Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Tandang-tanda ko pa kung paano tayo nagsimula
Tandang-tanda ko pa kung paano tayo nagkakakila
Sa una’y wala tayong pakialam sa isa’t-isa
Pero dumating din tayo sa puntong magkausap sa telepono mula gabi hanggang umaga

Tandang-tanda ko pa kung paano mo ako pinakilig ng iyong mga salita
Kung paano mo ako pinakilig sa bawat tingin mo sa aking mga mata
Akala ko sa libro at pelikula lang nangyayari ang ganoong mga eksena
Ngunit mali pala, pati sa totoong buhay nadadama pala

Tanda mo pa ba kung paano natin gamitin ang oras
Ang oras na tila limitado ay kailan man ‘di natin hindi inabuso
Kahit pa may pagsusulit sa klase kinabukasan
Pinipili natin na magusap at maglakad hanggang tayo ay pagsabihan

Tanda mo pa ba kung paano mo ako niyakap habang ako’y humahalaklak
Kung paano mo rin ako niyakap noong ako naman ay umiiyak
Tanda mo pa ba kung paano mo sabihin na mahal mo ako
‘Di pa ‘ko naniwala dahil aminado ka na ikaw ay sadyang mapagbiro

Tanda mo pa ba kung paano natin iniwan muna saglit ang barkada
Para lang sabay tayong bumili ng fishball o monay doon sa may kanto ng kalsada
Kay tagal nating naglalakad para lang dayain at mapahaba ang oras ng pagsasama
Pagbalik nama’y iilang piraso lamang ng fishball at monay ang dala

Tanda mo pa ba noong tayo’y magkasama sa gabi at naglalakad
Kamay mo ay nakakapit sa aking baywang sa pag-aalalang baka ako’y mawala
Kahit pa maglakad sa umaga, kamay mo ay nasa aking likod
Kahit saan mo man ilagay, tila lagi **** sinasabi ay “Lakad ka lang, andito ako.”

Tanda mo pa ba noon kapag may miting ng sabado sa eskuwela
Lagi tayong pumapasok ng mas maaga, isang oras bago ang natatakda
Ngunit hindi sa eskuwela ang ***** kundi sa parke nang makapaglaro saglit
Tapos pagbalik sa eskuwela ay tayo na lang pala ang wala sa silid, dahil nahuli pa rin.

Tanda mo pa ba noong tayong dalawa ang nag-representa
Tayong dal’wa ang lumahok para sa titulo at karangalan ng eskwela
At nang manalo’y lahat nagalak at sinabi na
Tayo muli ang lalalok para sa susunod na laban sa makalawa

Nakilala tayo sa ating galing, pati na rin sa kilig na ating inihatid.
Kaya naman pag sa kompetisyon, tayo ay naghigpit.
Ang dating magkasama sa lahat at magkakampi,
Ngayo’y biglang naging magkatunggali.

Tayo ngayon ay kinumpara sa ibang magkasintahan
Bakit raw sila pagdating sa grado sa eskwela ay okey naman?
Bakit raw sila ay parang walang pakialam sa kung anong kalalabasan
Ngunit tayo ay tila naguunahan

Kanya-kanyang labanan, kanya-kanyang istratehiya
Kanya-kanyang napalanuhan, kanya-kanyang talunan
Nagsarili at ‘di na namansin pa
Para bagang dalawang taong ‘di magkakilala

Nabalot ng yabang ang ating mga isip
Ngunit ang puso nati’y nanatiling tahimik
Hindi umimik kahit isang saglit
Kaya naman isip lang ang namalagi’t naghari

Tanda mo pa ba kung paano tayo noon?
Tanda mo pa ba kung ano ang meron?
O nakalimutan mo na kung ano ang mga sinabi mo sa akin noong okey pa?
Dahil ‘di ka sumagot noong sinabi kong, “patawad” at inamin ko ring mahal kita.

Unang beses kong sinabi sa iyo ang mga salitang iyon.
Unang beses sa buong pagsasama natin ng isang taon.
Ngunit nang binanggit ko hindi ka man lang tumungo
Kundi pinabayaan **** katahimikan ang mag-ingay para sa’yo.

Natatandaan mo na ba pagkatapos ang lahat ng aking pagpapa-alala?
Natatandaan mo na ba kung paano sumibol at nawala
Ang pagsasamang puno ng pangako at pag-asa
Natatandaan mo na ba?

Kung sakali man na talagang nalimutan mo na,
Pasensya sa ingay kong ito kasi ako hindi pa.
Hindi ko malimutan sapagkat sariwa pa.
Sariwa pa lahat ang pangyayari kahapon na dahilan kung ba’t may luha ngayon sa’king mata

Kung talagang nalimutan mo na,
Lahat ng ginawa natin, malungkot man o masaya,
Utang na loob, pwede ba ako’y turuan mo sana
Kung paano limutin ang lahat ng alaala.

Kahit na hindi na matago ang sugat na nameklat na,
Peklat na kahit Sebo de Macho ay hindi kaya,
Basta mabura lang alaalang nagdulot ng sugat na peklat na
Okey na sa akin iyon, okey na.

Okey na, oo. Kasi ‘di naman talaga peklat ang dahilan
Ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ako ay lumuluha
Eh ano naman kung may peklat ako di ba?
Wala pa rin naman kasing papantay sa sakit na nadarama

Sakit na muntik na akong malagutan ng hininga
‘Di ako nagbibiro sapagkat sa bawat pag-iyak at pag-singhot ko
Naninikip ang aking dibdib, nagdidilim ang aking paningin
Hindi ako makahinga

Tanda mo pa ba, noong tayo’y muling nag-usap
Tila ba gusto ko muling magpakilala
Akala ko kasi isang pag-uusap para muling makapagsimula
Yun pala, usapang pangwakas na.

At doon na huminto lahat ng masasakit na mga alaala.
Ngunit hindi huminto ang paghihinagpis ko bawa’t gabi, kada umaga.
Kaya naman hinihingi ko ang tulong mo kung ‘di mo na naaalala
Dahil kailangan kong malimutan ang lahat ng tanda ko pa.
J Mar 2017
Wala na bang pag-asa?
Ang dating magandang pagsasama,
Nagsimula sa mga matatamis na ngiti,
Onti-onti ng nawala at hindi na nakabawi.

Minsan ako'y napapaisip at nagtataka,
Nangungulila na ika'y muling makasama,
Mga matang puno ng luha,
Na dati'y kumikislap sa tuwa.

Gusto magtanong bakit ganito?
Bakit kailangan **** lumayo?*
Mahirap bang ayusin ang lahat?
Ang pagsasama ba natin hindi sapat?

Hindi ba't sabi mo,
Walang magbabago?
Sa mga tulang isinulat mo,
Nasaan na tayo?

"Ikaw ang laging nandyan sa ano mang kaganapan,
Kaya asahan mo, hinding hindi ka iiwan magpakailanman—"
Pasko na naman
Pero gulo ang nararanasan
Ano ang tunay na kahulugan
Ng Pasko sa ating bayan?

