatapusin ang bilang sa sampu
Dahil hindi ako ang magdidikta ng kinabukasan niyo
Ngunit sa pagtatapos ng munting tula ko
Sana'y makapagsimula kayo ng panibagong kwento

Kwento na kung saan kayo ang bida
Kwento na kung saan kayo ang pag-asa
Salamat sa pakikinig mula umpisa
Ngayon ang tulang ito'y tinatapos ko na
030817

IKAW
Yung salitang gusto kong balik-balikan
Yung salitang di ko magawang punitin sa isipan
Yung salitang laging natatandaan
At yung salitang sana --
Sana'y pangwalang hanggan.

IKAW
Yung bukas na sasalubungin ko
Yung bukas na yayakapin ko
Yung bukas na ayoko nang sayangin pa
At yung bukas na ayoko nang lisanin pa.

IKAW
Yung mahal na pag-iipunan ko
Yung mahal na pagsisikapan kong abutin
Yung mahal na pagtatayaan ko
Yung mahal na mas pahahalagahan ko
At yung mahal na sana'y --
**Sana'y manatali, mahuli man ang dating ko.
kingjay Dec 2018
Mapupulang mga labi, nakakasilaw niyang ngiti
Sa mapupungay na mata, panahon sana'y bumimbin, mapipigilan
Ngayon ay magkalapit
Mala- porselana niyang kutis,
sa pantasiya lang binibini, gagawa ng pamagat

Sa palasyo, mahal na prinsesa
ang pag-uusapan ay ang mga hilig at libangan para magsaya umabot sa buwan
Doon ang imumungkahing kasal
Pahabaan ang oras ng pagtanda o mamalagi sa kasaysayan

Natandaan pa noong nasulyapan
Naging matiyaga na pinagmasdan
ang kaaya-ayang katangian
Hinintay sa bawat araw upang muli makita
Nalapnos na ang higaan pero buo pa ang pagkaalala ng kanyang mukha

Bughaw na kaharian ay itinayo sa kaitaasan
Kumalat ng karangyaan
Sa lawiswis ng kawayan
Sa mga bunga ng iba't ibang halaman

Bumaba sa trono ang espera
Ito'y hindi nagustuhan
Ang naganap ay parang katwiran na lumubog at di nasabi
Saglit na nabaghan, sa huli'y nangisay
Lily Jane Calata Mar 2015
Ano ba ang mayroon sa iyo?
At bakit ako nagkakaganito?
Sa tuwing ikaw ay may kailangan
Agad kitang pinagbibigyan.

Lahat na lang ng iyong ipakiusap
Aking ginawa ng buong sikap
Kahit na alam kong sa iyo'y wala lamang
Ginawa ko ito nang walang pagkukulang

Ngunit ngayon ay akin nang natutuhan
Hindi sa lahat ng panahon, ika'y aking pagbibigyan,
Nang sa aking sarili ay makapaglaan rin
Ng pag-ibig na hindi kayang maibalik sa akin.
Taltoy Jul 2019
Wala akong maisip na pamagat,
Wala akong maalala sa kabila ng lahat,
Pero alam kong ikaw yan,
Nakilala kita dyan aking kaibigan.

Isang cringey na namang tula ito
Hahaha sa rami ba namang naibigay ko sayo,
Baka paulit uli na nga ang mga laman,
Pero galing talaga sa puso ang mga laman. (Yieee cringe moment nambawan)

Ilang araw nalang pasukan na naman,
Makikita mo na naman ex ni kwan, (u be like pagbasa mo “jether foul!”)
Pero alam kong wala kang galit sa kanya,
Kasi di ka naman yung tipong nagtatanim ng kawayan diba?

Parating maging mapagpakumbaba,
Wag mo nang patulan ang mga alam **** mababaw nga,
Wag **** kalimutan ang iyong mga makakapitan
Magulang kapatid, kaibigan, at higit sa lahat ang iyong kasintahan. (Chour, sabihin mo lang sa akin na “sya man rason ba”)

Ang tulang ito ay lumalabas na aking mga kamay,
Getting out of hand ika nga,
Diba parang wala lang akong malay?
Sabog, tulad nitong aking tula.

