Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Marlo Cabrera Nov 2015
Para sa Gobyerno:

Walang halaga ng pintura
Ang kayang takpan
Ng kalagayan ng inang bayan.

Walang halaga ng tamis ng mga pangako mo ang kayang
Magpakalimot ng mga
Kalapastanganan na ginawa mo sa kaniya.

Para ka lang isang puta,
Na Nag nagsabi akoy iyong mahal,
Pero pag gising sa umaga
Wala ka na.

Iniwan mo lang akong
Umaasa na tayo'y
Magkakaroon ng magandang kinabukasan.

Pero wala.

Akoy' niloko mo lang,
At pinagpalit sa iyong kabit,
Ang pera.

Ikay' walang ginawa
Kung hindi gahasain
Ang walang laban na
Bansa.

Siya ay Ibinugaw mo sa iyong mga kaibigan,
Kapalit ang kakaonting piraso ng pilak para makamit ang
Panandaliang kapayapaan.

Siya ay hinalikan mo sa pisngi,
Sabay tinraydor ng tulad ng nangyari kay Cristo.

Parang awa mo na.
Umayos ka na.


Para sa kabataan*:

Ilang
Rizal, Bonifacio, Luna,
Ang kelangan isakripisyo
Para lang
Magising ka
Sa masakit na katotohanan?

Ilang rebolusyon pa ang kelangan
Mangyari
Para ikay tumayo
Sa iyong trono
At gumawa ng pagbabago

Ilang buhay pa ba
Ang kailangan ialay
Upang ikay
Maistorbo sa  
Pagdudot ng iyong telepono.

Parati mo nalang sinasabi,
Na wala ng pag-asa,
At kahit anong gawin natin,
Hinding hindi na kailan mag babago ang lugar na to'

Ikaw pa ang may ganang mag reklamo,
Tungkol sa mga perwisyo
Na naidudulot sayo,
Ng mga opisyal,
Na nakaluklok sa puwesto.

Maawa ka naman sa kaniya,
Nanglilimos siya ng pag mamahal
sa sarili niyang
lupa*.

Kaya may tanong ako sayo,
Sa inyo.


Ayaw mo ang nakikita mo?
Edi, baguhin mo.
A poem written for AComm's Vocal Youth. My thoughts about the government and the youth.
The Philippines have been personified as an abused wife and the government as an abusive partner.
tintin layson Jul 2011
Nakita kita kanina. Nadaanan ka lang
ng dyip na sinasakyan ko. Ewan
baka nakita mo rin ako.
Kung napansin mo ko, yun ang hindi ko alam.
Malamang hindi.

Ganun ka pa rin, ganun ka palagi.
Magkasalubong na mga kilay,
nakakunot na noo. Siguro
dahil sa init. Ayun, kahit
mag-isa lang sa dyip, di
ko napiglan, napangiti na lang ako.

Nainis naman ako nung
isang beses, biglang
sinabi ng kaibigan ko, hindi raw
maganda yung ginawa **** artikulo. Ipagtatanggol
sana kita pero anong masasabi ko, eh
wala naman akong alam tungkol sa'yo.

Kaya eto pagdating ng bahay, binuksan
ko agad at binasa. Baka sakali
sa paraang ito maging close tayo.

At sa bawat salita, sinusubukang
intindihan ang ginawa mo. Pero ang totoo,
pinipilit intindihin ka. Baka
kasi dito, makilala kita.

Isang araw dati, lumabas ako
kasama ang isang kaibigan. 'Ah ok' na lang ang
nasabi ko, nang malaman kong
ang ex niya,
ay siya ring ex mo. Anliit
talaga ng mundo, noh?

Naalala ko tuloy nung hindi
mo kami tinulungan, kasi
busy ka, busy ka para sa bayan. Ayan,
lalo tuloy kitang nagustuhan.

Naisip ko nun, kahit
kelan hindi ako magiging bida
sa hawak **** kamera, kasi,
ang bayan mo, ang bayan ko, ang lagi **** inuuna.