Mga taong nag-aasam
Ng kapayapaan sa kapaskuhan
Hindi man lang nakamtan
Ang kanilang inaasahan

Ang Pasko sa krisis
Hindi namin ninanais
Hindi rin namin inaasahan
Ang mga bilihi’y magsitaasan

Ngunit gaano man kalala
Ang krisis ng bansa
Basta may pagmamahalan
Ang bawat isa

Tiyak na sasaya
Ang ating pagsasama
At kung may pagkakaisa
Malaki ang pag-asa

Kaya tayo na’t umpisahan na
Pagmamahalan, pagsasama
Pagkakaisa’t kapayapaan
Para sa pag-angat ng ating bayan!

-12/25/2000
(Dumarao)
*a project/assignment
My Poem No. 1
Eugene Jan 2016
Alam mo ba ang salitang pag-ibig?
Natagpuan mo na ang iyong mangingibig?
Handa ka na bang maging kaibig-ibig,
Sa isang taong tinatangi mo't iniibig?


Nang tamaan ako ng pana ni Kupido,
Nabighani ako sa isang katulad mo.
Bumilis ang tibok nitong abang puso ko,
Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito.


Sa tuwing ika'y pinagmamasdan,
Lagi akong tulala at hindi maintindihan.
Natataranta sa tuwing ika'y mapapadaan,
Sa aking harapan at ako'y iyong ngingitian.


Pag-ibig na nga itong aking nararamdaman.
Naging magulo ang sistema sa aking katawan.
Parang piyesta sa bayan kung ika'y pagkaguluhan,
At nag-uumapaw na kaligayan kapag ako'y iyong kinindatan.


Ang iyong mga mata'y ay parang bituin sa kalangitan.
Na nagniningning at punong-puno ng kaligayahan.
Ang hugis ng iyong mukha ay parang engkantada sa kagubatan.
Napakaamo at mala-anghel kung ika'y aking tititigan.


Nang ako'y magtapat ng aking tunay na hangarin,
Naisiwalat ko ang sinisigaw nitong aking damdamin,
Hindi ka nagdalawang-isip na ako'y agad na sagutin,
At pinanindigan **** ako ay mahal mo rin.


Mahigit dalawampu't limang taon na ang ating pagsasama.
Biniyayaan tayo ng anim na anak at masusunuring mga bata.
Inaruga at minamahal natin bilang mapagmahal na ama at ina,
Na siyang dahilan na matagal nating buhay mag-asawa.
Yule Mar 2017
noong una kitang nasilayan
inaamin kong hindi ikaw ang nais kong kamtan
ngunit habang tumatagal,
puso ko’t loob, sayo’y natuluyan

hindi ko rin alam kung bakit
dahil ba sa boses **** nakakahumaling?
o sa mga matatamis **** mga ngiti?
mistulang nawawala ang iyong mga mata
sa tuwing ito’y iyong gawin
di ko alam, pero simpleng titig mo lamang
ka’y laki na ng epekto nito sa akin
hanggang sa palagi na kitang hinahanap-hanap
aba’t ginayuma mo nga ba ako?

ngunit, kung ano't saya ang nadarama
ganoon din ang kapalit nito kapag nandyan ka
sa mga panahon na wala ka sa tabi
pasakit at dalilubho ang naranas
bakit ba hindi ko kayang sayo ay mawalay?
ngunit kailangan kong magtimpi at alamin
kung hanggang saan lang dapat ang hangarin

ngunit aking nagunita,
ikaw talaga ang natatangi sa puso, at tuwina
ngunit kung gusto ko ring makaalpas sa sakit
kailangan ika’y kalimutan
sa gayon ay baka matagpuan ang kalinaw

pero ang alaala ng kahapon ay sadyang bumalik
kahit saan man magpunta, ika’y naka-aligid
kung alam mo lang ang aking tinahak
pagod, at hirap – naranas upang sayo’y makalapit

ngunit ano ba pa ang magagawa?
sa una pa lang, nagmahal ng isang tala
at kung bigyan man ng pagkakataon
mas pipiliing sarili ay ibaon
lahat ng nararamdaman
na hindi mo rin kayang ipaglaban

dahil hindi mo rin naman ako mahal,
mas mahal mo ang iyong pangarap
at hindi ako yun, ito'y tanggap

sakim man sa kanilang paningin
ikaw lang naman ang gusto ko
ngunit, bakit? bakit…
ipinagkait pa sa akin ng mundo?
pero ito ang nagpapatunay
na kahit gaano pa ako kailangan na maghintay
para sayo'y hindi ako nararapat
dahil tunay nga ba ang aking intensyon?
o ginagawa lamang kitang desisyon?
tingnan mo nga, miski ako may pagdududa

kahit man ito’y pag-ibig natin ay isusugal
kahit gaano ko pa ipagsamo sa Maykapal
wala rin naman itong mahahantungan
hindi rin naman ako ang iyong kailangan

kaya't ito'y hahayaang dalhin ng langit,
kung saan mang lupalop ito'y dalhin
pinaubaya sa Maykapal,
antayin na lang maglaho
ito ang aking huling habilin,
bago kitang tuluyang iwan

pero ito'y mananatiling nakaukit
sa puso't isipan,
dahil kaya nga ba kitang kalimutan?

ito’y magsisilbing alaala
ng minsan nating pagsasama,
kahit sa panaginip lamang

ang ipagtagpo ang isang ikaw at ako,
ang mabuo ang salitang 'tayo' –
napaka-imposible…
napaka-imposible.

eng trans:
when I first saw you
I admit you're not the one I yearn for
but as time passes by
my heart, and mind – fell for you

I don't really know why
is it because of your alluring voice?
or because of your sweet smiles?
it's as if your eyes disappear
whenever you do this
I don't know but in your simple stares
it has a big impact on me
until I'm always looking for you
oh my, did you put a spell on me?

but in what happiness I felt
that's what I also feel whenever you're there
in times that you're not beside me
pain and dreading was experienced
why can't I stand being apart from you?
but I have to resist and know
to where I should stand in line

yet I've realized
you're the one that's always in my heart
but if I want to get rid of this pain
I have to forget you
by then I might find peace

but the memories of yesterday kept coming back
everywhere I go, you're there
if only you knew what I've been through
exhaustion, and rigor – I have to face to get close to you

but what can I do?
from the start, I've loved a star
and if given a chance
I'd rather choose to bury myself,
all these feelings
that you're not even willing to fight for

because you don't even love me,
you love your dream more
and it's not me, I've accepted it

it may be selfish in their eyes
you're the only one I want
yet, why? why...
did the world denied + you from me?
but this just proves
that no matter how long I have to wait
I'm not the one for you
because is my intention real?
or am I just making you a decision?
see? even I have doubts

even if I gamble this love of ours
even if I plea from the Creator
this will just go nowhere ++
I am not the one you need

that's why I'll just let the sky take this
wherever in the heavens this will be held
let the Creator take charge
I'll just wait for it to fade
this is my last will
before I will leave you

but this will remain etched
in my mind, and heart
because can I truly forget you?

this will serve as a memory,
of our once encounter
even if it's just in a dream

for you and me to meet,
to form the word 'us' –
it's so impossible,
**it's impossible
+ finding a translation I wanted for this was hard
++ even this //brainfart

suntok sa buwan (from ph; fil.)
lit.trans: hitting the moon; punching the moon
actual meaning: impossible

this was my entry for our "spoken poetry",
though none can relate...

