Daar is niks meer om te sê nie
Ek weet nie wat ek wil hê nie
Daar is niks meer om te sien nie
En alles raak nou blou.

Laslappies las komberse
Nie die gebroke mense
Of stukkies glas
Van ń siel wat lankal nie
Meer pas nie.

Maar dit keer my nie
Dit steur my nie
En ek sit en naald my
Lugkastele aan my vel.
Ń Asjmykomal op my voorkop
En ń golden great marriage
Op my linkerhand.

So spaar maar my lawaaiwater
En bring die tissues
Ons celebrate later
My twintowers en
Ander airplane-related issues

Dit is 11 September in my hart

Daar is niks meer om te sê nie
Ek weet nie wat ek wil hê nie
Daar is niks meer om te sien nie
En alles raak nou blou.

Bou nog ń lugkasteel
Vir jou.

Dit is altyd 11 September in my
Hart

Vat ń slukkie verdriet
En ontnugter jou verstand
Tot dit niks meer
As net ń spookdorp is
Wat tolbos oor
Jou silwerdoek-lewe nie

Jy voed op energie
, maar in ń moeë wêreld
Teer jy jouself uit
Totdat honger straatkinders
Jou ribbes speel
soos marimbas
Vir net ń laaste trek.

Dalk is vandag
Net een van dáárdie dae
, waar jy my sou red
En jou skouers
my vertroosting sou wees-
Jou lippe my spiersalf
Vir ń hart wat seer
geklop is.

Een van daardie dae
, maar jy is nog een van
Dáárdie mense...

Een van mý dae...
Iets wat jy nie is nie-
Myne

Ons gaan weer oor die
Alfabet , numeries , strategies
Ń sikliese seerkry storie.
Dieselfde -tagoniste herhaal
En haal mekaar aan , produkte
Van verandering , ja altyd
Anders. Maar so vervlaks
Eenders soos kop teen-
Kop in een mus.

Herhaal die verhaal my
beursie Is lig en
die lig is te skerp en
Die lug is te droog

, maar ek kla nie
Ek vra nie vra nie.
My hart weet hy begeer
Net. Nie vir A nie
Nie vir F nie
Nie vir
my nie.

Wat jy kort is-
Nie altyd wat jy kry nie.

En wat ek kry...
Is verseker nie
Jy nie.

Opgedra aan ‘n kind  wat gebliksem moet word.
Deur: Desperaatheid en vrees

Jy klim in en uit die ***** van bestaan,
beide die rede vir liefde en
die kind wat sy baar.

Jy is ‘n drievoud van godelike hervertellings
, want wie kan regtig liefde
in ‘n enkel sin verhaal?

Geminag , die seun van liefde en haat
- jou einste bestaan ,van die vroegste
paradoksale meesterstukke.

Verewig , verewig tot ‘n kind
tussen die Groottes wat
blindlings onder jou boogpunt swik.

Vir elke nasie ‘n ander droom
Vir elke geloof ‘n ander naam en
Vir elke mens ‘n ander god.

Amor , oh Amor!
Die sinnebeeld van liefde
wat die mendsom verbly

, maar Eros jou ramkat
jou hupse hygelbek!
Jou erotiese aanraak!
(die begeer ek)

En ek?
Met my koker van lig en van goud,
wat hulde blyk en bou en bring
maar bestorwe le voor my Laurel
oor ‘n lood-stomp pylpunt vir haar ‘n treuerlied sing!

Amor, Amor word wakker!
My son le liefdeloos in my bros hart
, wat instaan teen logika
– sterk op die oorlogspad!

Jy wat na my heuning reik
-met honger hande vieslik gryp
en ek wat jou met angel steek
in desperaatheid jou nat vel breek…

“Oh moeder”, roep die wetter na bo
vir die planete om aan te ****:
“Oh moeder, Oh liefde “ ,spat die sot se treur,
“ *** kan so bietjie , so klein – so seer!”

