Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ek was die Suid Weste wind
wat jou wintermaande bring
, jou skimme van diepsee inwaai
om jou land ontsuimig te laat.

Ek was die ysige hand
wat jou sagte vlees knyp
en nakend onder my sagte streling
laat vries in die kou en sy ryp.

Die onaardse storm van skadu's
wat sonder ophou jou
uit jou midnag sliuimer ruk
as ek soos n besetene
in die vroegoggend aan jou deur kom pluk.

Watter vors sou jy, ag
tsja ~ so nietig
teen my kon inrig
*** sou jy kon staan
as ek my volle wendings op jou rig?

*** naief was ek om teen
jou te hammer en myself
keur op keur teen jou vas te gooi
, waar jy onomwonde staan.

Jy ~ vind ek ook toe uit~
die tafelberg van my ou bestaan.
En wanneer hou ons piekniek op die maan
- daar waar die son nie meer skyn nie,
kan ek jou donker toevlug wees
as die dag se hitte steek?
en sal jy 'n skadu gooi
oor my en my lieflike hart
ons kan saam met strome swem
as die branders oor ons breek.

Voor vrees jy weer oortrek
en my noodloos in die noodlot agter laat
in 'n eensame straat, van drome
en ander herrennerings wat by my *****
van liefde en so ook my verlede
wat jy veronderstel was om te tem.

En in die gaap van stilte tyding
waar die wysers ons vermy, sing
ek my eensaam lied en vra vir jou...

**** jy die golwe huil vir die koeelronde maan?
Sien jy die spore op die strand?
Waar vat die pad van verdwaaltenis my,
anders as na Jonker se hand.

Vanaand is ek verslae.
Die maan se kind trek pêrels en rol hulle oor die hartseer berge. Vanaand le ek en dryf, terwyl ek kyk na die maan, en die sterre...

sal jy my wolkombers wees
, my glimlag pille vir kersfees,
want ek is dalk te arm
, maar ryklik met jou geseen.

Sal jy my korrel sand , my rooikruis , my boei
want my hart is reeds verweer
, keur my voor ek ook
in die see uitbloei.
"Nou wie is jy?"
"Ouma, my naam is Siyasanga,
Ek is jou dogter Lalie se seun"
"My Lalie, sy wat in Suid Afrika bly?"
"Ja ouma, ek het vir ouma kom keur"

I watch on as the spark of recognition lights up her eyes
Happiness flowers through the creases on her face like fresh rain through a Namib riverbed 
Her brow furrows as if trying to keep this revelation prisoner
The Sun continues its long journey across the sky
Her brow relaxes, and. . . . .

"Hello virtel my, my kind,
Wie is jy?"
"My naam is Siyasanga Ouma,
Ek is ouma se klien kind.
My ma se naam is Lalie"
"Lalie, sy is my dogter wat in Suid Afrika bly"
"Dis reg ouma, ek het vir ouma kom keur"

The spark returns
The fresh rain flows
The love warms my soul as we embrace
The Sun once more takes flight

Taking respite from the heat
I watch as she shuffles and shimmies and shuffles once more down the corridor
To the foot of the bare bed I've made my haven
Words like spun silk spill from her lips as she asks
"May I sit here my child?
"Ja my ouma, ouma hoef nie vra nie"
She shuffles and shimmies and sits down to read
What a beautiful life affair she has with words,
Even those from a magazine,
Whose pages danced that day at her touch
A letter whose ink for 2 decades laid dry
The name of the man she loved preserved in his evergreen book
Both retrieved from the vault that was her purse
Oh how she loved those words, and they loved her
She turns her head to look at me
With that spark in her eye
"Jy is my Lalie se seun"
I smile, my face awash with fresh rain
"Ja ouma, ek het vir ouma kom kuier"

— The End —