Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Andrew L Manson Jun 2018
Jouw naam is nooit ver weg.
Zij dwaalt door mijn gedachten
waar zij alles verlicht,
alles in de war schopt
en mij van slaap onthoudt.

Jouw naam is nooit ver weg.
Zij verstopt zich achter mijn lippen,
waar ze geduldig wacht om,
bij iedere zucht die mij ontsnapt,
geluidloos tevoorschijn te komen.

Jouw naam is nooit ver weg.
Ze vloeit rijkelijk uit mijn pen
waar zij, mijn hand sturend,
er zorg voor draagt dat
ik enkel woorden schrijven kan,
die haar prijzen en aanbidden.
Mijn muze wiens essentie
terug te vinden is tussen de zinnen
van alle liederen en poëzie,
welke geschreven zijn over
de liefde en de schoonheid.

Jouw naam is nooit ver weg.
Zij ontwaakt tezamen met mij
en laat mij nimmer vergeten
dat zij het leven mooier maakt,
de wereld mooier maakt.
Dat zij, gewoon door te zijn,
alles mooier maakt.

Jouw naam is nooit ver weg.
Andrew L Manson Jul 2018
Ik druk mijn lippen op jouw naam,
sierlijk op een enveloppe geschreven,
fragmenten van herinneringen,
in een brief die ik je nooit heb gegeven.

Weet je nog *** wij de eerste keer liepen,
door die oude hoofdstad van ons land?
Door de straten zwervend, lachend,
jouw koude in mijn warme hand.

En weet je nog de kleurigste herfst,
wandelend door het bos bij de duinen,
met jouw dochter die vol bewondering
naar paddenstoelen liep te struinen?

En weet je nog die hoogste schommel,
die bijna reikte tot de maan
waarop ik jou steeds hoger duwde,
omdat ik nog niet weg wilde gaan?

En weet je nog *** wij samen,
slenterend door winkels van ingebonden papier,
intiem pratend, de wereld negerend,
jij mijn hand pakte en zei “hier”?;
“Voel *** wij uit alle macht
hetzelfde dansen op het ritme van dit leven”
en *** ik toen ter plekke bedacht
dat ik jou mijn wereld wilde geven.

En weet je nog, toen het tij
zich tegen ons begon te keren
en wij nog dachten dat wij samen
de storm wel zouden kunnen trotseren,
*** ons roerloze schip
tezamen met mijn wereld is vergaan,
toen de golven van emoties
het tegen de rotsen hebben doen slaan?

En heb je het nog gehoord dat ik zoekend,
tussen het wrakhout in de koude oceaan,
jouw naam heb geroepen tot ik,
schor en half in verdriet verdronken,
maar aan land ben gegaan?

En heb je het geweten dat ik dolend,
over bospaden en de straten van die oude stad,
gezocht heb naar sporen van jou,
niet wetende of je aan mij dacht of dat je mij vergat?

Maar wat je niet hebt kunnen weten
en waarschijnlijk ook niet meer ziet
is dat ik nooit heb kunnen vullen,
de leegte die je achter liet.

Ik druk mijn lippen op jouw naam,
sierlijk op een enveloppe geschreven,
fragmenten van herinneringen,
in een brief die ik je nooit heb gegeven
Andrew L Manson Apr 2018
Laat mij maar dansen in jouw regen.
De regen die het leven geeft
aan de ontluikende bloesems in mijn hart.
Zoals je tranen die, als de kristallen parels
van jouw diepste gevoelens,
over je wangen naar beneden rollen
en de bodem voeden waarop mijn dromen kunnen bestaan.  

En laat mij met jouw zwaarste storm verwaaien.
Die alles verwoestende storm
die enkel zal sparen wat gewillig met haar mee beweegt.
Zoals het relaas aan woorden die,
door gedeeld begrip *** verwoestende kracht verloren,
mijn zeilen bollen en mij laten vliegen
langs de spiegelende oppervlakkigheid van het leven.

En laat mij, gevangen in het onweer,
tussen de oorverdovende donder
en het geweld van de verschroeiende bliksem,
vol angstige verwondering,
de kracht aanschouwen die ontwaakt
als jouw hart haar ongenoegen over de wereld stort.
WitheredWings Feb 2015
De spelonken van jouw bestaan zijn meer dan alleen diep, mijn lief. Ondoorgrondbaar, niet vindbaar, met zoveel omwegen wegleidend van her hart.
Soms vraag ik me af hoeveel tijd je aan het graven hebt besteed.

