Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Levon Tamazyan Dec 2014
Lieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoetenLieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoeten
Dus ik was Up All Night
om iets over een energie volle meid te schrijven
die van One Direction houd met No Control
en dat is niet erg want You Gotta be You
One way or another wou ik er iets moois van maken
What makes you beautiful is dat jij jezelf blijft
In de klas of buiten de klas blijf je wie je bent en dat is iets dat niemand van je af kan nemen
blijf wie je bent en One Way Or Another
zullen je dromen uit komen maar Live While You’re Young
wees Alive en Believe in your Heart
Magic Moments zijn er voor even maar die Midnight Memories blijven in je hart
Ik wil dat je Magic Moments in je leven maakt en daarvan de Memories in je hart opslaat
Leef je leven als 1 groot Moment en Happily believe in your Heart
zodat je alle obstakels overwint en dat je je dromen waar maakt.
Stand Up en wees jezelf , kijk de wereld aan en overkom alle moeilijke tijden
door altijd jezelf te blijven , een energie volle meid die toch gewoon wilt slapen
maar ze weet andere blij te houden met haar energie volle houding.
We zijn allemaal heel erg dankbaar dat je ons blij houd als je bij ons bent en
dat is iets dat niemand van je kan afnemen.
You are more than a class mate , you are a Girl Almighty


----Door Levon Tamazyan
AW Jun 2012
Als de dag je brengt
Waar je zelf nooit zou komen
En de nacht je geeft
Wat je nog nooit is gebeurd
Als je weg zich mengt
Met verzwegen dromen
Voel je dat je leeft
En buiten de lijntjes kleurt
Floor Sep 2019
Lieve mama,

Je hebt mijn grafrede geschreven. Vol overtuiging heb je de pen op het papier gezet en de woorden laten vloeien.
Zonder enige twijfel kon jij zo je speech schrijven. Je deed het in het ziekenhuis, terwijl ik nietsvermoedend naast je zat. Je liet het me niet lezen, ik heb zelf je boekje gepakt. Nadat jij zo vaak mijn pijn op het papier heb kunnen lezen, leek het me niet meer dan eerlijk om te zien waar jij al zo lang mee zat. Uit je woorden kon ik opmaken dat je al een lange tijd aan het rouwen bent. Ik ben nog niet dood, maar je weet dat het eraan zit te komen. De constante schaduw van de suïcidale aanvallen hebben de monsters in je hoofd als een wild vuur aangewakkerd. Je gelooft niet meer in mijn leven. Het is een droom die ieder moment kan stoppen. Je weet dat je daarna nooit meer zult dromen en klampt je krampachtig vast aan de laatste beelden die je voor je **** halen. We hebben de laatste tijd niet meer dan ruzie gehad. We voelen de dood beide zo hard in ons nek hijgen dat we elkaar nauwelijks aan kunnen kijken. Het komt door mij. Wat zou het nu nog uitmaken of ik dood ga of niet. Ik heb je al zoveel pijn en verdriet gekost, dit kan zo niet verder mam. Ik wil je geen pijn meer doen. Je hebt mijn grafrede geschreven, verdomme mam. Je hebt het voor mij definitief gemaakt. Ik dacht dat ik er niet mee zou zitten, ik dacht dat ik mijn gevoel weer weg kon stoppen, maar mam je hebt het definitief gemaakt. Ik geef je nergens de schuld van. Ik had nooit dat boekje moeten pakken, maar mam je bent zo afgesloten. Ik wil weer met je zijn, samen kunnen lachen en huilen. Tegenwoordig kunnen we elkaar niet uitstaan. Ik voel de band niet meer. Ik begin mezelf weer langzaam terug te trekken en als het eenmaal zo ver is, zal het weer fout gaan. Het is voor mij, net als voor jou, een tikkende tijdbom. Ik sta op springen mam, ik kan niet meer. Ik vocht voor jou, maar jij hebt me al opgegeven. Jij bent al aan het rouwen voor een kind dat nog niet dood is.
IC Jan 2022
Het is nu tijd voor mij om te gaan,
naar een plaats waar het me beter zal vergaan.

Waar dromen oh zo groot me laten zweven
en de gedachte te dalen me doet beven.

