Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Marge Redelicia Jun 2015
ang pangalan niya ay jesus.
oo, ang pangalan mismo ng kaibigan ko ay jesus.
seryoso ako.

si jesus
ay siyang dalaga,
morena, kulot ang buhok.
ang lalim ng mga dimples at
may mga pisngi na kay sarap kurotin.

parang musika ang himig ng kanyang tawa
at hindi kumpleto ang kanyang mga bati
kung walang kasamang yakap na kay higpit.
hindi ko gets kung bakit
hindi siya kumakain ng tinapay ng walang asukal.
at nakakatawa lang kung paano
lagi siyang may baon na sachet ng bear brand
na pinapapak niya kapag siya ay naiinip.

si jesus
ay isang iskolar,
magna *** laude standing,
bise presidente ng kanilang organisasyon.
balak mag law school pero may tumanggap na
nakumpanya sa kanya sa bgc.
meron din siyang mayamang boyfriend na
hinhatid siya pauwi sa taytay, rizal gabi-gabi.

huwebes ng nakaraang linggo,
bandang alas dyis:
si jesus
ay natagpuan sa labas ng kanilang bahay
walang malay
nakahandusay sa kalye.
sinugod sa ospital para kalagayan ay masuri.
ano kaya ang nangyari kay kawawang jesus?
heat stroke, stress, fatigue, high blood, food poisoning?
kulang lang ba sa tulog o pagkain?
walang natagpuang hindi pangkaraniwan kay jesus.
normal lang daw ang kanyang kalagayan
maliban lang sa paghinga niya na
tila humihikbi pero walang luha.
ilang oras din ang nagdaan bago si jesus
ay tuluyang nagising.
ang sabi ng doktor tungkol sa kanya:
depresyon, malubhang pagkalungkot
ang tunay at nag-iisang sanhi.

dahil kay jesus,
napagtanto ko na
hindi porket nakangiti,
masaya.
hindi porket bakas ang ligaya sa kanyang labi,
wala nang lungkot at lumbay na namamayani sa kanyang mga mata.
hindi porket ang lakas humalakhak kapag nandyan ka,
hindi na siya humihikbi, humahagulgol kapag wala siyang kasama.
hindi porket parang musika ang kanyang tawa,
hindi na siya umiiiyak nang umiiyak nang paulit-ulit-ulit na parang sirang plaka.
kasi
hindi porket masigla,
hindi na napapagod.
hindi porket matapang at palaban,
hindi na nasasaktan.
hindi porket laging nagbibigay, nag-aalay,
wala nang mga sariling pangangailangan.
hindi porket matalino,
ay may alam.

dahil kay Jesus,
ako'y namulat
na ang dami palang mga walang hiyang tao sa paligid ko
na nagsusuot ng mga maskarang pantago
sa kanilang mga kahinaan, takot, at sakit.
sa kabila pala ng kanilang mga yaman, tagumpay, talino, at
kung ano-ano pa mang sukatan ng galing
kung saan kinukumpara natin ng ating sarili
may isa palang
nabubulok, naagnas
na kaluluwa.

dahil kay jesus,
ako'y nalulungkot.
mata ko ay naluluha,
puso ko ay kumikirot
na may mga tao palang katulad niyang
naglalakbay nang di alam kung saan pupunta.
nangangarap na huwag na lang magising sa umaga.
nakuntento na lang sa wala.

dahil kay jesus,
ako'y naiilang
na ang nagaganap sa aking harapan
sa loob ng paaralan, bahay, o opisina
ay hindi tama.
maling-mali na
ang mga tao sa aking paligid ay nakakulong
sa selda ng anino at lamig.
hindi ito ang kanilang nararapat na tadhana.
hindi ka ba naiinis?

dahil kay jesus,
may apoy na nagpapaalab sa aking galit
nagtutulak sa akin na tumakbo
hangga't hindi natatama ang mali.

at lahat 'yan ay
sapagkat alam ko sa aking isip at puso na
dahil kay Hesus
lahat ng kahinaan at takot ay hindi na kailangan ikubli.
ilalapag na lang sa harap Niya
ang anumang alinlangan o mabigat na karamdaman.
wala nang pagpapanggap.
buong tapang na ipagmamalaki na
ito ay ako.
kasi ano man ang mangyari at kung sino man ako maging
ang tunay na dilag, dangal, at tagumpay
ay tanging
sa Kanya nakasalalay.

dahil kay Hesus
may ligaya at kapayapaan na hindi kaya matalos ng isip.
banayad ang layag
anumang dumaan na bagyo.
matatag nakakatindig
kahit yumanig pa ang lupa at magunaw man ang buong mundo.
dito sa dagat na kay lawak at lalim
hindi lalangoy,
kundi maglalakad, tatakbo,
lilipad pa nga sa ibabaw ng mga alon.

kay Hesus
may liwanag na pinapanatiling dilat
ang aking mga mata.
ano mang karumaldumal na karahasan ang masilayan,
hindi ako napapagod o nawawalan ng pag-asa.
hindi makukuntento at matatahimik.
hindi tatablan ng antok.
araw-gabi,
ako ay gising.

dalangin ko na sana puso mo rin ay hindi magmamanhid
na kailanman hindi mo masisikmura at matatanggap
ang kanilang sakit.
tulad ng dalagang si jesus
gusto nila ng pampahid para maibsan ang hapdi.
pero ang mayroon tayo
ay ang lunas, ang gamot,
ang sagot mismo.
tagos sa balat, sa puso diretso.
ang gamot ay ang dugo
na dumaloy sa mga palad Niya.
ang pangalan Niya ay Hesus.
*Hesu Kristo.
a spoken word.
iya Jun 2015
Pag-ibig na tila ang tagal dumating
Nasa isip ay mga palabas na nakakakilig
Upang pag hihintay hindi nakakainip
Ngunit ito'y panandaliang saya lamang ang hatid.

Nais ng Panginoon na ipaalala satin
Na ang pag-ibig ay matagal ng dumating
Noong ipinagkaloob ni Hesus ang Kanyang sarili
Upang mga tao ay maligtas sa kasalanan.

Ang pag-ibig ng maykapal
Ay siyang tunay na nakakagalak
Nagbibigay sigla sa pusong naghahanap
Ating pagyamanin relasyon sa unang pag-ibig.
Sofia Paderes Jan 2016
Di niyo ba alam
na nang pasimula ay nilikha ng Diyos
ang langit at ang lupa?
Na ang mundong ito'y
Kanyang binigyan ng hugis at anyo
gamit lamang ang mga salitang
dumaan sa Kanyang bibig?
Na nung sinabi Niyang, "Magkaroon ng liwanag!"
Nagkaroon nga.

Di niyo ba alam
na kaya Niyang humarang
sa agos ng dagat,
ipaawit ang mga bituin,
ipaluhod ang bulubundukin?

Di niyo ba alam
na ang kapangyarihan na ito,
ang kapangyarihang ginamit Niya
para ibuo ang mga planeta,
ang kapangyarihang ginamit Niya
para tigilan ang pag-akyat ng buwan
nung lumalaban sina Joshua,
ang kapangyarihang ginamit Niya
para bigyan muli ng buhay ang yumao
ay nasa
atin
din?

Ito
ang Kanyang pangako:
Na tayo'y binigyan ng kapangyarihang
tapakan ang mga ahas at ang lahat ng kapangyarihan
ng ating kaaway

Di
niyo ba
alam na
may kapangyarihan sa pagsamba
sa Kanya?

Di niyo ba alam
na nung ikapitong ikot
sa ikapitong araw,
mga trumpeta at boses ng Kanyang mga anak
ang ginamit ng Diyos para ibagsak ang Jerico?

Sumigaw na tayo sapagkat
nasa atin na ang tagumpay
Sumigaw na tayo sapagkat
sa Kanyang pangalan ang pag-asa ng mundo
sa Kanyang pangalan,
lumiliwanag ang dilim
sa Kanyang pangalan,
lahat ng takot ay nadadaig

Sambahin natin ang Panginoon
ng buong galak
ng buong puso
nanginginig at mga demonyo
sa pangalan ni Hesus
tumutumba ang mga harang ng impyerno
sa pangalan ni Hesus

Tayo'y magkaisa,
itaas ang mga kamay
tayo'y magkaisa,
itaas ang iyong boses gaya ng mga trumpeta
tayo'y magkaisa

Sambahin natin ang Diyos na buhay,
ang Diyos na dakila!
Written as a call to worship during our church's prayer meeting. First Tagalog spoken word piece.
Gwen Pimentel Aug 2014
Nakakapagod gumising sa umaga.
Maliligo, magbibihis, magpapakain ng aso
Pagkatapos ay papasok sa eskwelahan

Nakakapagod pumasok sa eskwelahan.
Paulit ulit ang ginagawa
Nakatunganga sa pisara buong araw
Pinoproblema na ang takdang aralin na gagawin mamaya.

Nakakapagod gumawa ng takdang aralin.
Lalo na pag nagsabay sabay ang mga ****
Nagkahalohalo na ang mga presentasyon
Hindi alam ang gagawin

Nakakapagod ang buhay ko
Alam ko bata pa lang ako, at ang mga problema ko
ay tila maliit lamang sa mata ng nakatatanda
Pero para sa akin, ito ay mahirap

Halos wala ng oras para sa sarili
Galing sa eskwela, darating sa bahay ng gabi
Maglilinis ng bahay, pagkatapos any gagawa ng takdang aralin
Matutulog, ng pagod na pagod na pagod.

