De zon straalt met een schitterende
schijn, door een raam half geopend
Illusies van hoop en een nieuwe start
brengt zij onvermijdelijk met zich mee

Illusies onvermijdelijk doorprikt tegen
het einde van de dag, wanneer
de wanhoop en het gemis weer
*** lelijke kop opsteken

Doch ook is er de hoop, de wens dat
deze dag anders zijn zal
De hoop, de wens dat de wind
alle zelf-medelijden en onlust als
te lang ongeroerd gelaten stof opneemt en...

en wegblaast
                door de bladeren van de klimop

wegblaast
                naar de schitterend schijnende zon

Ik pers en duw, ik stuw
en dam de stam naar buiten.
Mijn adder onder het gras is sluw
en tam, na het finaal sluiten
van de rits, is mijn encore zoek.
In de spiegel zie ik een vlekje
op een onvermijdelijk plekje
en declareer ik zonder doek:
'Het laatste druppeltje is altijd voor de broek.'