En die heumel druis soos die moeder lag
haar humor eg , maar haar woorde sag:
“ My naakseun, my hinksperd
My fallus met vlerke!
Jy ,nog ‘n roosknop.
gaan ook so te werke!
Aanvaar die poëtiese justitie
Stil nou liefstetjie
Lamtietie Damtietie …”

Amor, Amor!
Weerstaan tog skoonheid se wieggelied
en wees my genadig!

Begunstig my ten einde laaste
, selfs vader tyd is verveeld
met die son se enkelpad!

*** lank nog wil jy sluimer?

Amor, Amor!
Tel weer op jou leisels
en bring liefde op die wind
my wereld lê in afwagting
vir die dolfyn en sy kind!

Wees my genadig, Amor!
Deurboor my leemte met goud,
,want die bringer van lig is slapeloos
en my hart is droewig en koud.

Oh Amor, Amor!

Ek weet jys nog jonk,
maar *** speel jy dollos met lewe se vonk…

Amor, Amor!

Word wakker!

Amor…

Want die more bring die goue
die nuwe , hitte , dag
en wind wat deur die takke skeur
die dood wat huil ;n kind wat lag
en twyfel sypel deur die huurglas
soos tik , of sandstorms
bring die tyd ook wroegings
van interne euforie
en donker oorskry die norms
geen meer swart en wit
geen meer ja , nee
reg, verkeerd
ek weet nie
ek weet nie meer nie
elke dag bring heldersiendheid
met eerste oogoplsag
maar elke more twyfel ek
terwyl Janus vir my lag...
terwyl 'n amper skynbare keuse
op 'n defnitiewe antwoord wag

Ek babbel , babbel
Soos ń water wat kabbel
Teen klippies in ń stroom
En oorstroom ons gesprekke
Met feite en ekke
besproei jou Met
druppels van my droom

My waarheid syfer
Deur groewe beywer
Om my insig met jou te deel
Maar deur fyn persepsie
Sien hul die infeksie
Van ń mens
Wat my hart kon steel

Happiness is a barter
for which we happily pay,
a drug we get used to-
fatal to a point
to which I can truly not say.

What better way be there
than the circular sun of hope
that blares at the bottom of your whiskey bottle.
To which end will I reach tonight,
will I slumber , at least, an endless dream
or will I take flight, when as a feather
my feet become light.

Might I suggest, a bit of leaves
to smoke or chew,
or a bit of fairy dust,
to spoonfeed your inhibition
an burn you with lust.

What of a noose , that goes
so well with your eyes,
it comes at a cost, but
a very low price.
Why not slip it on
and swing to and thro
like swinging back to your youth?

Happiness is love, in
deaths sweet embrace
and it is found in only one place.
Someday we all sleep sound,
and finally smile at our hole in the ground.

Happiness is a barter,
for which we happily pay.
fatal to a point
where I can now say:

I am death and finally made
a short route to sweet loss of sorrow.
My name is death,
and happiness is my trade,
buy from me for a better tomorrow.

I want love
I need you
I desire your love
There's no need for me
Without a chance of you
I need ...

There once was a hunter... who wanted to hunt a deer... but deep inside the forest lived a bear... one that attacked his prey, took it from right in front of him, and ate the succulent flesh...

One day the hunter had, had enough of it... so he stalked for hours, to find the biggest deer he could find... he laid aim... and watched...

surely enough, after mere seconds, the bear appeared out of nowhere and hit his paws into the deer... the hunter let rip a jubilant cry, and laughed as the shot rang through the trees...

it was a hit... the bear slumped down and breathed heavily... the hunter was knocked of his feet by excitement, and could feel his heart jump in joy. He head to feel it. So he put his hand to his chest...

as he laid there, staring at the beast in front of him, he looked into it's eyes, and saw something he recognized... his smile disappeared, and a single tear rolled down his cheek...

he removed his hand from his heart, to wipe away the tear... but as the front of his hand wiped the tear from his face... the back left a trail of scarlet blood

... his blood.