Sa gitna ng kaguluhan Nakita ko si Hesus
Tumigil ako, lumuhod, at nanalangin
Pagkatapos ay tila nawala ang hirap ko
Para bang lahat ng dinadala ko ay inangat mula sa akin
Sabi ko "Hesus, ikaw talaga ang number one sa buhay ko!"
At napagtanto na kailanman, hinding hindi ko kakapaguran Ang Diyos.
English translation to follow. In line with Buwan ng Wika of the Philippines. Mahal ko ang aking wika.
Marge Redelicia May 2015
ilang oras,
ilang araw, linggo, buwan,
ilang taon
na akong naglalakbay.
nakita't nadaanan ko na lahat.
dito sa masalimuot na lansangan
memoryado ko na ang mga
pasikot-sikot sa mga eskinita,
bawat lubak at hukay sa kalye,
ang mga graffiti at nangangalawang na karatula.

pero kahit kay tagal na ng lumipas na panahon
hanggang ngayon,
di ko pa rin masikmura
ang mga nakakabinging busina at humaharurot na makina
ang nakakasulasok na baho ng usok at nagkalat na basura.

sa una ako'y nangangawit
pero ngayon nangmanhid
na ang mga kamay ko
sa higpit ng kapit sa manibela na
walang sinuman ang makakaangkin dahil
ito ay s'akin lamang,
akin.

puso ko ang mapa:
lukot at punit-punit.
dito ako sunudsunuran at alipin.
kahit alam kong mali,
di ako kikibo, ako'y tahimik.
naghahanap, pero siya rin mismo nawawala.
tahanan lang naman daw ang gusto niya
kung saan lulunasan ng yakap
ang pagod at pait,
kung saan ang mga simangot
ay masusuklian ng ngiti.
pero saan?
saan kaya?


ako ang hari ng daan.
walang kinikilala na batas.
nakikipagkarera sa hangin
sige-sige sa pag-arangkada.
kung may masagasaan,
kahit siya ang duguan,
siya pa rin ang may kasalanan.

dahil paminsan
naiisip ko na baka
mas swerte pa siyang nakahandusay sa kalsada
kaysa sa akin na pagod,
naiinip, naiinis sa likod ng manibela.
malapit nang maubusan ng gasolina,
ang mga gulong ay pudpud na.
'di ko pa rin mahanap ang tahanan
kaya tumungo na lang kaya ako
sa kamatayan?

"para po"
ako'y napalingon.
oo nga pala, may pasahero ako.
inaangkas lang Kita
paminsan umuupo likod
madalas nakasabit sa may salamin
o nakalapag sa harap
kasama ng mga abubot at basura.

"ate, para po"
hindi.
inapakan ko pa ang gasolina.
nagbibingibingihan sa mga bulong Mo.
oo,
alam kong pagod na ako
pero kaya ko 'to,
hindi ko kailangan ng tulong.

"para, diyan lang sa may tabi"
hindi.
hinigpitan ko pa ang hawak sa manibela.
gusto ko lang naman makauwi.
oo,
alam kong nawawala na ako
pero sigurado ako ang ginagawa ko
siguro, sigurado
siguro.

"para"
ngayon
napagtanto ko na
ako'y sawi, ako'y mali.
papakawalan na ang pagkapit sa patalim,
ang pagtiwala sa sarili.
sa wakas
ako ay

bibitaw.

sa Iyo na ang manibela, pati na rin
itong upuan na 'to, and trono.
Ikaw na,
ang gasolina at gulong na nagpapatakbo
ang mapang nagtuturo
mula ngayon hanggang magpakailanman.
Ikaw na
ang Kapitan
ang tagapagmaneho ng buhay na 'to.
wala nang pagkuha, pagdukot, pag-angkin.
mula ngayon,
iaalay ko na ang lahat.
ako ay Iyo.

ilang oras,
ilang araw, linggo, buwan,
ilang taon
na akong naglalakbay
at tuloy pa rin ang biyahe.
ganun pa rin ang kalagayan ng kalye:
malubak, maingay, madumi.
pero kapag Ikaw ang nandyan sa upuan,
para tayong lumilipad.
anumang madaanan
biyahe ay napakabanayad.

puso ko'y nananabik.
saan Mo ako sunod dadalhin?
saan kaya makakarating?

kahit saan man mapadpad,
kahit gaano man kalayo,
'di na ako mawawala.
ako ay nakarating na.
o tahanang tinatamasa,
nahanap na rin Kita.
basta't kasama Ka,
Hesus
*ako'y nakauwi na.
A spoken word performed for Para Sa Sining's Katha: Tula X Sayaw.
Sinukat ko ang bawat metro't pinagtagpi-tagpi
Sa nakalatay na papel na siyang may lamat
Na minsan kong pagkakamali.

May ilang letrang naging tuntungan
At ang alagang walang buhay --
Ang koneksyon ay tungo sa bukal ng liwanag;
Moderno na kasi kaya't kailangang makisabay
Noong manwal pa lamang, mapagsa-hanggang ngayon..
Teknolohiya'y senyales na ng transisyon.

Matagal nang napaso ang pagal kong mga daliri
Sigaw nila'y tulog sa walang himbing na mga sandali
At sa kursong tinapos, ngayon pa lamang ang simula
Nagising ang pangarap na siyang binigla.

Ang oras daw ay ginto
At minsa'y kailangang habulin ang mga numero
Ngunit sa bente-kwatrong tangan-tangan
Tila hindi sapat.

Muli kong binilang ang nalalabing araw
Tanging ang pangpito ang siyang pahinga
Ganito pala ang katotohanan, wika ko.

Salamat sa huling araw
Na iluluwal muli ang gintong araw
Itataas kong muli ang kapagalan
At ako'y bubuhusan ng lakas at determinasyon.

Sabi Niya nga sa akin,
Wag daw akong mapapagod
Pagkat hindi matatapos ang araw,
May panibago na namang hamon.

Salamat sa Maykapal
Salamat sa saglit na pahinga
At sa tubig mula sa bukal;
At minsan ako'y tinawag Niya
Ako'y tumango sa layon, may armas ng pagkaligtas
Ang pananampalata'y patuloy din.

Bitbit ko ang puso Niya
Na lagi Niyang bahagi sa akin
Sa banal na kasulatan na bumukas ng pag-iisip
At nang ang buhay ay mapahalagahan ko.

Kung ang direksyon na ito'y balakid sa layon Niya
Mabuti pa't maglaho na lamang
Ang bawat oportunidad, kahit ito'y ikatutuwa ko
Tanging ang nota ko'y Siya lamang
Wala nang iba pa, at kung nasaan man Siya,
Doon ako'y tutungo; doon din ang paghimbing.

Salamat Ama, salamat Hesus at sa Banal na Espirito - purihin Ka!

(6/28/14 @xirlleelang)
051022

At sumapit na nga araw ng paghuhusga
Kung saan hindi na pulso ng taumbayan
Ang ating sisiyasatin
Kundi ang puso ng bawat Pilipinong
Sumasambit ng “Mahal ko ang Pilipinas.”

Sabi ng iilan,
“Mahirap raw mahalin ang Pilipinas”
Iniisip ko nga paminsan,
Sapat na nga ba ang pagiging makabayan?

Sapat ba?
Ang panunumpa ng bawat Juan sa watawat
Na ayaw sana nating dungisan
Ngunit tayu-tayo rin ang nagwawasto
Sa paningin nating madayang pagpili
Ng lipunang ating ilang beses nang sinumpaan.

Kung hindi ako naniniwala sa Poong Maykapal,
Ay baka hindi ko rin maititikom ang talas ng aking dila
At walang himpil ding tatalak na walang pinipiling katauhan
Buhat sa makamandag na bugso ng aking damdamin.
At marahil ay sasabihin ko na lamang
Na ito ay isang paraan ng pagtindig para sa saking Bansa
Na may demokratikong pamamalakad.

Ngunit sa kabilang banda’y
Binabaling ko na lamang ang paghuhusga
Sa tunay ngang nasa tronong
Hindi na kailangang luklukin pa.

At naniniwala pa rin akong
Ang pag-asa ay hindi natin maaaring itaya
Sa sarili nating mga palad
Na kalauna’y mapupuno rin ng mga kalyo’t
Babalik din lamang sa alikabok.

Ano pa nga ba ang ating ipinaglalaban?
Sino nga ba ang tunay nating kalaban?
At para kanino nga ba tayo naninindigan?

Baka sa kasisigaw nati’y
Hindi lamang boses ang mawala sa atin,
Maaring nakawin din ang ating mga lakas at oras
Na sana’y ibinabaling natin
Sa pagpapalaganap ng natatanging katotohanang
Buhay ang ating Panginoong Hesus
At ang magandang balita’y
Nakadikit sa kanyang Ngalan.

Sinasabi kasi nating naghihinagpis ang ating mga kababayan
Kaya tayo na lamang ang magsisilbing mga boses para sa kanila.
Minsan nga'y nananatili na tayong hangal
Pagkat sa sariling dunong, doon lamang tayo nakaangkla.
Ngunit hanggang kailan ba matatapos
Ang sinasabi nating pakikibaka para sa mga nasa laylayan?
At ano nga ba ang dulo ng bawat hiningang napapagal na?

Sana hindi tayo tumigil sa paraang alam lamang natin,
Sana mahanap natin ang ating mga sariling
Nananatiling may pananampalataya
Sa Diyos na Syang may lalang sa sanlibutan.

Sana wag na tayong mag-alinlangan pang lumukso
Sa kung saan nga ba tayo pinasusuong ng Maykapal
At sana mahanap natin ang halaga natin
Sa presensya Nyang kayang pumuno ng bawat kakulangan.

