Sa kahayag sa bulan,
ug sa kangitngit sa mga dalan,
kitang duha magpa-ilawom sa bilog na bulan,

dapit sa kapehan na atong naibgan,
atong mga damgo ug kaagi atong sturyahan,
kining mga damgong nahitumong sa mga bituon,
andam mulayat ug mukab-ot sa atong mga dughan,
mga damgong maabtan kung ato kining paningkamutan.

Kasingkasing sa mangbabalak,

gipugngan ang dughan nga 'di muhilak,

'Di lalim akong paningkamot,
Na ikaw kay mahulog sa'kong mga kamot,
Busa ayaw ako talikdi,
ug paminaw sa'kong gipangsulti,
akong paghigugma sa imoha,
Dili sama sa kangitngit ug kamingaw sa gabii.

Ikaw ang bugtong babaye na akong gipanguyaban,

Apan ako nalang sad kini gipugngan,

Kay dili ako ang pusta sa imong mga ginikanan,

Inig hapak sa oras sa tungang gabii,

Paghulat sa gawas, aduna ako'y ganahan isulti,

Ug ipahayag akong ginakumkum na mga balak,

Sa kamingaw ug kangitngit sa gabii,

Ipaabot tanan ang gusto natong ipangsulti,

Kitang duha magdungan ug tagak,

wa'y pulos atong hinilakay ug hagakhak,

Kining akong balak alang lang gyud kanimo,

Apan kung ako kita'y masakpan sa mama nimo,

Magbulag ta,

kay wa ta'y mahimo kung 'di magdamgo.

Ang pagkalit na paghanaw sa bidlisiw sa adlaw,
sa dihang kitang duha magpahabol sa kangitngit,
dungan natong abton ang mga bituon sa langit,
samtang kita kay nagbaylo ug kainit sa'tong mga panit.
Sa kalami, kalagot, ug kalipay,
magpalunod sa'tong mga tinguha arun dili magmahay,
kitang duha kay magtagbaw,
hangtud sa ikaw musinggit ug mutiyabaw,
mga pangandoy sa atong lawas atong ipagawas
giduyan sa gakos ug nagpadala sa bugnaw na huyohoy,

Gidusog, gibira, gidusog, gibira
dusogbiradusogbiradusogbira

Sa kagilok ug katam-is sa imong mga halok,
gisabayan ug pagsimhut sa imong mga puting ilok,
sa pagbarug ug pagpakita sa bidlisiw sa adlaw,

ikaw, nikalit ug kawala ug nihanaw,
tungod sa kalami nahabilin imong lawas,
imong lawas nilupad, nawala ug nitakas.

YAWA NAHABILIN IMONG LAWAS