Paglalang ra daw sa'kong hunahuna,
Ang bugnaw na kakulba ni gakos sa'kong tutunlan,
Ako gayod kahibalo na naa sila sa atong kalibutan,
Sa hayag na bulan, ug sa bugnaw na mga dalan,
aduna'y tiguwang naghuwat kanako sa atbang,
siya kay niduol ug nangayo sa akong pangalan,
nisuway ko'g dagan, ug ako'y nakuratan; gikuptan,
'di kalihok ug 'di kadagan, wa nako kaibaw asa akong padulngan,
pero ingon sila, paglalang ra daw sa'kong hunahuna,
nag bulong sa akoa ang mga taligsik,
sa dihang nikusog ang dalugdog,
akong panit namugnaw, ug akong mga balahibo nitindog,
Ingon si mama,
limbong ra daw kini ug paglalang sa'kong hunahuna.

Sa taliwala niining akong kalibutan nga puno sa kaguol,
ikaw dinhi sa akong kibuhi ang niabot ug niduol,
hinaot unta nga ikaw dili ug dili magabasol,
kay ako intawn kanimo wala'y ika hatag bisan gamay na suhol,
kung pananglitan nga ikaw bation ug kakatol,
hinaut unta nga sa lain tawo dili musagol,
kay ako ania man nga pirme andam itunol,
ang gugma ko nga sa kasing kasing mo mu-bukol.