Parating maging positibo,
Wag kalimutang kasama mo ang Diyos,
Kahit ang elbi man ay daanan ng  lindol o bagyo,
Alam kong malakas ang pananalig mo.

Hindi kita makakalimutan,
Nandito lang ako kaibigan,
Nasa kabisayaan,
Pero isang chat or text lang naman.

Isang maligayang kaarawan,
Parating ngumiti sa bawat araw na dadaan,
Alam kong nakakapagod mag-aral pero kaya mo yan,
At naway sa muli nating pagkikita di mo ako makalimutan.
Bortdiiiiii! Ahahaha
Paul Fausto Mar 2020
Para akong nag babasa ng libro
Na hindi ko binasa at inintindi ang pamagat,
Nakaka engganyo, nakaka aliw, at nakaka gaan.

Napaka raming pahina,
Napapa bilis ang pag basa, napapabilis ang panahon
At isang pala isipan.

Ginugugol ang oras para sa isang libro
Pilit inaalala at iniintindi bawat salita
Ngunit napaka rami.

Napaka raming pala isipan sa bawat letra,
Letrang magsisilbing gabay,
Gabay para maniwala sa araw araw na pag basa.

Pag basa na hindi mo alam,
Hindi mo alam kung matatapos,
Matatapos ang pag basa hanggang dulo.

Na sa dulo, ay baka,
Baka sa dulo, doon mo maintindihan
Maintindihan, kung ano ang sinasabi ng libro.

Librong pinaka iingatan,
Pinaka iingatan bawat pahina,
Pahina na binubuhay ng araw araw na pag hinga.

Hihinga o hihinga?
Di ka pwede mamili,
Maaaring ituloy ang pag basa para mas makahinga ng malalim.

Malalim na malalim,
Kasing lalim ng nararamdaman,
Nararamdaman kada pag bigkas sa letra.

Letrang I,
Sa letrang Ikaw,
Ikaw ang libro at pahina na bumubuo sa araw ko.

Ang I na sa ingles na nag sasabing
Mahal kita
Ang I na nag sasabing "Iniibig kita!"

Itong mga letrang to ang gabay,
Gabay sa librong napaka raming pahina
Ngunit hindi pa rin maintindihan.

Hindi ko pa rin maintindihan
Hindi maintindihan kung sa dulo ba ng pahina na ang I,
Ay "IWAN"

Hindi ko alam sa bawat pag lipat,
Pag lipat na hindi ko sigurado kung saan ako dadalhin,
Napaka raming pahina, na sana

Pahina, na sana
Sana dalhin ako pabalik at papunta sa isang letra,
At iyon ay ang papunta

Sa' iyo, ang Ikaw na aking libro.
JK Cabresos Sep 2016
Milyun-milyong mga blankong mukha,
pipintahan,  
papahiran ng pintora
ang iba’t ibang kastilyo ng pangarap.

Subalit sa paglipas ng panahon
ang mga kastilyong ito’y rurupok,
at sa isang ihip ng hangin  
ay pwede ‘tong gibain.  

Masasanay kang matalo,
para sa atin ‘tong mundo.
Para sa atin,
hindi para sa kanila,
kailanman hindi ‘to masasakop
ng mga mapapait na luha.  

Nasanay ka na sa panonood
ng mga teleserye o pelikulang
kung ano ang theme song
ay ‘yon din ang pamagat.  

Nasanay ka nang mag-abang
sa paiba-ibang kulay na buhok
ni Vice Ganda, o ni Yeng Constantino,
ang umasa rin sa paiba-ibang desisyon
ng mga tao sa paligid mo.

