Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Yousra Amatullah Dec 2021
Verdronken in geest
Tongen blind gemaakt
Harten, met lood ingegoten
Doof voor eigen naam

Als waterdruppels hebben zij zich laten absorberen door het stof van deze dunya
Zij verkeren in droogte, enkel en alleen om mee te kunnen praten over de hardheid waarmee zij de ziel wensen te verpletteren

Zij hebben *** huizen kostenloos weggegeven
En zijn gaan leven in de bek van een slang
Achteloos wachten zij op de sleutel der goedkeuring
Vol wetenschap van *** mogelijke ondergang
Daan Jun 2019
Ik kom aangestormd,
let niet echt op *** hard ik raak,
hou de boodschap onvervormd,
een revolutie in de maak.

Mijn woorden willen breken,
taboe, stigma, ik wil erover spreken.
Het is namelijk gebleken
dat Vlaanderen de geest heeft
en gegeven, een achterhaalde zeit,
omtrent mentale, oei, u niest,
GEZONDHEID!
Fijn dat u het opmerkt.
Daan Apr 2019
Donkere sneeuw valt op en in
jouw hoofd.
Als ik het twee maanden
geleden had voorspeld,
had niemand me geloofd.
Het is een soort die niet smelt,
ophoopt en je geest verdooft.
Hij blijft maar vallen,
soms wat meer, soms wat minder.
We zien dat aan jouw wallen.
Toch ondervinden wij
in steeds grotere mate hinder
en vragen we ons af:
'Wat vind jij?'
Kan je het nog dragen?
Tint Jan 2019
Seaweeds tied my two feet into the bark of ocean tree
Looked up to see my shuttle-ship turned to skeletal remains
with rainbow fishes within

And in my right a troupe of turtles  
murmuring with sea water hymns
And I heard the odd looking mermaids
as they recite my lousy poems of grief

This is a tale but I am not a fairy, not a princess nor a lady
When in reality I cannot swim
And the sands by the oceans are made of rough gravel seeds
I have ****** scratches all over as I watched a sunset--no sun in it

Out of all my shortcomings
I have in me a bruised distorted  "geest"
And it coloured the gravels white, purple to the sunless sky
My feet imagined its wings
and I'm in this dreamless deep brine
degraded___me
Daan Jun 2019
Een jaloerse man, een ziel
en potigaard, een arme, zalige
tak gestoken in zijn eigen wiel,
een stoorzender in verhalige
dagen.

Kijk naar wat ik heb!
Ik kijk en zie en snel
de mist waar ik ben ingegaan.
Dan zie ik wat ik niet heb staan
en niet meer wat ik wel.

Ik wil mezelf ontdoen
van het vieze beestje,
het venijnig onfatsoen
als ik u, die
zoveel meer lijkt
aanschouw, jaloezie
verrijkt de geest
aan kou.
matig
Daan Jun 2019
Vol bord en geen idee
wat ik wil doen, bereiken.
Voorlopig zeg ik geen nee,
wil ik mijn geest verrijken.

Deeltjes weg, op de vork geprikt
en ingeslikt, ik heb een aantal dromen,
die nog wat te hoog gemikt
mijn enthousiaste zelf intomen.

Half weg, nog niet veel waar
gemaakt, dromen gestaakt,
ergens begonnen voor een paar
centen, zo mijn dorst gelaakt.

Het is bijna op, ik heb vanalles wat
gegeten, geproefd, de tijd aan mij
voorbij gezoefd en ik heb last
aan mijn schouders.

De overschotjes belandden in de vuilbak,
'k had nochtans een pak
kunnen bewaren
om morgen naar te staren
en te sippen
als het water aan de klippen.
dan

— The End —