Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ayin Azores Aug 2018
Ilang taon akong nabulag sa paniniwalang kailangan mo munang makaranas ng sakit bago mo makamit ang tunay na ligaya.
Na ang bawat luha ay may katumbas na galak, na ang bawat gabi ng pighati ay may pangako ng isang masayang umaga.

Ilang taon akong nakipagsapalaran sa pagibig na mapagpanggap. Kaliwa't kanang kabitan, walang katapusang kasinungalingan.
Pagibig na sa harap ng madla ay puno ng kilig at lambing. Ngunit sa ilalim ng mga yakap at mga halik ay ang mga pasa at sugat na dulot ng masasakit na salitang sing talim ng bagong hasang lanseta.

Ilang taon akong nasanay sa kalungkutan, walang kadaladala. Sugod ng sugod sa labang alam ko namang sa bandang dulo ay ako ang uuwing talunan. Pilit akong kumapit sa mga maling tao. O tamang tao sa maling pagkakataon. O sa akala ko'y tamang tao pero hindi naman ako gusto. Sakit no?

Ilang taon akong sumugal sa mga relasyong walang kasiguraduhan, sa pagibig na "pwede na", kahit alam ko sa sarili kong walang patutunguhan. Minsan nga kahit wala nang kakabit na emosyon basta lang may pantawid sa tawag ng laman pinapatos ko ng walang pagaalinlangan.

Ilang taon akong pansamantalang nakisilong sa iba’t ibang tahanan. Na sa una’y buong puso ang pagtanggap ngunit sa bandang dulo ay walang habas din akong pinagtabuyan palabas.

Ilang taon? Hindi ko na mabilang. Hindi ko na mabilang kung ilang taon akong nagtapang tapangan na suungin ang mga tila panibago na namang disgrasyang maaari kong kaharapin sa proseso ng paghahanap ng tunay na ligaya. Isang pagibig na may pangako ng walang hanggan.

Hanggang sa... napagod na ako. Sa wakas, napagod na ako. Napagod na akong kwestyunin ang kalawakan sa kung bakit palagi na lang akong pumapalya sa pagibig. Napagod na akong magtiwala. Natakot na akong magtiwala. Natakot na akong buksang muli ang puso ko sa susunod na estrangherong magsasabing “hindi kita sasaktan, peksman mamatay man”

At Unti unti kong napagtanto na sa ilan taon kong paghahanap ay ako, ako ang nawala.

At nahanap mo ako.

Ikaw ang naging sagot sa bawat tandang panong na ibinato ko sa kalawakan sa loob ng maraming taon. Tinuldukan mo ang lumbay at ipinamukha sa akin na hindi ko kailangang masaktan para makamtan ang tunay na ligaya. Na kailanma'y hindi ako dapat lumuha dahil sa hinagpis. Hindi ka nangakong hindi mo ako sasaktan, ngunit ipinadama mo sa akin ang  ang masarap **** pagaalaga. Pagaalagang hindi kailangan malaman ng iba para mapatunayan na bukal sa loob ang hangarin. Binigyan mo ako ng dahilan para muling magtiwala.

... Ng lakas na sayo ay kumapit at ipadama sayo ang init at gigil ng pagibig na ni minsan ay hindi ko naipadama sa sinoman. Binigyan mo ako ng pagasa... ng dahilan para muling maging matapang.


At ngayon, sa unang pagkakataon.
Buong tapang kong ipagsisigawan sa buong mundo na palangga ta ka. Na handa na ako sa pagsisimula ng isang bagong paglalakbay kasama mo mahal ko. At oo, oo ang naging sagot ko.
Jeremiah Ramos May 2016
Meron akong labing-isang daliri
Ilang beses kong binilang noong bata pa ako,
sinigurado kung labing-isa nga ba talaga
at nagtataka,
nagtatanong kung bakit may sobra pang isa.

Meron akong labing-isang daliri
May kanya-kanya silang mga kwento.

Labing-isa,
Hindi ko alam kung biyaya ba 'to o sumpa
Hindi ko alam kung bakit ako naiiba
Hindi ko alam kung paano ko ba 'to itatago sa mga tao

Sabi nila, suwerte daw 'to, magiging mapalad daw ang buhay pag-ibig ko, yayaman daw ako.
Sabi nila, okay lang daw maging iba

Sampu,
Nakilala ko ang pagaalinlangan at inggit,
Umupo sila sa magkabilang balikat ko,
Hindi na sila umalis simula noon,
Hindi ko sila pinaalis.

Halos buong buhay ko, nanatili ako sa katahimikan,
Hindi ako magsasalita hangga't walang kakausap sa akin,
Hindi ko itataas ang kamay ko sa klase kahit alam ko ang sagot.
Maghihintay ako na tawagin ang pangalan ko,
na may pumansin sa akin,
Maghihintay na may pupuno ng katahimikan ko.

Kung sisiyasatin mo ang utak ko,
Mabibingi ka sa dami ng boses na hindi ko napalaya.
Nakakulong, sa kani-kanilang mga selda,
Kanilang susi ay nawala na,
Umaasa na sila'y mahanap at magamit para masabi ang mga dapat nasabi

Siyam,
Tsaka ko lang nalaman ang halaga ng mga salita,
Kung gaano sila katalim,
Kung gaano sila katamis,
Kung gaano sila kapait.
Kung gaano sila nakakapagpabago ng isang tao.

Walo,
Wala pa ring tumatawag ng pangalan ko.
Wala pang pumupuno ng katahimikan.

Pito,
Hindi ko na alam kung may tatawag pa ba,
Kung may makakapuno pa ba,
kung ilang salita pa ang makukulong hangga't sa buong katawan ko'y maging selda ng sigaw, pait, inggit, pagmamahal, rason, at galit.

