Sa  mundo nating ito,

hindi imposibleng makahanap ng kaibigang totoo.

Kaibigang tutulong sa'yo  sa oras ng pangangalaingan

Palaging nandiyan sa tawanan man o iyakan

Ang natatanging mahal mo na hindi mo kasintahan o kadugo

Ang taong nakamarka na sa iyong puso.

ang aking  mga kaibigan ay nagbibigay kulay sa aking mundo.

akoy kanilang ipinagtatanggol laban sa mga masasamang tao.

may mga pagkakataon na hindi kami nagkakaintidihan,

minsan ay hindi nagpapansinan

ngunit sila parin ang sinasandalan at kinokopyahan.

kahit na hindi ako mayaman  ,

ako parin ay nauubusan ng pagkain paminsan-minsan.

nagtitipid na nga ako

pero ubos parin ang baon ko.






OH! mahal kong mga kaibigan

hindi ko na minsan matiis ang inyong katakawan.

matagal na akong nagtitiis at nagtitimpi

dahil palagi na lang kayong nanghihingi.

dahil mahal ko  kayo at pinahahalagahan

ang pagtitiis ko ay kailangan.

Ito ang umagang
Nanaisin kong huminto muna ang Araw nang saglit.
Kung pwede bang manatili muna Sya
At ako'y hayaang pagmasdan
Ang kanyang kariktan.

Nais kong bumilad sa sinag ng Araw
At magpasakop sa Liwanag Nyang taglay.
Nais kong malusaw ang bawat kamalian,
Ang bawat pagkukunwari.

Pagkat ayoko na..
Ayoko nang magpanggap pa..
Na kaya kong mag-isa
Mag-isa na wala ang mga kamay Nya --
Ang mga gabay Nya.
Na maging sa gabi'y
Nasisilayan ko pa rin
Ang kanyang anino sa aking pagpikit,
Ang nakasisilaw Niyang Liwanag
Na nagiging mitsa ng aking pagluhod.

Gusto kong huminto ang Araw,
At ako'y makita Nya..
Kahit isang iglap..
Kahit isang saglit lang..

Kung pwede lang,
Wag Mo akong iwan
Na sa gabi'y
Ikaw ang magbigay Ilaw sa aking landas
At ako'y Iyong yakapin
Habang ang Iyong sinag
Ang magsisilbing lakas
Sa bawat pagbangon ko sa Umaga.

Sayo ako magsisimula,
At ayokong ito'y magwakas
Na para bang hinahayaan ko lamang
Na malimot ko ang lahat --
Ang lahat ng mga misteryong
Iyong ipinakita na,
Iyong ipanaranas na.

Ayokong dumating sa katapusan
Na ako'y walang muang
Na Ikaw ang aking Simula..

Ayokong magtagpo tayo
Sa gitna ng aking mga kamalian --
Mga kamaliang hindi ko itinama
Kahit na pinagbuksan Mo na ako
Sa panibagong Umaga.

Kung ang bawat araw na lumilipas
Ay siya ring mga pahina ng aking buhay,
Bakit pa..
Bakit ko pa hahayaang
Dilim ang magsilbing umaga?
Kung Ikaw naman ang tunay na Simula ng lahat..
Kung landas ko nama'y
Kayang-kaya **** bigyang liwanag
At lahat ng masasaklawan ng aking mga mata
Ay simbolo ng Iyong paghahari.

Lilikumin Mo ang lahat
Gamit ang Iyong Liwanag.
Ang Iyong mga Salita'y
Hindi na mangungusap pa,
Ngunit Ikaw na mismo ang darating.

At buhat sa Iyong bibig,
Ang lahat ay handa nang makinig..
Nang buong puso..
Na may tunay na pagpapasakop.

At ang lahat ng mga naggising
Buhat sa pagkakahimbing
At mga bangungot na tila walang katapusan
Ay sabay-sabay na babangon
At lalakad sa Liwanag na Iyong hain.

Masisilayan ko rin ang mga ngiti
Ng pagpupunyagi at tagumpay
Na walang balot ng anumang pagkukunwari,
Walang tampo't galit.
Kung saan hubad ang lahat
Ngunit tanggap Mo
Ang bawat kamalian.

Ang Iyong paghuhusga ay darating --
Darating nang patas;
Patas at pawang katotohanan.
Ang lahat ay darating sa katapusan,
At Sayo ay handang magpaubaya.

Ang lahat ng mga nabago ng Iyong Liwanag
Ay kusang sisibol at uusbong
Nang may papuri
At hindi parang mga paupos na kandila
Na nauubusan rin ng lakas.
Ngunit sila'y tila mga tanim
Na Iyong dinidiligan sa bawat araw --
Mga ginintuang araw
Na hindi gaya ngayong kukupas din..

Balang araw, ang lahat ng salitang
Mamumutawi sa bawat labi'y
May iisang sigaw
May iisang palamuti na ibabandera
At susuko sa Iyong kabutihan.

Ang bawat nilalang
Ay mabinihag sa Iyong kaluwalhatian
At hindi na..
Hindi na mauubusan pa ng Liwanag,
Ikaw mismo ang magkukusang
Punasan ang mga matang lumuluha,
Lumuluha buhat sa paghihintay..
Pagkat nariyan ka na..
Nariyan na ang Iyong kaligtasan.

Ikaw, sa bawat oras
Sa bawat sandali'y
Ikaw pa rin ang maging dahilan
Ng pagtibok ng aking puso
Ang magiging sigaw
Ng aking napapaos na lalamunan.

Ikaw ang maging dahilan..
Ng aking pagtaas ng kamay
At sa ere'y hindi Mo ako iiwan,
Ni hindi Mo ako kinalimutan..
Ikaw, ang Araw at Gabi..
Sayo ang aking papuri!

120915

Hindi ko magawang itikom ang bibig
Iniibig kita, pero inibig **** ako'y saktan.
Inibig **** ako'y paglaruan,
Na tila baga tayo'y nagtatagu-taguan.

Hindi na tayo bata,
Na kapag ayaw mo na,
Itatapon mo na lang ang lahat.
Na kapag pagod ka na,
Mamamahinga ka na't
Tila ba wala nang pakialamanan.

Sabi mo, di ka katulad ng iba
Na pupuwede akong magtiwala sayo.
Ako'y nagpatuklaw sa isang ahas,
at lason siyang pag-ibig mo.

Tanong ko: minahal mo nga ba?
Tanong ko: sineryoso mo rin ba?

Sa dinami-raming tulang kinatha,
Damdamin ko'y nauubusan na ng salita,
Tila hinigop mo na lahat ng kataga,
Yung kahit sarili ko'y nakaligtaan na.

Bakit nga ba?
Kung sino pang tunay na nagmamahal,
Siya pang naiiwan sa ere,
Na tila baga walang gasolina ang nag-angkas sa kanya
Yung parang walang destinasyon,
Yung ibabagsak na lang.

Ayoko nang sumakay,
**Pagkat nakamamatay.

Kuliglig nalang ang tanging himig na aking naririnig
Alam siguro nang mga ito na ako'y nauubusan na ng pag-ibig
Kung dati boses mo lang ang paborito kong tinig
Kamay mo lang ang aking gustong kumapit sa bisig
Yakap mo lang ang tanging panlaban sa lamig
Mata mo lang ang hindi ko kayang alisan ng titig
Di na sana ko padadaig

Kaso yung puso mo hindi kaylanman sakin naantig

Hindi ako sumuko, Nawalan lang ako ng Pag-ibig
.