Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Glen Castillo Jul 2018
Zet
Ang iyong mga mata’y lagusan ng liwayway
Sa kulimlim na bagtasin ng aba kong buhay
At ang iyong labi na sintingkad ng rosas
Ay ang tanghali ko sa mga gabing ayaw mag wakas

Ang durado **** buhok ay ang gintuang palay
Sa kaparangan ng puso kong hindi mapalagay
Ang ngiti mo ay binhi ng halaman sa kalangitan
Na sumisibol unti-unti sa mundo kong ‘di  na nadidiligan

Sa piling mo sana ang pinapangarap kong daigdig
Ituturing kong alapaap ang mahimlay ka sa aking bisig
Ngunit tulad din ng mga kwentong itinago ng kasaysayan
Maaaring ikaw at ako,
Ay kwentong ako na lang ang makaka-alam

Mapaglarong tadhana ay dito ako inilagay
Sa digmaang hindi ko kayang magtagumpay
Sa tunggaliang ang kalaban ko’y ako
Sa pag-ibig na hindi ko maipag tapat sa'yo

Palihim kitang sinusuyo
Kaya’t palihim din akong nabibigo
Patago akong lumalaban
Kaya’t patago din akong nasasaktan


Kung iadya man ng panahon na dito ka maligaw
Sa tulang habang panahon na ang laman ay laging ikaw
Ito pa rin ang mga sandaling ako'y alipin mo
Ito pa rin ang mga sandaling hawak mo ang aking mundo




© 2018 Glen Castillo
All Rights Reserved.
Ito ang ating kwento,ang kwentong ako lang ang nakaka-alam.
Estranghero ang bawat numero
Arok kong ikaw iyon
Ang boses **** tila nasobrahan sa kape
Parang may giyera lang sa himpapawid.

"Yung katext mo kanina," yan ang sagot mo
Akala mo siguro wala akong ideya
Sa pagkatao mo.

Naisip ko rin yun
Na tawagan ka mula sa hiram na numero
Nang masanay ang pandinig
Sa boses **** walang kalambing-lambing.

Wala naman tayong listahan
"Long time, no communication," pa ang sambit mo
Bakit ba at tila ako'y miss mo na?
Wala naman akong masasabi sa kabilang linya.

Nagsinungaling ako
Nang sabihin ko ang porsyento ng baterya
Hindi sa ayaw kitang kausapin
Bagkus, wala akong maisip na tamang salita
Hindi ako makapag-isip ng tama
Sana ang diwa ko'y kasama mo na lang.

Yung pangako mo'y biglang napako
Akala ko nga malapit na
At tila binibilang ko ang nasa kalendaryo
Ako'y bigong muli.

Tatlong taong lumipas
Pero walang kupas ang kahapon
Sigurado akong tanda mo pa ang lahat
Na ang kahapon nati'y
Kailanma'y hindi pa tinutuldukan.

Kung ang pahinang ito'y mali sa katotohanan
Isa lang ang panalangin ko sa kanya
Na itong damdaming mahimlay na lamang
Pagkat ang lugar nito ngayo'y
Nasa tamang kondisyon pa naman.

Ramdam ko ang paghanga mo
Hindi ako manhid na minsang inisip mo
Hindi mo naman sinubukan noon,
Ba't ba pilit **** nililimot na mayroon pang ngayon?

At kung ang bukas ay wala nang araw
Sana'y ang pag-ibig ay sinimulan na noon pa man
Hindi pa man ramdam ang tunay
Bagkus sana ngayo'y kontinwasyon na lamang.

Wag nating takbuhin ang lakbaying ito
Hayaang ang layag ay dalhin ng hangin
Nang hindi makontra ang tamang ihip nito
At sa bagyong paparating
Ay maging handa na tayo.

Kung papalarin na tayo'y maparoon
Sa dakong Norte kung saan ang tama'y nakatrono
Hayaan nating ang oras ang maging saksi
Hindi ang magka-ibayong lupa ang tumuon.

(6/3/2014 @xirlleelang)
Wynter Sep 2018
Isang buwan ko rin hinangad mabuhay
Mundo ko ay pinuno mo ng kulay
Gusto sana mahawakan ang iyong kamay
Huli na ang halat, kasal mo ang patunay
Ngayon gusto ko nalang mahimlay
cherry blossom Dec 2017
binigyan na naman ng isang gabi ang puso para mahimlay
sa mga kumot na nagsilbing museleo ng naghihintay
hinagkan ang hangin at tinuring na kaibigan
binalikan ang buhay na unang kinamulatan.
12/05/17
ang tanong: 'bakit' at 'paano'
AgerMCab May 2020
Sa unang pagbukas ng aking mga mata
Umagang asam ikaw sana ang kasama
Lungkot man ang hatid ikaw sa aki'y malayo
Tiwala ang tangan ikaw ma'y nasa ibayo

Tiwalang sa dulo ng aking paghihintay
Mamahalin kita hanggang ako'y mahimlay
At kung papalaring muli ka nang makapiling
Salamat sa tiwalang nagpatibay sa atin
wizmorrison Jun 2019
Bakit pa kaya ako na buhay?
Bakit pa ako nanatili dito sa mundo?
Tingin ng iba sa akin ay walang halaga,
Siya namang katotohanan...
Ang totoo ay wala naman talaga akong kwenta.
Ipinagtataka ko,
Bakit binigyan pa ako ng pangalawang buhay?
Para saan ito?
Minsan naisip ko, na sana dati natuluyan na lang ako.
Ano pa bang silbi ko?
Ang bigyan ng pasanin ang mga magulang ko?
Ang bigyan ng cancer ang lipunang ito?
Ang bigyan ko ng karagdagang problema ang mundo?
Minsan napapatanong ako,
Ano pang silbi ng pangalawang buhay ko
Kung hindi naman ako masaya?
Bakit hindi nalang ako hinayaang mahimlay na lamang?
Paulit-ulit na akong nasaktan at umiyak,
Hindi pa ba sapat para pagbayaran ko lahat?
Paulit-ulit na pinaramdam sa akin na wala akong kwentang nilalang,
Hindi pa ba iyon sapat para magdusa ako ng tuluyan?
Paulit-ulit akong napahiya at siniraan,
Hindi pa ba iyon sapat para magpahinga na?
Kailangan ko pa bang pagdaanan ang ganito kasakit na bagay?
Paulit-ulit nalang ba?
Wala na bang bago?
Hindi na ba magbabago ang kapalaran ko?
Ganito na ba talaga?
Pagod na ako
Pagod na pagod na ako sa totoo lang.
Ano bang nagawa ko sa mundo para magdusa ng ganito?
Nung mawala ako ng ilang minuto grabe raw ang iyak nila,
Nung bumalik ako, abot-langit ang saya nila...
Paano ako?
Natatanong niyo ba kung masaya rin ako?
Minsan nasasabi ko-
Wala nang magmamahal sa akin,
Wala nang tatanggap sa akin maliban sa pamilya ko.
Wala naman talagang makakaintindi sa akin kundi sila...
Kaya hindi na ako magtataka kung pati kayo ay mawawala.
Nasanay na ako,
Ano pa bang bago?
Sige, magsilisan na kayo.
Gusto niyo ako pa ang maghahatid sa inyo?
Ikagagalak ko.

— The End —