Sa pagibig....

Pwede kang magdala, o ikaw ang dadalhin
Pwedeng kang paasa, o ikaw ang paasahin
Pwede kang manggamit, o ikaw ang gagamitin
Pwede kang mabigo, bago mo sya bigoin


Bago magmahal, dapat bang handa ka?
Na Bago ka masaktan, kailangan ng anestesia, ano para manhid muna?
At dapat bang may pamunas? Bago ka lumuha?
Ahh, Bago pala ang lahat, ano ba magiging luma?

At Ganon ba ngayon pagnagmahal?
Para manalo ang taya, dapat **** isugal!
Pano kung lahat mo na ginawa? Kulang parin
Di ba masakit?
Kung Alam na nating masikip sa damdamin, pinipilit pang pagkasyahin

Lahat naman talaga pwede diba?
Tulad ng sinabi ko sa unang stanza

Pwede kayong dalaway magkatuloyan
Pwede ding tuluyan kang iwanan
Pwede ka nyang maalala, pwede ding kalimutan
Pwede ka rin nyang paalalahanan na wag mo na syang ligawan
Pero laging pakatatandaan....
Lahat ay nagtatagumpay lang kung naiiwasan ang kabiguan

Pero ako, di parin ako matatakot magmahal
Kasi alam kong darating ang araw di magtatagal
Na ang natagpuan ko man di sakin itinadhana,
May itinadhana para sakin na di ko pa natatagpuan
Dun ako naniniwala,


Ang puso ko di parin nakasara
hinihintay lang kita aking sinta
Hanggan sa panahon na tayoy magkita
Lahat ng pagtingin ko sayo na

Ngunit ngayon, sa paglipas ng panahon
Ang anyo ng pagibig ay nagbago, Lasa nagkaroon
Noong nanliligaw sobrang sweet,Naging bitter ng nabasted
Meron pa ngang iba, iba iba ang tinitikman ng di mo nababatid

Parang sa kape din, noon stick to one lang ang timplahan
Ngayon naimbento na ang 3 in 1

Parang tema ng pelikula din, noon may happy ending
Ngayon dapat happy lang walang ending
Noon ang poreber pinaniniwalaan
Ngayon ang poreber, walang ganyan
Noon may pagibig na wagas
Ngayon ang pagibig nagwawakas

Kaya naaalala kita sa Noon at ngayon
Kasi,,,,
Noon, saksi ang langit,nagsumpaan tayo
Ngayon, dahil sa galit, sinusumpa mo na ako
Noon, ang nadarama natin masaya lang
Ngayon, ang nararamdaman natin masasayang lang
Noon, hawak hawak pa kita,Ngayon, bakit bumitaw ka na
Noon, andito ka pa, Ngayon, bakit anjan ka na

Di ko mawari ang pagibig kung itoy biyaya bakit masakit
kung gaano katamis noon, ngayon walang kasing pait
kung gano kainit noon, ngayon napakalamig
Kung gano ka kinikilig noon ,ngayon naging manhid

Kung gano tayo kalapit noon, malayong agwat ngayon
Kung gano tayo nagaalala noon, biglang nagkalimutan ngayon
Kung gano tayo kasaya noon, walang kasing lungkot ngayon
Pangako **** di ka magbabago noon, ngunit nagiba ka na pala ngayon

Kung Ano man ang meron noon, lahat yun nawala ngayon

Kini ang bulak nga hilig gayod mamakak
gakson ka sa tunok sa kainit niyang mga hagakhak

Kini ang dila nga tam-is mulabtik ug mga atik
duyog sa dagat na mga awit kong gipangtagik

Gidulaan ug gikutaw ang mga pulong ug silaba
duyog sa hangin ug uling sa kalayong gabaga

Bisayang pinulungan ang ugat sa katingalahan
mahimuyo sa dughan bisag mapalong man ang adlaw ug bulan.

Ang amung kahayag sa balay
punu ug pangaliya ug pagmahal.
Siya ang naghatag ug kahayag sa amung dalan nga gitungha arun dili masala-ag.
Iyang kahayag mihatag ug kainit nga punu sa gugma.

Apan, wa damha

Na upus na ang iyang kahayag
Ug usa nalamang ka asu nga hinay-hinayng
Nahanaw.
Napawng.
ubanan sa Kangit-ngit.

Mga buwak hilig gayod kini sila mamakak,

gakson raka sa tunok sa kainit sa ilang mga hagakhak,

ug dayun ikaw nga wala'y mabuhat

kung 'di mutagik nalang ug mga balak,

dula-dulaan ang mga pulong,

ug ihapon ang mga silaba,

lantawon kung sakto ba ang kutaw,

ang pagkutaw sa silaba sa mga pulong,

gibira sa pagtuo nga ikaw ang buwak

buwak nga nagpataliwala sa mga tunok,

ug ako nga wala'y mabuhat kung 'di

magpadala nalang sa katam-is na labtik sa imong dila.

Ang kainit sa kape nga mugakos sa imong tiyan,
nahibalik sa panundumang siya pa ang imong gikaibgan
pero sa mga niaging mga adlaw ug bulan
sa paghunahuna ka pirme maglutaw ug mawad-an
mawad-an ug saktong paghunahuna, kay ikaw nga busog,
busog sa iyang mga atik nga kusog mulanog.

Makamingaw ang makabungol nga kahilom sa probinsya,
sa dihang magpaduyan ka'g pahayahay sa may punong mangga,
samtang naminaw ug nagpatukar sa gubaon nga radyo ni lola.

Nagpainit sa silaw sa adlaw,
kainit nga mulimpyo sa utok kong hugaw,
sa hangin, mukuyog ako ug sayaw.
aron musilip ang mga panganod nga akong ginahidlaw.

Ang pagkalit na paghanaw sa bidlisiw sa adlaw,
sa dihang kitang duha magpahabol sa kangitngit,
dungan natong abton ang mga bituon sa langit,
samtang kita kay nagbaylo ug kainit sa'tong mga panit.
Sa kalami, kalagot, ug kalipay,
magpalunod sa'tong mga tinguha arun dili magmahay,
kitang duha kay magtagbaw,
hangtud sa ikaw musinggit ug mutiyabaw,
mga pangandoy sa atong lawas atong ipagawas
giduyan sa gakos ug nagpadala sa bugnaw na huyohoy,

Gidusog, gibira, gidusog, gibira
dusogbiradusogbiradusogbira

Sa kagilok ug katam-is sa imong mga halok,
gisabayan ug pagsimhut sa imong mga puting ilok,
sa pagbarug ug pagpakita sa bidlisiw sa adlaw,

ikaw, nikalit ug kawala ug nihanaw,
tungod sa kalami nahabilin imong lawas,
imong lawas nilupad, nawala ug nitakas.

YAWA NAHABILIN IMONG LAWAS

Pila ka bulan ang gihulat na mutuyok,

akong paghulat kanimo,

Sama sa paghulat ko sa mga bituon,

Bituong hapsay na ang pagkatulog,

kuwang nalang kay ikaw ang mahulog,

Ang kainit sa buntag, ug ang kabugnaw sa gabii,

Naghulat sa kahangturan, kunus-a man ko nimo matagaan ug silbi?

ang mga minghoy na tuyok sa naghilak na bulan,

dili makaapas sa imong makidlatong dagan,

sa akong paghulat kanimo,

Kuhaon ko ang kidlat ug ihapak sa imong agtang na grabeng kasipat,

Wa nani lain padulngan, padung nako pagkabuang

Guniti ko, guniti ko’g tarung,

Kay murag kusog kusog baya akong pagkahagbong.