Met boeke vol helde, soos ek en jy
Potgieter, Trichardt, Smuts, Kruger selfs De LaRey
Almal met die doel, om hul volk te bevry,
Die Afrikaner, uit te brei
Om hul families, van leiding te bevry

Selfs, De LaRey
‘n Lafhart, wou eers nie beklei
Later die held, wat die boere, verder wou lei
Familie man, vader seun broer en gesant

Ja, die mense was ook bang
Maar met passie,
Met drang
Met dit wat slange vang
Het hulle als aangevang

Kyk na jou vriend
Kyk na jou maat
Kyk na die, anderkant die straat
Dis jy, wat hul toekoms baat
Dis jy, wat hul vereen, ou maat

Die Afrikaners, was plesierig
Dit, kan julle glo
Nou gevul, net met gierig
En al hul misnoe
Ja, dit kan julle glo

Waar is ons eendrag
Waar is ons mag
Waar is die dae, toe ons nog lekker kon lag
Waar is ons helde, van vandag

‘n Held, in elkeen wat die taal verstaan
Elkeen, wat n weg vir Afrikaans wil baan
Elk, wat sy man wil staan
vir die taal, wat min verstaan
‘n Kultuur, wat net ons verstaan

‘n Kultuur, so ryk aan helde soos ek en jy
Helde, wat die Afrikaner wil bevry
Helde, wat nie bang is om te baklei
Helde, soos ek en jy!

Was dit my sonde
om te droom, te wens?
Was dit wreed om te
verwag dat jy my
iewers in jou soet
woorde sou vind?
Kyk ek dalk na jou
met die oorhoofse
afwagting van 'n kind?

Sal jy met sjarme
my kan vermaak of
is teaterkuns
'n masker vir jou haat?

Ek smag na jou taal,
jou moedertong in
my uitgehongerde mond.
Oh die beeld-
wat ons
met sulks silwer stem
kan skep!

*** sal jou brief my vind?
Sal daar 'n tuin ontstaan
as ek jou antwoord naslaan?
Se jy sal bly, net vir my!
Se my brandewyn asem
het jou inner kind bevry!
Se net jy is lief vir my-
en ons sal saam
die tonnel-oog wereld
met soet liefde en
dronkmans woorde verlei.

Skryf saam met my in
hierdie silwertong,
en kyk *** die wereld
in afwagting verstar.

Die liefde wil blom
wanneer twee skrywers
bymekaarkom.

Die wereld raak nat,
met die geuiter,
van ons silwer tong.

Is moeilik om te begryp,
en nie rerig mooi nie.
Dis 'n spoegspat soos 'n herrie-
'n gemmors wat langs die kar staan en bedel.

Dis 'n gemoedsbekakking... ag verskoon tog
verswakking soos die breakdowns innie gossip magazine.
Ag shame , hulle dra ook maar swaar aan society se crimes
en al dai drugs is maar ommie pyn te verlig.

Kyk nounet daar , sterre wat pyn , is seker maar
'n metafoor. Vir wat? Se jy my!
Jy wat my analiseer en dissekteer...
want daar is geen meer sterre wat pyn nie,
die woorde wat rym ennie
ander goeie goed is lankal van alle kleur bevry
in my agterkop waar dit donker is soos
'n land waar hoop 'n feeverhaal is.

Dis te donker om nou te rym,
maar te donker om in te hou...
so ek sny maar die kanker stuk vir stuk uit
en bloei nonsens-ink op die blaai.

Aan die einde is dit nie net die gedig nie.
Dis die ganse wereld wat rym.
Elke herrie en spoegspatter
elke gerookte ster en hartseer kokkedoor
ek , jy - ons almal is 'n gedig.
Ons almal rym...
ons is net te moeilik om te verstaan
en nie altyd mooi nie.

As jy weer in jou dagboek skryf
Onthou
Dat daar rede genoeg is
Om te bly vashou

Die goue blaar in die somerson,
En die blou moederkappies
Hulle wag nog steeds vir jou

Teen tafelberg
Waar onskuldige bloed nog steeds
Vermeng is met die sout see water

Daai water wat ons voorouers gedra het naar hierdie land van prag en praal
Het jou bevry en weggedra naar n plek ver hier vandaan

Ook al is ek en jy deur afstand en tyd geskei
Hou ek daai oop bladsy
Van jou treurigheid
Langs my sy

ek wil jou uit my wese verdryf
my gedagtes bevry van jou
my hart verlos uit die hok
waarin ek myself vir jou hou