Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Karl Gerald Saul Aug 2011
Nais kong lumipad tulad ng ibon sa kalawakan
nais kong lumangoy gaya ng isda sa karagatan
nais kong maging leong mabangis na katatakutan ng lahat
nais kong maging serena na kumakanta habang lumalangoy sa dagat

Nais kong maging musikero na tumutugtog na mga instrumento
nais kong maging sikat na singer na hawak hawak ang mikropono
pagkat ako'y isang hamak na bata lamang na nangangarap ng imposible

Lahat ng iya'y imposible kong makamit - imposibleng magawa
sinong tutulong sa'kin?
sinong gagabay sa'kin?
wala, wala talaga, kung meron sino kaya?
sa pangarap ko lang talaga ito magagawa
Sadyang puno ng kabalintunaan ang mundo. Sa isang lugar na tinaguriang tirahan ng mga patay, sinong mag-aakalang doon rin nakatira ang mga buhay? Nagsimula ang aking malungkot na karanasan nang matanggal sa trabaho ang aking ama at pinaalis kami sa aming bahay. Kaya't naisipan ng aking mga magulang na manuluyan sa kanyang kumare na naninirahan sa North Cemetery. Hindi naging madali ang manirahan sa sementeryo. Sa gabi, walang ilaw. Umaasa lamang kami sa mga poste ng ilaw sa parke. Walang malinis na tubig at kailangan pa naming mag-igib sa malayo. Hindi ko magawa ang mga gusto ko. Bukod sa iniisip kong wala kaming matinong bahay. Nariyan pa ang di maintindihang takot at pangamba lalo na't sagana sa kwentong katatakutan ang mga palabas at naririnig ko sa mga tao dito. Naku, saan pa kaya maaaring magkaroon ng multi mundo sa hantungan ng mga patay. Ngi!! Pero sa awa ng Diyos, wala pa akong nakikita. Sa sobrang kahirapan, naranasan namin na hindi kumain ng isang araw o mag-ulam ng asin. Pero malakas pa rin ang pananampalataya ko sa Diyos, sa huli, muling nagkatrabaho ang aking ama at ngayon, nakalipat na kami ng bahay sa labas ng sementeryo. Ngunit hinding-hindi ko malilimutan ang aking karanasan na tumira sa sementeryo. Ito ay alaalang nagsisilbing sandata ko sa kahirapan upang magsikap at maging ganap na pari. Ating pakatandaan saan man tayo ilagak ng Diyos, magulo man o katakot-takot, hinding-hindi niya tayo pababayaan.
Eugene Aug 2017
Hilig at Hiling

Sinong mag-aakalang pareho tayo ng nakahiligan?
Sa pagbabasa sa larangan ng katatakutan?
At hindi ko inakalang ang aking gawa ay iyong magugustuhan,
Hanggang iba't ibang kababalaghan na ang aking nasubukan.

Mahigit isang taon na ba mula nang tayo ay magkakilala?
Mahigit isang taon na ba mula nang hilig natin ay sadyang kakaiba?
Mahigit isang taon na bang ikaw ay isa kong tagahanga?
Mahigit isang taon na ba mula nang gawin kitang bida sa aking istorya?

Sa mga antolohiyang aking ginawa,
Sa iyo ko inihabilin ang mga aklat  na iyong nabasa.
Paka-ingatan mo dahil iyon lamang ang aking pamana,
Makalimot man ako, sana ang mga gawa ko ay iyong ipaalala.

Kung sakaling darating na ang wakas ng ating pagkikita,
Ako ay nalulugod pagkat ikaw ay aking nakilala.
Hiling ko sana na huwag **** kalimutan ang aking paalala,
Na kapag ako ay nawalan ng memorya, alam mo na ang bagay na sa akin ay magpapa-alala.

— The End —