Lieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoetenLieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoeten
Dus ik was Up All Night
om iets over een energie volle meid te schrijven
die van One Direction houd met No Control
en dat is niet erg want You Gotta be You
One way or another wou ik er iets moois van maken
What makes you beautiful is dat jij jezelf blijft
In de klas of buiten de klas blijf je wie je bent en dat is iets dat niemand van je af kan nemen
blijf wie je bent en One Way Or Another
zullen je dromen uit komen maar Live While You’re Young
wees Alive en Believe in your Heart
Magic Moments zijn er voor even maar die Midnight Memories blijven in je hart
Ik wil dat je Magic Moments in je leven maakt en daarvan de Memories in je hart opslaat
Leef je leven als 1 groot Moment en Happily believe in your Heart
zodat je alle obstakels overwint en dat je je dromen waar maakt.
Stand Up en wees jezelf , kijk de wereld aan en overkom alle moeilijke tijden
door altijd jezelf te blijven , een energie volle meid die toch gewoon wilt slapen
maar ze weet andere blij te houden met haar energie volle houding.
We zijn allemaal heel erg dankbaar dat je ons blij houd als je bij ons bent en
dat is iets dat niemand van je kan afnemen.
You are more than a class mate , you are a Girl Almighty


----Door Levon Tamazyan

Ik vind het jammer
om jaloers te zijn
maar kan het soms
niet onderdrukken.

Het klimaat is klammer
als ik, klein, met mijn
focus op iets doms,
zeg dat het mij ook zou lukken.

Ik geef het je na, leg schuld aan eigen.
Je hebt goed gewerkt, ik ook maar anders
en moet niet steeds naar mezelf neigen.

Ongeacht welk hersendeel als laatste is geraakt,
papa en ik, wij zijn vanaf de eerste dag gekraakt.
Je heb zoveel voor ons gedaan.
Papa heb je geleerd *** hij samen verder hoorde te gaan,
mij *** ik op mijn eigen benen moest staan.

Wij kunnen dat hier niet alleen,
hebben al zoveel steun gekregen
van mensen, vrienden en familie bij wie we onze
donkere hoofden konden legen.

Je bent er nog, maar niet meer echt,
je schommelt tussen twee extremen.
Toch heb jij ook het recht
om waardig afscheid van ons te nemen

Mama, lief, jij was de oplosser van alle
denkbare problemen.
Nu zo zonder jou zoiets verwerken
Zal later misschien onze band versterken.
Voor nu, echter, stellen we het samen met jou
elke dag een beetje slechter.

Hij maakte enkel lieve foutjes,
deed zulke domme dingen
zonder uit de hand, de touwtjes
te verlies, te lopen, niet te zingen.

Hij was vroeger vrolijker,
komt hopelijk nog eens piepen.

Hij was vroeger blijer,
komt hopelijk nog eens langs.

Die mooie idioot, met z'n domme grapjes,
aanstekelijke lach. Ik wil geen afscheid nemen,
ik mis hem elke dag, doorspekt
met liefde en respect,
intentioneel was hij perfect,
die mooie idioot, waar enthousiasme, als versterking,
van af spoot, uitvoerend miste hij
gewoon de afwerking.

Als plant word ik afgeschilderd.
Mijn haar, nagels en baard worden verwilderd
op het doek gezet.

Ik moet pillen hoesten,
slijmen slikken, nee andersom
en 'k zal maar knikken
als ze vragen om mijn drankje in te dikken.

Stimulatie van mijn zintuigen
viel al meer dan eens in duigen.
Er is niet veel over te lezen
of ik zal verdorren of genezen,
of ik bloei. Ik kan maar moeilijk afscheid nemen
van vaste structuren en systemen.

Ik adem nog, dat doe ik zelf,
ik heb nog veel te geven.
Soms duurt het er twee of zeven,
soms elf of negen, minuten, dagen,
weken, maanden, jaren. Hoedanook wil ik stoppen met stil leven, ik heb lang genoeg
in bed gelegen.

De pijn is diep en goed
verspreid, niet zomaar
aan te duiden, onduidelijk,
iets wat je moeilijk onderscheidt.

Zoek voor haar momenten om
nieuwe uren in te luiden.
Laat van tijd een luchtje scheppen,
paarse bloemen, bomen bruin
en uitgestrekte velden links,
rechts, een kinderspeeltuin.

