isinulat ni: Stephanie Dela Cruz

\

isang daang tula.
sabi ko noon ay bibigyan kita ng isang daang tula
mga tulang magiging gabay mo kung sakaling mawala ka man sa akin, o kung ilayo ka man ng ating mga tadhana, o kung paalisin mo na ko sayong tabi,
ngunit pangako, hinding hindi magiging dahilan ang kusa kong pag alis, pangako yan.
itong mga tulang ito ang magiging gabay mo kung sakaling maisip **** ako ang kailangan mo at ako ang gusto **** makasama hanggang dulo
itong mga tulang ito ang magiging resibo mo, magiging ebidensya ito ng kung paano kita minahal ng pagmamahal na hindi mo kailanman naibigay sa akin

isang daang tula.
alam mo bang tula ang una kong minahal kaysa sa iyo
ibinuhos ko lahat ng mga inspirasyon, pag-ibig, luha at pati tulog ko'y isinantabi ko na para sa kanila
dahil ako rin ang mga tulang ito,
alam mo namang isa kong babasaging salamin na paulit ulit na binabasag ng mga taong gustong maglabas ng sama ng loob, ng matinding emosyon, isang salaming kakamustahin kapag gusto nilang ipaalala sa sarili nila na maganda sila at mahalaga at kamahal-mahal at importante...
ako nga ang mga tulang ito, at paulit ulit kong pinaghirapang buuin muli ang aking sarili, ang bawat dinurog na piraso ko'y sinusubukang buuin muli gamit ang hinabing mga tula
itinago ko sa bawat maririkit na salita ang mga lamat na hindi na maaalis pero pipilitin ko...
at sa huli naisip kong hindi ko lang pala gustong sumulat at bumigkas ng tula..
gusto ko rin maging tula ng iba, na mamahalin ako katulad ng pagmamahal na ibinuhos ko sa mga ito

at ayun nga... dumating ka.

ngunit tanong ko pa rin sa aking sarili itong palaisipan...  "naging tula mo ba ko talaga?"


hindi.

dahil hindi ka naman talaga interesado sa mga tula.


alam ko naman kung anong nais mo talaga..

ang gusto mo'y musika.


maganda, masarap sa pandinig, masasabayan mo sa pagsayaw... maipagmamalaki.


hindi naman ako musika... isa lamang akong tula.



isang daang tula.
alam mo bang kung nakakapagsalita lamang ang aking mga sinulat ay sigurado akong magtatampo sila
dahil naisulat na ang tulang bukod tangi sa lahat, tulang pinaka mamahal ko higit sa lahat
ito ay ang bawat tulang isinulat ko para sa iyo..
isa... dalawa... tatlo.. hindi ko na mabilang kung gaano karaming tula na ba ang naisulat ko para sayo
ngunit mas marami ata yung mga tulang isinulat ko nang dahil sayo
at wag kang mabibigla kung sasabihin kong hindi lahat ng iyon ay puro kilig, puro saya, puro tamis ng sandaling kasama kita
dahil sa bawat pagkakataong hindi mo namamalayang sinasaktan mo ako ay sumusulat ako ng tula
may mga pagkakataong ikaw ang dahilan ng mga luhang siyang naging tinta nitong aking pluma na pinangsulat ko ng tula

wag kang mag-aalala, hindi nasasapawan ng kahit anong sakit at pait ang pagmamahal ko sa iyo. :)


isang daang tula.
teka, kailan ba tayo nagsimula?
napakabilis ng panahon, lumilipas na kasing bilis ng pagningning ng mga bituin sa gabi
hindi pa tayo tapos mangarap ngunit tumitigil na... natapos na ang pagkinang.
inaawat na tayo ng kalawakan... o teka... mali pala... dahil ikaw ang umawat sa kalawakan
pinatay mo ang sindi ng pinakamakinang na bituing pinangakuan ko ng wagas na pagmamahal sa'yo habambuhay
wala nang natira.. pati ang mga bulalakaw na nagdadala ng milyong paghiling kong makasama ka hanggang dulo ay wala na, lumisan na
at hindi ko naman inasahan na sasama ka sa kanila
hinihintay kong hawakan **** muli ang aking kamay nang mas mahigpit sa paghawak ko ng kamay mo katulad ng una't pangalawang beses nating pagkikita pero
binitawan mo ako mahal



isang daang tula...












teka muna mahal, hindi ko pa naisusulat ang pang isang daan
bakit ka'y bilis mo namang umalis... hindi mo man lang hinintay na matapos ko ang mga tulang ito na nagpapatunay na minsan may tayo


pero pangako...