Nasanay ka nang magmahal ang gasolina,
at iba pang mga bilihin  
ngunit hindi ang magmahal ng totoo,  
dahil takot kang masaktan ulit,
ang iwanan, o umasa ulit,
sa isang relasyong pang-post lang
sa FB, IG o Twitter,
‘yong pang-“#relationshipgoals” lang,
nasanay ka na pero takot ka pa rin.  

Nasanay ka na sa mga surprise quiz.
Sa exams. Sa reporting. Sa thesis.
Sa Singko, INC, Withdraw o Drop.
Sa pag-jaywalking,
dahil late na naman sa 7:30 AM class.  
Sa paulit-ulit na sorry.  
Sa paulit-ulit ding pagpapatawad.
Sa paghahanap ng ka-red string.
Sa paghahanap ng ka-forever.
Sa mabagal na internet.
Sa job interview. Sa gobyerno.    

Masasanay ka ring matalo
dahil ganito ang konsepto ng mundo.
Patitikman ka muna ng pagkabigo,
bago ka ulit maging buo.      

Baka rin bukas-makalawa
maiisipan mo nang mag-aral ng mabuti  
at iwasang ang usapang mabote,
ang bumangon ng maaga
at hindi papatayin ang naka-set na alarm,
ang maging totoo
sa taong nagmamahal sa ‘yo,
o kaya subukang ipa-Photoshop
ang 2x2 picture mo sa resume
para sa paparating na job interview.  

Masasanay ka ring matalo,
masasanay ka rin sa mga peklat mo sa puso.
Dahil hindi ito matatapalan
ng pulga-pulgadang concealer ng Maybelline,
o kahit ubusin mo pa
ang stock sa AVON, sa Watson, sa HBC, o sa Lazada.  

Kaya tanggapin mo na lang  
na ang buhay ay puno ng pagkatalo,
dahil sa huli para sa atin din naman ang mundo,
kaya wala kang dahilan para sumuko,
dahil ang sumusuko lang ang natatalo,
at ang hindi takot sumubok ulit
ang tunay na panalo.
Oo
071816 #3:55PM

Kung pipitas ka ng tatlong rosas,
Kung susulat ka ng tula,
Kung harana ay siyang pagsuyo,
Oo.

Kung makapaghihintay ka
Sa tila kalsadang pinintahan ng pula,
Habang ako'y may paanyaya,
Oo.

Oo ang sagot sa mga tanong na naantala,
Oo ang sagot sa pusong hindi pa nagkukusa.
At oo ang pamagat sa tulang tila walang panimula.
Oo, pagkat mahal kita.
012917

Mag-aalas kwatro ng umaga nang aking maramdaman
Hindi lang lumalim ang gabi ngunit umaga'y malapit nang madatnan
Pinipilit akong balutin ng lungkot -- nais na ako'y matalo
Kaya naisip ko gumawa ng talata na babasahin ko para sayo.

Hindi man malalim ang mga salitang ginagamit ko
Huwag mo sanang isiping pagmamahal ko'y hindi abot hanggang langit
Alam kong baguhan pa lang ako pagdating sa larangan ng pagsusulat.

Hindi man kita mapangiti, hindi ko man mabigyan ito ng pamagat
Gusto ko lang na kahit papaano -- kahit papaano'y maipaabot ang lubusan kong pangungulila
Sa babaeng ilang buwan ko pang hihintayin, manggagaling pa sa Maynila.

Alas kwatro pasado na, antok sakin ay nagbabadya
Kaya sa aking paggising, sagutin mo rin ako gamit ang iyong talata.
(C) JS

Unang piyesa. Not bad hindi ba?
Aries Jan 2016
Pwede kong dugtungan ang ating nasimulan
Pwede mo ring tapusin ng walang lingunan
Pwede mo akong ipagtanggol sa lahat ng tao
Pwede mo ring iwan ang isang ako.

