rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin

De zon gaat langzaam onder
En zakt weg in de oceaan
Hier aan de rand van de wereld
Voelt alles zwaarder aan

Of ik nu fluister, bid of schreeuw
Alleen is hier pas echt alleen
De leegte van de horizon,
Slechts de golven om me heen

Ik weet niet waar het water stopt
En waar de lucht begint
De kleuren smelten samen
Mijn blik wazig in de wind

En met de zon daalt het besef
Het leven is als een oceaan
Golven en storm zijn relatief
Als je op het strand blijft staan

Ik weet niet waar het heden stopt
En de toekomst beginnen gaat
Zelfs als alles anders wordt
Is dat vaak te weinig, te laat

Maar als de zon haar licht onttrekt
Aan de branding van mijn bestaan
Verlicht ineens van achter mij
Het schijnsel van de maan

Zo leert een lege horizon dat
De hemel de verste zee verlicht
Zelfs in het donker van de nacht
Biedt U mij helder zicht

Reeds de derde achter de rug
nog een vierde, doe maar vlug.
Alsof de tijd is opgeschoven,
teruggeschoven
en wederkeerde naar dezelfde momenten.

Waarom blijft een dier zich inprenten
als een beest, zuiders wild,
zelfs al heeft het nooit gemogen,
zelfs al is het nooit gewild,
radeloos maar opgetogen.

Doelen worden pas plezier
als ze bereikt worden.
Nadat we enkele maanden
heen en weer porden
en ons verliefd of verlangend waanden
keerden we terug naar de eigenlijke staat.

Elk van ons is en blijft niets meer,
keert weder, elke keer,
naar een staat in de natuur,
met meerdere deuren op een kier,
noem het zielig, noem het zuur,
we blijven niets meer dan een dier.

Ik blijf zitten door kanker
Het anker om mijn enkel wenkt me
Terug
Naar het donker
Kon ik het maar laten
Voor wat het was
Dat het was
Maar het is niet
Afgesloten met genezing
Deze schemering sluimert
Blijft zitten
Met mij

Lieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoetenLieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoeten
Dus ik was Up All Night
om iets over een energie volle meid te schrijven
die van One Direction houd met No Control
en dat is niet erg want You Gotta be You
One way or another wou ik er iets moois van maken
What makes you beautiful is dat jij jezelf blijft
In de klas of buiten de klas blijf je wie je bent en dat is iets dat niemand van je af kan nemen
blijf wie je bent en One Way Or Another
zullen je dromen uit komen maar Live While You’re Young
wees Alive en Believe in your Heart
Magic Moments zijn er voor even maar die Midnight Memories blijven in je hart
Ik wil dat je Magic Moments in je leven maakt en daarvan de Memories in je hart opslaat
Leef je leven als 1 groot Moment en Happily believe in your Heart
zodat je alle obstakels overwint en dat je je dromen waar maakt.
Stand Up en wees jezelf , kijk de wereld aan en overkom alle moeilijke tijden
door altijd jezelf te blijven , een energie volle meid die toch gewoon wilt slapen
maar ze weet andere blij te houden met haar energie volle houding.
We zijn allemaal heel erg dankbaar dat je ons blij houd als je bij ons bent en
dat is iets dat niemand van je kan afnemen.
You are more than a class mate , you are a Girl Almighty


----Door Levon Tamazyan

Ik neem
niet graag afscheid
iemand in mijn hart
blijft daar
voor altijd

Maar jij
zo hard en streng
deed altijd je best
niet te veel te voelen

Jij
sluit je hart
af
alsof het een deur is

ik ben niet meer nodig
dus jij
zonder een woord
verdwijnt
voorgoed

Ik zie ze vallen, de vogels zijn bevroren.
*** kan een vorst zo snel bevriezen?

Vliegen naar de vrijheid richting verder.
Maar het noorden is koud en het zuiden verwoest.

Oost of west, thuis, draag ik een vest.
De kachel verliet mij. Waarom verliet hij mij?

Een heuvel probeert zijn piek te bevochtigen,
Maar niemand staat daar, dus hij blijft droog.

Alles rolt naar beneden, een diep en duister gat.
Wanneer krijg ik een reden? Mijn kin is nat.