pasensya na, mahal...
unti-unti, ako'y bibitaw na. | 170303

{nj.b}
alvin guanlao Jul 2011
may diskusyon na galing sa nakaraan
tungkol sa pagsisisi sa naganap na hiwalayan
ang higit na pagmamahal ay sadyang maparaan
nagbalik itong muli ng di namamalayan

kung sa hinaharap ay walang kasiguraduhan
bubusugin kita ng pagibig sa kasalukuyan
at kung tayo at panahon ay magkasubukan
hihintayin kita upang sa dulo'y magkatuluyan

ang pagulit sa kawangis ng kahapon ay ligaya
ito ang dahilan sa sarap ng muling pagsasama
huwag maglilikot pagka't di na magagaya
ang inayos na daan papunta sa iisang kama

sa di mapigilang kabaliwan at kalokohan
sa dalas **** maubos ang aking pisi
at kahit hirap sa pagsunod sa aking kagustuhan
ikaw pa rin ang pipiliin at di magsisisi ♥
For your eyes only lang to mahal, wag mo na ipost sa wall mo ok? ^^
ZT Nov 2015
Sa tagal ng ating pagsasama
Wala na akong ibang mahihiling pa
Kundi ang magkaroon ng isang masayang pamilya
Pamilyang bubuohin ko kasama ka

Pagkatapos nang tayoy ikasal
Araw araw kong pinagdarasal
Na aking hiling ay maibigay na ng maykapal

Ang tanging biyaya na kukumpleto
Sa buhay mo at buhay ko
Ang mabiyayaan sana tayo
Ng isang munting bersyon ng ikaw o ako

Kaya di kayang sukatin
Ang sayang naibigay mo sakin
Nang sa iyong sinapupunan
Ay mayroon na palang namamahayan

Sa wakas ay dininig na
At ikay buntis na pala
Pero anong sakit ang aking nadama
Nang malaman kong di pala ako ang ama
Dahil habang tayo ay nagsama
Naghanap ka pala ng iba
G A Lopez Apr 2020
Noong ako'y nasa elementarya,
Ang pag-ibig para sa akin ay mahiwaga.
Hindi ko maintindihan
Kung ano nga ba ang kahulugan.

Marahil hindi ko pa nararanasan
Ang umibig at ibigin ng lubusan
Ngunit mayroong dalawang tao
Ang sa akin ay nagturo; narito ang kwento.

Maganda at payapa
Ganiyan ilarawan ng dalaga
Ang kaniyang mundo noong wala pa ang binata
Hindi lubos akalaing sa isang iglap ay mawawala.

Wala pa sa isipan ng dalaga
Ang pag-aasawa
Hanggang sa dumating ang binata
Nagsimula ng mangarap na sila'y maging isa

Hindi niya alam ang kaniyang motibo
Kung ito ba'y pagpapanggap o totoo
Basta't ang alam niya siya ay masaya
Kung panaginip man ay ayaw na nitong magising pa.

Ang babae ay nalinlang
Sa mukha ng isang lalakeng nilalang
Kaniya siyang binusog ng mabulaklak na salita
Ang lalake ay labis na natutuwa

Nagtagumpay ang plano
Sa likod ng kaniyang mukhang maamo
Dala nito'y tukso
Ang babae ay nabulag sa kaniyang panlabas na anyo.

Kaniyang ibinigay ang lahat
Pati ang mga bagay na hindi dapat
Hindi inisip ang bukas
Ngayo'y nagsisisi sa naging wakas

Sa tagal ng kanilang pinagsamahan
Mauuwi rin pala ito sa hiwalayan
Nagdaan ang mga araw
Ang lalake ay hindi na muling tumanaw.

Umalis na ng tuluyan
Mag-isa na lamang siyang nagduduyan.
Ang nasa kaniyang isipan,
Ay ang bata sa kaniyang sinapupunan.

Ang babae sa tula ay ang aking matapang na ina
Ang lalake sa tula ay ang aking duwag na ama
Si babae na takot masaktan ngunit piniling lumaban
Si lalake na duwag ngunit nagtatapang tapangan.

Ako ang naging bunga
Ng kanilang pagsasama
Sa katunayan
Ako ay bunga ng kasalanan.
I WAS RAISED IN A FAMILY WHERE WOMEN MADE IT HAPPEN WITHOUT MAN.
Pakibasa po ang kasunod ng aking tula'ng ito na pinamagatang "Tunay Na Pag-ibig"
Support natin ang isa't isa HAHAHAHA
Abby Elbambo Jul 2016
Minsan **** itinanong sa akin kung ilan na ang aking minahal
Na tila ba ang bilang na pilit ibinubunyag ang parehong bilang na ibabawas sa kabuuan ng aking pagsinta
Mahal, okay lang; ikaw ay aking naiintindihan
Alam ko kung paano ang paulit-ulit na pananakit at pagkabigo sa digmaan ng pag-ibig ay walang iniwan kung ‘di abo ng pag-aalinlangan at pagkukumpara sa mga bagong kasintahang ipinalit sayo
Alam ko ang lasa ng pait na sumasalubong sa iyo sa bawat paghinga
Kung kaya’t nung iyong tinanong ay walang magawa kung hindi ika’y pagmasdan Titigan ang bakanteng mga matang wala nang mailuluha
Mga kamay na pagod na kabubuhat
Mga labi na wala nang ibang alam bigkasin kung hindi “patawad”kahit hindi alam kung para saan
Wala akong magawa kung hindi ika’y pagmasdan
Dahil alam kong hindi mo na naririnig ang anumang salita maliban kung ito’y “paalam”
Kaya hayaan **** ipadaan ko na lamang sa pagyakap ng hangin at pagbati ng mga bituin ang mga katagang isinusuka ng iyong mga tainga
Kasi mahal, mahal kita
At hindi ako titigil hanggang sa makita mo ang parehong taong tinatawag kong akin Hayaan **** punan ng umuumapaw kong pag-ibig ang natuyong lawa ng iyong pagmamahal
Pagmasdan mo kung paano pagsasama-samahin ng araw-araw na aking pagyakap ang pira-piraso **** puso na nagkalat
At alam kong pagod ka na kahihintay sa mga tunay na bagay kung kaya’t pinipili mo na lamang ang mga “pwede na”
Pero andito na ako,
At mahal, pangako, tapos na ang pag-aabang
Hindi lahat ng nagsasabing mahal kita ay nagsisinungaling

Minsan **** itinanong sa akin kung ilan na ang aking minahal Tinanong kita kung ilan na ang nanakit sayo
Sabi mo, isa
At saka binanggit ang sariling pangalan sabay sabi “tapos na”
A Filipino piece I wrote and performed for Doxa's event entitled "Head Over Heels"
tian Apr 2015
Sa maraming taon na ating pagsasama
Maghihiwalay para sa panibagong gera
Bawat istorya tumatak sa utak nitong makata
Wag kayong iiyak, tayo'y muling magkikita.

*Ang pakikipagsapalaran sa susunod na kabanata
A special 4 bars set up for my batch mates in Highschool. It's also a Filipino poem written in our own language, tagalog.
Sebastien Angelo Nov 2018
Imposible naman siguro
Na sa higit isang taon natin na
Pagsasama sa iisang bubong
At pagtatabi sa iisang kama
Ay agad-agad na lang akong nalimutan
Na para bang pinagsamahan
Ay walang kahit kakarampot na halaga.

Kumustahin mo naman ako...