Pwede **** hilingin na lumayo sa akin
At lahat ng sakit ay akuin
Pwede kang lumabas ng pinto
Ng walang pangakong pagbabalik
At pwede rin akong tumu-nganga na lang sa isang tabi
At mangulila sa iyong mga halik

Pwedeng sa akin, ikaw ay magsinungaling
Na kapag tayo ang magkasama,
Iba ang gusto **** makapiling.
Pwede kang maging bingi sa aking mga hinaing
Pwede rin akong maging pipi sa aking mga pasanin.

Pwede mo akong sumbatan sa aking mga pagkakamali
At pwede ring sa piling mo ay hindi na ako manatili.
Pwede kang maghanap ng iba,
At tuluyang ako'y limutin na

Pwede akong magmaka-awa sa iyong harapan
Na huwag mo sana akong lisanin
Sapagkat ang sabi ng puso ay hindi nito kakayanin

At pwede rin tayong umabot sa puntong tatanungin kita
Na kung pwede pa ba?
Pwede pa bang ayusin natin 'to?
Pwede pa bang ayusin kahit sirang-sira na?
Na kahit gahibla na lang ang pagitan ng Tayo pa at hindi na.

At kahit alam kong pwede iyong mangyari
Na kahit hindi sabihin, iyon ay iyo ng nawari.
Pero pinili nating ang lahat ng iyon ay hindi gawin
Dahil sa pangako ng isa't- isa ay mahalin

Mahal, hindi ako perpekto
Na kahit malapad ang aking noo,
Iaalay ang aking pagkatao
At sana, sana, hiling ko
Tanggapin mo ito ng buong-buo.

Ngunit kung ika'y nag-aalangan,
Huwag ka sanang matakot na ako'y lapitan.
At kung naguguluhan ka pa rin sa lahat,
Nakiki-usap ako,pakibasa lang 'yung pamagat.
solEmn oaSis Oct 2020
ang kaakit-akit
**** bating-
pangwakas
ang siyang wagas
na nagdala ng madamdaming
mga katanungan
mula sa iyong puso patungo
sa iyong kasintahan,
gamit ang ibabaw ng
mga matikas na alon...
walang pasubali na ipinahayag mo
ang iyong pangmatagalang
paglalarawan sa marami,
bagaman ang mundo
ng magkabilang dako
ay pansamatalang natutulog na
... ang kagandahan niyon
ay mananatiling gising pa rin.
Dahil siya ang natatangi **** daigdig
at ikaw nga ang makulay niyang pag-ibig!
At mula sa iyong napakalambing na pagsisimula
Mayroong "kayo" na magsasalo sa magdamag
habang heto si Ako...mananatili ring tapat
at gaya niya na di nakakalimot sa akin!
Kaya naman sa iyo aking mahal,
Malayo ka man sa akin ngayon,
lagi pa rin namang merong "tayo"
Maulap man ang papawirin
Ating babagtasin
ang araw at sinag nito
hanggang sa isang kabilogan
na lang ng buwan
ang aking pananabikan at bibilangin ko!
Sa pagsapit niyon
matamis na katahimikan
ang siya nating mabubuo!
tanging sa ating pagniniig
nang may buong kasabikan
ang mga himig na maririnig!
mula sa simula hanggang
sa ang wakas ay magsilbing hudyat
na sa langit nating inaasam
ay magigisnan ang malakidlat
na tilamsik ng ating pagsusuyuan
Di-kapara ng naunang magsing-irog
mula sa bukana ng talon ay nahulog
at kapwa bumitaw sa ere sa gitna ng kulog
pero tayo...Hindi tayo sa patibong matutulog!
patutunayan nating Hindi tayo
ang tipong mauuwi sa TaLiwaS
dahil sa katunayan nga mahal ko
sa pamagat pa lang binungad ko na ang SiLaw aT
labo na nananahan sa pagitan ng tukso
at ng bahay na inaakala nilang
panghabang-buhay na tahanan!
Transferring my feelings
of longingness
from formal norm
into a tagalog love-poetry
Chit Jul 2020
Sabi na eh
Kahit anong gawin natin
O kahit wala tayong gawin
Mauuwi sa ganito ang lahat

Lagi mo silang pipiliin
At lagi mo akong iiwan
Ngunit kung ganunpaman
Nais ko pa ring malaman mo

Matagal ko nang nakita
Ang taong para sakin
Yung nga lang
Hindi sya nakalaan sakin

IKAW YUN.