Anim,
Sinubukan kong unang mag salita,
Magkwento tungkol sa buhay ko, sa nararamdaman ko.
Pero parang walang nakarinig.
Hindi ko alam kung mahina ba boses ko
o hindi lang nila ako napansin,
o kung pinili ba nilang hindi ako pansinin
o kaya wala lang talaga silang ****.

Simula noon, nakinig na lang ako.
Kaya ikaw, oo ikaw na may storya
Ikwento mo yung mga naaalala **** nangyari sa'yo noong bata ka pa
Yung mga bangungot mo,
yung pinakanakakahiyang, pinakamasaya at pinakamalungkot na mga sandali ng buhay mo,
yung una **** naramdaman ang kiliti sa puso mo noong naintindihan mo kung ano ang pag-ibig,
Ituring mo akong talaarawan mo,
Pakawalan mo yung mga salitang tinago mo nang nagalit ka.
Iiyak mo sa akin lahat ng luha na hindi mo nailuha nang iniwan ka.
Itatago ko 'to sa pagsara mo, at papakinggan kita muli sa pagbukas.
Papakinggan kita.
Papakinggan kita.
Sana pakinggan mo din ako

Lima,
Nananahimik at nakikinig pa din ako.

Apat,
Mananahimik na lang ako.

Tatlo,
Sa katahimikan ko,
Nakalimutan ko na kung paano magkwento,
Nakalimutan ko na kung paano umiyak

Nakalimutan ko na din yata kung paano magsalita.

Dalawa,
...

Isa,
Natuto ako sumulat ng tula,
Nakahanap ng makukwentuhan,
Naramdaman ang saya nang makatapos ng isang piyesang may parte ng mga salitang nakulong at nakalaya muli.
Nagkaroon ako ng matatakbuhan sa katahimikan.

Nagbabakasakali na maalala ko ulit kung paano umiyak,
kung paano magkwento muli, na may makikinig na sana sa akin.
Nagbabakasakaling maalala ko ulit kung paano magsalita.

Meron akong labing-isang daliri,
Hindi ko pa rin alam kung biyaya pa rin ba 'to o sumpa.
Stephanie Mar 2019
byernes.
isang araw lang pala ang hahatol
sa bawat oras na hindi tayo ang sandigan ng isa't-isa
isang araw na puno ng pagaalinlangan ngunit sa huli
ay natiyak ng puso kong hindi panaginip ang lahat
isang araw na tumapos sa lahat ng pangungulilang
akala'y hindi na mawawakasan
isang araw lang pala ang magtatanggal ng lahat ng mga takot
dahil paano kung sa pagtatapos ng araw na ito'y iiwan mo rin ako..
isang araw, at sa unang pagkakatao'y nahawakan ko rin
ang iyong mga kamay, sa iyong tabi natagpuan ang panibagong tahanan
wala nang kilometrong pumapagitan sa ating dalawa...
wala na mahal, pangako
at sa oras na matapos ang natitirang oras ng araw na ito
pangako, hindi na tayo kailanman paghihiwalayin ng tadhana
kahit pa humakbang na tayo palayo sa isat-sa
at kahit pa ilang kilometro nanaman ang sa atin ay papagitna
tandaan **** dala mo ang puso ko, at nasa akin ang iyo
naniniwala akong hihintayin mo ako at ganon rin ako
magtatapos ang marso bente dos ngunit hindi ang pag-ibig ko sayo
marami mang araw ang dumating ngunit ikaw at ikaw pa rin ang hihintayin


hanggang sa muli, mahal.
{edited 4/27/19: dapat na ata tong limutin dahil iniwan mo na ko mahal]
VJ BRIONES Dec 2015
balang-araw ay masasabi ko din sayo ang mga bagay na takot akong malaman ng iba
balang-araw ay magkakatitigan ang ating mga mata at may mararamdaman tayong kakaiba
balang-araw ay hahalikan kit sa labi  ng walang pagdududa at pagaalinlangan o pagdadalawang isip
mahal man kita o hindi
balangaraw ay aayusin ko ang wasak **** puso
balang-araw alam kong hihilain mo ako papalapit sayo at sasabihin ****
mahal na kita
kase yun yung nararamdaman ko ngayon
balang-araw ay maiisip **** pinaglalaban natin ang isat isa
balang-araw ay magiging tayo din
hindi ko alam kung kailan pero balang-araw
Kimiko Jan 2021
Isang Lugar
Kung saan
Walang Katungkulan

Wala ni isang
dapat gampanan
o dapat tularan

Malaya kang humakbang
sa pampang ng pinagmulan
Ng walang iniisip
o pagaalinlangan

Huminga ka ng malalim
At wag ng ipagkait
ang pangarap **** minsang Inukit
Na Tila ba'y ika'y naging malupit

Tama na, Tahan na
karapatan mo ang kumalma
ibigay mo sa sarili mo
ang dati'y wala na

ang maging masaya..
ang maging malaya..
sa sariling pagakakulong
ng wala ni isang
nakakaunawa
...
Be kind to yourself
John Emil Sep 2017
Umiiyak sa  bandang huli
Nang masagot ang tanging tanong
Natinago ng ilang taon
Mga nararamdamang itinabi

Akala ko magiging okey pagsinabi
At ipinagtapat na walang pagaalinlangan
Ang nararamdaman ng puso't isipan
Ngunit akoy nagkamali

Dahil kamiy ipinagtagpo ng mali
Sa panahong may ibang nagmamay-ari
At nakatali sa mga na unang pangako
Nabinitawan sa inakalang mahalaga na tao

Kayat itoy nasagot ng masasakit na patak
At  naiwan ang pusong wasak
Dahil ipinilit na ipinagtapat
Ang nararamdaman na higit pa sa sapat na di dapat

— The End —