Kung kaya ko pa ba
Kahit na malinaw namang
Kayang-kaya mo na.
Yan ang unang salita na biglang pumasok sa aking utak
Kapag narinig ko ang iyong pangalan na noon akala ko isang bulaklak
Akala ko ikaw ang nag-iisang napagandang bulaklak sa hardin na malawak
Pero nung nakuha kita di ko akalain na ako pala’y iiyak

Mahal, saan ba ako nagkulang?
Minahal kita ng sapat pero bakit ako’y iyong sinaktan?
Ako ang iyong iniwan
Pero bakit ako itong luhaan?

Nasasaktan ako tuwing na-alala ko ang magandang pagsasama
Kulitan doon, tawa dito, hatid-sundo, at loob ko’y nakuha mo na
Hanggang sa binigay ko sa’yo ang aking tiwala
Pero di ko inasahang itatapon mo lang ‘to ng bigla-bigla

Binigyan mo ako ng madaming motibo
Pinakita mo sa’kin na masaya ka kasama sa piling ko
Ipinaramdam mo sa’kin na importante ako sa’yo
At higit sa lahat sinabi **** ako’y mahal mo

Mahal, oo Mahal mo ako
Mahal mo ako tuwing walang kasama
Mahal mo ako tuwing wala kang kalaindian na iba
Mahal mo nalang ako tuwing may kailangan ka
Oo, kasi madali lang sa’yo ang sabihin ang salitang “MAHAL KITA”

Mahal, isa kang napakalaking PA-A-SA
PA – pagmamahal na akala ko nasa’kin na
A – akala ko abot ko na ang pangarap ko sinta
pero
SA – sakit lang pala ang idinulot mo at puso ko’y namamaga
kaya paalam na sa’yo Mahal kong PAASA
Sitan Sep 2019
bem
akoy isang lalaking hindi madasalin
hiniling sa diyos na ikay mapasakin
handa sa ano mang ating tahakin
pangako na ang lahat ay ating kakayanin

tulang puno ng pagmamahal nililikha
nagmula sa puso lahat ng mga salita
ngunit kaakibat ng salita ang gawa
kahit ano mangyari hindi magsasawa

handang magbago ang tulad kong tarantado
patunayan lang na hindi isang gago
sadyang mamahalin ka ng buong buo
mula nang ikay mahalin handang magbago

isang binibining kumbagay mala-sining
minimithing mapapunta sa aking piling
mapaano ibibigay lahat ng hiling
pangarap ikay katabi sa bawat gising

sa bawat kwento mo na puno ng pighati
gagawin ang lahat para ikay ngumiti
mga kwentuhan na umaabot ng gabi
ang pag-ibig sayo ay lalong tumitindi

marapatin na bigyan ng pagkakataon
pag-ibig sayo aabot habang panahon
akoy nagbago at handa ng patunayan
ikaw ang mahal mula noon hanggang ngayon

marami man kontra sa ating pagsasama
handa ng patunayan na ito ang tama
ang kasiyahan ay laging ipapadama
papalitan ng saya lahat ng drama

siguradong sayo ay hindi nagkamali
ikaw talaga ang minahal at pinili
mga oras na kasama ka di mapakali
akoy handang mag-antay sayo basta palli

tutuparin ang pangakong di ka sasaktan
ano man ang mangyari di kita iiwan
siguradong ikaw lang ang paglalaanan
ng tunay na pagmamahal magpakailanman

ibibigay lahat ng iyong pangangailangan
mapa gamit o prutas maliban sa pakwan
susuportahan ka kahit anong larangan
ipaparamdam tunay na pagmamahalan

pinakaminahal marahil ay ikaw
kagandahan tilay mga perlas na hikaw
pagmasdan at marahil ikay masisilaw
iyong kausapin paniguradong siya'y
sabaw

marahil ito na ang aking huling saknong
handang maghintay sa sagot mo sa aking tanong
paumanhin sa tula kong usad pagong
paninidigan ko lahat hanggang sa kabaong
Taltoy Apr 2017
Bakit ang tulin?
Hindi ba pwedeng pahintuin?
Oras, ba't ang bilis mo?
Pagbigyan mo naman ako.

Bakit panandalian lang?
Bakit parang napakakulang?
Ang palaging tanong sa'king sarili,
Di ba pwedeng dito'y manatili?

Parang isang kisapmata,
'tong ating pagsasama,
Akin mang gustuhin,
Oras, di kayang pigilin.

Nakakapanghinayang, nakakapanlumo,
Di magawa ang tanging gusto,
Kahit man lang mag-umpisa ng usapan,
Ako'y sadyang nahihirapan.

Hay nalang, paano na iyon?
Mauulit pa ba ang nangyari kahapon?
Alam ko sa sarili ang sagot,
Ngunit ang katotohana'y sapilitang nililimot.

Ang mga panahong ito'y di masusuklian,
Dahil ang oras, di kayang tumbasan,
Di kayang bilihin ng kayamanan,
Mga oras na kasama ka, aking kaibigan.

Ma-iiwan sa'ting mga nakaraan,
Di alam kung tatatak sa'ting isipan,
Ang mga nagdaang panahon tulad nito,
Parang kapayapaan paglipas ng bagyo.
Naisipan ang kahalagahan ng oras sa buhay, dahil ang mga nakalipas na, di na pwedeng balikan pa.
Marlo Cabrera May 2016
Eto ako ngayon,
nakahiga kama ko
isipan ay walang laman kun’di ikaw.
nababaliw sa bawat senaryo
na kasama ka.
Ilang beses ko na naisip
at na plano ang gagawin
sa oras na dumating ang
panahon na kailangan gumawa ng desisyon
kung pagpapatuloy ba natin
ang ating pagsasama.
at ilang beses ko na ding
nasagot ang sarili na
oo.

Kase wala lang naman akong
hihilingin kung’di ikaw
na nag papatibok ng puso ko.

Ang taong pumupulot sa mga basag kong piraso,
at binubuo ako, gamit ang ginto.
Kase ang mga hapon ay may sining
na kapag ang isang bagay ay nabasag
ang ginagawa nila dito ay
ginagamit ang ginto bilang pang digit.
Para sa kanila,
ang bagay na iyon ay mas maganda at kabighabighani
kesa nung eto ay hindi pa nababasag.

Ikaw ang ginto
na bumubuo
sa mga basag kong piraso.

Salamat.

Mahal kita.
Kintsugi = The Japanese art of repairing with gold.
Naaalala ko pa yung araw na maging tayo
Pakiramdam ko noon tumama ako sa lotto,
Yung tipong tila ba’y ayaw kong tayo’y magkalayo
Tapos malingat lang hanap na nang hanap sayo…

Lumipas yung mga araw naguumpisa na ang ating istorya
Istorya na hinubog ng pagsubok at pagtitiwala
Mga tao sa paligid ambag sa kwento natin ay iba-iba
Yung iba nakakatulong, yung iba naman nakakasira…

Umabot sa buwan tayo’y patuloy na tumatatag
Sa kabila ng kaliwa’t kanang problemang sa ati’y hinahapag,
Walang sukuan, alitan natin naaayos natin sa loob ng magdamag
Para sa pangakong relasyon natin na sinuma’y di kayang matibag…

Taon na ang binibilang panibagong kabatana nanaman,
Kahit mas tumindi ang bagyo, kaya natin lagpasan…
Kahit minsan, mabigat na, patuloy parin lumalaban
Mga binuo nating pangarap di natin binitawan…

Tumagal pa at tumatagal mas minamahal pa kita
Mas may ngiti at tawanan mapapansin sa ating pagsasama
Ang alitan at problema parang sa ati’y wala na,
Dahil mas malaki na ang tiwala natin sa isa’t-isa…

Patuloy na binibilang at pinagtitibay ng panahon
Pagmamahalan nating di kayang sirain ng bagyo o alon,
Ang pangakong pag-ibig na walang kondisyon,
Ating ipinaglalaban at ipaglalaban KAHAPON, BUKAS, NGAYON!