Soms ga ik het gevecht aan, neem ik een schep mee naar je toe. Dan delf ik in je bestaan, delf ik naar je hart. Maar dan verleid jij tot een herberekende route of uitweg. Af en toe spring ik in het diepe en vind ik een robijn, maar ook die zal niet lang van mij zijn.

Je hebt gezorgd voor een hele hoop spelonken, vergetelheidsrivieren, bergen en dalen en grotten bovendien.
Meestal wil ik ze doorgronden, maar soms?
Soms hou ook ik het voor gezien.
Rough time for a friend
Daan Jun 2019
Ik
Ik heb wat testjes afgenomen,
wilde bepalen welke dromen
mij het beste klaar kunnen stomen
voor een leven in de bomen.

Ik stem, studeer en ben het bos
verloren, staar en veer op
van het bed, wens terug los
te zijn, zoek vrijheid en een job.

Ik, wie ben, ik, boe, wie ben ik, moe.
Wie ik ben, is wat ik doe,
niet minder, meer, niet zeer,
toch op zoek. Want wat was nu ook weer
de clue?

Ach juist, ik was op zoek,
naar wie mij kan definiëren.
Ik heb een onuitstaanbare nood
aan vastleggen wie ik ben,
het is geen aanrader, 'k zou het niet
proberen.

Ik wil vertrouwbaar zijn, betrouw
me gauw en ik zal horen,
ik ben als luisteraar geboren.
Ook lief en accepterend,
de armzaligen verwerend,
doch lachend uit, oordelend,
liefst de taken verdelend.
Dat ben ik, Daan, de ambassadeur
van buzz, plezier en lachen
bezorgen aan de cohorte
is mijn favoriete forte.

Zeg ik allemaal zelf, rapportage
is onbetrouwbaar onderzoek,
ik blijf blijkbaar blij mijzelf verschuldigd
te zeggen wie ik ben
en is dat een probleem?
't Is dat ik vanonder zoek.
Voor mij een beetje maar van bovenaf is
dat allemaal oke.

Vanaf morgen zeg ik nee
wil ik minderen
die letters zinderen na
en daarom zeg ik ja
wanneer ik liever
afwijs.

Het is een zwakte als
pas gelakte nagels
later wordt het mooi,
voor nu is het een zooi
tot het droogt
en het poogt
alles te
verbeteren.

Dat ben, was, word ik later
een zeveraar een prater
een typer, een tikker,
getikt, jouw type, cherry picker.

Ik eet de kersen op jouw taart
wanneer je moederdag verjaart
eet de olie van jouw dom
de spookjes uit jouw kom
Ik ben veel en ook een vraat
ik schrok zelfs terwijl ik praat
tijdens de film
god wat zou ik mezelf
ambetant vinden
als ik mezelf niet was

Daarom kan ik niet om met mensen die niet anders zijn,
ik zou ze verwensen maar dat is niet mijn
manier van werken
ik tolereer ze, laat liefst niet teveel merken
van mijn afgrijzen, afschuwelijk plezier
als ik zie *** pijnlijk op een kier
de deur staat
naar vergetelheid.
Waarom ben ik
HJV Mar 2019
Ik zie ze vallen, de vogels zijn bevroren.
*** kan een vorst zo snel bevriezen?

Vliegen naar de vrijheid richting verder.
Maar het noorden is koud en het zuiden verwoest.

Oost of west, thuis, draag ik een vest.
De kachel verliet mij. Waarom verliet hij mij?

Een heuvel probeert zijn piek te bevochtigen,
Maar niemand staat daar, dus hij blijft droog.

Alles rolt naar beneden, een diep en duister gat.
Wanneer krijg ik een reden? Mijn kin is nat.

Ik vraag mij af wanneer dooi zal wederkeren.
Ik vraag mij af wie er moet leren.

Zijn zij dood en leef ik voort?
Of is dit zoals het hoort?

Kleurenblind, dat ben ik, maar jij bent doof.
Jouw oren werken, graver des kloof.