Ikaw yung una sa lahat
Unang kilig
Unang lambing
Unang kirot saking dibdib

Ikaw yung hinanap ko
Sa piling ng iba
Kaya hindi naging tugma
At nauwi rin sa wala

Ikaw yung hinayaan kong mawala
Dahil alam kong may iba pang magpapaligaya sayo
Dahil alam kong hindi ako magiging sapat

Subalit umasa pa rin ako
Sa mga "gudmornings at gudnights"
Sa mga "musta ka at whats for lunch"
Sa mga "work kn at ingat pag uwi"

Kagaya ng pag-asa
Sa pagpatak ng ulan sa tag-init
Sa init ng araw sa panahon ng ulan
Sa presidente para maging disente

Haaaayyyy
Hindi bale na
Ganun talaga eh
Hirap kalaban ni tadhana

Naiisip ko na ngang humingi ng tulong
Kay Thor ng Avengers
Kay Superman at Batman
Kay Ding at Darna

Pero kagaya nila
Alam ko at alam mo
Na itong merong TAYO
Ay isang pantasya lang.
Pusang Tahimik Mar 2023
Dumating ka sa araw na di ko inaasahan
Waring bagyong malakas na dumaraan
Ang lahat sa akin ay dinadaanan
At walang bakas na hindi mo iniwanan

Sayo lamang ako nag bukas ng aklat
At pinakita ang aking mga sinulat
Ikaw na yata ang maglalagay ng pamagat
At mag tutuldok pagkatapos ng lahat

Sana'y hindi kana umalis
Sawa na akong mag walis
Nang kalat sa tuwing naiinis
Kapag ako'y naghihinagpis

Kaya sa aking bagyong natagpuan
Buhumos ka ng walang katapusan
Lunurin mo ako ng tuluyan
Sa desyertong mundong kinagisnan
JGA
Ngayon ang araw na ang tagsibol ay naging taglagas
Nagmistulang mga banderitas na may kani-kaniyang pahiwatig
Ang mga balitang may madalamhating panimula.
At kung ito nga ang katapusan ng isang mandirigma
Sa kahon at sa lilim ng Malacanang,
Ay dito ko rin nais magsimula ng aking pagtaya.

Ginuguhit ko sa aking isipan
Ang paulit-ulit na malalaking tuldok
At ang kani-kanilang dugtugngan
Na tila ba hindi lamang sila kabahagi ng kabuuan
Ngunit ang kanilang kabuuan ay sya ring kabahagi
Sa pinagtagpi-tagping mga kalahok ng kasaysayan.

Natatandaan ko pa noong elementarya,
At sa tuwing bubuksan ang aklat ng nakaraan
Ay tila magiging mga itak na matutulis ang mga pahina nito
At sabay-sabay na susugod at lulusob
Na para bang mga manlalayag sa panibagong misyon nito.

At kahit pa, kahit pa gustuhin ko mang manatili
Ang mga imahe sa realidad
Ay wala naman akong kakayahan
Para pigilan ang tadhana sa pagkitil
Ng kanilang mga pinaglumaang orasan.

Ngunit sigurado akong ang mga mukhang nililok ng panahon
Ay magiging katulad din ilang pahinang ipinapangkalakal
At doon sila'y magpapatuloy ng panibagong yugto
Ng mga kwentong hindi man maiukit sa kasaysayan
Ay magsisilbi namang pamana
Sa henerasyong may iba nang ipinaglalaban.