Oo kahit ako natatawa, kasi
sobrang layo talaga ng
distansya nating dalawa. Mula
sa paniniwala hanggang sa mga ginagawa, hindi
kayang sukatin kahit ilang
ruler pa gamitin.

Hindi naman ako naghahangad
ng kahit ano. Ang makita ka nang di inaasahan,
sapat na yun. Ang mabasa
ka, okay na para isiping
kilala nga kita.

Makita lang ulit ang mga mata mo, maisip
o maalala lahat ng ito, okay na.
Pero sana alam mo,
may isang tao dito, napapangiti
dahil sa'yo.
It was during an Ondoy relief operation in UP when I started liking this guy. Oh well, he's the typical tibak that won't bother to care on what people think of him, very unassuming. And I liked him even more because of that. He was the kule editor that time. I guess it's the reason why I have a collection of kule. I wonder where you are now :)
Nebuleiii Mar 2013
To my innocence, naivety, and viridity
Childish ways, high school days.
A mere three weeks, I say good bye
With a cry, a tear, a sigh.

To blue slacks, and a polo
Black shoes and white socks
To my pink skirt, and white blouse,
Pleated, soon to be folded.

To the OHS rooms of our first and second years:
The broken windows, and tantrum-kicked chairs,
The broom box behind the spider webbed chalkboard,
Messages on the wall hand printed in red and green.

The broken doorknobs, and broken floorboards,
Carved armchairs, and eaten chalks,
Missing brooms and dustpans and garbage cans and rugs
That show up in who knows where
Stolen by jani- we know who.

The witnesses and victims
To our random laughter (from some Chinese-looking girl’s corny joke).
Our random tears.
Our not so random learnings.
The pillars of our memories.

To the PF rooms of our third year:
The storage room turned gigantic garbage can and dressing room (maybe because ours keep being stolen)
The exploding socket causing sparks to fly (and us to fly away from it), and
The amazing “alambre” lock; who knows who installed (as if that could keep us away).
The earthquake resistant rooms would be missed.

To the New High School Building of our last years:
The kicked door (not our fault!), and cancerous blinds (like hairs falling after chemo),
The jigsaw floor (not sure if better than broken floorboards),
The “Halayan 2012”, and
The mind-boggling “no key needed” lockers.


The UTMT with its fair share of mango sentences,
The old guidance office now turned “tambayan”, and
The Computer lab with its fragile yellow chairs and bruised bums.

To Ibong Adarna plays, and the half cooked uncooked Teriyaki,
Generation X (and Generation NOW! and Generation Facebook),
Jai ** dances, and cheerleading,
Kalagon Kamo Namon,
And Mickey Mickey Mouse Kabit-bintana memories.

To the NikJep Tandem,
Kanlaon Boys Behind the Flowers,
D.H.A.I.N.G. (not sure if they remember this),
Fred vs Gino version
And DewBheRhieTart.

Keep the volcanoes of memories burning.

To blue paint, and blue shirts,
And Geometry teaching us
“There are a lot of solutions to a problem.
We just have to find one that suits us.”

To saying “***”,
And cooking imbutido.
And wearing (for some designing) reduced,
Reused, recycled clothing.
And dissecting.
And parrot-Filipino teachers (she gave me P30 for load though).

Keep the river of rumination flowing.

To being scared of one whole sheet of paper,
Two becoming one,
Party rocking to make up for the tears,
And knowing we should have won.

To the hand sanitizer girls,
The Cream-o-holics,
The Canterbury Crusaders,
The Valenciana eaters.

May our tree of friendship continue growing.

To our winnings!

The glow in the dark madness,
The Lakan at Mutya clutch-heart-moments,
The Sports Fest *******,
Basketball girls’ coronation!

To the fieldtrips and failed trips,
To air conditioned crammings,
And space and time bending
To comparing notes (and sometimes other things)
Copying notes, sometimes photocopying
(Not Xeroxing)
Sharing words, phrases, sentences
And giving pictures (via Bluetooth).

May you keep walking on the right direction,

To the expectations achived,
Broken, overtaken.
All the skepticism,
Constructive criticism.