Ik vraag mij af wanneer dooi zal wederkeren.
Ik vraag mij af wie er moet leren.

Zijn zij dood en leef ik voort?
Of is dit zoals het hoort?

Kleurenblind, dat ben ik, maar jij bent doof.
Jouw oren werken, graver des kloof.

Wil jij niet luisteren? Ben jij bang?
Laat mij jou koesteren met mijn gezang.

Jouw wonden, lik ze niet zo hard.
Voel je pijn, spreidt het vlees apart.

Ik ben daar, ik **** je kreet.
Jouw vervloeking, toch, ik grijp je beet.

Ooit op een dag, in verre tijd.
Mijn hart beantwoord; jouw spijt.

Open je ogen en druppel met mij mee
Vergiffenis en liefde, ons bootje op zee.

Treinen rijden hier al lang niet meer.
Op de bank van dit station leest
niemand nog de krant,
slaat niemand nog een praatje,
geeft niemand nog een hand.

De sporen zijn verroest, de pannen weggewaaid.
Alles staat hier stil.

Het blijft luguber om te zien
*** iemand die het niet verdient
zo vlotjes kan vergaan,
zonder enigszins gekraai
van eenderwelke haan.

Ooit sta ik misschien op dat perron
en wou ik dat ik alles lang geleden had gezegd,
toen ik nog niet wist wat maar het wel nog kon.

Het is zo druk met taken,
vakken en talloze andere zaken
dat ik soms niet volgen kan.
Die worsteling blijft gaan,
zelfs al heb ik deze ****
verloren, niet geslaan en
moet ik alle commentaren horen.

Dan denk ik morgen bij het ochtendgloren:
'Geen zorgen, ach, een goed schema verandert elke dag.'

Donkere sneeuw valt op en in
jouw hoofd.
Als ik het twee maanden
geleden had voorspeld,
had niemand me geloofd.
Het is een soort die niet smelt,
ophoopt en je geest verdooft.
Hij blijft maar vallen,
soms wat meer, soms wat minder.
We zien dat aan jouw wallen.
Toch ondervinden wij
in steeds grotere mate hinder
en vragen we ons af:
'Wat vind jij?'

Zodra we weten waar
naartoe valt toch één
last van onze schouders,
blijft het zwaar
maar
terug draaglijk
voor onze bezorgde ouders.

Jij mag binnen maar je kast
blijft buiten staan.
Kom wanneer je
het zelf allemaal ziet zitten,
het mag ook met een traan.

Je mag blijven maar je last
mag ook vertrekken.
Het is een liefdevolle sfeer
ga maar zitten, 't is een bekken.
Sedimentair, 't is reglementair
om nog wat te blijven plekken.

Ik meet mijn leven in gemiste kansen
Weet steeds weer te berekenen
*** anders de ander, *** anders ik anders
Was geweest
Verleden verandert het heden het meeste
Als de reden het verklaren wil
Achteraf is altijd makkelijk leren
*** je vroegere zelf je jeugd heeft verspild
Miste ik meer dan ik had mogen meemaken
Of was er toch al weinig weggelegd?
Met elke dag wordt het wachten minder
Dwingend, minder resultaatgericht
Lichtelijk verlaten kijkt de klok me weg van toen
Het leven me nog aan de voeten lag
Maar de rijkdom van de tijd
Aan mij niet was besteed
Vergeten blijft altijd een keuze van onwetendheid

Mijn examen is geweest
Ik ben bedeesd naar huis gegaan.
Of ik erdoor ben, is niet zeker
Maar kijkend naar de maan
Besef ik dat de wereld blijft bestaan
Ik til zo minder zwaar en
Het leven kan weer doorgaan.

Vanwaar komt toch die drang
om mijzelf te vergelijken, haast dwang-
matig, naar anderen te kijken
en op basis daarvan te veranderen
wat kan?

Ik voel me er niet beter door.
Integendeel en voor geen meter, ****,
ik erbij. Doe ik het goed,
is het zo, volgens u, dat het moet?

Volgens mij, niet, nee.
Ik verlies mijn moed
wanneer ik me voor mijzelf behoed.
Dat terwijl ik weet, wat ik denk en wil,
ook al blijft dat stil,
is ook oké.