Wanneer we de tijd weer nemen
om te kijken, zien we meer
dan wanneer
we haar aan het raam laten
zitten.
Geef de kans om haar tuintje om te spitten.
In en uit balans krijgt het groeien
terug een kans en zie die paarse bloemen, in goed licht,
die zich maar al te graag weer komen moeien
met het veld van je gezicht.

Als ik iemand anders had willen zijn,
moest ik al de rest erbij nemen.
Van het grote lege magazijn
tot het alle ramen zemen.

Van de pijn van een gemiste jeugd,
verpeste liefde waar ik me nog zo
op had verheugd, tot de dagen
dat ik me zelf aan verpest zal wagen.

Zo erven wij van boven tot onder
en van zij tot zij, niet alleen de genen
alsook de wel of niet erg blij
en de neiging tot hypochonder.

Er gebeurt zo veel zo snel.
Iconen vecht en sterven wel
of betuigen wat ze speten.
Morgen zijn we het vergeten.

Overmorgen volgt de aarde.

Ik weet nog *** je maarde
toen ik vroeg de fiets te nemen,
*** je tegen eigen waarde
liever geld dan de planeet bespaarde.

Volgende week maakt het niet meer uit.
We zitten min of meer in dezelfde schuit.

Als de golven hoger komen
dan grafiekjes op een scherm
en vierentwintig auto's op dezelfde berm
dan vraag ik me gezapig af
of je nu echt zo veel
om die excel met foutjes gaf.

Hij vertelde *** de vork in de steel
of de wind in de zeilen.
Hij zei wanneer trop te veel
en wanneer wolken neerwaarts pijlen.

Als we niet wisten, naar boven keken,
handen in het haar, of muts, of pet,
barstend van onzekerheid, haast bezweken,
dan was er steeds dat paar oogjes vol met pret.

De waarman sprak de weerheid op
meer dan wekelijkse basis.
Hij, die de lucht, de druk, de mop
en menig fenomeen de baas is.

We nemen afscheid van jou en je praatje.
In thermometers reflecteert voorts jouw
schrijdend zicht, voor deze generatie
een boegbeeld, een rolmodel, een maatje.

Nu al tijd om op te schuiven?
Ik dacht maar net te zitten...
Wat, al vijf jaar het er laten stuiven?
Ok, dan zal ik mijn vastgeklitte
kluwen wegduwen.
Krijg ik nog even tijd?
Mag ik nog afscheid nemen?

Mijn kot, mijn kastje en de muur,
de mooiste liedjes zijn van korte duur.

Waar zit wie op te wachten,
wat, denk jij, kan de pijn verzachten?
In nemen zal je het niet vinden, ***
innemend dat ook lijken kan.

Morgen lig je, ten laste, op vaste
plekken doorheen het huis of morgen
ben je een niet-gebruikt gebouw, gesloopt tot gruis.

Waar wacht je op, wat tegen, waar voor,
wat voor zaken zorgen dat je weder wacht
tot morgen?

Ik weet niet wat vermoeiender is
Het slaaptekort
De pijn in mijn borst
Ik ben bang, zei ik
Dat het niet meer weggaat

Je kwam in mijn leven
Opeens lag je daar op bed
Ik kon je niet weerstaan
Al snel opende je je hart
Die nacht dat je dronken was

Ik zag de pijn, het kind
Altijd sterk willen zijn
Je huilde in mijn armen
Ik had nooit gedacht
Dat bloed zo mooi kan zijn

Maar nu ben ik degene
Geraakt, het is te laat
Ik voel me weer als toen
net als jou, het kind
De leegte is terug

Is die van jou of van mij?
Ik weet het niet meer
Ik wilde dit helemaal niet
Ik voelde me zo lang goed

Misschien moest ik afstand nemen
Misschien moet ik maar gaan
En jij naar je vriendinnen
En ik staren naar de maan

Beiden slapen we met een beer
Maar hij is niet groot genoeg meer
En wij, een soort connectie
Iedereen wil zo'n connectie
Maar wat moet ik er mee?

Een borrelende traan
De verantwoordelijkheid
Het redderspakje aan
Rot verwachtingen
Alcohol en stress

Ik wil je niet teleurstellen
Ik vind het leuk, met jou
Maar het is niet gezond
Al weet ik niet wat wel

Mijn gevoel, een leugen
Ik neem je over liefje
Jij neemt mij over
Of we willen of niet

Ik ben stabieler alleen