Hindi ako mahal.
Hindi ako ang mahal.

Isang salita lang ang dumagdag ngunit parang isang katutak na patalim ang pinukol sa aking puso
Pigang piga sa paulit-ulit na pananaksak, pagsasawalang bahala
Hanggang sa maging abo nalang ang dating apoy na nagbabaga
at ang mga dating "Tama na," "Ilan pa ba," ay nagiging "Sino ba siya?"

Sa paulit-ulit na pagwasak sa puso kong dati nang durog,
at sa ating mga pagsasama kung saan ang kanyang pangalan ang tanging tunog
Walang tigil ang hangin sa pag-duyan ng isang paumanhin
sa pag-ihip papunta sa puso kong kapos ng iyong pag-tingin —

Mahal, huwag kang humingi ng tawad
dahil hindi lang ikaw ang nagwasak sa akin
Huwag na huwag kang humingi ng tawad
dahil lang siya ang iyong iniibig
Huwag ka nang humingi ng tawad
dahil lang hindi mo ako kayang mahalin.

today, the clouds are crying in rage
i observe the embankment where grey water is flowing over
consuming the city with its anger
and i watch this all unfold (water begins to touch my feet)
but i do not worry about you:
i have no need to do so.

your clouds never seethe
the endless stretch of land and sky between us agree
you exist in a place where Babylon never existed –
but instead of seeking the heavens
i remember beating the earth until the soil bathed in blood;
i begged for it to let you go
(who enjoys a place free of sores?)
but as water seeps through the cracks of my home
touching the furniture you once touched
destroying my abode like you did with your absence
and people fleeing, leaving houses;
i am in awe of you:
how does one retain their wit even in death?

you escaped the worst.