tatapusin ko itong isang daang tula at hindi ito magtatapos sa pang isang daan dahil susulat pa ko ng mas marami, susulat ako nang mas marami pa hanggang sa hindi na ikaw ang tinutukoy ng mga salita sa aking tula, hanggang sa hindi na ikaw ang buhay nitong aking pagtula...
ipapaalala ko sa aking sarili na ako ang mga tulang ito at hindi ako magtatapos sa panahong pinili **** umalis kesa basahin ako, pinili **** iwanan ang tunay na nagmamahal sayo, sabi mo iingatan mo ang puso ko ngunit hindi mo ba alam? ikaw ang muling sumira nito kaya't heto... may dahilan nanaman para sumulat ako ng tulang magbubuo ng mga piraso ng aking sarili na dinurog mo... pinili **** saktan ako, pinili **** lumayo para sa sarili mo, pinili **** maghanap ng mas maganda at mas higit sa akin, ang dami dami **** pinili mahal ngunit bakit hindi ako ang isa sa mga pinili mo? ah. alam ko na. dahil nga pala may mas higit pa sa pagpipilian kaya bakit nga ba ako ang pipiliin mo diba?


pero pinapangako ko... isa lamang akong tulang hindi mo pinag-aksayahan ng oras para basahin ngunit balang araw ay magkakaroon din ako ng sukat at tugma, ang mga salita sa aking malayang pagsulat ay tatawaging liriko at kapag ganap na akong maging musika... pangako.... huling pangako ko na ito para sayo kaya't makinig kang mabuti...




mapasabay ka man sa  saliw ng aking musika, kailanma'y hindi na ko ang kanta, liriko, musika, at tulang isinulat para sa iyo.

May mga kurabkutab sa daghan na minaulang sa
Bulos kan daing sagkod na siram. Mayo ining kinaaram sa natural
Na pagruso kan mga kolor sa buhay o pagkamoot.
Saro ining kamawotan kan langkag na kalag na taros ning lugad.

Ngonian liwat minapoon an paghiro kan puso na
Danay nang daing untok.
Liwat na pagkabuhay---liningwan an nakaagi;
Nakahuyom na liwanag sa imaaga na ladawan ning pagmawot;
Sarong hararom na hurop-hurop sa pagsusod kan pagkatawo,
Bako sa tuyong magkaigwa, kundi
Tumang sa kinatudan na paghiling sa
Pagkamoot, ngonian minakmukna nin kinapunan.

madilim ang kapaligiran
dama ang katahimikan
napatingin sa kalangitan
abot tanaw ang kalawakan

kay gandang pagmasdan
mga tala at buwan
tila nakahiga sa duyan
hinehele ng marahan

mata'y napapikit
diwa'y kumalma ng saglit
nanumbalik mga alaalang di mawaglit
ninanamnam bawat kapit

biglang napagtanto
marami nang nagbago
maraming dinanas na pagkabigo
kaya bang buksan muli ang puso?

mumulat at muling sisilay
sa mga bituing nakalaylay
Hihiling na sana'y pawiin ang lumbay
at mundo'y muling bigyan ng kulay.

sana'y hindi magsasawa
sa paghiling at pagtingala
hanggang sa dumating ang himala
at matanggap ang pagpapala.

Masiramón su napangiturogan ko káso-banggí
Yáon daa ako sa saròng kakanan na matindi
Kaibahan an barkada kong daí man mapahuri
Hinapot kun tàno ta yàon kami igdi
Daí daa áram, pángiturogán ko daa ini
Daí ko din áram kun tàno yáon ako igdi
Basta kakanan mayòng durulagan
Órder pa kita nin saròng case saká pulutan
Mayòng urulian hanggan
Daí nagpapahiling an sáldang
Paluwayon ta an pagdalagan kan mundó
Ngunyán na banggí mayòng mamumundô

Ngunyán…
Matagay…
Habang túrog an mga búhay.

Ta pagmatá ta sa ága
Yáon nanaman sindá
Mga parahabon kan kabuháyan ta
Aldáw na gáyo mayòng sinásantó
Ta an paghiling sa sadíri garó sánto

Piráng haróng pa an raraoton?
Piráng badò  pa an rarábrabón?
Piráng tsinélas pa an wawalaton?
Piráng búhay pa an kakaipuhanon?

Kan mga yáon sa taas
Sindá daa an batas
Kayang paikoton kan kwarta
An mga matá kan mga gútom
Kan mga pamilyang mayò ng kakanón

Piráng árog ko pa an hinahalat?
Piráng árog ko pa…
An ma-unás para lang sa kakanón?
Piráng árog ko pa an gagadanon?

Piráng banggí pa akong mangingiturugan
Na sana sa pagmata ko daí ko na iisipon
Kun sáin ako mahanap nin kakanón.

—𝐔𝐧𝐚𝐬, a Bikol poetry.