©2017 John Vincent Obiena. All rights reserved.
Isang tula patungkol sa pagsasama at relasyon namin ng aking kasintahan, mulas sa aming pinagdaanan at sa tibay ng aming pakikipaglaban...
JOJO C PINCA Nov 2017
ang sabi ng pulitiko habang nakatayo sa entablado:

mga minamahal kong kababayan pag ako po ang inyong inihalal pinapangako ko na iaahon ko sa kahirapan ang bayan at magiging matapat po ako sa aking paglilingkod sa inyo.

sabi naman ng lider ng relihiyon habang nasa pulpito:

mga kapatid itong ating pagsasama-sama at gawain ang tunay na sa diyos; tayo po ang tunay na mga anak ng diyos at tinubos ng mahal na dugo ni Kristo; tayo po ay nakakatiyak sa kaligtasan. amen po ba?

sabi naman ng kapitalista habang nasa podium:

mga kasamang manggagawa mahalin ninyo ang inyong trabaho at ang kumpanyang ito sapagkat pag ito ay bumagsak kayo ang unang maapektuhan; pag umunlad naman ito ay kayo rin ang makikinabang. Kasama ko kayo sa pag-unlad.

yan ang sabi nila.

ito naman ang sabi ko habang ako ay nagsasalsal sa loob ng CR:

mga P_ Ina kayo, puro kaulolan at pang-uuto ang sinasabi ninyo - mga animal kayo. Puro kayo daldal ang gaganda ng mga binibigkas ninyong mga salita pero ang totoo puro kayo mapagsamantala at gahaman sa salapi. pweeeeh.
rom Dec 2017
Hindi ako mahal.
Hindi ako ang mahal.

Isang salita lang ang dumagdag ngunit parang isang katutak na patalim ang pinukol sa aking puso
Pigang piga sa paulit-ulit na pananaksak, pagsasawalang bahala
Hanggang sa maging abo nalang ang dating apoy na nagbabaga
at ang mga dating "Tama na," "Ilan pa ba," ay nagiging "Sino ba siya?"

Sa paulit-ulit na pagwasak sa puso kong dati nang durog,
at sa ating mga pagsasama kung saan ang kanyang pangalan ang tanging tunog
Walang tigil ang hangin sa pag-duyan ng isang paumanhin
sa pag-ihip papunta sa puso kong kapos ng iyong pag-tingin —

Mahal, huwag kang humingi ng tawad
dahil hindi lang ikaw ang nagwasak sa akin
Huwag na huwag kang humingi ng tawad
dahil lang siya ang iyong iniibig
Huwag ka nang humingi ng tawad
dahil lang hindi mo ako kayang mahalin.
Originally written last November 27, 2017 for a visual poem.
Wretched Aug 2015
Sa sobrang mapagbiro **** tao
Tumawa ka lang
Nang umamin akong nahulog na ko sayo.
Ginawa **** isa sa mga bagay na tinatawanan mo
Ang pag-ibig na hinahandog ko.
Sinabayan mo pa ng halakhak
At may kasama pang pagluha
Habang puso ko'y binibiyak
Sa itsura ng iyong pagkaaliw
Sa mga binitawan kong salita.
Hinayaan lang kita.
Ang sabi ko
Kahit ginawa mo lang biro
Ang pag-amin ko
Ang mahalaga napangiti naman kita.
Dumalas ang pagsasama natin.
Hindi na ko nagpapatawa
Pero sabi mo kusa kitang napapangiti.
Nakwento mo sakin na
Noong umamin ako
Hindi mo lang alam kung ano
Ang isasagot mo kaya tumawa ka lang.
Ako naman tong napagod na
Sa kakatawa,
Sa mga "pabiro" kong pagsuyo sayo.
Kaya sa wakas,
Ng Dumating ang araw na sinabi ****
Mahal mo na din ako,
Hindi ko alam kung bakit
Pero
Natawa na lang din ako.
StrayRant Jul 2017
Iiwan kita hindi dahil meron na akong iba.
Iiwan kita dahil gusto ko nang lumaya.
Iiwan kita hindi dahil ayoko na kitang makita.
Iiwan kita dahil ayoko nang pagmasdan ang mga luhang
nangingilid sa iyong mga mata.
Hindi ko na kaya!

Ang makita kang lugmok at naghihimutok sa lungkot.
Ito’y nagdudulot sa puso ko ng kirot.

Tama na! Tama na! Tama na!
Tahan na aking sinta.
Ako sana’y unawain.
Napakabilis ng mga pangyayari.
Hindi ko alam ang hiwaga mayroon ka.
At iyong nasungkit ang matamis kong oo.

Mabilis. Napakabilis. Sadyang kaybilis.
Heto ako ngayo’t litong-lito.
Sana’y hindi nagmadali.
Sana’y natutong maghintay.
Sana’y walang taong nadamay.

Oo. Sa tinagal ng ating pagsasama,
Ngayon ko lang napagsama-sama.
Ang mga himutok ng aking saloobin.
Ako’y naging mapusok at ngayo’y naghihimutok.
Sana’y walang inaalala.
Sana’y hindi kinokonsensya.

Sa tingin ko ay ito ang tama,
Ang ika’y iwanan ng ika’y mabuhay.
Hindi ko batid ang sakit na iyong nararanasan.
Aking irog, ako man di’y nahihirapan.

Ang higpit ng iyong pagkakahawak,
Siyang sumasakal sa akin tuwina.

Iiwanan kita dahil ayoko na.
Oo! Ayoko na!
Tatapatin kita aking sinta,
Hindi ko na kaya!
Hindi na ako masaya.

Sa pag-inog ng mundo ako’y unti-unting nawawala.
Nawawala sa sarili.
Nawawala sa landas na aking dapat tahakin.

Sadyang kay mura pa ng aking edad
Upang sumuong sa ganitong realidad.
Nadala lang marahil ng matinding emosyon.
Sa tagal ng ating pinagsamahan aking napagtanto,
Hindi ikaw ang saki’y siyang nakalaan.

Tayo’y pinagtagpo upang matutunan ang isang leksyon.
Hindi para sa iyo ngunit para sa akin.
Aking kaibigan ako sana’y patawarin.
Hindi ko sadyang puso mo ay wasakin.

Ang hirap! Napakahirap!

Sa dalawang taong ating pinagsamahan,
Hindi kita malilimutan.
Aking pagsusumamo na sana’y
Paglipas ng panahon ay iyong matagpuan
Ang taong magmamahal sa iyo ng lubusan.
At hindi ipaparanas ang pait ng kahapong ating pinagdaanan.

Iiwanan kita dahil alam kong kaya mo na na ako’y wala na.
Iiwanan kita dahil nais kong iyong ipagpatuloy ang iyong buhay.
At nang matupad ang iyong mga plano para sa iyong pamilya.