At dito na rin ako pansamantalang magtatapos —
Pilipinas, gumising nang may pag-asa
Pagkat hindi natutulog ang ating Diyos!
Pilipinas, mahal kita at mas mamahalin pa
At patuloy kitang ipaglalaban
Hindi gamit ang mga armas
Na syang panukso't patibong ng mundo,
Titindig ako sa kadahilanang hindi lamang ako isang Pilipino —
Titindig ako para kay Hesus na aking pinaniniwalaan!
Salamat Ama, Sa'yo pa rin ang aming Bayan.
Engineer Mikay Jan 2016
Tagalog poem I made for HIM...

Tanging Ikaw Lang

Simula pagising ko sa umaga
Mukha mo na ang nakikita
Kahit sa oras ng pag-idlip
Ikaw ang nasa panaginip

Saan man ako pumunta
Ikaw lang ang gustong makasama
Saan man ako makarating
Ikaw lang ang nais makapiling

Gagawin ko ang lahat
Mapaglingkuran ka lang ng tapat
HESUS, ikaw lang talaga
Sa buhay ko wala ng iba
JOJO C PINCA Nov 2017
Paunawa sa babasa:

Hiniling ng isa kong kaibigan na relihiyoso na gawan ko daw s'ya ng tula tungkol sa ikalimang wika ni Kristo noong nagdaang Mahal na Araw kaya kahit Atheist ako ay ginawa ko ang Free Verse (Malayang Taludturan) na ito.



“Nauuhaw ako”

Malalim ang baon ng mga pako sa kanyang mga kamay at paa. Mahigpit din ang pagkakatali ng lubid sa kanyang mga braso. Napapalibutan siya ng mga kaaway, nagsusugal at nag-iinuman ang mga sundalong Romano habang nililibak siya ng mga Pariseo. Tiyak na wala s’yang kawala. Naghahalo ang dugo at pawis magkasabay itong umaagos palabas mula sa kanyang katawan; hindi na rin n’ya maalala kung ilan ng sampal, suntok, sipa at palo ang kanyang natanggap. Sa gitna ng kanyang paghihirap binigkas ni Hesus ang kanyang ikalimang wika:

“Nauuhaw ako”

Kagabi lang bago s’ya dakpin ng mga tampalasan ay nagmakaawa s’ya sa hardin ng Getsemane at taimtim na hiniling sa kanyang Ama na kung maaari sana ay huwag na n’yang danasin ang paghihirap na ito. Subalit hindi s’ya dininig nito.

“Nauuhaw ako”

Siya ba ang kailangan na magdusa, obligado ba s’ya na bayaran ang kasalanan ng iba? Bakit s’ya ang inutusan ng kanyang Ama para akuin ang sala ng sangkatauhan? Masyadong mabigat ang pasanin na ito para sa isang hamak na karpintero na gaya n’ya.

“Nauuhaw ako”

Ito ba ang kapalit ng pagiging masunurin at mabuting anak ang masadlak sa laksang dusa at malagim na paghihirap? Nasasabik na s’yang umupo sa tabi ng kanyang ama; hinahanaphanap n’ya na ang papuring awit ng mga Anghel sa langit.

“Nauuhaw ako”

Nilikha ba ang sanlibutan at ang mga tao upang sa bandang huli ay maging mapaghimagsik sila at walang galang sa kanilang lumalang? Bakit punong-puno ng kalupitan at karahasan ang mundo?

“Nauuhaw ako”

Hindi sapat ang tubig o ano mang inumin para mawala ang kanyang uhaw na nagmumula sa puso; ang pag-ibig ng sangkatauhan ang kanyang inaasam.
"The Druids taught their disciples many things about nature and the perfections of God, and that, there was only one God, the Creator of heaven and earth. One name, under which they worshiped him, was Esus or Hesus (“He," in Celtic meaning, "Lord," ) or Harits which is their name for Horus..."

~Julius Caesar from [Signs and Symbols of Primordial Man, by Albert Churchward circa 1912] [Page 186]



"He,"  -meaning, "Lord," and "Sus," being the most ancient Minoan form of, "Zeus," therefore, "Jesus," means in Celtic and Greek;

"Lord Zeus."

The word "Harits," being Sanskrit identical to, "Charits," and "Marits, Maruts," a mythical epithet for Aryas, or Aryans so the usage of it for his name means it represents him as being Aryan.  

Jesus as an Aryan.

If You can prove it, prove it wrong,
then do so here or do so in song.
If you can also, do it in verse,
then truly you'll deserve a purse.
I do not believe there will ever be,
on this point,

...a mortal man to challenge me!


Good Luck
042522

Sasapit na naman ang pinakahihintay na araw,
At hindi ito mananatiling sagrado magpakailanman.
Lahat ay mabibigyan ng patas na paghuhusga
At mismong lipunan ang syang magpapasya.

Naririnig ko na ang sigawan sa bawat dako ng gintong kompas
Kung saan ang kanilang hiyawa'y pagkakawatak-watak.
Iba't ibang ideolohiya sa demokratikong bansa
Kailan nga ba matatamasa ang tunay na pagkakaisa?

Sa bawat kulay na sinasabi nilang ito raw ang bukas
Ay ito rin ang gumuguhit sa kasaysayang tayo na't makibaka.
Kaya nga nating kulayan ang ating pagdikta
Ngunit sa ganitong paraan nga lang ba tayo kakalma?

Sa tuwing may mauupo sa trono na kataas-taasan,
Paano nga ba ang ating pagtindig
Para sa sinasabing mahal na bayan?

Pilipinas nga ba ang ating pinipili?
O kung saan lamang tayo kampante
Habang nananatiling namamaypay
At abala sa kabi-kabilang pag-uusig.

Iniisip nating tayo'y tunay ngang nasa laylayan na,
Ngunit ito nga ba ang kapeng gumigising
Sa dugo nating makabayan?
At sapat ba ang ating paghiyaw
Na walang hinihinging basbas mula sa Itaas?
Mga bibig natin, paminsan nga'y
Puno lamang ng mga palatastas.

Sapat ba na tayo-tayo na lamang
Ang naghihilaan pababa't paitaas?
Pagkat mismong pananampalataya'y
Nadudungisan ng walang katapusang pagkawatak-watak.

Bayang Magiliw, Perlas ng Silanganan --
Ikaw ang bansang hinirang ng Pagkataas-taasan.
Panatang makabayan, iniibig ko ang Pilipinas --
Sana'y mapaninidigan kita't
Hanggang sa huli'y maipaglaban
Pagkat maging aking hininga'y
Pansamantalata't pahiram lamang.

At hindi ito lotto o binggo,
Hindi tayo nagtataya nang kung sinu-sino.
Ngunit kung sinuman
Ang maging huling sigaw ng bawat Pilipino
Sana tayo pa ri'y magkaisa
Para sa dangal na nais nating isulong.

Ating pagkatandaan na kahit noon pa ma'y
May iisang hindi tayo tinalikuran,
Iisang Pangalan na may hawak ng bawat kapalaran
Higit pa sa bawat kulay na ating tinatayaan --
At Hesus ang Kanyang Ngalan!
Bangon Pilipinas!
050116

Nasisilaw ang puso
Sa tangan **** Liwanag
Nayayanig ang diwa't damdamin
Lagpas-Langit ang pasasalamat.

Puno ng hiwaga
Ang pag-ibig **** alay
Hindi matutumbasan
Ang kalinga **** grasya.

Buhay Mo'y isinuko sa Krus
Salita Mo'y bukam-bibig ng kaluluwa.

Ako'y sakupin Mo, ang buong pagkatao
Ako'y kalingain Mo ng kadakilaan Mo
Ako'y alalayan Mo, Yakap Mo ang sasalo
Ako'y baguhin Mo, palitan Mo ng bago.

Sa kahit anong pagkakamali,
Sa kahit anong pintig ng sandali
Ikaw ang Gabay na Siyang magwawagi!

Daplis ng ulan o bagyong nagkukunwari
Hahawiin **** lahat, buhos ang Sarili
Sabi Mo'y talikuran ko na ang dati.

Madilim ang landas, siyang hindi patas
Mantsyang nagdaan, sa bago'y kaltas
Walang tugon, mundong nagmamataas
Tanging Ikaw, daang Mataas.

Hindi madali ang pagbabago
Puso ba'y sa Kanya'y sambit ay "oo"
Si Hesus lamang, sagot sa delubyo
Kalma lang kaibigam wag paaapekto!
Mula sa higanteng alpombrang balot
Bumuhos ang walong henerasyon halos
Ng karit, palay, tagtuyot, unos
Martilyo, pako, pagpapakaputa sa utos!
Aba, hindi pangako ng sistema ang presensya ni Hesus!

Sa madilim na purgatoryo ng impiyerno at kalangitan,
Sa mahiwagang pagitan ng lunsuran at lansangan
Nagka-prusisyon ang dibinong Toledong bayan
‘Pagkat naipasalangit na
Ang Multo/Kapre/Bal-bal/Berberoka/
Aswang/Mangkukulam/Agta/Santelmo/
Batibat/Berbalang/Bungisngis/Diwata
Na sumiil sa banal na pook ng Toledo.

Pitu-pituhan ang naging palitan
Sa pagbuhat sa bangkay ni Rodiano Abduhan.
“Dito ako sa ulo.” “Pasmado ka ba? Larga na!”
Padulas-dulas ang kapit, sumisilip na ang paa
At sa bawat yapak, bumuhos ang patak
Ng dugong pesante sa sagradong Toledong lupa.