Makaribong sa payo
Dai ko na naintindihan
an mga nangyayari
Sa palibot ko
Garo nag-iikot an mundo
Dai na garo kaya kan mata ko
Naglalabo an paghiling ko
Dai na naggagana an payo ko
Napapahibi na ako
**** kan nagbagsak ka
Hali sa madiklom na langit
Manlaenlaen na imahe
An sakuyang nadidiskobre
Igwa pala akong barkada
Sa irarom kan katre
Pwede mo palan kaulayon
An sadiri mo sa salming
Kaya mo palan bukasan
Gabos na pintoan pagnakapikit
Pirang oras pang uminagi
Dai nagpupundo an pagturo kan luha
hali sa librong binabasa ko
An mga letra nagdudulag na parayo sa libro
Tinipon ko an mga ini
Nilaag sa garapon
Mas nagkusog an paghibi kan libro
Nagaapaw na an tubig sa kwarto ko
Nasusuya na ako
Kaya Inapon ko sa langit
Nag-iwas an bulan asin bitoon
Pero kinakan kan saldang
Dai kaini aram na padagos
An pagdulag kan mga letra sa libro
Dai na maugma an saldang
An dating masinggaya ngunyan kurundot na
Aro-aldaw ng naguuran
Aro-aldaw naman akong nasasakitan
Tiponon an mga letrang satuyang pinabayaan.

—𝐔𝐫𝐚𝐧, a Bikol poetry.

Nadakop ko nanaman an sadiri ko
Na hinihiling an mga mata mo
Maski uboson mo pa an numero
Dai mo masusukol an paghiling ko saimo
Dai malalamos sa mga hadok mo
Rurípon mo man dai mo maabot an salóg
An mga mata mo an nagtataong kusog
Dai na kaipuhan itago kan kapagalan
Ta yaon na saimo an kasimbagan
Pirang aldaw man an mag-agi
Ika man giraray an pipilion pírme
Pirang banggi man an maglihis
sa kataid mo man giraray ako balik
Kun hahapoton man ako
Kun sisay an padangat ko
Aram mo naman kun sisay
Uutrohon ko giraray
I love you

—𝐔𝐭𝐫𝐨, a Bikol poetry.

Sa mga gabing tahimik kinakausap ko ang iyong natatanging larawan at sa  aming paguusapan na
i-kwento ko sa kanya ang aking nararamdaman mga lihim at mga masasaya nating mga ala-ala dahil sa paraang ito alam kung papakinggan mo ang aking mga tugon at mga panalangin

ngunit bakit sa  tuwing Hawak ko ang nag iisa **** larawan napakaraming "Bakit" na  gumagambala, mga tanong na naghahanap parin ng kasagutan sa aking isipan.

At kung sakali man na masagot ang aking mga tanong na gumugulo sa aking isipan. Kung sakali man na mapakinggan ang aking nga tugon at mga panalangin sana handa kana sa mga hamon ng buhay at Higit sa lahat sana handa kana sa nabuo nating pagmamahalan. At wag kang magaalala maniwala ka  na "Mahal kita". Dahil kung mahulog man lahat ang mga bulalakaw sa kalawakan hinding hindo ako hihinto sa paghiling. At kung hindi na lumiliwanag ang buwan at ang mga bituin ako ang magsisilbi **** liwanag sa gabing madilim at sa gabing ikaw ay nag iisa. Hindi ako magsasawang ipaalala  sayo kung gaano ka kaganda hindi ako titigil sa pagsabi sayo na mahal kita kahit na sa bawat pagbanggit ko sa mga salitang ito ay sakit ang naaalala mo. Ngunit pasensya na kung hanggang salita nalang ako sa nag iisa at natatangi **** larawan na  hawak hawak ko ngayon at hindi na kayang hawakan pa ng nagdurugo kung mga kamay

Nagdurugo na ang aking gilagid sa paulit-ulit na paghiling na ika’y manatili,
At ikaw naman ay nariyan lamang habang pinapanood ako patayin ang aking sarili.
Dahil sayo, alam ko na kung bakit sinasabi nila na walang pinipili ang pag-ibig,
Pinabayaan kasi kitang ibaon ang iyong matatalim na salita sa aking bibig.
Dahil sayo, nawala na ang inakala kong katotohan,
Ang natira na lamang ay ang sinumulan **** kaguluhan.

Sabi nila, ang nabigo raw ay hindi nagpapabigo ulit,
Edi bakit sandamakmak na ang mga bubog na nagpadugo sa aking gilagid?
Ako naman din ang nagpakaduwag,
Na ang silbi lang ay sumagot sa iyong mga tawag,
Kaya nga siguro hindi ko napansin na nauubos na pala ako—
Na inuubos mo na pala ako.

Tinatanong ko parin ang aking sarili,
Kung bakit hanggang ngayon, ako parin ay nananatili.
Patuloy parin ang gilagid ko’y nagdurugo,
Gaano katagal na lamang bago madudurog ang aking puso?