Rooi rosige wange
En n eerlike mond
n Hart van goud
My Ouma
Ek sal nooit ooit my Ouma met Rooi wange En die mooiste glimlag vergeet nie
En jou lag
Jou stewige lag
Jou Hart Wat so vol liefde was
My Ouma
Ek sal nooit vergeet dat dit was jy Wat vir my afrikaans geleer het
Ek het dit altyd met jou gepraat
My Ouma
Jou geselskap was altyd eerlik En jy het altyd my hart verstaan
My Ouma
Wat so lief vir Facebook was
My Ouma
Van muis stories
En my Ouma
saam met Wie Ek gebak het
My Ouma Van rose
My Ouma Van liefde
My Ouma Van lang goodbyes
En altyd ons ding
Waar ons het gese
Ons is so lief vir mekaar
My Ouma
Ek sal altyd dankbaar wees
Vir ons tyd saam
My lieflike Ouma
Ek sal jou met Rooi wange
En blou grimering onthou
My regte egte Ouma
Ek sal jou lag altyd ****
En jou laaste glimlag sien
En lippe Wat gese:
"Ek is so lief vir jou, my skat. Altyd."
Ouma Ek sal jou nooit ooit vergeet nie
Ouma
Ouma
My mooiste ouma
Van rose
En Rooi wange.

Totsiens my Ouma

Gebroke sit ek
my hart vol emosies
my gesig uitdrukkingloos
Di masker groei vas-
almal **** ek glimlag
maar my hart skree van pyn
my siel staan snikkend
en my glimlag verlore!
ek wonder oor liefde
ek wonder oor haat
wnt in hierdi eensame wereld
gryp ons almal na hoop
verwagtend di antwoord le daaragter
ek verlang na jo stem
ek mis jo oe op my
en ek wil nt luister *** j asemhaal
wnt sonder jou voel ek leeg!
So hier staan ek mt my hart in my hande...
hopend jy gee wel 'n bietjie om...

My hart klop groen vir groei
en ander goed
en pomp van hormone
en suurtof ryke bloed
dit was liefde
met eerste oog opslag
dis net jammer my oe staar blind
teen die mes in jou hand
wat op my kaal rug wag.

Dis 'n gan an soort klop
die go-ahead van my kop
die alles sal reg wees
in jou glimlag
jou oe die mandaat
van 'n regte terg gees.

en ek gaan vir die groen
en silwer en goud,
vir al die goeie goed
vir die land sonder fout.

Maar my hart is die
Andries Hendrik Potgieter
van my boere bloed
wat waarsku teen jou
met alle moed.
My heldersiende hartklop
wat my weg probeer lei
van nog 'n ou grappie
en nog 'n bietjie seerkry.

Nou klop hy rooi
hy klop bloed
hy klop stop.

Maar soos 'n GP kar
vermy ek die tekens
in my haas vir jou mond.
Voel die lem deur my ribbes gly
dood, nog voor die grond.

en my hart, wil lag,
maar skree verwoed.
Nou kook die boerebloed!
Jou simpel, jou wetter
jou bogsnuiter kind!
Snou my hart my toe,
nou is hy stil en
gee my die silent treatment.

Dit is die trane wat niemand sien nie
Die seer wat niemand voel nie
Dit is die koue gevoel in jou hart
wanneer jy van buite af inkyk *** almal lag
Dit is die eensaamheid op naweke
Die stilte wanneer jy skree
Dit is die afwesigheid van n warm hand
Die oorblyfsels van n gebroke sielsband
Dit is die spasies tussen jou vingers
Elkeen n herinnering van n tekortkoming
Dit is die koue winters alleen
Die somers spandeer onder skaduwee
Dit is die hinkering na "ek is lief vir jou" briefies
Die drome oor die "ek is trots op jou" soentjies
Dit is al die gebroke beloftes
Die "liefde met voorwaardes"
Dit is die idee van *** alles moet wees
Wat keer dat jy gelukkig is
Dit is die wonde wat brand wanneer jy dalk mag glimlag
Om jou te herinner van jou seer se mag
Dit is die donker aande sonder sterre
Jou dood stille foon op die moeilikste tye
Dit is die konstante bevraagteken van jou waarde
Die "gaan nie eers probeer" nie's
Omdat jy voel niemand sien jou raak
En skielik is gelukkig wees, n verbode taak
Maar dit is die leemte in my hart
Die swaarte krag van al die vrae
Die "Opsoek na die vermiste stuk van my legkaart"
Wat die hartste praat
Dit is die gewoonte om te voel jy misluk
Dit is die "minderwaardige" plakker in die plek van jou gesoekte legkaartstuk...

En wanneer hou ons piekniek op die maan
- daar waar die son nie meer skyn nie,
kan ek jou donker toevlug wees
as die dag se hitte steek?
en sal jy 'n skadu gooi
oor my en my lieflike hart
ons kan saam met strome swem
as die branders oor ons breek.

Voor vrees jy weer oortrek
en my noodloos in die noodlot agter laat
in 'n eensame straat, van drome
en ander herrennerings wat by my *****
van liefde en so ook my verlede
wat jy veronderstel was om te tem.

En in die gaap van stilte tyding
waar die wysers ons vermy, sing
ek my eensaam lied en vra vir jou...

**** jy die golwe huil vir die koeelronde maan?
Sien jy die spore op die strand?
Waar vat die pad van verdwaaltenis my,
anders as na Jonker se hand.