My vingers jeuk om iets te skryf
My hart bloei storms
Maar my vingers jeuk
My gemoed eb en vloei
Maar my vingers jeuk om iets te skryf
My siel hammer verwoed teen my ribbekas
En my vingers jeuk om te skryf

My pen hunker om te vloek
Die swart ink wil die wit vel breek en skree
My polse wil huil
My longe wil verteer
En my nek wil omhels word met n tou
Maar my vingers jeuk om te skryf

Ék kan nie díe jeuk krap nie.
Dít klou aan mý wese
En dít krap mý verstand
En ek bloei waansin
En ek wil skree vir die maan
En ek wil vloek tenoor die son.

My vingers jeuk on te skryf
En ek gee in tot die demoon
Wat honger na n stem.

Iewers sal my woorde weer
N lee papier vind...
En dan kan ek sy lastergille tem.

Black birds fly
and black birds cry
and then those blackbirds die
oh so young
oh so free
don't you dare ask me why
so when you love a blackbird
don't forget to say goodbye
coz blackbirds ,
they don't love you...
you're living in a lie
it's time to **** your blackbird
or at least it's time to try
to take your aim, and take it high
and shoot them from the sky

Blompen ; dompen

My pen lè los in my hand ,
Bibberend soos 'n straatkind in die kou;
Net so blinkoog - net so hol,
Vol drome wat in die agterkop brou

Maar die ink loop hortend oor die blou
Treinspore, mompelend soos 'n man
Wat die vreemde dialek van opgee praat
En sy laaste vloek op die hemel inspan

*** sku sluip die musa in die skemerson
Waar net echoes van haar in die droewige letters lê
En die gebeendere van hol woorde waai met die wind
Tot waar sal net die uitgedroogde môre kan sê?

My pen is nietigvaal teen die goudskrif teen die muur
En hunker uit desperaatheid na 'n siggaret
, want die ander het vere en woorde wat vlieg...
*** skep ek 'n wereld met die dors pen wat ek het?

My môre lyk puntloos en onvoltooid.
My gemoed knak en splinter oor die papier.
Die ink loop meer kunstig onder fisika
As die hand van die skrywer, Die verlepte Angelier

My body subdues to the infatuation;
as a rising tide of heat enfolds over me,
and my heart beat chases the rolling stones
rolling down hill...
faster and faster...
down they go

Guided by my hormones
, like the barbarian I claim not to be
every last bit of sophistication
...of self control
burning
burning away to a mere pile
of ashes and dust
,where a once-great border
separated me  from common man

Irrational thought guide my hand
and cloud my allegedly strong
, but also human,
immunity to impulse...
impulse that is now
pulsing through my body
,burning in my veins
,disintegrating my morals

My hips move awkwardly
and frantically
as if caging in a raging animal
...
my toes curl in violent spasms
and my legs kick against the cold, tile wall
but the cold against my bare back
and the soles of my feet
only stimulate the tingling
sensation of electricity over my skin
...
Impure thoughts dance around in my head
twerking around the neurons
breaking down my sense of purity
like a wrecking ball set loose on a  church
...
This is what it feels like to live in the moment
to forget emotion and responsibility
, the sensual redemption of crude passion
to indulge the souls darkest desires!!
And even though the conscience
tugs and screams at the edges of your perception
you ignore the tiny voice
with the knowing that this is great
this is here
this is NOW
this is the guy that won't date me
or the girl that doesn't notice me
this is the relationship I desire so badly

OH GOD!!

my back arches high
forcing the breath out of me
in grunts and moans
THIS IS FEELING
and even though
"I might burn in Hell for this

well...
-at least I'll have fed the
screaming hunger inside"
, I think as I lay drenched in sweat

-BUT
I'd rather be burning
than frozen and desolate
like the sophisticated man I claim to be

But do you know , he said
as if it was the wind through my hair
or the cold on my cheek.