Daar niet eenzaam en alleen,
hand in hand een betere wereld in.
A Henslo Feb 2020
DWAALLICHT

Schoorvoetend naar binnen. Je herkent het gelijk:
De vale muren, het formica aanrechtblad,

Continu malende gedachten onder een
Flikkerende tl-buis—twijfel, hoop, twijfel...

Ze weet dat je kwam voor je fonkelende vlam
Vol beloften, maar er steeds weer vandoor

Met een ander. Overtuigd van je terugkeer,
Met lege handen gebald in je zakken.

Waarom dit verzet? Wanneer zul je leren
Wat het wezen is van je afmattende dromen— 

Bezwijken voor Haar onvoorwaardelijke liefde?
English Dutch transposition © A. Henslo, 2018
Original poem by Alice Stallings (2005):

FAILURE

You humble in. It's just as you remember: 
The sallow walls, formica counter top, 

The circular argument of time beneath 
Fluorescent flickering—doubt, faith, and doubt. 

She knows you've been to see the gilded girl 
Who's always promising and walking out 

With someone else. She knew that you'd return, 
With nothing in your pockets but your fists. 

Why do you resist? When will you learn 
That this is what your weary dreams are of— 

Succumbing to Her unconditional love?
Daan Jun 2019
Ik
Ik heb wat testjes afgenomen,
wilde bepalen welke dromen
mij het beste klaar kunnen stomen
voor een leven in de bomen.

Ik stem, studeer en ben het bos
verloren, staar en veer op
van het bed, wens terug los
te zijn, zoek vrijheid en een job.

Ik, wie ben, ik, boe, wie ben ik, moe.
Wie ik ben, is wat ik doe,
niet minder, meer, niet zeer,
toch op zoek. Want wat was nu ook weer
de clue?

Ach juist, ik was op zoek,
naar wie mij kan definiëren.
Ik heb een onuitstaanbare nood
aan vastleggen wie ik ben,
het is geen aanrader, 'k zou het niet
proberen.

Ik wil vertrouwbaar zijn, betrouw
me gauw en ik zal horen,
ik ben als luisteraar geboren.
Ook lief en accepterend,
de armzaligen verwerend,
doch lachend uit, oordelend,
liefst de taken verdelend.
Dat ben ik, Daan, de ambassadeur
van buzz, plezier en lachen
bezorgen aan de cohorte
is mijn favoriete forte.

Zeg ik allemaal zelf, rapportage
is onbetrouwbaar onderzoek,
ik blijf blijkbaar blij mijzelf verschuldigd
te zeggen wie ik ben
en is dat een probleem?
't Is dat ik vanonder zoek.
Voor mij een beetje maar van bovenaf is
dat allemaal oke.

Vanaf morgen zeg ik nee
wil ik minderen
die letters zinderen na
en daarom zeg ik ja
wanneer ik liever
afwijs.

Het is een zwakte als
pas gelakte nagels
later wordt het mooi,
voor nu is het een zooi
tot het droogt
en het poogt
alles te
verbeteren.

Dat ben, was, word ik later
een zeveraar een prater
een typer, een tikker,
getikt, jouw type, cherry picker.

Ik eet de kersen op jouw taart
wanneer je moederdag verjaart
eet de olie van jouw dom
de spookjes uit jouw kom
Ik ben veel en ook een vraat
ik schrok zelfs terwijl ik praat
tijdens de film
god wat zou ik mezelf
ambetant vinden
als ik mezelf niet was

Daarom kan ik niet om met mensen die niet anders zijn,
ik zou ze verwensen maar dat is niet mijn
manier van werken
ik tolereer ze, laat liefst niet teveel merken
van mijn afgrijzen, afschuwelijk plezier
als ik zie *** pijnlijk op een kier
de deur staat
naar vergetelheid.
Waarom ben ik
Andrew L Manson Apr 2018
Laat mij maar dansen in jouw regen.
De regen die het leven geeft
aan de ontluikende bloesems in mijn hart.
Zoals je tranen die, als de kristallen parels
van jouw diepste gevoelens,
over je wangen naar beneden rollen
en de bodem voeden waarop mijn dromen kunnen bestaan.  