Vanaand is ek verslae.
Die maan se kind trek pêrels en rol hulle oor die hartseer berge. Vanaand le ek en dryf, terwyl ek kyk na die maan, en die sterre...

sal jy my wolkombers wees
, my glimlag pille vir kersfees,
want ek is dalk te arm
, maar ryklik met jou geseen.

Sal jy my korrel sand , my rooikruis , my boei
want my hart is reeds verweer
, keur my voor ek ook
in die see uitbloei.

My bed verlang na ewewig
En kantel as ek lê, My arm kweek ń
onwrikbare
Verlange na ń glimlag wat
Daarteen druk en Selfs nou en dan
Speels byt.
Die ysere
Koue wat
Dwing om
In my oop
Arms te
Kom rus.

My kat spin hard op my bors,
Duidelik in haar skik met die
Wete dat sy,
vir nou
Op jou geresserveerde kussing
Kan lê
En met
Daardie
Wete
Verlekker
Sy haarself
In my
Ellende

Die leemte hier is groter as net die Dubbelbed oop spasie op my
Queensize bed en die lieflike geeste wat deur my arms gly
En giggel
Want ek
Wag vir
Iets wat
Dalk nie
Kom nie

Dalk is dit beter so, want as jy my innerlike konflik ook soos ń kakofonie
Van dromme
Teen die mure van jou koglea kon voel dans, was hierdie leemte nog
Meer leeg
As ooit
Tevore
En sou
My contact
List net
Soos my bed
Geraak het...

Die wind wat deur my hartskrake seifer,
Fluister jou naam
En flankeer met
My gevoelens....
Hiers ń spasie oop
Spesiaal vir jou...
Mnr _.

-ń tipofrafiese voorbeeld
Van digterlike vryheid
Verwar vir menslike
Eensaamheid...

Vanaand vou ek my snoesig toe
                                                                          in die soet-droom blou lug
iewers tussen die maan en die sterre...

                                                                        en as die liggies  my pla
                                   trek ek weer, soos kleintyd, die duvet oor my kop
                                                                                                    en verbeel myself dat
                                                                                                 jy
                                                             en jou honger hande
                             nie in die werled bestaan nie!!

                                                                                                                    Ek kruip dan in die sagte plekkies
                                                                                                                van ontstuimige oseane...
                                                                                                                             so tussen deur die nate van
                                                                                                   die brekende golwe...
                                                                                           en le terug as die trek
                                                                                                            van moegheid my kom haal...
                                                                                                                        en terwyl die vloeiende satyn
                                                                                                                                     my wange streel...

                                     maak ek my oe toe
                          en glimlag

My liefste mens
My beminde
Jy.

Jy is n meesterstuk.
Jy is digkuns, jy is melodie
Jy is ink en papier en woorde
Jy is n kaleidoskoop in anatomie.

Jou mond is my kompas
As my kop verdwaal
Gerroes en deur die wind verweer
Kan jou sagte woorde my veilig laat huistoe terugkeer.
Jou hare, watervalle oor die skatkamers
Waar ek my geheime neerle
Van fluisters in die donker
Tot hardop liefde opse.

Dat ek myself aan jou mag gee
My swaar, my lig, my heimwee
My gister, my more, my vandag.
My geslote deure, my trane, my glimlag.

Jou hande is sleutels wat my kamers oopsluit
En oor my gly soos water oor rante
Om hoeke om draaie
My sirkels, my vierkante
My donker steugies en oop plaaspaaie.

Jou oe is die verlede, die toekoms en nou
En as jy lag sien ek padkaarte in hulle oopvou
Wat lei na orals en nerens
Na die sterre
En na onthou.

Jou bors is my vesting.
My kaggel, my lig, my beskerming
Waar ek veilig my hart kan hou
Om saam met jou dans
Op die ritme van vetrou.

My liefste mens, my beminde
Jy is sterre oe en oop-oog droom
Jou glimlag breek, vee weg en maak skoon.
Jy maak die storm in my rustig.
Jy is die vrede na die reen...
Jy is my virewig

Die velde en berge le honderde myle ver, oop tot by die horison.
Al wat ek sien is gras, klippe en bome, en drome van n lewe so vry ver in die valley, groen van reen en geen besoedeling van die besige lewe so ewe of dit al is wat ons het…
Die vlaktes bring my gedagtes na n rustigheid.
Ek kan ver sien so asof ek my lewe kan sien, die rustigheid wat dit verdien.
Ek sien die klein dingetjies raak soos die veldblomme wat blom met n glimlag dag na dag, n lady bug op die tak, die springkaan op die blaar, die miere wat trots hulle kos by mekaar maak vir swaar dae.
Doudruppels vroeg oggend net so na die sonsopkoms…
Dan voel ek dankbaar, dankbaar vir n lewe wat gegee is sonder vrae
Danbaarheid vir n Skepper van mens en natuur. 2016/01/24

Die somerwolke, sal maar vír jou moet traan,
wintermodder, sal moet kraak vir jou hart.
Jou glimlag verruil, vir die herfssekelmaan,
lentedonderstorms, eggo diep; al jou smart.



The summer clouds, will have to cry for you,
winter's mud, will have to crack for your heart.
Your smile swapped, for autumn's crescent moon,
spring thunderstorms, echoing deep; all your sorrow.