How could I know, I thought.
How could I know that
death kisses like a *******
lips laced with *******.

How could I know that darkness
is such a sweet seductress
who suckles the broken
with her baring *******.

No one ever stopped
to educate the youth.
They threw books at our heads
and like a mighty god
playing the role of a very disagreeable child...

nobody told us that porcelain
hits the ground with the same
sensual satisfaction
of a broken man,
painting the walls red
with a white eyed glaze
and a bullet in his brains.

Death becomes him,
and he will wear it like a king.

Long lives the ******* king,
but I never truly knew.

Sticks and stones might purge the sin
But can never douse the hell within.
A fire burning through the night
To blind the weak and dim the sight
Of all who see a golden dawn.
The morrows bring the cold and ice
As gods bet on lives and roll the dice.
How sad it makes this greying heart
To realize his only part
Was always just to be the pawn.
And as one does, I embrace their scorn.

Wake up to a screeching clock
, ironically starting the day with an alarm.
Alarm!!
Alarm in the calmest time of day?
Is this foreshadowing of what is to come?
The two-beeps-per-second pace that is about to follow?

Hurry up, late for school , late for work, hurry up!
Always late, always in a hurry , always wishing that
somehow the clock would tire out too...
stop it's consistent ticking!
STOP?
Oh God I just ran over a stop sign?
A stop sign. A traffic cop.
He'll understand? He also has to hurry!

Work, deadlines , meetings and
"Joe ,The Boss wants to see you"?
He wants to see me?
Wants?
What about needs?
I need this done
I need to do it better
I need, more time!!

TIME? Oh God, look where's the time!
The kids need to be fetched! Need.
Yes , they need to. Maybe...
NO! They need to be fetched!

"Daddy what's a lifeline"?
He said with sparkling eyes.
"It's for a project and I need help".
A lifeline is... a lifeline-
life. death. live. dead... -line
A project? A PROJECT!
I have a project!
"The doctor said I'm due for September"
She said with sparkling eyes.
Due?
Deadline? Project? Due?
I NEED MORE TIME!

Hurry up! Hurry up!
This divorce needs to hurry along!
"What happened to you"?
She asked with sparkling eyes.
Hurry up! Hurry up!
Kids, get an education!
Get a job! Move out!
"Where were you"?
They asked with sparkling eyes?

Late for work, late for school , hurry up!
Listen the clock is ticking!
Wait;
Where is the ticking?
What's this pain in my chest?
The clock is ticking...
My clock stopped.

Hurry up!
Late for school, late for work...
Shut up! You were late for life.
You were chasing time and catching none.
All people live but not all are living!
Time also gives, but only to the giving.
Stop! Slow down!
To see the difference between sparkling eyes
and hurt, when a loved one cries.
Stop! Slow down...
Breath and let your heart beat ;
-be  the only tick
you chase.

Die donker dans in daai kind se oe
kyk *** die duiwel om hom draai en
walts met die doodsdonker nag
op die ritme van sy swak hart.

Die kind se swak hart
natuurlik bosluis die duiwel hom
toe op die bloedjie se bloed
tot sy are net gal spoeg.

Tant San se hy speel met vuur...
en sit op die doringdraad
tussen hierdie span en die ander
wie hy altwee lelik speel.

Oom Jaap se hy snuif hom slim
die gom is maar om sy hart weer
aanmekaar te plak en die spirits
vir die graffiti op sy spirit en sy soul

maar mens praat nie so van God se kind nie
die laaitjie praat met engele
en gaan eerder hemel toe as jy...
want geen mens gan tweekeer hell toe nie.

Hy wag net om te dooi...
Sjame , die arme kind.