Wil jij niet luisteren? Ben jij bang?
Laat mij jou koesteren met mijn gezang.

Jouw wonden, lik ze niet zo hard.
Voel je pijn, spreidt het vlees apart.

Ik ben daar, ik **** je kreet.
Jouw vervloeking, toch, ik grijp je beet.

Ooit op een dag, in verre tijd.
Mijn hart beantwoord; jouw spijt.

Open je ogen en druppel met mij mee
Vergiffenis en liefde, ons bootje op zee.
My first ever poem in my native language, to my mother
devi Sep 2018
Gebroken
verslonden
kapot
de muren
de vloer
waar ik sta
het is ingestort
buiten
en van binnen

Elke steen ooit gelegd is gevormd door jouw handen
neergelegd met een precisie als geen ander
het cement zo sterk, dat het elk blok omarmde
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Alles omarmende warmte wat eruit raasde
alsof het nooit zo is geweest, zoekend als dwazen
hetgeen wat we ooit als een rots in de branding voorzagen
de muren zijn weggeblazen
de vloer onder mijn voeten weggevaagd
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Oorverdovende herrie dat het maakte
toen één voor één de stenen vielen
de hemel brak open
evenals het geluid van binnen, nu buiten, schreeuwend en krakend
geen muren
geen vloer
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Wat ooit geborgen was, staat nu vrij om te raken
zo geschiedt, het lag immers open voor de gevaren
tot de blik op de edelen haar ***** verraadde
het werd zichtbaar, de klok tegen het geheime wapen
geen muren
geen vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Als gegeven lagen ze er voor het oprapen
een voor een tot aan de daken
met eigen handen gebouwen om te bewaken
opende het de deuren tot alle ramen
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Het haard inmiddels geladen
wat koud en kil was, is met volle vuren nu rustig aan het garen
tot in elke hoek weer een keer de zachte adem heeft geblazen
lege ruimtes langzaam gehuld in verhalen
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Stap bij stap is elk blok aangeraakt, vormend in lagen
van buiten naar binnen en van binnen naar buiten, het is omgeslagen
met stenen, hand gesmeden
opnieuw de warmte in gekneden
van jou overgedragen op mij, een thuis door gekregen
de muren
de vloer
waar ik sta
alleen maar juwelen
buiten
en van binnen.
Corina Mar 2012
vlinder....
*** lang blijf jij nog
vleugellam?

vlinder...
weet je dat het lente is?
je zou nu weer moeten vliegen
bloemen en zon

vlinder...
ik weet dat het niet kan
maar zou het willen
het maakt me moe zo verslagen te zijn

vlinder...
je zult een tijdje moeten wachten
dit is jouw lente niet
en niet jouw jaar

vlinder,
wacht maar!
volgend jaar ben ik hier nog
en dan gaan jij en ik samen
vliegen!
Nienke Jun 2015
een meisje wilt iets
na een feest
slapen bij jou
want ze is nog nooit
zo ver weg geweest

aan jouw zijde sta ik
en met meelevend hart
zei je 'dat is goed'
op dat moment zei ik
'goodbye' to my mood

ik hou me groot
ik hou mijn mond
terwijl ik wil zakken
me laten vallen
op de grond

als van binnen
een demoon of meer
mij aan het verslinden zijn
negatief van de pijn
ik voel me klein

dat het goed is, zei je
tegen wat?
bij mijn ex had ik hier
nooit last van
geen moeite mee gehad

nu graaf ik dan misschien
elke keer mijn graf
maar dit hier was een droom
gebroken wakker
is niet iets dat ik mezelf gaf

en ik weet niet wat te zeggen
weet niet wat ik moet doen

misschien is jouw hart goed
maar zo is onze ****
laat het de onze blijven
niet verpesten door een heks

rampscenarios om te overleven
bedrogen door eigen boven kamer
maar om **** niet erger te maken
is het soms beter te zwijgen

omdat je de 'ja' hebt
maar 'nee' nog **** krijgen
Corina May 2014
Elke keer
dat mijn hart beweegt
voel ik jouw liefde
want mijn hart is niet leeg

Elke hartslag
kom jij dichterbij
vergeet de afstand
tussen ons
te zijn

En als ik adem
zie ik je heel even staan
lang genoeg
om te weten
dat je nog steeds bij mij bent
Nikki May 2020
Mijn handen weten niet wat te doen
Mijn lippen zijn onervaren
Mijn ogen weten niet waar kijken
En mijn hart heeft nog nooit geslagen

