Hindi mo na kailangang sabihin...
"Lumayo ka na sa akin."
Darating ang araw, mapapagod ang sarili--
Maghintay.
Magmahal.
Umintindi.
Magbakasakali.
Ako'y kusang hihinto.
Pero hindi ang puso.


(You don't have to utter words
"Stay away from me."
For someday I will grow weary
Of waiting.
Of loving.
Of understanding.
Of hoping.
Myself, it will stop.
But the heart won't.

Hinaharap, tadhana,
Kinabukasang sino ang maygawa?
Ano nga bang napapaloob,
Sa bugso ng damdaming may kidlat at kulog.

Lahat, balot ng katanungan,
Lahat, di nauunawaan,
Lahat, walang kasiguraduhan,
Mistulang ang lahat pagsisisihan.

Nakakatakot nga namang magkamali,
Mapait, mapupuno ka ng pighati,
Masusugatan, manghihinayang,
Sasabihing “kung di nalang sana nagpakamang-mang”.

Kabalighuan ba ang magbakasakali?
Ang paghingi sa’yong kamay ay isa bang pagkakamali?
Pagmamahal sayo’y di ba nagbunga ng maganda?
Damdamin ko ba’y nagpagulo sa isip mo sinta?

Ikaw ang nakakaalam nyan,
Ikaw, ang iyong puso’t isipan,
Ikaw ang magpapakalma,
Sa unos na kasalukuyang rumaragasa.

Kung may didinggin man na isang panalangin,
Maari bang hindi nalang magising?
Kung ito man ang huling sandali,
Gusto ko ng magbakasakali.