"O aking minamahal sinta,
Tara, kanta na tayo't magsimba.",
Kay sarap balikan ang mga araw na 'to,
Hanggang sa sarhan mo'ko ng pinto.

Laging kasama sa samahan
niyong umaawit,
Sa lugar kung saan nakakahingi
ng tulong sa langit,
Ang puso ko'y gusto sayo lumapit,
Sapagkat iyong ganda'y kaakit-akit.

Kaya ako'y nangarap...

"Sa pagtatapos ng aking paglalakbay,
Sana magwakas sa iyong mga kamay,
Sa kahit anong mangyayaring pagsubok,
Ikaw ang ninanais na maging palayok".

Umamin, nagbukas ng puso sa 'yong harap,
Habang ang mata ko'y 'di kumukurap,
Iba sa aking mga inaasa't iniisip,
Ang pangarap ay hanggang panaginip.

Lahat ng pawis, oras ng paghahanda,
Mapupunta lang pala sa wala,
Kaya't pag nakikita ako ng iba,
Nagkukunwari nalang na masaya.

Di naisip bituin ay masisira sa isang sulyap,
Dumating pa si Hudas sa aking harap,
Nakatikim ng halik ng isang taong mapanibughuin,
At laking galit pagkat siya ay isang taladkarin.


"O aking minamahal sinta,
Sensya na't dinaan sa makata,
Gawain ng isang taong nalulumbay,
Makakagawa pa ng akdang-buhay

Kaya sa mahabang panahon hindi magpaparamdam,
Para makuha ng Hudas ang kanyang inaasam,
Kahit ang puso ko'y nasisira't lumiliit,
Ako'y maghihintay kahit masakit.

Lagi na lang bang ganito,
Tatawagan mo lang ako pagkailangan mo ako,
Lagi na lang akong pangalawa para sayo,
Isa rin akong pampalipas oras mo.

Bakit lagi nalang akong pangalawa?
Dadating ba yung araw na ako yung pang una?
Dadating rin ba yung araw na wala kang pagpipilian saming dalawa,
Ipaparamdam mo ba sakin yung pakiramdam na ako lang sapat na.

Makakagawa ba tayo ng mundo?
Yung mundong ikaw lang at ako,
Yung walang makikisaw-saw sa ating pagmamahalan na tayo ang bumuo,
Pero natandaan ko option mo nga lang pala ako.

Alam mo ba kung bakit ko hinahyaang maging pampalipas oras mo?
Simple lang kasi gusto kong mapansin mo ako,
At masaya ako pag kausap ka,
Kahit alam kung panandalian lang.