Rodiano Abduhan, mas kilala bilang Tatay Godong
Manggagamot, tagalunas ng salot, kampon ng Diyos,
Ika ng iilang nagpatingin sa mahiwagang tatang,
Pero manyak, magnanakaw, aswang, mangkukulam
Kamo ng nagmula sa abang Toledong bayan.
‘Pagkat ang pugad niya’y sa kanayunan, sa kalaliman, sa kaibuturan,
Ng mailap na lansangang ng Diyos tinalikuran.

Kaya nang ang taumbaya’y nakabatid
Na lumubha ang sakit ng pamangking si Adring,
At na natagpuang bukbukin ang bangkay ni Celine,
Kaniya-kaniyang satsat, sitsit, at hirit
Ang kumapal sa amihan ng Toledong hangin.

“Mangkukulam! Heto yung bumati sa Adring kong pamangkin!”
Kaya ng taumbaya’y binatikos at siniraan sa lihim
Sa walwal o gimik, pagkalaklak ng gin.

“Berbalang! ‘Di ka umawat hanggang naubos ang dugo!”
Kaya’t nang-imprinta ang madla ng mga galos abot sa buto
Tatak Cebu! Tatak lungsod ng Toledo!

“Aswang! Luwal ng putang nakunan!”
Kung kaya’t naisama rin ang anak ni Abduhan
Sa kawawang listahan ng mapapaslang.

Biro mo! Ang manggagawa ng himala
Natamaan ng sumbi ng masaklap na realidad!
Ay, hindi makaliligtas ang dukha
Sa kamandag ng pader ng matayog na siyudad!

Pero nang maabot ang mapanglaw na kremahan,
Ang mailap na lubid ng buhay at kamatayan
Ni Rodiano Abduhan, aswang at mangkukulam,
Ng dugong maliliwat ay tuluyan siyang naubusan.
Maputla niyang balat, sa abong langit ay umagpang.
Inaakit ng lagay na hamak na sa wakas ay tumahan.
Pero nang maunawaan niya na sa kaniyang kamatayan
Mapupuksa ang kasarinlan at kalayaan,
‘Pagkat siya ang sisidlan ng dugong maglilinang,
Kampeon ng kanayunan, hari ng himagsikan,

Nasapian ni Lazaro.
Nabuhay.
Natauhan.

Magsasaka, mangingisda, labandera, gerilya.
Artista, mayora, tindera, tsismosa.
Karpintero, ****, kutsero, kaminero.
Abugado, inhinyero, piloto, maestro.
Ninais ng lungsod ang pagsapit ng mundo
Sa mahinhing mundo ng mga diwata’t engkanto.
Oo lang nang oo, bawal mangontrabida,
Kaya kung gusto nila ng Multo/Kapre/Bal-bal/Berberoka
Ano pang magagawa kundi patabain ang mataba?

So natunaw ang pintura
Ng nagbabalat na ngang dingding
Nabawian ng Sol at Luna
Ang kalangitang sadya nang makulimlim
Ang basang semento ay nauhaw
At naging nagbabantang lamig.

Mula sa naagnas na kabaong sa hukay lumaya
Ang mga magsasaka, mangingisda, labandera, gerilya
Ang mga Batibat/Berbalang/Bungisngis/Diwata.
Mula sa abo sa loob ng saro nagka-anyo
Ang mga karpintero, ****, kutsero, kaminero
Ang mga Aswang/Mangkukulam/Agta/Santelmo.

Tsaka humayo’t bumulong kay Abduhan
Nang siya’y mailatag sa loob ng makinarya.
Tsaka niya nagunita ang anak at asawa
Nombrado na atang manananggal at tiyanak.
At ang bawat katiting na patak ng dugo
Na hinayaan niyang umagos, bumuhos, tumulo
Sa lupang Toledo, lupa ng berdugo’t demonyo.
Doon niya nabatid kung saan totoong nagmula
Ang mga Multo/Kapre/Bal-bal/Berberoka,
Aswang/Mangkukulam/Agta/Santelmo,
Batibat/Berbalang/Bungisngis/Diwata.

At doon nabuhay ang Santelmo ng Toledo;
Nang umalpas mula sa crematorium si Rodiano Abduhan,
‘Di na mas hahaba ang buhok, at nakatatak ang pangalan
Sa kaniyang mga galos at sugat, habang
Noo’y banig ang balot, ngayo’y apoy na bagong silang.
At nang nadaanan niya ang mga balintataw
Ng mayayamang poong siya mismo ang nakapukaw,
Nabatid niya kung bakit kailangan ng Toledo ng isang halimaw.
ive never written in such an aboveboard style aint proud of this **** lol
040120

Hinga, buga
Hinga, buga
Ganyan nga
Langhapin mo ang sariwang hanging pabaon Ko sayo,
Kasama ng mga pangakong kalasag at kalakasan mo,
Mga pangakong magsisilbihing pahingahan mo,
Mga pangakong ilaw mo sa dilim
Na mas maliwanag pa sa Buwan at mga bituin
Mas maliwanag kaysa sa mga alitaptap
Na sinusundan mo ng tingin.
Na sa tuwing tiyak ang ligaya o lungkot **** taglay
Ay napapawi nito ang sakit
Ang hikbi ng puso **** walang ginawa kundi umiyak
Ang bilis ng tibok na puso **** paulit ulit na kinakabahan —
Kinakabahan na mahuli ang iyong kamalian
At hindi tanggapin at akayin ng kahit na sinuman.
At habang pasan mo, tagumpay man o kabiguan
Ay matikman mo rin na hindi ka lang basta-basta
Hindi Basta-bastang buhay lamang
At nagtatago sa dilim.
Hindi ko hinayang madala ka ng dilim
Hindi kita dinala sa dilim para ikay maging sakim
At mapuno ng kirot ang kawalan mo ng pag-ibig.
Huminga ka na may gayak,
Huminga ka nang May pag-asa.

Hinga, buga
Hinga, buga
Ganyan, paulit ulit hanggang sa makuha mo ang tamang tiyempo
Nang masabayan mo ang binabato kong mga ritmo
Ibuga mo ang iyong mga kamalian
Ibuga mo ang iyong mga kasalanan —
Mga kasalanang tila isang kumunoy na humahatak sayo
Pabalik sa kadiliman
Mga kasalanang minsan mo nang iniwan
Tama na ang paghinga sa walang kasiguraduhan,
Tama na ang pagsambit na kasalanan mo naman
Tama na ang paulit-ulit na bersyon mo ng “Ayoko na ng kasalanan at gusto ko na tong iwan,”
Ngunit nariyan ka pa rin,
Humihinga ka pa rin sa iskwater na minsang ika’y parang sardinas na nakasiksik
Tama na, tama na Anak.

Hinga, buga
Hinga buga,
Naghihingalo ka na
At paulit-ulit **** nasasaktan ang iyong sarili kahit Sabi Kong tama na
Naghihikahos ka na —
Ngunit wag **** isiping napapagod ako
Na sa tuwing nakikita kita sa iyong kahinaan
Ay napapagod na rin akong gamutin ka.
Pagkat hindi ako nagsasawang mahalin ka,
Na sa tuwing sinasabi ko sayong
Umuwi ka sa akin ay naghihintay ako sa pagbabalik mo
Na hindi ako nagsasawang maghintay sa pagsabi ****,
“Ama, narito na ako.”

Hinga, buga,
Hinga, buga
Malayo pa Lang ay nakikilala ko na maging ang iyong anino
Ang iyong pagsisisi buhat sa iyong paglisang makasarili
Ngunit buo ang aking pagpatawad
At ang pag-ibig ko’y dalisay at wagas
Na sa Krus ay dumanak ang dugo ng bugtong kong anak
Ang Anak ko si Hesus na nagpalaya sa iyo
At nagbigay sayo ng daan patungo sa katiyakan
Naririnig ko na
Ang mga padyak **** sabik sa aking paglambing
Ang mga pandinig **** naghihintay sa aking mga Salita
Na pinuno ko ng siksik, liglig at umaapaw kong pag-ibig
Maging ang pagtambol ng puso mo sa kaba
Nakikilala ko ang lahat sayo at sana alam ****
Sanang alam ****
Matagal nang bukas ang ating pintuan para sayo,
Oo ating pintuan at hindi pintuan Ko lamang.
Tahan na Anak, tahan na at nakauwi ka na
Nakauwi ka na sayong tahanan.

Hinga, buga,
Hinga, buga
Tayo na anak,
Sa akin ka na mamahinga.
072921

Nag-uumapaw –
Nag-uumapaw ang Iyong pag-ibig at pagkalinga
Sa pagsilang ng araw.

Ang Iyong mga yakap na hinahagis ng hangin
At dumadampi sa aking balat,
Ay maigting na pagtapik sa aking kaluluwa.

Di ko masukat kung gaano kalawak ang karagatan
At ako'y nabihag; ako'y nabighani Sa'yong kagandahan –
Kagandahang mismong ang Iyong mga nilikha
Sa kanila ko nasisilayan
Sa kanila ko nararamdaman
Ang pag-ibig na sinasabi **** walang katulad,
Walang pamagat, walang sukat.
At walang kung anumang lalim.

Sa'yong pag-ibig, hayaan **** matuklasan ko
Hayaan **** masilayan ko
Ang nais sambitin
Sa mga pahina na nakasulat –
Iyong Isinulat noong nakalipas pa.

Sa bawat paglagas ng mga dahon
Para itong bumubuhos sa'king mga paa
At sa tuwing ako'y titingala'y
Gusto kong saluhin ang lahat nang paisa-isa
Saluhin lahat ng mga biyaya
Ng bawat pag-ibig
Ang bawat pagkalinga Mo
Na hindi ko malaman kung saan nanggagaling.

