alas dos na ng umaga
noong niyaya mo akong sumayaw sa gitna ng Maginhawa
kakagaling lang natin sa gig ng paborito nating banda
ilang beses akong tumanggi dahil alam kong ‘di ako marunong
pero wala akong nagawa nang hinila mo ang aking kamay
at nang dalhin mo ako sa kalagitnaan ng kalsada

kinabahan ako dahil baka may mga sasakyang parating
ngunit noong nagtagpo ang mga puwang ng ating kamay
at nang mapahawak sa iyong baywang
lahat ng makamundong pakiramdam ay naglaho

bumalik sa akin ang alaala ng junior prom, walong taon na ang nakaraan
nakaukit nang malalim sa aking alaala ang gabing iyon
dahan dahang umiindak at nakikisabay
sa galaw ng mga nakapaligid sa atin
at sa mahinhin na kumpas ng tugtugin ng banda
habang nakatitig sa kisap ng iyong mga mata
at nakasalang tayo sa pagsayaw ng samu’t saring kulay ng ilaw
sinabi kong mahal na kita
ngumiti ka, natawa, at kinikilig na sumagot:
“mahal din kita”

saka babalik ang anino nating dalawa habang nasa gitna ng kalsada
ikaw, ako, at ang naninilaw na liwanag mula sa iilang poste ng ilaw
hindi kayang bigyan ng hutisya ng mga salita
ang ganda mo noong gabing iyon
suot mo ang paborito **** kamisa at ang kupas **** pantalon
may kumot ng pawis ang iyong noo, magulo ang buhok, at magaan ang ulo dahil nakainom

ang labi **** mapula
ang kutis **** marmol
ang maamo **** tawa
at ang mga mata **** matingkad
lahat ng iyon sa ilalim ng mga tala
habang sumasayaw sa gitna ng kalsada
walang tugtog, walang inaalintana

naaalala mo pa ba noong nagpasya tayong magpakasal?
matagal na kasi nating alam na may sakit ka
at alam nating ‘di tayo mag tatagal
pero noong gabing iyong mo lang sinabi na isang buwan ka na lang pala

ang ngiti mo’y tumiwarik at napawi
gaya ng mga plano ko sana para sa ating dalawa
nahulog ang lahat pati ang mga talang kaninang lang ay nanonood sa atin
habang dahan dahang tayong sumayaw
dahan dahan ding gumuho ang mundo ko

ang mga nalalabi **** araw ay sa isa’t isa inaksaya
walang segundong hindi ka kasama
pinanood muli ang mga paborito nating pelikula
habang nakaratay sa kama
pinagusapan natin ang ating nakaraan at ang sanang kinabukasan  

hindi ako nahirapang tanggapin na mawawala ka na
sa halip, naging kalbaryo sa akin ang panoorin kang manghina
naging matamlay ka at nawalan ng sigla
dahan dahang nawala ang lakas ng iyong katawan
dahan dahang nawala ang pula ng iyong labi
at dahan dahang nawala ang tingkad ng iyong mga mata

pero sa kabila ng lahat, ngayon ka pinakamaganda
habang tahimik na nakahiga at nakahimlay nang payapa
dahan dahang pumapatak ang luha
sa salamin ng kabaong namamagitan sa ating dalawa
kailan kaya tayo muling magkikita?

tatanggi ako kasi alam kong ‘di ako marunong
pero, kailan kaya kita muling maisasayaw?