Sinta alam kong ito’y sadyang masakit.
At sa pagtatapos nitong aking talata.
Nawa’y iyong ibigay ang aking kahilingan.
Sinta, ako sana’y palayain mo na.

Iniwan kita hindi dahil ayoko na.
Iniwan kita dahil mahal kita.
Sadyang ang lubos na pagmamahal na nararapat sayo
ay hindi mo matatamo sa akin bagkus ito’y iyong
matatamasa sa piling ng iba.
Jor Sep 2016
I.
Sinong mag-aakalang matatapos ang lahat sa atin?
Naalala mo ba na halos boto ang lahat sa atin?
Akala nang iba, ‘di tayo magpaghihiwalay,
Akala nang iba, tayo'y walang humpay.

II.
Noon 'yun, at hanggang akala nalang 'yun.
Ang sabi nga nila, “Mahirap tumama ang mga akala”
Maraming nadismaya at nalungkot nung malaman nila.
Na ang dating hindi mapaghiwalay
Ay may bago na ulit buhay.

III.
Bakit nga ba nawala ang dagitab sa'ting dalawa?
Ahh, naalala ko na!Nagloko ka nga pala.
Humanap ng iba, Samantalang ako tiwalang-tiwala
Na ako na ako lang ang iyong sinta.

IV.
Ako naman 'tong si tanga, tiwalang-tiwala naman
Na hindi mo lolokohin ang isang tulad ko,
Tanda mo pa ba? Halos lahat ng sikreto ko alam mo.
Pati nga numero ko sa ATM pinagkatiwala ko sa'yo.

V.
Ang tagal na natin, magli-limang taon na sana,
Ang dami kong masasayang ala-ala na mababalewala.
Pero aanhin ko naman ang mahabang pagsasama,
Kung araw-araw may kahati ako sa'king sinta?

VI.
Siguro nga'y tapos na ang ating istorya,
Nabasa na nila ang bawat pahina,
Natuldukan na ang kwento nating dalawa.
At nalaman na nila kung ano ka ba talaga.

VII.
Mas mabuti pa ngang punitin na ang bawat pahina,
O kaya sunugin nalang, para mas madali, 'di ba?
Pero salamat sa'yo ha. Dahil kahit paano may natutunan ako
Na hindi sa tagal ang sukatan ng pagmamahal, sa tiwala!
jeranne Mar 2017
Salamat sa panandalian nating pagsasama
Sa ating tawanan at masasayang alaala
Ang mga ngiti mo tuwing ika'y dumadaan,
Nakakahumaling at hinding hindi ko pag sasawaan

Binibigay ko lahat ng oras ko sayo
Dahil umaasa ako na ganoon din ang gagawin mo
Ilang beses pa ba ako aasa?
Na makamit ang happy ending na kasama ka?

Sana ay dumating yung araw na,
Makalimutan at palayain ka
Pero kahit anong pilit
Ay bumabalik parin yung dating sakit

Okay lang talaga ako promise,
Pero sana'y yakapin mo ako bago ka umalis
Ngunit panandalian nga lng pala ang lahat
Ang masasabi ko na lang ay paalam at *salamat
medyo waley eugh
MPS12 Aug 2017
Sabi ng iba mag ingat pag nag mahal.
Wag padalos-dalos para sa huli ay hindi ma bigo.
Kilalanin ang bawat isa.
Intindihin ang mga intensyon.
Minsan sa bigla ng iyong pagdating;
madudulas, masusugatan, at masasaktan.
Dahil ang puso ang unang pinairal at isip ay saglit nalimutan.
Dahil minsan ay mas madaling mag bulag bulagan.
Kahit ang dumi ay bumubungad sa mga mata.
Para lang hindi sya mawala kahit hindi na masaya ang pagsasama.
Nakasanayan na ikaw ay laging katabi sa kama.
Pero malaking pagbabago ang nasa gitna.
Ang pagmamahalan na sobrang tamis noon,
pumalit ay asim at pait ng damdamin ngayon.
Paano at kailan nag simula mawala ang tamis ng iyong halik?
Dahil ba iba na ang nagpapatibok ng iyong puso?
Ang haplos na inaasam sa iba na dumadapo?
At dahil siya na ang dahilan ng kislap ng iyong mga mata?
Gusto ko man itigil ang kirot ng damdamin,
pero bakit hindi ko kayanin na ikaw ay mawala sa akin?
Minahal ka ng lubusan at buong puso ko'y inalay.
Pero ito ay unti- untin **** tinapakan at binali wala ang halaga.
Ngayon ako ay huling nagsisisi dahil hindi nakinig sa payo ng iba.

-MPS12
Miss na miss na kita
Ang aking minamahal
Nang parang ito'y sugat
Basag na salamin sa sa aking paa

Nang nawawala ka
Ay dinulot ng tuwa
Kalungkutan, mabigat na bulsa
At notebook na puno ng tula at minsan pera

Noon ubos ang pera sa aking bulsa
Piso, rosaryo, medalyo at picture mo
Ngunit ngayon ay idinulot mo ang sakit sa bewang
Parang may UTI o palo ang iyong dala

Bulsa, pantalon at zipper
Kinalimutan mo na ba?
Kung gaano katagal na tayo magkasama?
O minamahal ano pa ba?

Mamatay lang ako huwag lang mahulog ang aking pantalon
Buhat ang labing limang taon ng pagsasama
Sinturon, nasaan ka na?

(DEDICATED SA AKING ITIM NA SINTURON)

MAY YOU REST IN PEACE KAHIT SAAN KA MAN
desolate Mar 2015
Nang una kitang makita at makilala
‘Di ko mailahad ang aking nadarama
Pinagdarasal na lagi kitang kausap
Palaging sinisilayan  at hinahanap

Madalas tinitignan ang iyong larawan
Ika’y ‘di rin nawala sa aking isipan
Sa munting panahon ng ating pagsasama
‘Di ko naiwasang mahulog at umasa

Ika’y hinintay ko, hindi ako napagod
Aking nadarama’y hindi bastang naglaho
Kahit masakit, matagal ako nagtiis
‘Di mo hiningi ngunit ginusto kong gawin

Nagkunwaring manhid ngunit ako ay hindi
Paghihirap ay ‘di ko na lamang pinansin
Pagkat alam ko na sa dulo, ito’y sulit
Inisip ko na ika’y mapapasaakin

Ito ang aking lubhang pinaniwalaan
Hanggang umabot sa puntong ako’y nabulag
‘Di namalayang habang ika’y iniibig
Unti-unting nawala ang aking sarili
Bruce Gil Sep 2015
bawat segundoy ako'y pinagmamasdan
para bang ayaw muna kong lubayan
bawat minuto ika'y takam na takam
sa lamang kong napakalinamnam

bakit ba ang tigas ng yong ulo
ang nakalagay ay tatlong minuto
ilang beses ka ba inere ng nanay mo
para matikmaan ang nasa loob ko

pagkaraan ng tatlong minuto
ako'y iyong binuksan
nilagay sa platitong pinatong sa pinggan
at dahan dahang hinihigup ang laman

sa bawat lunok na ginagawa
ika'y biglang napaluha
nakangiti at napatulala
binuhay ko ang katawang **** lupa

sa ating sandaling pagsasama
ika'y aking pinaligaya
at ngayo'y ika'y tapos na
hiling ko'y itapon mo ako ng tama
Zeggie Cruz Sep 2015
Nandito ako sa kabilang panig
Nagaantay na muling marinig
ang mga tinig  na nawala
Sa ibabaw ng aking mundo at ng luha