En laat mij met jouw zwaarste storm verwaaien.
Die alles verwoestende storm
die enkel zal sparen wat gewillig met haar mee beweegt.
Zoals het relaas aan woorden die,
door gedeeld begrip *** verwoestende kracht verloren,
mijn zeilen bollen en mij laten vliegen
langs de spiegelende oppervlakkigheid van het leven.

En laat mij, gevangen in het onweer,
tussen de oorverdovende donder
en het geweld van de verschroeiende bliksem,
vol angstige verwondering,
de kracht aanschouwen die ontwaakt
als jouw hart haar ongenoegen over de wereld stort.
Daan Apr 2019
Als ik niet kan slapen,
weer met mezelf lig te schaken,
wil ik al mijn moed oprapen
en de hoorn een tijd onthaken.

Maar ik ben bang belangrijke
oproepen te missen.
Dat zal een kleinigheidje lijken.
Je bent je aan 't vergissen.
Ik sta al lang schaakmat.
Ik wou dat ik voldoende nachtrust had.
Daan Feb 2019
Als alles door elkaar loopt,
blokkeert mijn zicht.
Dan zie ik bowlingbanen zonder hekjes
en straten zonder licht.
Ik rem aan sporen zonder bomen.
Want alles lijkt gevaarlijk,
zoals plassen in je dromen.

Alles wordt een risico.
Niemand weet wat kan of werkt.
Soms word je dan nat wakker,
heb ik in mijn jeugd gemerkt.
En volwassenen dragen geen sponsen broekskes.
Daan Jun 2019
Vol bord en geen idee
wat ik wil doen, bereiken.
Voorlopig zeg ik geen nee,
wil ik mijn geest verrijken.

Deeltjes weg, op de vork geprikt
en ingeslikt, ik heb een aantal dromen,
die nog wat te hoog gemikt
mijn enthousiaste zelf intomen.

Half weg, nog niet veel waar
gemaakt, dromen gestaakt,
ergens begonnen voor een paar
centen, zo mijn dorst gelaakt.

Het is bijna op, ik heb vanalles wat
gegeten, geproefd, de tijd aan mij
voorbij gezoefd en ik heb last
aan mijn schouders.

De overschotjes belandden in de vuilbak,
'k had nochtans een pak
kunnen bewaren
om morgen naar te staren
en te sippen
als het water aan de klippen.
dan
Daan May 2019
Bos
Ik was helemaal door de bomen
toen ik las, besefte dat mijn dromen
niet dicht genoeg gezocht
door mijn gedachten stromen.

Het is een jungle, daar buiten,
het is een woesternij,
word je woest of blij?
Je mag zelf kiezen *** en welke
gevoelens je wil uiten.
Beheers jezelf, gevoelens zijn stuurbaar.
Daan Feb 2019
Ik wil gelezen worden,
geprezen en gewezen worden,
dat mensen zien en voelen
wat mijn doelen
zijn.

Waarom wil ik dat mensen willen,
hoezo zou ik het eten hebben
dat voor hen de honger stillen
kan? Kan ik wel vermaken, kan ik het ver maken?
Of zijn dat zaken die mijn pet te boven schieten.

Lieten mensen het maar weten,
welke emotie ze graag gesmeten
zien.

Zal ik ooit iets meer bereiken,
het zachte harde leven trachtend te ontwijken,
minder klachten rapporteren,
minder zagen, minder zeuren, minder zeiken?

Ik heb het bitter makkelijk gehad
toen ik achter de schoolbanken zat.
Dat kan toch niet voor altijd mijn excuusje blijven.
Heb ik nu echt iemand nodig om op mij te kijven.

Ik wil zo graag vermakelijk zijn, soms
meeslepend, onrustig en soms zacht en fijn,
zo een ander roeren, zoals ik zei
de hongerigen voeren.

Maar ik ben te eerlijk, heerlijk en begeerlijk, in mijn hoofd,
treurig van mijn lot beroofd, machteloos, ontroostbaar, genekt.
Elke dag voor zoveel jaar heb ik mijn schram en wond gelekt.

Wees dan realistisch, werk voor een publiek, doe dan moeite, doe dan
iets. Werk.