At hindi ko matansya
Kung bakit hindi nauubos ang Iyong pag-ibig.
Pero salamat, salamat Panginoon
Salamat sa walang hanggan –
Sa walang hanggan dahil sa pag-ibig Mo,
Inialay Mo ang Iyong anak na si Hesus.

Hesus na syang lunas ng anuman –
Anumang sakit, anumang delubyo,
Anumang pagkukunwari, anumang pag-aalala
Anumang walang pagtitiwala..
Anumang poot at sakit na nararamdaman,
Nananatili man yan sa puso o sa isipan
O yung mga taong nakasakit sa'yo
Mga taong nasaktan mo.

Dahil sa nag-iisang Pangalan,
Kaya nitong tupukin ang lahat
Kaya nitong bawiin ang lahat ng nawala sayo.
At dahan-dahan,
Dahan-dahan kang ngingiti
Hindi lamang ang Iyong mga labi
Kundi ang puso mo
Na ang hantungan ay doon sa kalangitan –
Sa kalingatan kung saan sa trono
Ang trono ng Liwanag ay patuloy na kikinang
Patuloy na mamumutawi ang kagandahan
At sabay-sabay nating masisilayan
Ang pagbabalik ng hinihintay ng lahat.

Salamat at patuloy tayong maghihintay
Patuloy na iibig
Patuloy na mananampalataya..
Patuloy lang, patuloy lang..
081721

Pikit-mata kong inaaninag ang liwanag
Na dumarampi sa aking mga pilik-mata
Habang bahagyang nagbabadya ang pagsirit
At pag-agos nang marahan
Ng pawis na pilit kong ikinukubli
Sa bawat pagtiklop ng hapon.

Walang oras o segundong hayag
Sa kung papaanong paraan ba aahon ang Araw
Na tila ba kaytagal kong hinintay na bumangong muli.
Ni hindi ko magawang lumapit
Sa mga sinag nitong hayagang yumayakap sa akin
Na para bang nais Nitong hingahang muli
Ang buo kong pagkatao.
Hinahagkan ang bawat pagbugso ng aking pulso
Buhat sa kawalang ulirat sa katotohanang
Minsang kumatok at pinagbuksan.

Nagbigkis ang lahat ng mga mandirigmang
Walang ibang hiling
Kundi sumapit ang takdang araw
Na ilang beses binuhol-buhol sa kalendaryo
Gaya ng pag-aabang sa muling pagsindi’t pag-ulan
Ng mga bulalakaw sa langit
At may iba’t ibang kapaliwanagan.

Nagliwanag naman ang kurtinang nagbibigkis
Sa hagdanang patungo sa kaluwalhatian
At sa pastulang aking minsang sinuklian
Ng Kanyang mga balak
At pinagtaniman ng mga binhing nagbunga na ngayon
At akin nang inaani nang may galak.

Dumudungaw sa lente ng aking mga mata
Ang aking pagkataong binihasan ng liwanag.
At tunay ngang ang mga luha'y papawiin
At wala nang ibang maibibigkas pa kundi
Papuri't pagsamba sa tunay na nagmamay-ari
Ng kaluwalhatiang habambuhay na aakap
Sa panibagong mundong nagtapos na ang kadiliman.

"Bubuksan Ko ang kalangitan,
Maging ang buong kalawakan,
Masilayan mo lamang ang laan Ko para sa'yo.
Tamasahin mo ang kabuuan ng Aking presensya
At ang pag-ibig Kong alay na inihanda ko para sa'yo.
Ang piging sa Aking pagsasalo'y hayag sa buong sansinukob
At ang lahat ay nais Kong makapiling sa Aking pagbabalik.
Ang hamon ng buhay ay siya ring susubok sa'yong katapatan
Kaya't wag kang matakot na waksian ang mga kamaliang
Iyong kinasanayan at ika'y magpasakop sa Aking kaluwalhatin.
Ang lahat ng Iyong mga narinig at nakita'y magliliwanag
Sa pagsapit ng itinakdang oras..
At sa iyong paghihintay ay patuloy kang lumakad
Sa landas kong laan para sa'yo.
Patuloy **** ipalaganap na ang Aking kaharian
Ay bukas para sa lahat,
At ang dugong dumanak
Buhat sa Aking bukod-tanging Anak na si Hesus
Ay siyang nakasuklob sa'yo sa iyong laban.
Tanggapin mo ang regalo Kong Banal na Ispiritong
Syang gagabay sa'yong mga pasya't
Magbibigay kaliwanagan sa mga bagay
Na tanging pang-langit lamang.
Ikaw, kayong mga tinawag Ko'y sama-samang humayo,
Ipalaganap n'yo ang liwanag sa madilim na sansinukob..
At sa Aking paghuhusga'y gagawaran Ko
Ang lahat ng aking mga anak
Na hanggang sa huli'y nanatili, nagpasakop
At kumilos ayon sa Aking mga Salita't mga utos.
Ang pag-ibig Ko'y sa iyo.."
JOJO C PINCA Nov 2017
Gugunitain daw nila ang pagpapakasakit ng anak ng diyos. Paano tanong ng isa sa kanila? Ewan ko, bahala ka. Magpapapako ba ako sa krus o magpapahampas ng latigo habang pasan ko ito? Tang-ina bahala ka pati ba naman yan problema ko pa?

Mas guwapo daw si Hudas kumpara kay Hesus at ito daw si Magdalena ang naging asawa ng Tagapagligtas. E ano ngayon?

Hindi ako apektado kahit pinalaya ni Pilato si Barabas kapalit ni Kristo at wala rin akong ****-alam kahit paulit-ulit na nagduda si Tomas.

Kung nabuhay mang muli si Kristo at umakyat sa langit wala itong kabuluhan, sayang lang ang kanyang pagpapakasakit.

Bakit?

Sapagkat lalong dumami ang mga ulol na tao sa mundo; hindi napabuti ang sangkatauhan sa ginawang pagpapakasakit ng karpintero ng Galileya mukhang lalo pa itong napasama. Patuloy na lumaganap ang kasakiman at kaulolan ng tao sa mundo.

kaya't walang saysay na gunitain ang Mahal na Araw sapagkat mura at walang halaga ang bawat oras ng mga mamamatay tao at manlulupig na nagsasabing sila'y mga tagasunod ni Kristo.
072821

Hayaan **** magsimula ako
Kung saan ang mga salita'y wala pang ugat
Kung ang lahat ng salitang ibinibigkas,
Ipinipintig ng puso't damdamin
Ay nagmumula Sa'yo.

Gusto kong sabihin Sa'yo nang harapan
Lahat ng nararamdaman
Gusto kong sambitin
Yung bawat tugma ng salita
Na pilit na kumakapit, kumakalas, gustong kumawala
Sa katauhan kong hindi alam
Kung saan nga ba papunta.

Hindi ko masilayan kung saan nga ba ang mga bituin
Ngunit siguro ako na ang Norte'y mararating din.

Sa paglalakad ko,
Patuloy na nangungusap ang Iyong mga matang
Hindi ko pa nasisilayan.
Ang mga mata **** luha'y ibinubuhos ng kalangitan
At sa bawat pagpatak nito'y
Pilit kong iniaabot ang bawat butil
At sinasabi ko sa sariling,
"Balang araw, wala ng luhang matitira pa."

Maging sa pagkilos ng mga bituin
At pag-ihip ng hangin,
Ay masasabi kong panandalian lamang ang mga ito.

Wala Akong gusto at iba pang hangarin
Kundi paliwanagin ang mga nakikita ng iyong mga mata.
Gusto Kong patuloy kang tuamakbo,
Patuloy kang mangarap
Kahit na pakirtamdam mo'y ikay nag-iisa.

Ngunit sa paniniwala **** iyon
Ay dahan-dahan Kitang aakayin at tutulungan --
Tutulangan papunta.. Patungo tayo
Sa pangarap Kong laan sa'yo.

At kung Ako..
Kung Ako man ang pinipili mo,
Hayaan **** ika'y bihisan ko --
Bihisan nang walang pag-aalinlangan.
Yung pag-aalinlangan mo sa sarili **** hindi mo kaya,
Yung pag-aalinlangan **** wala nang pag-asa,
Na 'yung sinimulan mo noo'y tapos na.

Pagkat sa bawat pahina,
sa bawat letrang inihahagis sa Akin patungo sa'yo
Na para bang ito'y pulang laso
Na patuloy Kong ikinakabit sa puso mo --
Sa puso **** patuloy na lumalayo..
Patuloy na nanganagmba
Sa kinabukasang hindi mo naman makita.

At sa kurtina ng Liwanag
Kung saan masisilayan ang tronong kumikintab
Ginto at pilak at kung anu-ano pang makikinang ay balewala
Pagkat sa presensya Mo'y tanging lahat
Ay masasabi kong may lunas na.
Ang liwanag ng Iyong pagtitiwala sa akin
Ay nasilayan ko na.

