Zou dit gesprek al eens gevoerd zijn,
deze dag al eens beleefd.
Zouden anderen al geroerd zijn,
of zo gesidderd en gebeefd.
Zou dan niemand stil staan
bij waar ik lang in heb geloofd.
Zouden zij die heengaan
ook daar nog wachten in *** hoofd.
Het lijkt soms of ik als enige
die hersenkraker speel.
Misschien ligt dat niet aan anderen,
reflecteer ik zelf gewoon teveel.
Als je het antwoord niet wil weten, hoef je de vragen niet te stellen.
Zelfreflectie zonder inzicht, ervaring of verandering = piekeren