Maar als alles door elkaar loopt, blokkeert mijn zicht, ik zie dan straten zonder licht, bowlingbanen zonder hekjes en sporen zonder bomen.
Alles is gevaarlijk, zoals plassen in je dromen, alles is een risico, niemand weet wat kan of werkt. Soms word je dan nat wakker, heb ik in mijn jeugd gemerkt.

Nu word ik ouder, de aarde warmer, de mensen kouder, zou me lijken
en zit ik nog steeds over de kleinste zorgen zo te zeiken.

Je zou me een softie kunnen noemen. Of lief, ‘t is maar *** je ‘t ziet,
je zou me vanalles kunnen noemen, maar dat ben ik niet. Althans dat zou ik niet willen zijn. Ik wil, als mogelijk, een rechte lijn zien in die weg die voor mij ligt. Dat lampen veiligheid bezorgen en bordjes wijzen in de goede richt-
ing. Ik wil één taak, één mens, één doel nastreven,

hopelijk, niet langer drie, een halve of vijfendertig
want voor mij is dat geen leven.
Daan Nov 2019
Zou ik na twijfelen, tobben,
uitgebreid weten, graven,
tussen hersenplooien, lobben,
op de proppen kunnen komen,
aandraven met een origineel idee,
mijn eigen dromen en een showtje op tv?

Ik weet het niet, wat ik dan kan.
Ik zou alles eens uit moeten proberen
en daarbij mezelf achterhalen, jureren
wat er bakt in die fameuze hersenpan.

Ik zou kunnen ontsnappen aan
een boeiende verdrinkingsdood,
zingen, praten met een haan
of dansen in mijn puurste bloot.

Ik zou kunnen balanceren,
domineren, fantaseren, inspireren,
marineren en uitgekookt souffleren.
Maar wat moet ik uitkwelen wanneer
ik daarover oor moet delen?

Misschien is dat wel een talent,
een goede blik op anderen,
ze helpen te veranderen,
kortom, hetgeen dat je nu kent.
Jagen naar meer
Of blijven bij wat je leest.
Althans geen schoenen maken.
Da's niks voor mijnen geest
Daan Jun 2019
Bedankt aan de schepper
van ondenkbare verwachtingen,
oninlosbare kleppers
van dromen die niemand kan bekomen
in het echt.

Och god, wat was het wreed
van jullie om mij dit te laten denken,
dit te laten lezen, mazen in de daden
kon ik zelf niet bewijzen, het schenken
van beladen hersenbeelden die te veel,
weelderig snel verveelden.

Ma echt merci voor romantiek in fictie
dat dat de laatsten mogen zijn die ik zie.
Die domme verleden Daan toch, wat een gekkerd.
Daan Mar 2019
Andere androgynie is niet te plaatsen
in de polariteit van de plaatselijke
mensheid.
Jongens willen dit, komen eerst en mogen dat.
Meisjes worden beoogd blijheid te laten blijken
als ze soms zelfs maar enkel mogen kijken.

Aangeleerde dromen kunnen jou maar weinig
klaarstomen voor wat je wil en kent
wanneer je van de school af bent.

Toch zijn ze de eerste stap
naar brood en water,
in de richting van het leven
dat je later stil doet staan
maar je nu doet beven.
Je mag wel stilstaan en beven.
Zolang je niet vergeet dat je ook weer verder moet.
Vergeet ook niet vanalles te beleven.
Daan Feb 2019
Ik wil me uitdrukken
zonder zomaar wat uit te drukken,
zonder zonder na te denken toetsen in te duwen.

Ik wil niet als een getikte tikken,
mijn levenskwaliteit opkrikken.
Ben ik wel op de juiste plaats terecht gekomen
of zit iedereen van werkverzuim te dromen?

Soms kan het me allemaal niet boeien,
wil ik me enkel met mezelf moeien,
iets maken, mag dat lukken,

mezelf voor niets uitdrukken.
Ik ben moe en 't is nog niet eens half tien.
Daan Apr 2019
Hij bakte zoute broodjes,
blies en zoog van lage torens,
legde de eerste loodjes,
vatte paarden bij de horens
en stootte zich als koeien
aan dezelfde steen.
Hij hoorde zeemeerminnen loeien,
keek verder dan wat jij ziet
en liet, na zonneschijn, regen komen.
Toch geraakte hij er niet.
Alle wegen leidden naar dromen.
Komen ze toch nog van pas.
Daan Jun 2019
We gaan naar buiten om de
schaduw op te zoeken,
verstoppen ons voor onze dromen
omdat we bang zijn
dat we er niet komen.