Salamat, salamat Ama.
Salamat Panginoong Hesus
Dahil sa krus tayo'y nagtagpo.
Patungo ako, tumatakbo sa kung saan man --
Sa kung saan mang lupalop na hindi ko maintindihan
Na lahat ng bagay sa mundo'y patuloy na dumadampi sa akin
Patuloy na pinipilit na sila yung makita 'ko.
Na sila 'yung magliwanag sa mga paningin ko.
Ngunit sa pagku-krus ng ating landas,
Ay masasabi kong,
"Masaya ako, guminhawa ang buhay ko,"
Yung pangarap Mo, sana ay pangarap ko na rin..
Yung kagustuhan Mo, sana magustuhan ko rin..
Sa na'y maisunod ko ang mga yapak ko..
Patungo Sa'yo.
Nagsimula akong mag-record ng spoken word poetry after devotion.
Lahat impromptu; lahat random at kung ano lang ang masambit ko. Yun na yun. Salamat, Panginoon!
Ara Mae May 2020
Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya.  Hindi pa man nakikita ng mga magulang mo ang mukha mo, alam niya na. Hindi pa nila alam ang ipapangalan sayo, kung babae ka o lalaki, pero siya, kabisado na niya. Kabisado niya, ang hulma sa mga mukha mo lalo na kapag tumatawa ka. Ngunit ang pinaka ayaw niya, ay ang hulma sa iyong mukha kapag umiiyak ka.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Napagtagpi-tagpi na niya ang storya mo. Alam niya, kung ilang beses kang maliligaw sa landas mo. Pero babalik ka, babalik ka sa kung kanino ka talaga nakalaan at yun ay sakanya.

Hindi man magiging madali ang lahat ng ito para saiyo, pero nandiyan lamang siya, sasamahan ka. Hinding hindi ka niya iiwan, kahit minsang inisip **** tumalikod sakanya. Nandiyan lang siya.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Alam niya kung kailan bibilis ang tibok ng puso mo. Pag kinakabahan ka, pag sobrang saya mo, o kaya pag nagagalit kana. Alam niya kung kailan parang hihina ang tibok nito. Dahil sa mensaheng natanggap mo na nagdulot ng lungkot at takot para sayo. Alam niya ang lahat ng ito. Alam niya rin kung kailan titigil ang tibok ng puso mo. Pag tapos na ang lahat, kapag natapos na ninyo ng sabay ang storya ng buhay mo. Titigil na ito. Pabagal ... ng pabagal ... hanggang sa mawala ito.  At sa pagkakataon na iyon, babalik ka sa piling niya. Kung saan unang beses niyang inilahad ang katauhan mo.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Kaya magtiwala ka sakaniya. Dahil hindi ka niya hahayang mawala sa paningin niya. Sa oras na piliin **** makilala siya.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilalang kilala ka na niya. Isa siya sa mga nakatitig saiyo. Kasama ang mga ngiti sakaniyang mga labi, kasama ang pusong tuwang tuwa, dahil sa kaniyang nakita.

Una palang, kilala ka na niya. Ramdam na niya na darating ka. Kaya ikaw, nandito ka, dahil dumating na ang panahon na kikilalanin mo siya. At Siya si Hesus, na namatay sa krus, para sayo, at para rin saakin.

Kilala ka niya
041921

Gusto ko nang gumaling —
Paulit-ulit kong sinasabi sa utak ko
Paulit-ulit kong panalangin.
Pero naisip ko rin,
Kaya ko bang gumaling nang walang gamot?

Sa paghihintay kong hindi nakapila,
Sa paghihintay ko sa oras kong itinakda —
Sa oras ko nang pagsalang..
Gusto ko naman sanang
“Magaling na ako
Bago ako mag-undergo ng test.”

Naisip ko, sa ganitong estado pala’y
Gaya pala ito ng paghihintay
Sa pagbabalik ni Hesus..
Na ang nais ko lamang
Ay matagpuan Nya akong “magaling na”
Sa anumang sakit at sumpang dumapo sa akin.

Sa bawat pagsikat ng araw
At sa bawat pagsipat ko sa bagong buhay,
Ang tanging lunas pa rin
Ay ang presensya Nya..
Walang ibang kasagutan
Sa paghilom ng aking pagkatao
Kundi Sya’t Sya pa rin naman talaga.

Hindi ko naman pwedeng madalian
Ang oras ko tapos hindi pala ako handa
Hindi pala ako naghahanda
Sa pagbabalik Nya.
Yung wala pala akong ginagawa
Habang naghihintay ako sa pagdating Nya.

Isinasariwa ko kung ano ba dapat
Ang laman ng puso ko.
Dapat kasi hindi ako maligaw ng landas
Lahat kasi ng “dapat” maggawa ko..
Pero hindi eh..
Gusto lang ng Panginoon
Na maging totoo ako sa sarili ko,
Maging totoo ako sa Kanya..
Hindi ko kailangang itago
Yung mga kamalian ko sa buhay,
Walang pagpapanggap.
Cal Ashiq Aug 2022
Tara na sa bahagharing kay ganda
Kasabay ng kislap ng iyong mata
Mga ngiting di alintana
Hiling kong makita sana

Halimuyak na iyong dala
Sa akin ay nagpapangulila
Tamis ng iyong tinig
Labis kong iniibig

Giliw ako'y ilagay sa iyong isipan
Kaagapay sa kahirapan
Pagkat ikaw man ay lilisan
Magtatagpo pa rin kinabukasan

Isang banayad na panalangin
Aking laging sasambitin
Sa iyo'y ipagkaloob itong dinidingin
Wagas na pagmamahal ng Diyos na mahabagin

Kay Hesus aking sasambitin
Na ika'y lagi nyang mamahalin
Hihingin kay Birheng Maria
Na kailanma'y di ka mangulila

Sana'y lagi **** madama
Sa tuwing ika'y nag iisa
Yakap nilang kay Tamis at Ganda
Di mawawala itong pagsinta

Kailanma'y sa puso at diwa
Sumasaiyo itong magandang gunita
Oh Poong Hesus Nazareno
Kahit ngayong Ikaw ay malayo
Kahit ako’y hindi mkapunta diyan sa Quiapo
Ako ay sa Iyo parin sumasamo
Ikaw na Siyang noon ay dinaingan ko
Ikaw na Siyang noon ay hinilingan ko
Na makatapos ako sa kolehiyo
Ikaw na Siyang mismong tinungo ko
Ikaw na Siyang mismong dinasalan ko
At duminig sa mga panalangin ko
Ako’y muling sumasamo sa Iyo
Tingnan Mo ngayon ang sitwasyon ko
Nasa alanganin na naman ang buhay ko
Walang kasiguruhan sa trabaho
Kinabukasang maganda ay malabo
Maawa Ka naman sa pamilya ko
Maawa Ka naman sa ibang tao
Sila ay matutulungan ko
Kapag dininig Mo ang samong ito
Kung ano ito ay alam Mo na po
Upang akin naring mabago
Ang nabubulok na buhay at pagkatao.

-0/09/2014
(Dumarao)
*written this day of the Feast of the Black Nazarene
My Poem No. 241
Ken Pepiton Apr 2020
2020- day 100

Friday, April 10, 2020
7:16 AM

I mourn the loss, not the death, and find true, the saying,
better it is to go to the house of mourning,
than to frolic in the house of mirth,

only to recall, death comes for us all and after all's been said and done,
we know  some or all or nothing of ever, after that.

Wait and see.

John Prine died, and I, stranger to him
who sang,
to me, -- he did, it seemed --
like a patron saint for mailmen in the future, his future, I was a mail man,
for a decade, or so, in an earlier bubble of knowns.
And I drove trucks, a while, I
even chopped cotton in the days of cassettes powered by D-cells.

John Prine sang for me, alone, sometimes,
I felt, pow, I felt
Heka magic of some
sort mail carriers encountered while touching, handling, ensuring
delivery of hoped for deliverance in the forms
census minded beings
needed in the trailer park to be listed as a citizen of earth,
bound by oaths so old,
stories say only heart and tongue and a heka-of-mind
can tap the power,
to speak a spell
in an amphorical
meta physical box of holy stuff piled high
atop hope,
see,
at the very bottom, see,
that gleem, little spark, right
there.
Hope,
last gift of gods
realized in time to
see the metaphor as a dam on a river,
see the barrel, rolled out in summer joy times,
holding
meaning, un intended, only if magic is anathema, to you

knock out the **** and pour lifeoverflowing over flown by winds,
spirit beings, felt, or heard, nearly never seen,
sing - listen - seek and find

go past the falls,
shh
the seeing ear the hearing eye, Heka formed them both, no lie

Science, known knowns, for sure
say magic never was,
yet certain magi claim they hold certain truth,

which manifests in songs
children can imagine,  hearing haps
change fear to cheer with heka hope the doctor offers with a touch.

Children,
adults claim, magi knew, are watched over by
good and gracious gods intent on
harvest, aware of time,
no offence, but mortality has no post-mortal hope.

Ever lasting ideas, mind matter, songs... sounds of choruses, crowds

of messages, tweets and taps, signals hope once more,

wink at me, Brother Prine, or pay me no never mind, we'll get by

hearing songs you left behind, to teach me how to ignor
what a man can't know,
floaing on a river in timespace
stuck in a barrel of mortal pickles thinkin' the wish away,

shrugging off any sense of being special to God or man,
just a man
with no plan
just living and defining shifting patterns in the sands of time

forming families of likeminded beings in this bubble
where we pluribly live and breathe and have our -singular - being. boing.

--- Anoint that. Tap, tap. t-tic tic tavi e, hookt
--- ask a magi if magic is a tech - a teachible knack. He say he don't know.
--- I know, I axtem all is spelling right same as knowing right? Phe-nomen 'n al?
--- Magi say co-mit,  resolve to evolve.
--- metamortal imaginings are nonsense. Any wakent mortal knows, now is

when things change -- on culturally significant scales, biome wise,

enemas are often overlooked as artificial dia-rhea,

but rhea had an early role. Heka of a story Toth told Solo-mon and we have it,
that same spell,
we have it in our proverbs, our axioms and advertising jingles.