Mijn voeten hebben de jouwe nog niet verwarmd
Mijn rug heeft nog nooit jouw warmte gevoeld
Mijn armen kennen jouw gewicht nog niet
En mijn schouders hebben nog nooit jouw tranen opgevangen

Mijn vingers raakten nooit verstrengeld in jouw vingers
Mijn oren kennen je stem nog niet
Mijn lippen kwamen nog nooit zo dicht bij de jouwe
En mijn ogen zijn nog nooit zo verblind geweest
Faye Dec 2021
De nacht is eindeloos,
zeker als je de dageraad onverwacht
begroet na een uur of zes
verlangend naar slaap die niet komt.

The night is eternal,
especially when you greet the dawn unexpectedly,
after six hours of tossing and turning
longing for a sleep that will not befall you.

Ik ben fysiek ziek
van dit alles.
Er raast een manie door mijn lijf
en ik ben bang dat het mij de baas zal zijn.

All of this
has made me physically ill,
mania rushes through my veins
and I fear it will get the best of me.

Mijn maag draait en tolt,
het wentelt zich als zeerovers
op een schip, tiental keren op z’n kop.

My stomach twists and turns,
tips from side to side,
like pirates on a ship,
tons of times upsy-daisy.

Ik ben heel de nacht wakker geweest
radeloos over elke beweging,
peinzend over elk woord
dat jouw lippen verliet.

I have been up all night,
guessing about every move you made,
pondering the meaning of every word
that crossed your lips.

Het is haast infantiel
dat jouw aanwezigheid
zoveel invloed op mij heeft,
ik weet niet waarom ik dat toesta.

It is absurd
how much your presence
affects me,
and I don’t know why I let it.

Ik heb mijn huiswerk gemaakt
naar muziek geluisterd
wel twintig webpagina’s geraadpleegd
mijmerend over jouw gezicht,
schrijf ik gedicht na gedicht.
wat je dan ook wordt,
een muze blijk je in elk geval wel.

I did my homework,
listened to music,
took the advice of two dozen websites,
musing over your face,
I write poem after poem,
whatever you might come to mean to me,
a muse, for now, that inspires endlessly.

Ik heb een nacht slaap verloren
en heb het gevoel dat ik nu
langs de wereld heen leef,
deelnemend, maar niet participerend.

I lost a night’s sleep over you
and feel like I am
living alongside myself,
watching but not interfering.

De nacht heeft mij sterker gemaakt,
ik weet weer waar ik toe in staat ben,
*** ik in elkaar zit,
en ik heb mijn zelfvertrouwen weer herwonnen.

The night has given me strength again,
I am aware once more, of my capabilities,
what makes me tick,
and have found my confidence again.

Ik weet niet waar wij
tweeën naar toe gaan,
of we hetzelfde pad zullen betreden,
of bij de splitsing ieder een eigen weg gaan,
maar ik weet wel dat ik niet wil verdwalen,
en ik zal op het rechte pad blijven,
ook al is het misschien mistig.

I don’t know where the two of us
will end up,
if we will tread the same track,
or at the fork in the road,
will each pick our own path,
but what I do know,
is that I will not allow myself to get lost,
and will follow my trail till the end of the line.

Voor hem tien anderen,
en voor mij misschien vijf.
Ik weet dat ik beter kan krijgen,
ook al lijkt dat niet zo wanneer ik met hem praat.

There are ten others like him out there,
and maybe five like me.
I know I can do much better,
even if I forget during our talks.

Drie dagen,
niet eens drie dagen,
en hij heeft zich als een worm
in het klokkenhuis van mijn hart gewurmd,
en neemt hap na hap,
tot de appel op is.

Three days,
not even three days,
and he, much like a worm,
has burrowed itself
into the core of my heart,
and bite after bite
devours me,
until there’s nothing left.

Ik ben misselijk,
en ik mis je,
een maladie
van eenzaamheid
overspoelt mij.
Dit is niet wie ik ben,
altijd zo helder en duidelijk,
standvastig en vastberaden.
Jij doet mij ijlen
en daarom mag jij het contact
maken tussen ons,
ik heb al genoeg geleden.