Gister se tragedie
En tranedal
Skuil agter vandag
se hartseer verhaal
Ja gister se monumentale prag
Lê aan vervalle en ondermyn Sy gesag

Vandag se kuns
Bewys geen guns
Aan die brandebde hande
Wat swoeg om hul wins

Gister se weenlied neurie dit sag
Ontlok vermaak uit die jeug van vandag

'n lewe in konstruksie...
dis tog die mees logiese manier om dit te beskryf...
ons bou en bou en bou,
en toets dan die produk.

Maar aan die einde, as ons klaar gebou het...
wat is dan daarvan te kom.
                        'n Lee huis...
                                       'n stil pad...

en wat het ons van onself geleer?

En wat leer ons van die wereld en mense om ons
             , vasgevang in die stryd teen tyd...

niks nie.

Ons het net voor onself uitgekyk
                   na die vaal stene
                                   en die slukkerige sement.

Watter vreugde het dit vir ons gebring.

Niks nie.

Nee,
         ek weier.

Ons is tog hier geplaas met vrye wil.

En iewers langs die pad,
                                          raak almal die pad duister...
en word dan deur die samelewing verdoem.

Die mensdom besluit dan wat van hulle sal word...
In daardie oomblikke is God meer vergete
deur die skares wat saamdrom op die rand van die pad...
                                                                ­                                      die wat lag en vinger wys...
                                                                ­                                                      die wat klippe gooi,
                                                         as deur die wat die prentjie aanskou.

Soms kort ons 'n perspektief van uit die donker,
                          om die lig rerig te verstaan...

Soms moet ons eers die genadelose aanraking van die koue voel,
                           voordat ons die sagte streel van die son oor ons gesigte kan waardeur.

Daar le wysheid in die donker,
                                      want dit is in die donker waar jy aleen is,

                         met niemand om in jou oor te fluister wat reg of verkeerd is nie.

                                                                ­                                                      Net die wind om jou siel te sus,
                                                                ­                                               die stilte om jou uit te rus...

                                                 en niemand wat jou god kan wees
                                       of sy woorde
                                                          ­      en planne
                                                                ­                   vir jou kan uitmessel nie.

Die pad het die gevaar geraak.

Dis koud en korrupt.
                                     En ons is dankbaar,
         dat ons die kans gekry het om dit te sien,
terwyl ons stadig verswelg word deur die skadu's
                                                                ­                                             en wegsmelt in die donker...

want nou weet ons dat ons pyn maar net 'n gedeelte van die werklike hartseer was...

                                                               ­ ons is die gelukkiges...

en hulle loop op die pad na verdoemtenis

Sy's honger en sy krap in
die yskaste en kombuiskaste
vir haar daaglikse brood.
Soekend deur die rakke
terwyl haar siel kreun
van pandemiese hongersnood.

Sy smag na Valentines-tjoklits
en 'n P.S. wat se: "yes"
en rooiwyn met strawberries dipped in cream
, haar moed begeef haar
-sy verwerp haar teenage dreams.

Love aint all moonlight and roses...
- aint as fun as it seems

Haar mond water nou vir lippies
en jelly-hartjies en vampire tande.
So sy staan op hoeke en bedel
vir suiker...
haar oe so honger, dit brand ,
,maar kyk na haar lee hande
wat leeg sal bly
in ons liefdelose land.

-inamabilis

Sy's honger en sy krap in
die yskaste en kombuiskaste
vir haar daaglikse brood.
Soekend deur die rakke
terwyl haar siel kreun
van pandemiese hongersnood.

Sy smag na Valentines-tjoklits
en 'n P.S. wat se: "yes"
en rooiwyn met strawberries dipped in cream
, haar moed begeef haar
-sy verwerp haar teenage dreams.

Love aint all moonlight and roses...
- aint as fun as it seems

Haar mond water nou vir lippies
en jelly-hartjies en vampire tande.
So sy staan op hoeke en bedel
vir suiker...
haar oe so honger, dit brand ,
,maar kyk na haar lee hande
wat leeg sal bly
in ons liefdelose land.