Wees niet bang om te beginnen
want net dan is verliezen
steeds een beetje winnen.
Beginnen, gaan en niet meer terug.
Daan Mar 2019
Alleen thuiskomen,
je televisie kussen
overschotjes eten,
bijna vergeten
dat je ooit dromen
had die ondertussen
zijn versleten.
naar de maan
Daan Feb 2020
Meisje, wachtend op de trein,
soms onzeker, bang voor wat
zou kunnen komen, bang
voor wat zou kunnen zijn.

Ze weet niet dat zij
een bron is van levensvreugd,
de bestemming die ze zelf niet ziet,
waar jongen zich danig op verheugt.

Nieuwigheden doen haar soms trillen,
plaatsen handen in haar haar,
zo ook zou ze wat gezelschap willen
dan staat jongen voor haar klaar.

Weldra heeft ze haar plaats gevonden
en genomen en leeft ze wederom
in een wereld vol met dromen.
We zijn onderweg en nieuwe dingen zijn even wennen.
Maar je kan het vast wel aan.
Je hebt het nog gedaan.
Daan Oct 2019
Schoenen als een dagje zonder
wolken, als een draaitje en geen
kolken aan de lucht.

Met een helder, hemels lachje, lag je
onder die lege lucht te dromen.
Laat maar komen, die
beelden van perfectie,
figuren met reflectie
in jouw zeegroene blik.

Je was jaloers en ik
verwacht je, smacht je
naar die klik.
Vlak voor de nacht haar waren stalt
en alles plots en klaps, ineens,
zoals jij hoort,
in elkaar past en ineen valt.
es in die air en herfst is in het land
Daan Sep 2020
*** is het zo ver gekomen?
Ik had ooit de grootste dromen,
breedste lach en hoogste ogen,
trots en fier maar ingetogen.

Ik zou de jongste zijn, de eerste
zijn. Ik zou beter dan de meeste
zijn en de bereden banen breken
door woorden te laten spreken.

Ondertussen zijn we hier, bezeerd,
niet beroemd, bereikt of luis.
Wij zijn hier, allemaal, thuis
en ook dat is niet verkeerd.
*** wil je je koffie?
Daan Aug 2020
Ik wil je kussens geven,
de lakens met je delen,
onder één deken met je leven
en je dromen zoet bespelen.

Met de lichten dim, de maan,
de sterren en je blik
kan ik er maar niet aan
uit, wat voor een geluk heb ik?

De wind is ruw voor ons geweest.
Je stem trekt terug en klinkt bedeesd.
Toch vermijden we vandaag het treuren,
zijn we dankbaar voor feestelijke kleuren.

Het mag dan jouw verjaardag zijn, zo
ben ik toch degene met het leukste cadeau.
JOUW AANWEZIGHEID
zo gaat dat
Daan Jul 2020
Mag ik morgen nog eens komen,
blijven slapen, samen dromen, laat
naar bed en, zonder gapen, draaien tot
we liggen en daarna je wangen aaien?

Mag ik morgen, alsjeblieft,
jou bezoeken met de fiets.
Dan gaan we samen langs die lange weg
met kleurplaatbloemen in de heg en
wortels die het pad doen scheuren.

Mag ik morgen voor je zorgen?
Is het goed als ik me naast je vlij?
Mag ik morgen voor je zorgen
en doe jij dat ook voor mij?
Doe het
Daan Jul 14
Wat is het nu dan, brein?
Waarvoor wil je gewaarschuwd zijn?
Andermans oordeel, iets vergeten?
Iets niet kunnen? Iets niet weten?

Soms is het de drukte die te parten speelt
en ons idee erover, dat het teveel zou kunnen zijn
terwijl grenzen dun en met iets minder je jezelf
al rap verveelt.

Hoofd, ik versta wel waar de alarmen van blijven komen.
Maar blijven alarmeren op zichzelf, bluste nooit
het vlamgewelf uit je nare dromen.
en gesproken.
Ik hoef niet naar die bange wezel te luisteren.
30/04/24

— The End —