I am sick to my stomach,
I miss you,
a fevered loneliness
overcomes me.
This is unlike me,
usually so clear,
determined and steadfast,
you make me delirious,
and that is why you
have to keep up the conversation
between us,
because I have already suffered enough.

Ik controleer zo vaak
of je al iets van je hebt laten horen,
dat mijn ogen langzaam vierkant worden,
ik mis geschreven schrift.

I have been incessantly,
obsessively checking my messages,
to see if you have texted me,
so much so,
that I fear I will end up like Mike TV,
I miss hand-written letters.

Er zal nooit gevoel bij hem vandaan komen,
en bij mij ook niet, zeker nu niet.

He will never reciprocate,
and neither will I, not presently.

Waar komt deze plotse last vandaan?

From whence came this plague, to plague me?
Corina Dec 2015
Dit is niet echt
je mag het vergeten
Wat niet hardop gezegd
nooit hardop gezegd
bestaat niet
een herinnering
naar iets wat je droomde
je mag het vergeten
jij bent de schrijver
dit is jouw leven
als het niet echt is
is het niet echt
gebeurd zonder gebeuren
je mag het ontkennen
maar dat hoeft net
want het is al niet echt
als jij het nooit
hardop
toegeeft
zal dit nooit
echt
zijn gebeurd
Nienke Oct 2016
kankerlijer
klootzak
met een halve maan op je gezicht
het is goed bedoelt
als dat het minder erg moet maken
maar nee
het enige wat ik nodig had
was een grijntje begrip
een beetje respect misschien
nu is het al gebeurt
gezegd en gedaan
zal ik jouw gezicht liever niet meer zien
of krijg ik zin om te slaan
sorry oke
maar zonder traan
oprechtheid ver te zoeken dan
is het voorbij
niet meer dichtbij
het is gedaan
klootzak
en nog bedankt voor de argwaan
Daan Apr 2019
Donkere sneeuw valt op en in
jouw hoofd.
Als ik het twee maanden
geleden had voorspeld,
had niemand me geloofd.
Het is een soort die niet smelt,
ophoopt en je geest verdooft.
Hij blijft maar vallen,
soms wat meer, soms wat minder.
We zien dat aan jouw wallen.
Toch ondervinden wij
in steeds grotere mate hinder
en vragen we ons af:
'Wat vind jij?'
Kan je het nog dragen?
Yousra Amatullah Mar 2021
Leer van jouw ogen,
Zij zijn als boten welke altijd in goede conditie verkeren,
Zij zijn niet in staat te verdrinken door het water die haar binnenste opvult,
Verstrengeld als zij zijn, staan zij hoog terwijl de tranen die zij afscheiden zich naar het laagste punt wenden,
Blind of verblind, zij zullen altijd blijven werken - zij zijn op'gedragen.

Mijn geliefde peddelaar, waarom dwing jij je ziel dan te verdrinken in zeeën van gedachten welke het licht niet hebben gezien, noch de zoete smaak van zuurstof hebben geproefd?
English version in progress :)
Daan Sep 2017
Over twee dagen of een week,
ooit zal je weten wat je wilt.
Dan zal de zon nog steeds hetzelfde schijnen
maar het wolkendek verdwijnen
als de tranen van daarstraks.

Ik zal dan een kaarsje branden,
voor jouw vis, je kabel en je kat.
Nooit meer zal je vergeten
wat je toen
aan jezelf had.
We zullen hem hier in de grond planten.
Daan May 2019
Dankjewel voor alle zorgen,
de zekerheid op elke dag
een goeie goeiemorgen
en een welgemeende lach.

Ik zou een bloempje geven
of de lucht op laten klaren
maar jij schonk mij het leven,
dat kan ik niet evenaren.

Daarom dat ik je hier zal vieren
en zo jouw dag hoop te versieren.
Moeder dag
Daan Jul 2019
Ik heb moeten redeneren,
mezelf overtuigen, verweren
tegen het idee, het venijn,
de gedachte dat ik dokter zou willen zijn.