Hindi man ito ang sinasambit kong katapusan
Ngunit sa pagitan ng magkaibang panig at paniniwala
Ay balang araw itong maisasara na may iisa ng pamagat.
At marahil bukas o sa makalawa'y
Sabay-sabay din tayong magbunyi
Sa umagang hindi na lulubog pa magpakailanman.
kahel Jan 2020
Hindi ko na kilala ang mga sugat na ‘to.
Kung saan ba 'to nanggaling o
paano ba 'to nangyari
Nandito na tayo sa parte ng magulong mundo
na hindi na alam ng mandirigma kung
nasa hilaga ba o nasa timog ang binabaybay.
Kung sino ba ang tunay na kakampi sa hindi
Saan ba gagapang palayo?
Saan itatago ang natitirang pagkatao?

Hindi ko na marinig ang bawat katinig
at patinig ng bawat salita dahil sa ingay.
Kanino ba nanggagaling ang hinaing
Saan nagsimula ang pasaring?
Paano nga ba tayo nakarating dito?

Alam mo, dahil sa’yo.

Gusto kong ipako lahat ang sisi sayo.
Ikaw ‘to. Kasalanan mo. Sinabi ko naman sayo.
Ganyan ka. Mali ka. ‘Di mo maintindihan.
Ikaw; Ikaw lang ang mali.
Alam ko ang bawat kanto
nitong pinasok nating pangako.
Kabisado ko ang bawat pintong nakasarado
Mga pinakatatagong sikreto
Hindi tulad mo.
Hanggang ngayon naliligaw pa din
Kaya tama ako.
Mali ka, tama ako.
Tama ako?
Tama na.

Pero ito ‘yung parte ng laban
na hindi na tayo pwedeng sumuko.
Hindi pwedeng tumakbo
palayo at takasan ang katotohanang
nilakbay natin 'to ng magkasama,
narating natin ‘to sa sarili nating mga paa.
Dahil magkabuhol na
ang mga sintas ng pagkatao natin
at imposibleng ipangalan lang
sa isa ang kasalanan.

Hindi na natin kailangang magpanggap pa
dahil tanggap na
Nadapa tayo. Hindi lang ikaw. Hindi lang ako.
Tayo. Nagkamali tayo.
‘Yun lang ang tamang hinaing
para maitama natin ‘to.
Meruem Nov 2019
Panahon na rin siguro,
Para ako'y makasiguro.
Ipahinga muna ang puso,
Habang ako ay natututo.

At sa pagsapit ng umaga,
Isa lamang ang mahalaga;
Na sa pagmulat ng mga mata,
Purong ligaya na ang nadarama.
November 21, 2019 - 01:30

Tayo na at magpakalasing mamaya!!!!!!!
Krizhe Ming Sep 2018
Tumatanda
Nang walang pinagkatandaan
Lumalaki
Nang walang kinalakihan

Tumatanda
Nang walang natatandaan
Bakit kasi di na lang ako laging bata?
anne r May 2018
Nang ‘di masilayan ang iyong mukha,
Ako’y tila ba nanlumo’t nanghina.
Salitang “mahal kita”,
Bakit ba ‘kay hirap sabihin?

Nakita ko ang iyong litrato,
Kailan pa naging ganoon kaliwanag ang mga ngiti mo?
Na para bang ito’y konektado,
At kumikislap ‘yan mga mata mo.

Abutin mo ang aking kamay,
Halina’t sabay tayong maglakbay,
Laban sa mundong puno ng lumbay,
Ikaw at ikaw pa rin,
Ang nais na makasama, habang buhay.
Sana’y iyong tandaan
Hindi kita kailangan
At hindi ko masasabi na
Mahal kita

Lumuha ka dahil
Hindi ko ginusto na
Magsabi ng paumanhin sa lahat ng nagawa
Kaya’t ako’y nagpapakita ng pagsamo para

Makita kang masaya
Ninanais ko lamang na
Masira ang natitirang gunita
Hinding hindi ko ginusto na

Ikaw parin ang magiging ina ko
Dahil kahit baligtarin mo ang mundo
Wala kang kwenta
At hinding hindi ko sasabihin na

