't Is verschieten,
perforaties tevergeefs
toe proberen nieten.
't Is vies, pijnlijk, mooi,
uitbarsten, rommel, rotte zooi.
Binnen buiten,
buiten, binnen, dimmen.
Knipperlichten in mensen
die de muur opklimmen.
Dan verdriet, alweer, veel verdriet.
Overal, binnen, buiten.
Behalve waar je wil,
met tuiten,
daar niet.
Ik kan niet wenen, mama.
Misschien ben ik te bang.
De tijd die we nog moeten
zonder jou lijkt nog zo lang.