-inamabilis

Dit was middernag op ń Saterdag aand
Ek was voor die tv in my warm wolkombers
; hulle was styf teen mekaar gekrul
In die stormdreine van Die Rosestad
Dit was nag.

Dit was 1 uur op ń Sondag oggend
Ek was in ń glasie brandewyn verlore
; Sy was in ń ongeluk in Die Laan bestorwe
Dit was nag.

Dit was 3 uur op ń Sondag oggend.
Ek het aan haar lippe gehang oor die foon
; Hy het homself met ń leerbeld gehang
Oor ń brief in ń hastige hand.
Dit was nag.

Dit was 5 uur op ń Sondag oggend.
My kussing was vol trane.
Die stormdreine was vol kadawers.
Die Laan het geskitter van glas skerwe.
Die brief was vol verdriet.

, maar wie sal omgee?
Wat die oë nie sien nie...
En niemand het gesien nie,
Want dit was nag.

Jy het die reg tot lewe
Oh grondwet, die dood lag jou uit!
Die sardoniese blik
van 'n gesteelde besluit,
**** jy nie die klop-klop van vier perde hoef
wyle die openbaring in
jou blaaie kom poef.

Skaam jy jou nie
vir sulks blatante leuen,
of het jy jou ore aan Satan verleen
toe jy jou hoop soos saad versprei
om naief- die jeug, in die versoekingte lei.

Ons eet karkas-krummels
as 'n daaglikse brood
Terwyl jy ons verseker
dat jy die waarheid ontbloot
soos die arme tiener meisie,
geryp; en nou - dood.

Jou bedoelings was goed,
maar jou kakpraat te groot.

Daar was g'n tyd vir bybelversies nie
, want die brood van lewe was te duur
En wie wil nou regtig wag om ring
As die manne vir jou hoogliedere sing.

Aan die begin was daar niks nie
Maar hyt gepraat met sy hande
En toe was daar lig en oh die gode
Dit was goed! Dit was goed!

Maar hy was aleen in n wereld met als
En almal was sonder naam
, toe hy sy laaste een gee en ek
Deur bloed en been vir hom geskep is.

Dit was goed, dit was goed
En ek huil snot en trane van seer
Maar die appel proe soet
Of jy hom in die hemel of die hel hap...

Jy is die fontein van lewe,
Ek drink van jou en raak dors
Vir meer as net een aand van sterrevolg.

Mag ek dronk raak op jou wyn?
Of is jy my een reeds voor!?

En ek kan.nie kerk toe hol nie
En die Bybel vloek my skel
Want jou lyf voel soos die Hemel
Maar Hy se jy is die Hel.

Mag ek langs jou bed op kniee neersak
En jou hand in myne neem??
Kom ons raak besope...
Genoeg om liefdesliede
vir mekaar te kreun.

More bid ons om vergifnis
En vergeet wat sonde is
Tot die vlees te veel begeer
En die lewenslig so bietjie blus.

Dit is *** die liefde werk,
Dis my lewe dié
Die struikelblok wat my versmoor
Van n vel religie.

Die waarheid

In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal

In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal

Jou intrieke detail
En fokus, riem deur
Jou werk soos are...
En ontmitologiseer die
Twyfel rondom ń
Onbetwyfelde meesterstuk...

Jou woorde is die huid
Van ń poëtiese mens
Wat sy stem verhef
Oor die onbenullighede
Wat my begaan , en
My fyn moed,
So breekbaar soos ma
Se porselein goed...

Raak jy verlore of
Raak jy aan my hart.
Raak jy dalk moeg
Vir die bleeksiel wat
Vêr verlore raak in jou
Oneindige insig.

Want jou woorde spoel
Oor die blaai in ń
Vloedgolf van misverstand,
soutwater smart streel
Jou alliterende liefde
Wat verby my rym...
Ons was nog altyd ń klug.