Sa kabilang panig nagbibilang
ng mga araw sadyang kay tagal
muling pagkikita, nag-aabang
Muling pagsasama, nahihibang

Paano ba hahanapin ang kahapon
Naibaon sa sadlak ng alimuom
Dumidikit sa kailaliman ng ilong
Ang alaalang hindi maitapon

Parang labadang hindi tinuyo
ng sinag ng araw, nakulob
Sa loob ng damdamin
nagkukumahog

Naghihikahos, nabuburyong
Minsan pang ibalik, alaala
lagusan ng saya ata kaba
Kelan ka kaya makikita.
Random Guy Nov 2019
inaantok ako
sa tunog ng printer
kung paanong ang mga ngipin nito
ay kumikiskis sa papel
na tila ba kinakagat ito
ngunit hindi ganoon kasakit
may halong harot sa pagitan nila
landian ng mga bagay

inaantok ako sa tunog ng maraming papel
bulto bultong pinapantay
at iniuuntog sa mesa
na tila ba'y naghahalinghingan
na dulot ng pagtatalik
may halong harot sa pagitan ng mga ito
landian ng mga bagay

inaantok ako sa paglagapak
ng stapler sa sahig
na tila ba'y unang pagkikita
bugso ng damdamin sa muling pagsasama
may halong harot sa pagitan nila
landian ng mga bagay

inaantok ako sa walang humpay
na pagbukas ng pinto
ang sayaw na nagmumula sa kahoy na ito
tila ba'y sinasayawan ang lahat
at kinukumbinsi na umuwi na tayo
may halong harot sa pagitan nito
landian ng mga bagay

inaantok na ko
office *****
Mag-ingat sa mga kaibigan
Na alam ang lihim ng iyong katauhan
Baka sa isang iglap, ikaw ay ipangalandakan
Pagtagpi-tagpiin ang iyong mga kamalian

Sila itong walang pagpapahalaga
Sa anumang naging inyong pagsasama
Handang-handa na ibagsak ka
Kahit tae ka na, tatapakan ka pa.

-03/30/2012
(Dumarao)
*Walong Maiikling Tula ng Kahapon, Ngayon at Bukas
My Poem No. 109
Jasper Jul 2019
Sa pagitan ng isang salamin kami'y unang nagkatagpo
Tila walang ibang nakikita habang tanaw siya sa malayo
Kaunting hakbang nalang ay patungo na ako
Ngunit napuno ng kaba at hiya, sapagkat unang beses ito.

Isang binibining marilag at may kaayusan
Na ang kaniyang kaanyuan ay kapita-pitagan
Malumanay niya akong tinungo at nilapitan
Na para bang kami ay mag-uusap ng masinsinan

Lumipas ang bawat sandali na kami ay magkasama
Habang dahan-dahang inilapat ang kamay sa kaniyang palad
Nilibot ang paligid, tanging siya lang ang nakikita
Mahinay ang takbo ng oras, na sa layo ng nilakbay ay parang nagpapahinga

Malapit na matapos ang panandaliang pagsasama
Habang ako'y pilit na tinalunton ang bawat hakbang niya
Dumating ang pagkakataong magpapaalam na
Lunos ang biglang nadama, sapagkat iyon ay una.

Sa larawan na aming kinuhanan nang kami ay magkasama
Ika-pitompu't anim na araw ng tatlong daan at animnapu't lima
Siya ay aking nakausap, nakasama, at nakita
Subalit hindi nasabihan ng isang mahalagang salita

Sa nag-iisang larawan na pilit kong iniingatan
Bumalik kami sa dati na sa telepono'y nag-uusap na lamang
Kung may pagkakataon ay agad siyang pupuntahan
At sa pagkakataong iyon, ay mahigpit siyang hahagkan

Sa isang imahe ng larawan na aking itinatangis
Nag-iisang larawan na lubos kong ninanais
Subalit sa kasalukuyan ako'y patuloy na nagahis
Sapagkat ang imaheng iyon ay imaheng puno ng hinagpis

Hinagpis sa una naming pagkikita
Sa matagal na paghihintay ay muli ng nagkasama
Handa akong maghintay at maglakbay ng ilang milya
Mangyari lamang ulit ang matagal ko ng adhika.
Katryna Jun 2018
Nakakalungkot isipin,
na sa hulng pagkakataon ng buhay ko nais ko lamang iparinig sayo ang kaisa isang daing ng buhay ko.
ang salitang mahal kita.

Ang tagal kong pinag isipan kung papakawalan ko ba
o hahayaan ko na lang lumipas pa ang mga araw
oo, ang mga araw na naging linggo ngunit ayoko kong maging buwan para patagalin at di na muling sabihin pa.

oo mahal pa rin kita
kahit alam kong hindi na tama
kahit alam kong hanggang dito na lang at wala ng patutunguhan pa.

oo mahal pa rin kita,
at mahal na mahal ka nya

oo mahal kita,
pero alam kong dapat tama na

hanggang isang araw nagising ako,
wala na nga.

wala na akong maramdaman pa,
sayo,
sa paligid ko,
sa mundo ko

nakalimutan ko
lahat ng ito ikaw lang bumubuo.

sabi ko,
patas pa ba ako?
sayo
sa sarili ko

kasi iniisip ko, mahal na mahal parin kita kahit iba na ang ritmo ko.
pero sabi ko sa sarili ko,

hindi ako bibitaw kasi minahal kita ng husto.

pero hindi pala,
nung araw na sinabi kong mahal kita,

dun ko napagtanto.

pareho na tayo,

sa tagal ng pagsasama natin dalawang beses tayo nagkasundo.

una, ang pinili nating mahalin ang isat isa
pangalawa, ay ang piliin nating huwag saktan ang isat isa

kasi nung iniwan mo ako sa gitna ng usapan natin kanina
dun ko napagtanto.

hindi na pala natin mahal ang isat-isa.
June 20, 2018 - huli na to promise. lord thank you.
kingjay Nov 2019
Kung nararamdaman mo aking mahal
Masayahin ako't malaya
Sa ating pagsasama
Wala na ibang iniisip pa

Kung mangyari magawi sa bahay
At makita mo ang aking talaarawan
Mababasa mo na walang ibang nagaganap na wala ang iyong pangalan

Kung naaalala mo pa sinta
Sabay tayong sumisimba
At kung narinig ang pabulong kong panalangin
Ay tiyak nalaman mo na sobra kitang ginigiliw

Kung buo pa sa isip mo
Noong sa paaralan pa tayo
Madali akong manibugho
Dahil ganyan talaga ako

Ikaw ang unang inibig
At wala na pagkatapos mo
Kaya sa susunod pang buhay
Ikaw pa rin ang susuyuin ko

Kung malalaman mo na kahit ika'y sa ibang mundo
Ang dahilan kung bakit sinusulat ko ito
Magiging masaya ka na't hindi na mananabik

Ang binili kong lubid
Ang tali kong napakahigpit
Walang luhang dadausdos sa aking pisngi
Sapagkat nakikita na kita na lumalapit
Payapa at nabibingi ang nararamdaman sa  paligid
Chwins Jun 2017
Matagal na panahong nilihim sa iyo
Isang sikretong pasan ng mga balikat ko.
Dinggin mo ako bagamat tila’y huli na,
Pagbigkas ng mga katagang marinig mo pa sana.