Hindi ko kayang mawala ka sa aking buhay
Sana’y iyong unawain
Yanan ang pamagat. Saliwain ay “nanay”
Ang tulang ito ay pabaliktad basahin.
If you didn't get the concept the poem, read it backwards.
Faith Lorelei Aug 2017
Nakakalungkot

Nagtapos na ang ating istorya

Ni hindi man lang natin nasimulan
Ang lalim ng 'Yong pag-unawa'y
Higit pa sa mga nakapilang karagatang
Nagsasapawan patungong Silangan at Kanluran.
Umaapaw ang 'Yong pagkalingang walang ibang nais
Kundi ibuhos ang 'Yong katapatan sa aking kakulangan.

At gaya nga ng mga ibong walang sawang sumisipol,
Ay gayundin naman ang 'Yong pag-ibig
Na hindi ko mabigyang pamagat
Gaya ng mga tulang kinakatha ng puso't pag-iisip.

Sa bawat bigkas ng bibig,
Sa bawat tuldok na simula ng pagguhit,
Sa bawat pintig ng pusong tanging Sayo ang papuri..
Ikaw at ikaw pa rin ang hihintayin,
At malaya kong ihahagis ang mga kamay sa ere --
Kung saan ang langit ay panandaliang masisilayan.

Maghihintay sa araw ng paghayag ng liwanag,
Ang boses **** sa mga letra lamang nabibigyang-buhay
Ay balang araw ding hehele't magpapatikom
Sa mga armas ng kadiliman.
At balang araw, masasabi ko ring,
"Nagbunga ang paghihintay."
Peculiari Nov 2016
Sa tulang ito ikaw ang nilalaman
Na ihahantulad ko sa aking puso't isipan
Ngunit ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo, na tungkol sayo
Sapagkat sa mga susunod na tulang isusulat ko ay hindi na ikaw ang magiging pamagat nito.
072921

Nag-uumapaw –
Nag-uumapaw ang Iyong pag-ibig at pagkalinga
Sa pagsilang ng araw.

Ang Iyong mga yakap na hinahagis ng hangin
At dumadampi sa aking balat,
Ay maigting na pagtapik sa aking kaluluwa.

Di ko masukat kung gaano kalawak ang karagatan
At ako'y nabihag; ako'y nabighani Sa'yong kagandahan –
Kagandahang mismong ang Iyong mga nilikha
Sa kanila ko nasisilayan
Sa kanila ko nararamdaman
Ang pag-ibig na sinasabi **** walang katulad,
Walang pamagat, walang sukat.
At walang kung anumang lalim.

Sa'yong pag-ibig, hayaan **** matuklasan ko
Hayaan **** masilayan ko
Ang nais sambitin
Sa mga pahina na nakasulat –
Iyong Isinulat noong nakalipas pa.

Sa bawat paglagas ng mga dahon
Para itong bumubuhos sa'king mga paa
At sa tuwing ako'y titingala'y
Gusto kong saluhin ang lahat nang paisa-isa
Saluhin lahat ng mga biyaya
Ng bawat pag-ibig
Ang bawat pagkalinga Mo
Na hindi ko malaman kung saan nanggagaling.

At hindi ko matansya
Kung bakit hindi nauubos ang Iyong pag-ibig.
Pero salamat, salamat Panginoon
Salamat sa walang hanggan –
Sa walang hanggan dahil sa pag-ibig Mo,
Inialay Mo ang Iyong anak na si Hesus.

Hesus na syang lunas ng anuman –
Anumang sakit, anumang delubyo,
Anumang pagkukunwari, anumang pag-aalala
Anumang walang pagtitiwala..
Anumang poot at sakit na nararamdaman,
Nananatili man yan sa puso o sa isipan
O yung mga taong nakasakit sa'yo
Mga taong nasaktan mo.