Iedereen is deze week afgestudeerd,
het blad nog warm, arm al in de lucht,
kijk eens allemaal, een diploma klucht.
Het staat erop en iedereen begeert

jouw geweldige prestaties, knuffel, zoen.
Het leven bolt verder en ik moet kaka doen.
Zal ik daar het resultaat ook van delen?
Daan Apr 2019
Ik heb zelf niemand verloren.
Waarom heeft hij te klagen,
zal je vragen. Wel, ik wil luisteren
zodat een ander jouw verhaal kan horen.
Van mij mag jij dat roepen zo hard je zelf wil
of lichtjes in mijn oren fluisteren.

Ik voel dan met je mee, ik wil dat samen dragen.
Daarmee dat het soms, in fracties van, begint te knagen.

Ik weet dat dat niet echt hetzelfde is,
zo simpel is dat zeker niet.
Daarom, echter, dicht ik toe.
Meer dan dat kan ik niet geven,
Ik hoop dat ik zo voor iemand anders,
misschien één mensenleven,
toch iets goed doe.

Om het onbreekbare te breken,
dagen die zo vastgelopen leken
opnieuw te bewandelen.
Om onderweg ongeziene dorst te laken en
zo hopelijk sommige zaken
terug los te kunnen maken.

Om het ongeziene op te merken,
samen te zien en weg te werken,
weerspannige stroefjes
of kale plekken te doen verdwijnen,
in losse proefjes en of strakke lijnen.

Als ik maar ergens helpen kan
dan mag je dat aan mij vertellen.
Misschien kunnen we het onheil vellen
of ermee leren leven.
Meer dan dat kan ik niet geven.

Voor mij is dat het waardevolste wat er bestaat,
elke dag een goede daad.
Zo wil ik laten begrijpen
dat jij altijd in mijn hand mag knijpen
wanneer de pijn weer toeslaat.

Ik wil helpen dragen,
in deze vorm, geschreven,
want meer dan dat
kan ik niet geven.
Als het te slordig is, zal ik het later wel aanpassen.
Daan Jan 2023
Jij hebt geen franjes nodig om
de schoonheidsprijs te halen,
geen Tsjernobyl om te stralen.

Jij hebt geen nood aan tierlantijn,
je bent meer dan genoeg
door gewoon jezelf te zijn.
Dus niet ontploffen, hè.
Yousra Amatullah Jun 2021
Al zou je haar verbranden tot een diepzwarte wolk,
Haar as zal jouw longen nooit verlaten.

Al zou je haar familie tot in de eeuwigheid uitroeien,
Zij zullen blijven stromen door jouw vaten.

Al zou je haar tong schade berokkenen,
Jij zal haar blijvend horen praten.
Daan Jan 2019
Verniel mijn stiel en schop mij blauw.
Ik maak mijn woorden onafhankelijk van jou,
jouw mening of je lach, ongeacht
*** jouw ogen fluisterden,
wat je dacht, gelogen,
met wat je zei verduisterden.

Want wie ik ben was ongekend,
voorheen ongeweten,
Voortaan, voor Daan, ongeremd
en afgemeten.
Daan Dec 2018
Onder onze vleugels,
ik neem je mee naar huis
zachte schokjes aan de teugels,
maar altijd welkom thuis.

Ik ruim jouw rommel op,
roep regelmatig stop,
toch kan ik niet zonder,
mijn lieve levenswonder.

Door je eigen vleugels gedragen
vlieg je door mijn levensboek.
Ik durf het zelf haast niet te vragen,
wanneer kom je nog eens op bezoek?
Ik zal je missen tot je terug bent.
Daan May 2019
Tekenen is mannelijk
gemakkelijker dan rekenen
in de les heb ik niet opgelet
maar wel wat moois op mijn papier gezet
wat heb ik dan geleerd
*** je met potloodkrassen
je maag omkeert
en met je gom dat allemaal weer wit kan wassen

Er zijn geen fouten op het blad
niet de pijn die ik bij falen had
en voelde, pijn die nogal kras
door mijn voorhoofd heen krioelde

Ik wilde enkele maar bedekken
wat ik maakte, wat ik zag
wat mij kraakte, met een lach
Ik wilde enkel maar verbergen
liet oordelende ogen mijn lieve leven tergen

Nu ben ik terug, de handdoek naast de ring
gesmeten, van mij afgebeten en gezegd
nee, joh, mijn tekeningen zijn niet slecht
Jouw reactie is niet waar het mij om ging.
Daan Jun 2019
Barista bakje koffie voor me,
maak je warme kopjes klaar?
Het zoete smelt, mopjes waar
de hele zaak om lachen kan.