All of it.

The in-your-face-we-did-it-baby-
We-are-awesome-you-can’t-bring-us-do­wn-
Coz-we-rise-back-up-attitude.

To Arielle
And Mhae

To Amica
Marie
Narzcisa
Cyan
Fred
Theo
Alvinson
Anthony
Faith
Karmil­la
Matt
Jeffson
Lourince

To Carolyn

To Makayla

To the thirty-five castaways in this room
The thirty-five castaways who struggled
The thirty-five castaways who persevered
The thirty-five castaways who fought, cried, made up, laughed, shared, gave, back-stabbed, and front-stabbed, celebrated, suffered, passed
Thirty-five
Thirty-five castaways who loved,
Thirty-five

Thirty-five castaways who made it, who did it.

To Nikki
Hazel
Alyssa
Gef
Veni
Alex
Jaykee
Bernard
Myra
Vince
Chanta­lle
Josen
Jerian
Shaira
J
Uriah
Ihra
Renz
Bless
Steffany
Angel
Fl­orey
Bernadine
Antonette
Rency
Owen
Majah
Gino
Marcelo
Ney
Keith
­Joselle
And Jessa,

We did it guys.
We really did.
TO MY CLASSMATES (IV-ILAWOD)
So many private jokes and inside thoughts. So many.
ZT Apr 2020
Sila na nagkasala
Sila pa ang galit
Kahit ikaw sana tong nabahala
Dahil ikaw ay pinagpalit

Dating tiwala ay sinira
Nung kabit ay kanyang tinira
Tapos ngayong nahuli
Parang ikaw pa ang may mali

Kesyo, bat ka raw nag eskandalo
Sa harap pa ng pamilya
Ng kinakasama
Ng ASAWA Mo

Siya pa ngayon ang galit
Kasi ikaw daw ay nagbitaw ng mga salitang mapanakit
Di ka naman daw sana ganyan dati
Dahil dati kaw daw ay mabait

Pero di ba nya mapagtanto
Kung bakit ikaw ay nagkaganto
Dahil sa labis na pangagago
Na dinulot ng sariling asawa mo
Affected lang sa napanood na korean series. Masyadon kainis si guy. Cheater na nga, xa pa ang galit.
solEmn oaSis Sep 14
Ganito Ang talento ng tinaguriang gagamba,
Ang Sabi ng iba Sila ay kakaiba
dahil nga sadyang
Ganyan Sila kahit
Hindi nasa manila.
Nag - aabang lang ng bibisita
Kahit nga ba bibihira
Ang may maggala
ay tiyak maaantala
Kapag napadpad sa animo'y ala bang tahanan na tahasang walang hagdan
Ngunit kabit-kabit eh
Ang kawit ng madidikit na bahagdan ng bawat hiblang malagu na.
Ni Ang hari ng kagubatan ay di siya nais magambala

Malaglag man sa Muntinlupa
Kagyat Silang ia-Angat Dami man ng hadlang,
tutulay lamang
Ang gagamba gamit Ang
sapot at mga galamay...
Ganon pa man Bigte man Ang  pagtanaw ng Leon at tigre sa maliit na nilalang ...
Naka- Tungko lamang Ang kanilang matalim na pangil at angil
pagkat sa loob-loob nitong mababangis at hayok sa laman
ay mapag aalaman---
Ano nga naman
Ang kanilang mahihita
na Karne sa naglalambiting mga galamay
Wika nga sa payo ng dayo
Tinawag Silang Gagamba
sapagkat Ang sino Mang tao
sa kanya'y gagambala
Walang dudang mapapatingala
muna bago yumuko

Mabuti pa daw Ang mangilag
na Lang Sila sa maliliit na nilalang
O di kaya'y maige pa mangilog at magbaka sakali dun sa may Sapang Palay magawi at nang mapawi Ang Kalam at uhaw sa may kawayan .