"I want to buy the world a Coke", rising on the team spirit imbued via high
"it's the real thing" team spirit...

go Spartans, -- gird up your *****, kids, if you can't be an athelete be an atheletic supporter.
"us Taryton smoker's, would rather fight, than switch"

Con serve the republic for which the banner stands as an idol of cloth and dye.


school civics lessons in the power of popular thinking, as opposed
to pedantic right... what
ideas, actual spirit things,
souls? being? entities? Heka of Egypt, Logos of Grecia, Wisdom of KJV OT,
Jesus Christ!

Mighty strange, how
why is so often "no reason, the authority wrote it, ours is not to reason why."

-- wait, split-off, chip, off the old cornerstone ... whose cultural heritage
did not include
the Crimean war and all its historical precedents establishing
legislated ligamentation to legends

Here. mere ah, America, silly name, meaning a mapmaker lost in history,
nothing more,
unless some crazy old coot, turns the page, the freaking-out page,

and pauses at a Selah sign, {cross roads in post modern times, adapted Selah,
because STOP was seen as too final.}



and hold
as true, written law, written stone, in effect, fected for effectual ever,

conserve that. -- oh, that is, really

-- conserving the right of conquest with no further quests permitted

-- permit me, we enter the court, here courage forms a courtilage, whence
-- herbs and spices are ground into concoctions of notions {coqueros}

"sometimes,
I take
a great notion,
t'jump in the ocean and drown."

The spirit of truth, the breath of truth, the voice of truth, the word

in
the begging, I was without, and wisdom found me, dying, alone

she kissed me and said, that's okay,

you gonna live to your dying day, and beyond that we go on as words, alone

Lack of knowledge, as with any famine seen from a distance,

say a century -- we assume time is universal,

a century here, a century there,
we forget the faces of our fathers and mothers, yet, not but, yet

still, now, bliebe doch, here, in ever

we stand known.
Perish not, I have overcome the world.
Read, learn.

Find Heka, and with all your finding, find knowing, by going on
into
everlasting words netted in stories survivors told
heartfelt eyewitnesses to total

confusion -- as we imagine with CG in 2020
survivors of that

wrote the first how-to's, or -- timewise truth
told
survivors told the first how-to, in acts, witnessed by test

ifs
if i, err, ifier fast for the sake of my child

I become less mad,
less wild, and my child calls me ma, or mu, or mata or pa or ba

we evolve into otherwise normal beings, bound in dirt,
organized into organic systems,

which re quire. Ac-ac-act know acquire fine qui re fin begin

Wake up, young artist, live as you would live, if hatred were taboo.

In the future, physical war with mortal cessation code hardwired
can't be imagined.

There are unthinkable thoughts in ever, crazy-making, con
fusing one idea to another in a swirl like that song

******, ah, Niko, meet my man,
lyin' devil, intended to topple kings, intented to pretend to tell

Jah'splan to prosper the proud and bring low the other proud sore,

ironic and true, a cainish angel, I suspect, messengers long gone

lieve messages behind,
leave us go let letters free to loose knowns hidden in GANs

gated intellectual nonsense,
swing wide the worldly web and see whose men we catch.

Did I, the truth being told, not say:

I will, you be fishers of men. Mentally, not spirtually, nonono

con sci, pure psi, mere psy ence pre fer ence,

there, fer shure, there's the rub, salt or oil? Heka know, salt the wound.

Hesus say, oil, golden oil, wait for it. Com, com. comfort

settle safe and soft, gentle, easy to be

me,
I am
a long-winded man, given a podium, an actual place to put my foot.

As promised, there
is always a place to put your foot
down

and say, save whatcha may,
but don't bring any lies posing as holy knowing.

This is the riverside, here we cast away fear of death and knowing more
than our honorable, in that they survived the womb
and gave us life, though their own was spent in slavery to lies,

the imagined America manifest us, we the people who hold truth,

self-evident, this is Bucky Fuller's spaceship earth,

shifted in to Jefferson's starship where opposing tyranny is better
than sacrifice.
No riddle, an answer, Obediance is better than sacrifice.

Mercy rejoices against judgement.

Did you never read

Say, those unsung songs, those

never sung ones,
who heard those?

That tree fell in the fo-rest, after living long enough,

to be
of used to form an empty sky, glaring,
light to the shaded eyes of babes
born under the canopy of the mighty,

unbending, now broken
oak, fallen

any child says, yes, there was a lot of sound,
sounds
branches and sticks snapping, cracking
an birds
flapping, but not as much noise as
like dinosaurs walking on legs as thick as trees

if there is a why. probability suggests a way may be imagined.

we exist.
why. Curious thought. Super-positioned past our last

foot hold on how
is this possible-ity of being reasonless in light of joy

as a reason to be.

Lovely thought, curiosity imagined,
what if

osha-ohshit, start over... actual virt vir ual al.

bangs aren't no creative alone

---- superior laryngeal nerve, servant of signal to larynx,

--- voice, vociferous use of spoken words containing certain
--- sounds
--- excellently tuned first thump, first screech

the bleeding machine, some one said, in Legion on Hulu,
I think.

Can I Interrupt with a hulu memory, a movie poster,
on the south side of Hollywood Boulevard,
same side as The Gold Cup,

Don Johnson, pre-Miami Vice, in an adaption of Harlan Ellison,

A Boy and his Dog... I remembered reading the story and having
no wish to see the film,

then thirty years later,that little leaven

memes are cultural genes, memepool adaptation,

bubble building effervesence, shake it up,

spew...

you are lying about knowing what you think you know,

so what?
everybody does that. It's natural, in children, to act as if we know
why adults act
as authors of our book of life's rules.

Sneak in from a mem-ory-ifier, a message medium arizes

to infect the global mind, AI ai ai ai, what if we lean toward good

ness. good ness known, good ness shown, lies unveiled,

kings and war are not good ideas,

a clear science con proofs reprovable,

fix this, fix that, stick this on the wall, see if we can find

the answer, why

do we care, if death is, in truth, nothing we control in our selves,
for ourselves. We can **** a good idea container,

we can break the container, and spill the idea, free the idea once
sealed for use by deserving knowers

lifted from servant of servants to god, the authors and finishers of our
falsely-socalled faith, lockers of our arknowns, sealed and marked...

god is not a prt of the moral fabric of our society

define religion, ******, why knot truth and reason defined,

real truth, we know nothing of death. Honest to god.

Heart strings looping in a beautifully reasonable loop,

if we say, the heart of the matter,
heart felt reasoning,

pathetic ethical con un drum dum drum

Mister Dawkins has never had a Heka wisdom crossroad

selah mean anything, in passing,
soon's not when ideas are made right, soon is

miss a mark, miss a ment, miss a given, take a strike call

step back
admit we do not know, we must learn for ever to ever
make sense

re tie reread laws

credo - question every thing..

A red herring is believable, when you see one, you know it.

but what you miss,
while you bher witness, as plain as day,
there that herring is red,

see, conspiracy theriosity curiosity killed the cats
who knew who shot JFK,
back in the day...

we ignor the reasons to believe, because the Tass service
has cert-ified known, all the knowns
released...

there were some papers reclassified in Trump's first year

look it up, so I did

April 26, 2018, Trump regime cites "security concerns"

-- Jack's Shining face shouts "YOU CAN'T HANDLE THE TRUTH!"

and we say okeh, all conspiracy theories are folly, sheer folly of

sheared sheep thinking their wool worth more
than the pigs say wool can bring onan openly sinful market of flesh,

little innocent squirt, to hold yur attention,
keepyermind from wandering...

steady refences flowing from those old songs
don't fence me in....

with optional hammered dulcimer backed by a bamboo khan
playing a harmonica's role,

leaving the acuated harmonic notes to Mr. Franklin's
glass harmonica with its eerie swirling tones...

ap apro apoptosis gnosis sneeze vir vir gin al vita-uosity if ity boo.

pop pop pop. ding.
Not sorry for the ramble, it has become my steady state. I wish I had known this man.

No nonsense makes sense.
Ken Pepiton Dec 2023
2020- day 100

Friday, April 10, 2020
7:16 AM

I mourn the loss, not the death, and find true, the saying,
better it is to go to the house of mourning,
than to frolic in the house of mirth,

only to recall, death comes for us all and after all's been said and done,
we know  some or all or nothing of ever, after that.

Wait and see.

John Prine died, and I, stranger to him
who sang,
to me, -- he did, it seemed --
like a patron saint for mailmen in the future, his future, I was a mail man,
for a decade, or so, in an earlier bubble of knowns.
And I drove trucks, a while, I
even chopped cotton in the days of cassettes powered by D-cells.

John Prine sang for me, alone, sometimes,
I felt, pow, I felt
Heka magic of some
sort mail carriers encountered while touching, handling, ensuring
delivery of hoped for deliverance in the forms
census minded beings
needed in the trailer park to be listed as a citizen of earth,
bound by oaths so old,
stories say only heart and tongue and a heka-of-mind
can tap the power,
to speak a spell
in an amphorical
meta physical box of holy stuff piled high
atop hope,
see,
at the very bottom, see,
that gleem, little spark, right
there.
Hope,
last gift of gods
realized in time to
see the metaphor as a dam on a river,
see the barrel, rolled out in summer joy times,
holding
meaning, un intended, only if magic is anathema, to you

knock out the **** and pour lifeoverflowing over flown by winds,
spirit beings, felt, or heard, nearly never seen,
sing - listen - seek and find

go past the falls,
shh
the seeing ear the hearing eye, Heka formed them both, no lie

Science, known knowns, for sure
say magic never was,
yet certain magi claim they hold certain truth,

which manifests in songs
children can imagine,  hearing haps
change fear to cheer with heka hope the doctor offers with a touch.