Verlief op ń digter.
Onbenullig, die metafoor.
Tussen die lieflike lyne
-Sal ek myself verloor.

Jy ry op die hanekraai
en kom le in my oor.
Jou tree 'n bekende geluid.

Jou teer drafstap deur my drome
maak my seerste monsters stil.
En sus my in 'n doodsluiterse rus.

Jou oe laat my handsaamslaan
op die lumier van meer as een.
Jou aansig maak van my gelowig.

Jou luim is 'n seestroom wat stoot en trek
en ek sit vasgekeer in jou rooi getui
en ek mik dieper , ek mik dood!

My liefste jou aanraak stuur gode
deur my dooie are en ruk my terug
vanaf die donker sluiers.

Jy is die maan, die sterre- nee
die nag! wat om my toevou
en my wieg wanneer my arms na niks gryp.

Jy is die openbaring waarna lewelose streef
en die anker waarna vryes verlang.
Bring my terug, na die gelykstreep,
voor die tyd ons invang.

Ek wil jou prys met woorde
wat God se toorn op my sal bring
maar dit hang aan my lippe
soos ek wag vir more se son om jou te besing.

Dit is my vroegoggend gedagtes,
van my lieflike laatslaper,
wie ek nooit akkuraat sal kan prys nie
, want ek is maar net 'n versotte ou dinkgaper.

Dit was daar
Ń knal in die nag
Skerper as die dop-klank
Van dinamiet in dolomiet
En gevaarliker as klapperskiet;
Die knal in die nag...

"Dit was daar op stemdag "
, sê ek.
Dit was... ekt gehoor!
Skiet ek my siel uit
Teen die leë gehoor

"Dankie my bokkie"
,Met x'e gekys
Help nie my hart nie
X'e is ook maar ń tipe kruis
Ñ tipe graf in afwag
Ń tipe nood, ń stille dood.

Dan tref die waarheid my hard
Soos ń gewyde plathand
Van ń skietman of ń doodsman
Dis jou land , dis díe land
Hoekom nou skielik bang?

Ekt dit gehoor, ekt dit gehoor
Ek sweer op die graf
Van die gesneuwelde stem.
Maar nou kom noem-
Moet ek erken...

Ek vrees die geweerskoot
Meer as die galg
Wat stil is soos slange
Wat my wurg en my walg.
Ek is banger vir die knal
Wat die hele buurt vang
As die halfpad val
En heeltyd hang
Soos kleintyd speeltyd
Van rodswaai en my lyfie
Aan toue op hang.

Wats ñ geweerskoot nou
Teen die monsters van binne
Wat klou om te hou.

Raak rustig , haal asem
, toe nou bedaar.
Jy weet mos jou denke
Was maar nog altyd
Jou grootste gevaar.

- wanneer geweerskote in
kopskote verander...
Raak die wêreld donker

Wanneer het ek die ses maande uitruil program en die arktiese nagskfof aanvaar?

My horlosie het gaan stilstaan in laat nag - donkernag.
My lot op die muur , 'n kraak in die wal...
die spervuur van eros wat rondom my val...
dis al ; dis al - dis al.

Jou woorde is ń vlak graf
Wat doodluiters
Op my pad gevly lê
En wag en lê en lag.

Ek wat onder daglig dommel
, verlore in die uitspansel
Wat uit jou hoop lumier,
Val vinnig vir jou vangwip.
Verval in die verkeerde tydstip.

Thenatos, finato , finaal.
Jy wou nog altyd agter
Jou swart kuil wegkwyn,
En die waarheid en seerkry
En skande ontduik.
Bely jy jou donker aan my?

Ag timmer tog jou naam
In my steun en vergeet nie
Jou pedantriese woorde nie.
*** anders dan nou sal ek
Met engelstem die
Uitloop besing van pederastie.