Sabi naman ng iilan mabuti pa Ang dalanghita mula pa sa pagkabubot nito Hanggang sa maubod na nga sa pagkahinog ay masasabi na talaga namang may asim pa .
Lalo na para sa mga nagda
dalang-tao na minamatamis
ang pangangasim ay iyon ang prutas na ipanlulutas sa kanilang pananaghili .

Sa madaling salita
Ang magaling na Balita
Kakailanganin pa Ang pakpak
Kahit pa mag taingang-
kawali Ang lupa...
Dahil Ang tinutukoy ko sa aking pamagat ay walang iba kundi Ako !
At Ang munting Gagamba Ang siyang maituturing Kong Dambuhala

Kaya nga Ang paniniwalang imbes
trabaho Ang siyang lalapit sa akin...
Yaong mga sapot na bahay Ang
siyang dapat Kong hagilapin...
Kasi nga Ang mga spider web kung tawagin sa ingles...
Ay Ang siyang Lunas na walang dahas upang maging Isa sa kanila !
Silang mga empleyado na dati rin namang Isang sawi
Hanggang Ang mga hain na pain
sa magiging bitag na hayag
ay may kaakibat na kabalikat
Upang mapagtagumpayan Ang mapusok na pagsubok...
Nang sa gayon ay matupad Ang layon niya sa kaniyang mga kanayon na ...
Maging Isang sakdal
sa pagiging kambal
ng papremyo at Tropeyo !
Habang ninamnam
nang mainam
Ang pakiramdam
ng Isang uhaw at Kalam
kahit lumabag pang magpaalam
sa lahat ng nais niyang mahiram
...ay daglian namang mapaparam
Itong Nag-Alab Kong liyab
Mula pa sa dating pasaring
Hanggang mahirang
na Isang....
wagi
Macy Jul 6
Here I am again, sharing some 10 pm thoughts haha. Lately I wanna go to camiguin. Right after I heard he's in the isla I was thrilled as there will be possibilities that we can meet haha I am eager to go home. The reason was not because I miss my hometown and our home but because of a guy HAHHAHA. I hate to admit it but yes that’s right. I wanna meet him and have some of his time since summer is the only time we can hang out. And I want to do something I haven’t last year. I was so hesitant back then and that turns out I "basol" too. I don’t have the courage to face him at that time. I’m so insecure. I believe I need to step up for myself jud ay. I can’t be like this. I need to face things, including him or any guy. I have this feeling that this is the last summer we can meet since our schedules will be tightly pack.

If somehow we will never meet again I do hope he will have the true happiness his been asking for as he deserves it. I do hope he will have a successful career and in life. Pero uy pugson nato na magkita ta please, let’st tl bisag pila pana ka tuig from now. Hulat ko ha? Kay burag need nako ni, I’m not sure if ikaw pod

Ll kay burag ever since it’s just me man lang. Never felt this is a mutual understanding. I can feel that I’m not your type man, you only see me as a friend maybe?

Before I always judge those individuals nga gaka inlove even though they haven’t meet in person. Now I can testify nga possible man day siya haha high school pajud to last nato kita HAHAHAHAHA tas karon vivid pakayng mga panghitabo. I cannot figure out what you have done that makes me like you. Di man ka sweet nako haha tas di man ka flirty. Ga imagine2 raman kog scenario dri tas assumera lang Kay naay mga gagmay na hints ka ginapakita but still no assurance so wala jud na para nmo. I’m just making things up. Malay koba naa kay uyab or na ex na na wala ko knows tas sa ig rabi ta ga communicate and ana sila pang kabit daw na dra haha so naa **** original? Pero Yawa basag himoon kog kapit. Hayst kini jung pagka reader nako moy pasimuno bay haha tag as nakatayng standards tas ga himo2 ug scenarios.

Ayaw sad intawn paabot nga mag decade nalang di pa nako makuha ang closure be haha luoy sad ko huhu. Gaka ulit na rabi kos akong self kay sig handom nimo. Dig kapul an haha sgi **** nmo kapaakan imo simod lol.
Not a poem.
Ps. This was written long time ago (8/24/2023 7:18 pm)

— The End —