Dahil sa nag-iisang Pangalan,
Kaya nitong tupukin ang lahat
Kaya nitong bawiin ang lahat ng nawala sayo.
At dahan-dahan,
Dahan-dahan kang ngingiti
Hindi lamang ang Iyong mga labi
Kundi ang puso mo
Na ang hantungan ay doon sa kalangitan –
Sa kalingatan kung saan sa trono
Ang trono ng Liwanag ay patuloy na kikinang
Patuloy na mamumutawi ang kagandahan
At sabay-sabay nating masisilayan
Ang pagbabalik ng hinihintay ng lahat.

Salamat at patuloy tayong maghihintay
Patuloy na iibig
Patuloy na mananampalataya..
Patuloy lang, patuloy lang..
Meruem Jul 2019
Wala ang pamagat,
Malalim parang dagat.
Marahil isang alamat,
Puno ng lamat at sugat.

Patuloy pa rin ang aking kwento,
Kahit ano pa ang naging engkwentro.
Ang bawat katagang hindi imbento,
Ilalapat sa aking pulang kwaderno.
July 8, 2019 - 22:56
Pusang Tahimik Jun 2021
Nagbago na ang lahat
Lumitaw na rin ang tunay mo'ng balat
Tila katulad ng aklat
Na malayo ang istorya sa pamagat

Sa patibong mo'y muntik na akong kumagat
Ngunit kahit ganoon ako sayo'y naging tapat
Ikaw'y ay ahas na naghihintay na kumagat
At ang kamandag mo'y walang lunas na katapat

Ako sayo'y hindi pa ba sapat?
Turing ko'y iisa ang dugo sa ating mga ugat
Ngunit ang pangil mo'y sa leeg ko'y lumapat
Hindi mo na maibabalik kung ano man ang dapat.

-JGA
Wynter Oct 2018
Mga salitang walang kahihinatnan
Bakit pa ba ako nagsusulat?
Puso'y ulila at walang tahanan,
Puno ng tulang walang pamagat.
Gothboy Feb 2020
nag simula ang lahat
sa kwento nating walang pamagat
pero natapos agad
pag kagat
nang dilim
luha ko ang dumilig
sa dala ko na rosas
wala pang dalang pamunas

luhang pinahid sa kwelyo
bat ang manhid mo,semento?

mahal kita pero nakulong sa salitang hatdog at halaman
gusto kita bat di mo nalalaman?

matagal na to
ngayon pebrero
araw nang mga puso

niyaya sa parke
alam kong wala kang pake
  
pumunta ka kaso parang napilitan
pero bakit
may kausap kang lalake
sana maling akala
kaso tama ang iniisip ko kanina
boyfriend mo iyong sinama...
eyndinmncnll Aug 2023
Ikaw ang simula at ang wakas
Panahon man ay lumipas
Sa iyong yakap ako’y walang takas
Aking pag-ibig sa iyo ay wagas

Ang ating pagmamahalan sa isa’t isa
Lumiliwanag nang parang mga tala
Hindi ko ninanais na ikaw ay magtaka
Huwag ka nang mag-abala pa

Ikaw ang kinang sa ‘king mga mata
Ikaw at ako’y iisa
Ikaw ang laman ng bawat pahina
Ang pamagat sa aking tula

Ang musika sa aking kanta
Kung ang pag-ibig ko sa iyo, sinta
Ay magiging isang sumpa
Habangbuhay akong manunumba sa dambana

Ayokong lumayo sa’yo
Ikakalungkot ng puso ko
Ika'y aking naging mundo
Sa iyo, mahal ay ako'y natutuliro

Hawakan mo lamang ang aking kamay
Ikaw lamang ang aking pipiliin sa habangbuhay
Ang aking minahal ng tunay
Ang makamit ka ay isang tagumpay

Ikaw ang aking biyaya
Ang dumating nang kusa
Ikaw ay mahalaga
Huwag kang mag-alala

Ikaw ay minamahal kong talaga
Ang aking puso'y sa iyo mas sumasaya
Ikaw ang aking dinalangin sa Poong Maykapal
Ang hinintay ko nang kaytagal

— The End —