Mijlpalen zijn voor mij alen
die me doen verdwalen
op zodanig vele wijzes
dat ik me afvraag
waar blijven ze het halen.
Zeven honderd, wat een ding,
wat was dat, dat in de lucht hing,
een scheefgelopen baan
voor een ver hopende Daan.
Ik was altijd romanticus,
nu soms bitter realist,
naïef zal ik waarschijnlijk altijd blijven,
ik wou waarom dat ik dat wist.
Want zoveel is dat niet, besef ik
en dat valt me soms erg zwaar,
het voelt alsof ik weet wanneer
maar pas na de afspraak waar.
Zullen we dat afspreken?