Halina’t sumilip sa kaibuturan ng aking puso
Nagkadurug durog at hindi man buong buo
Kailanma’y hindi naubusan ng dugo
Na tuloy pa ring dumadaloy dulot ng alaala mo.

Kailangan ko pa bang ipaliwanag ito
Isang pangungumpisal at pagsusumamo
Sa tinagal tagal ng ating pagsasama
Ni minsan ba’y dumapo sa’yo na mahal na pala kita?
Pipin Oct 2017
Nung una pa lang alam ko na
Pero ako'y nagbubulag-bulagan pa
Dinadaya ang sarili para sa isa
Sinasaktan ang sarili para sa kanya

Nung una pa lang alam ko na
Nang makita ko ang kanyang mga mata
Tila ba naglalakad ng mag-isa
Sa walang katapusang tulay, umaasa

Nung una pa lang alam ko na
Nang ang labi nya ay nanlamig na
Wala na ang dating pagsasama
Ang dating punung-puno ng tuwa at saya

Habangbuhay na nanatili sa nakaraan
Pilit pinagsisiksikan kung ano lang ang alam
Ang bumitaw sa tadhana para ilaan
Ang mga natitirang dahilan para lumaban
Walang katapusang paniniwala...
Lianne Guevarra Apr 2020
Mahal, napakasarap sa pakiramdam ko noon ang isipin na tayong dalawa ay aabot sa panibagong taon.
Ngunit hindi pa pala ito sigurado.
Dahil sa pagwawakas ng taong 'yon,
Ay siyang pagtatapos na rin pala ng ating relasyon.
Mahal, hindi ko inakala.
Hindi ko inakalang magagawa mo kong iwan.
Hindi ko inakalang magagawa mo kong saktan.
Hindi ko inakalang ang huling araw ng taon, ay huling araw na rin ng pagsasama natin sa isang relasyon.

Mahal, bakit mo ako iniwan?
Bakit mo ako inayawan?
Mahal ika'y aking inasahan,
Sa mga pangakong iyong binitawan.
Ikaw ang dahilan ng aking kaligayahan.
Ikaw ang dahilan ng aking paglaban.
At sa di ko inaasahan,
Ikaw rin pala ang siyang dahilan ng aking kalungkutan.
Ano ba ang dahilan ng pagsuko mo sa ating pinagsamahan?
Dahil ba meron ka ng bagong kaligayan,
O bagong kasintahan?

Umabot ang ilang buwan at nagkukulitan parin tayo.
Binibigyan mo ko ng motibo na ika'y babalik.
Teka, binibigyan mo nga ba ako?
O ako lang talaga ang nagbibigay ng kulay sa bawat kilos na ginagawa mo?
Mahal, babalik ka pa bang talaga?
o hindi mo lang talaga ako maiwan dahil may kailangan ka pa?

Mahal, sabihin mo na ako na ang nagmamakaawa.
Dahil ayoko nang masaktan at umasa pa.
Ayoko nang umiyak muli sa parehong dahilan.
Parehong dahilan ng iyong paglisan.
Paglisan na kahit ilang buwan na ang lumipas, ay hindi ko magawang limutan.

Mahal, paano na ang mga plano natin?
Paano na ang mga pangarap natin?
Paano na ang mga pangako natin?
Paano na ang mga memorya natin.

Mga memoryang nagsisilbing matinding kalaban para sa akin,
Dahil hindi ko ito magawang lisanin.
Sapagkat ang mga ito na lamang ang natira,
Memorya nung mga panahong ikaw pa ay akin.

Naalala ko bigla,
Kung saan tayo unang nagkita,
Kung saan tayo unang nagkakilala,
Kung saan tayo unang nagsama,
Kung paano tayo nagsimula,
Kung paano tayo nagmahalan na tila ba wala ng hangganan.

Pero sa hindi ko inaasahan,
Ikaw rin pala ay lilisan,
Ang mga pangako rin pala ay mabibitawan,
Masakit man sabihin ang huljng katagang ito,
Ngunit, paalam na mahal ko.
Joshua Feb 2019
Nilalamig at nangangatog.
Naghihintay na tila ba maaga pa.
Alas dos na ng umaga,
Pero ito ako,
Nagbabakasaling darating ka pa.

Sabik na makita ang labi ****
binabalot ng ngiti,
At mga mata **** animo'y bituin
sa kalawakan.
Inagahan pumunta sa tagpuan
upang mapaghandaan,
Nakapagdasal na rin ako na
Sana damit ko'y iyong magustuhan.

Isang oras ang lumipas,
Gahol na gahol pa akong kumaripas
Makabili lang ng mapupulang rosas
Na ikakalat sa lamesang aking hahainan.

Handa na rin ang bulaklak
na ipinasadya sa murang halaga.
Nasinghot ko na nga lahat ng amoy,
Pero mahal, wala ka pa.

Naalala ko pa nga kung paanong
Nabigyan ko ng problema si mama
Kakahanap ng magandang tela
Na ilalatag ko para maupuan nating dalawa.
Ito na nga, handa na.
Nahiga, naupo, tumihaya.
Lahat na ata ng posisyon nagawa ko na,
Kaya mahal, nasan ka na ba?

Lumamig na rin ang niluto kong putahe.
Nawalan na rin ng lasa ang tinimpla
kong inumin kakalagay ng yelo
Para mapanatili ang lamig niya.

Handa na rin ang musika.
Handa nang umindak ang parehong kaliwa kong paa.
Nananabik nang maisayaw ka sa unang pagkakataon,
Sa loob ng pagsasama natin ng mahabang panahon.

Tila'y nagsasabi na rin na paparating ka na
Ang mga ilaw na aking palamuting hinanda,
Sa bawat pikit nila'y pag-asa kong
Yapak mo ay papalapit na.

Nilalamig at nangangatog.
Naghihintay na tila ba maaga pa.
Alas dos na ng umaga,
Pero ito ako,
Kakabasa lang ng mga text nilang,
"Wala na sya."

Nakatanga. Nakatulala.
Hawak ang bulaklak na ipinasadya.
Bumuhos ang mga luhang nawalan ng pagasang,
Darating ka pa..
A spoken word poetry.
Bella Feb 2018
Sa mga oras na lumipas, nasayang at nawala
Mabuti siguro kung di na natin ito ikabahala
Madami mang ala-ala
Unti-unting nauuwi sa wala
Gusto ko tanongin kung bakit
Kaylangan ba talaga maging ganito kasakit?
Kaya ko bang maging masaya?
Kaya ba kita makitang malaya?
Ang inakala nating walang hangganan
Mauuwi din pala sa iwanan
Salamat sa ka-onting oras nating pagsasama
Kahit ganon ang pagmamahal mo ay aking nadama
Sana di mo ako sinaktan
Dahil kahit anong pilit ko di na pwede ipaglaban
At sa mga araw na lumipas
Ang pagibig ay di padin kumu-kumupas
Siguro nga tama na....
Paalam kasi.... tapos na.

— The End —