De spelonken van jouw bestaan zijn meer dan alleen diep, mijn lief. Ondoorgrondbaar, niet vindbaar, met zoveel omwegen wegleidend van her hart.
Soms vraag ik me af hoeveel tijd je aan het graven hebt besteed.

Soms ga ik het gevecht aan, neem ik een schep mee naar je toe. Dan delf ik in je bestaan, delf ik naar je hart. Maar dan verleid jij tot een herberekende route of uitweg. Af en toe spring ik in het diepe en vind ik een robijn, maar ook die zal niet lang van mij zijn.

Je hebt gezorgd voor een hele hoop spelonken, vergetelheidsrivieren, bergen en dalen en grotten bovendien.
Meestal wil ik ze doorgronden, maar soms?
Soms hou ook ik het voor gezien.

Het is nu tijd voor mij om te gaan,
naar een plaats waar het me beter zal vergaan.

Waar dromen oh zo groot me laten zweven
en de gedachte te dalen me doet beven.

Daar niet eenzaam en alleen,
hand in hand een betere wereld in.

vluchtende mensen
grijpend
naar een pilletje
medicijnen
voor balans, tegen het kwijnen
een fles wijn
gewoon
om, voor de verandering,
eens met jezelf te zijn
het heil zoekend
in een grote groep vrienden
even niet bepalen
laat anderen de beslissing maken
een joint misschien?
zelfconfrontatie gaat me raken
piekeren
ik gok liever voor tien
een kameraad vierentwintigzeven
om mijn innerlijke stem te ontwaken
God zeg me, wie ik ben, waar ik sta
stop het nou maar onder het laken
ik zelf heb al vaak genoeg geprobeerd
het te weten, te weten waar ik ga
op de langertermijn
nog steeds niet in balans
gek he?
als we blijven vluchten van onze dans
het hoofd bieden aan een eigen kans
ver weg in het duister
nog wel
en dan
*** voel jij je weer licht?
ben je dan ook werkelijk in
evenwicht?
of houd je het masker voor
om meer te krijgen
iets van gehoor
met alle prikkels en falen
vrijheid en eenzaamheid
toppen en dalen
laat mij
het allemaal lekker zelf bepalen
zodat ik kan zeggen
dit ben ik
zonder die ergens anders te halen
arme mensen, voor de verandering
kom op de proppen
met eigen verhalen

Tegen foto's praten.
Het kaarsje toch nog even
brandend laten
en je stem begint te beven.

Zijn lievelingseten eten.
Gezegend zijn die kruisjes op het hoofd
en dat hij iets zou laten weten.
Dat had hij beloofd.

De groetjes komen elke nacht
in fonkelende schitterpracht.
Ze dalen neer als douchedruppels
op verkleumde huid.

Mijn woorden worden zachter,
*** boodschap eeuwig luid.