Iedereen vindt jou leuk en
wil jou in de zaal, in de keuken.
Lieve, bitterzwarte, melkloze tas,
ik wou dat ik jouw donkere chocolade was.
Dan lagen we op dezelfde ondertas of soutalloor
Yousra Amatullah May 2021
Kostbaar,
Ronduit onschatbaar.
Nu,
Het parelmoer dat jouw ogen verlaat,
De diamant in jou verder doet schitteren.

Jij bent het die geeft,
Aan edel-behoeftigen.
Nu,
Ook zij in staat zijn te plukken,
Van schitterende vruchten.

Mijn edele moeder,
Magnifiek is hetgeen jij bent.
English version is coming soon♡
Nikki Apr 2020
Het einde kwam te snel
Je was nog niet klaar
Je had nog zo veel te beleven
Je had nog zo veel te geven

Je leven was niet zonder pijn
Ik had graag al die pijn weggenomen
Ik had graag je wensen zien uitkomen
Samen met je liggen wegdromen

Toch kon je genieten van de kleine dingen
En wat was ik blij als ik je aan het lachen kon brengen
Jouw lach zal me altijd bijblijven
Jij zal me altijd bijblijven
Daan May 2019
Jij bent het kronkelrietje
en de blokjes ijs,
het koele vocht dat druppeltjesgewijs
sijpelt naar beneden
als een liedje, zelf zeker,
dat komt kloppen,
komt vragen of het binnen mag.

Jij bent het water in de beker,
het roze stukje en het bief,
het optimistje in de hoofdrol
op een hete zomerdag en, lief,
jouw glas is altijd halfvol.
Het was weer zo'n dag.
Daan Apr 2019
Ik heb zelf niemand verloren.
Waarom heeft hij te klagen,
zal je vragen. Wel, ik wil horen,
ik wil naar jouw verhalen luisteren.
Je mag roepend in mijn handen knijpen
of zachtjes in mijn oren fluisteren.
Als ik maar kan begrijpen
en laten dat ik wil helpen dragen.

Dat is niet echt hetzelfde, geef ik zeker toe.
't Is daarom dat ik aan dichten doe.

Zo tracht ik het onbreekbare te breken,
dagen die zo vastgelopen leken
opnieuw te bewandelen,
om onderwege dorst te laken
en opgekropte zaken
los te kunnen maken.

Ik wil helpen dragen,
in deze vorm, geschreven,
want meer dan dat
kan ik niet geven.
Moge sommige gedichtjes een steun bieden op moeilijkere momenten.
Daan Jul 2019
De stekeltjes zijn gaan staan
op vele ruggen, muggen
zijn aan het spel de prik
begonnen en ik
moet mezelf actief verweren
tegen onweren
als dan na
vulkanen barsten
en rommelige tanden knarsten.

Iedereen zijn mening
maar ik heb toch gelijk
en als ik harder roep en schreeuw
krijgt jouw uitleg geen bereik,
heb ik de opinie van de eeuw.
Het grote deel van de bevolking lijkt het ene te denken
en ik denk daar iets anders over.

Ik lees dan veel van ongelijk en wel gelijk
en juist of niet.
Dan wilde ik dat ik dat niet hoefde te zien
of ik beter met onenigheid om wist te gaan.
Het verschil in mening
doet mijn tuigen pijn.

Er zal nooit volkomen eendracht zijn.
Daan Aug 2021
Staat de micro uit?
Dan zal ik je eens vertellen,
in jouw zakje doen die duit
een gewezen oordeel vellen.

Ik vermoed dat enkele vrouwen,
waar ik nooit bij ben geweest,
alleen van foefjes houden
en niet poepen op een feest.

Er is er zelfs eentje bij,
die groter is dan ik,
voldoende reden voor mij
en dat ik er op mik.

Maar dat moet niemand we-
ten eerste ik was zat,
ten tweede ik meende dat maar half,
ik lulde zomaar wat.

En tenslotte, al zakkend van schaamte in de grond,
dacht ik g*dverdomme dat die kutmicro uit stond.

— The End —