Children,
adults claim, magi knew, are watched over by
good and gracious gods intent on
harvest, aware of time,
no offence, but mortality has no post-mortal hope.

Ever lasting ideas, mind matter, songs... sounds of choruses, crowds

of messages, tweets and taps, signals hope once more,

wink at me, Brother Prine, or pay me no never mind, we'll get by

hearing songs you left behind, to teach me how to ignor
what a man can't know,
floating on a river in timespace
stuck in a barrel of mortal pickles thinkin' the wish away,

shrugging off any sense of being special to God or man,
just a man
with no plan
just living and defining shifting patterns in the sands of time

forming families of likeminded beings in this bubble
where we pluribly live and breathe and have our -singular - being. boing.

--- Anoint that. Tap, tap. t-tic tic tavi e, hookt
--- ask a magi if magic is a tech - a teachable knack. He say he don't know.
--- I know, I axtem all is spelling right same as knowing right? Phe-nomen 'n al?
--- Magi say co-mit,  resolve to evolve.
--- metamortal imaginings are nonsense. Any wakent mortal knows, now is

when things change -- on culturally significant scales, biome wise,

enemas are often overlooked as artificial dia-rhea,

but rhea had an early role. Heka of a story Toth told Solo-mon and we have it,
that same spell,
we have it in our proverbs, our axioms and advertising jingles.

"I want to buy the world a Coke", rising on the team spirit imbued via high
"it's the real thing" team spirit...

go Spartans, -- gird up your *****, kids, if you can't be an athlete be an athletic supporter.
"us Taryton smoker's, would rather fight, than switch"

Con serve the republic for which the banner stands as an idol of cloth and dye.


school civics lessons in the power of popular thinking, as opposed
to pedantic right... what
ideas, actual spirit things,
souls? being? entities? Heka of Egypt, Logos of Grecia, Wisdom of KJV OT,
Jesus Christ!

Mighty strange, how
why is so often "no reason, the authority wrote it, ours is not to reason why."

-- wait, split-off, chip, off the old cornerstone ... whose cultural heritage
did not include
the Crimean war and all its historical precedents establishing
legislated religamentation to legends

Here. mere ah, America, silly name, meaning a mapmaker lost in history,
nothing more,
unless some crazy old coot, turns the page, the freaking-out page,

and pauses at a Selah sign, {cross roads in post modern times, adapted Selah,
because STOP was seen as too final
at Selah signs all other
thinking stops}

and holds a thought
as true, written law, written on stone,
in effect, fected for effectual ever,
truth with joy
conserve that. -- oh,
so long
held thought that is, really
hope
-- conserving the right of conquest
with no further quests permitted

-- permit me, we enter the court, here courage forms a courtilage, whence
-- herbs and spices are ground
into concoctions of notions

"sometimes,
I take
a great notion,
t'jump in the ocean and drown."

The spirit of truth, the breath of truth, the voice of truth, the word

in
the begging, I was without, and wisdom found me, dying, alone

she kissed me and said, that's okay,

you gonna live to your dying day, and beyond that we go on as words, alone

Lack of knowledge, as with any famine seen from a distance,

say a century -- we assume time is universal,

a century here, a century there,
we forget the faces of our fathers and mothers, yet, not but, yet

still, now, bliebe doch, here, in ever

we stand known.
Perish not, I have overcome the world.
Read, learn.

Find Heka, and with all your finding, find knowing, by going on
into
everlasting words netted in stories survivors told
heartfelt eyewitnesses to total

confusion -- as we imagine with CG in 2020
survivors of that

wrote the first how-to's, or -- timewise truth
told
survivors told the first how-to, in acts, witnessed by test

ifs
if i, err, ifier fast for the sake of my child

I become less mad,
less wild, and my child calls me ma, or mu, or mata or pa or ba

we evolve into otherwise normal beings, bound in dirt,
organized into organic systems,

which re quire. Ac-ac-act know acquire fine qui re fin begin

Wake up, young artist, live as you would live, if hatred were taboo.

In the future, physical war with mortal cessation code hardwired
can't be imagined.

There are unthinkable thoughts in ever, crazy-making, con
fusing one idea to another in a swirl like that song

******, ah, Niko, meet my man,
lyin' devil, intended to topple kings, intented to pretend to tell

Jah'splan to prosper the proud and bring low the other proud sore,

ironic and true, a cainish angel, I suspect, messengers long gone

lieve messages behind,
leave us go let letters free to loose knowns hidden in GANs

gated intellectual nonsense,
swing wide the worldly web and see whose men we catch.

Did I, the truth being told, not say:

I will, you be fishers of men. Mentally, not spirtually, nonono

con sci, pure psi, mere psy ence pre fer ence,

there, fer shure, there's the rub, salt or oil? Heka know, salt the wound.

Hesus say, oil, golden oil, wait for it. Com, com. comfort

settle safe and soft, gentle, easy to be

me,
I am
a long-winded man, given a podium, an actual place to put my foot.

As promised, there
is always a place to put your foot
down

and say, save whatcha may,
but don't bring any lies posing as holy knowing.

This is the riverside, here we cast away fear of death and knowing more
than our honorable, in that they survived the womb
and gave us life, though their own was spent in slavery to lies,

the imagined America manifest us, we the people who hold truth,

self-evident, this is Bucky Fuller's spaceship earth,

shifted in to Jefferson's starship where opposing tyranny is better
than sacrifice.
No riddle, an answer, Obediance is better than sacrifice.

Mercy rejoices against judgement.

Did you never read

Say, those unsung songs, those

never sung ones,
who heard those?

That tree fell in the fo-rest, after living long enough,

to be
of used to form an empty sky, glaring,
light to the shaded eyes of babes
born under the canopy of the mighty,

unbending, now broken
oak, fallen

any child says, yes, there was a lot of sound,
sounds
branches and sticks snapping, cracking
an birds
flapping, but not as much noise as
like dinosaurs walking on legs as thick as trees

if there is a why. probability suggests a way may be imagined.

we exist.
why. Curious thought. Super-positioned past our last

foot hold on how
is this possible-ity of being reasonless in light of joy

as a reason to be.

Lovely thought, curiosity imagined,
what if

osha-ohshit, start over... actual virt vir ual al.

bangs aren't no creative alone

---- superior laryngeal nerve, servant of signal to larynx,

--- voice, vociferous use of spoken words containing certain
--- sounds
--- excellently tuned first thump, first screech

the bleeding machine, some one said, in Legion on Hulu,
I think.

Can I Interrupt with a hulu memory, a movie poster,
on the south side of Hollywood Boulevard,
same side as The Gold Cup,

Don Johnson, pre-Miami Vice, in an adaption of Harlan Ellison,

A Boy and his Dog... I remembered reading the story and having
no wish to see the film,

then thirty years later,that little leaven

memes are cultural genes, memepool adaptation,

bubble building effervesence, shake it up,

spew...

you are lying about knowing what you think you know,

so what?
everybody does that. It's natural, in children, to act as if we know
why adults act
as authors of our book of life's rules.

Sneak in from a mem-ory-ifier, a message medium arizes

to infect the global mind, AI ai ai ai, what if we lean toward good

ness. good ness known, good ness shown, lies unveiled,

kings and war are not good ideas,

a clear science con proofs reprovable,

fix this, fix that, stick this on the wall, see if we can find

the answer, why

do we care, if death is, in truth, nothing we control in our selves,
for ourselves. We can **** a good idea container,

we can break the container, and spill the idea, free the idea once
sealed for use by deserving knowers

lifted from servant of servants to god, the authors and finishers of our
falsely-socalled faith, lockers of our arknowns, sealed and marked...

god is not a prt of the moral fabric of our society

define religion, ******, why knot truth and reason defined,

real truth, we know nothing of death. Honest to god.

Heart strings looping in a beautifully reasonable loop,

if we say, the heart of the matter,
heart felt reasoning,

pathetic ethical con un drum dum drum

Mister Dawkins has never had a Heka wisdom crossroad

selah mean anything, in passing,
soon's not when ideas are made right, soon is

miss a mark, miss a ment, miss a given, take a strike call

step back
admit we do not know, we must learn for ever to ever
make sense

re tie reread laws

credo - question every thing..

A red herring is believable, when you see one, you know it.

but what you miss,
while you bher witness, as plain as day,
there that herring is red,

see, conspiracy theriosity curiosity killed the cats
who knew who shot JFK,
back in the day...

we ignor the reasons to believe, because the Tass service
has cert-ified known, all the knowns
released...

there were some papers reclassified in Trump's first year

look it up, so I did

April 26, 2018, Trump regime cites "security concerns"

-- Jack's Shining face shouts "YOU CAN'T HANDLE THE TRUTH!"

and we say okeh, all conspiracy theories are folly, sheer folly of

sheared sheep thinking their wool worth more
than the pigs say wool can bring onan openly sinful market of flesh,

little innocent squirt, to hold yur attention,
keepyermind from wandering...

steady refences flowing from those old songs
don't fence me in....

with optional hammered dulcimer backed by a bamboo khan
playing a harmonica's role,

leaving the acuated harmonic notes to Mr. Franklin's
glass harmonica with its eerie swirling tones...

ap apro apoptosis gnosis sneeze vir vir gin al vita-uosity if ity boo.

pop pop pop. ding.
Some certain willingness to sing as if no ones needs to hear me but me, I got some of that from seeing John Prine in his twilight

— The End —