Onthou my vir my
Donquichoterie,
Want jy is nie regtig
Lief vir my nie.

...---...
...---.... ...---...
...---... ...---... ...---...

my frantic fingers tap the telegraph
tapping tentatively , taking time
to repeat the single word

...dot, dot, dot, dash, dash , dash, dot, dot, dot...
                                ---
tapping away like a cricket with arthritis
sending my signals and sounds into the night...
...dot, dot, dot, dash, dash, dash, dot , dot , dot...
                                ---
but the neighbourhood sleeps quietly
and no one cares for an arthritic cricket
singing its song into the endless radio silence...

because dots and dashes are nothing more than
humble beginnings in 96.09.21
and the life dashes by and flat-lines on
a marble stone
1996 - (pretty soon)

...---...
...---... ...---...
...---... ...---... ...---...

dot, dot, dash, dash, dash, dot, dot, dot
dot, dot, dot, Dash, Dash, Dash, DOT, DOT, DOT
dot, dot, Dot, DASH, DASH, DASH, DOT, DOT, DOT
DOT, DOT, DOT, DASH, DASH, DASH, DOT, DOT, DOT
DOT, DOT, DOT, DASH...-------------------------------------------------------

t­he drummers pack away their drums, the beat forever fades

the thunder stops to rumble, from now on only clear days

my finger stops its tapping, lies numb across the telegraph

and somewhere outside... and arthritic cricket...
turns silent from its wrath

and the dots and dashes ...
that's been beating all this time...
my hearts stops singing with them...
and ends with one flat line

WvWWvVvv-v-v-----------------------------------------------­----

Dorslip en droogkeel huig ek
in die donker van terg gees middernag
vir die soet nektar name
waarna hierdie barslip hunker.
Skimletters vorm elke klinker
net so ryk soos 'n paar gisters terug.
Pype weerhou om die klank deur te laat,
wat finaal n skerwestorting bring.

Is ek aan n groter soeke om woorde te smee-
wat getuig van verlange en ander leed
,of aan jou invloed die pryseer te gee.

**** jy in heimwee ook dan aan my,
dit is al wat ek wil weet
of het jy ten einde my liefde by n ander gaan kry?

Daar's 'n droogte in Namakwaland
Daar's 'n droogte by die see
Droogte skeil in  Weste-winde
Wat oor ons mense vee
En as ons in ons diepstes
met ons gewete oorleg pleeg
merk ons ook die droogte
wat deur ons jeug beweeg

Geen meer: "jammer oom"; dis als net jy en jou
Weg -die dae van asseblief; dis "gee dit vir my nou"
Vergeet die ring, dis uit my ding, niks gewag totdat jy trou
dis oopmondkou , dis sharrap nou, 'n treurspel om te aanskou

en ek as buitestander, van die leuens en van die leed
ek kan rus met die wete, daar is 'n tent vir my gereed

100 jaar herrinering
100 mense ween
100 trane val daar
100 druppels reen
van die hemel heen

Dankie vir die reen o God
die plase was so droog
die kommer word nou weggespoel
uit talle boer se oog



oor droewe grond
wat kraak en bars
streel helend hand
loop water vars

oor die mielies, koring
en oor goue hawermout
dans in die wind die jongeling
en skyn opnuut wee goud

die Here het geantwoord
oor wenige gebed
bewys van vooraf weereens
al genade wat hy het

maar wolke breuk, strome spoel
die grond word weer genees
maar spokend, kaal en lenig
sal die kerk weer Sondag wees

onthou jy jou gelofte
my Afrikaner kind
wat nou soos na dood siektes
voor die oe ontbind

**** my woord op nuut
oor die heuwels sal dit reis
tot my volk gaan terugkeer
sal opbrengs , soos geloof,
deur droogtes vergreis

My rowe lê al spore
Op my palms wat klou
Aan die yster wat my brand
Ń vlam
In die droewe kou
Ingehok, binne my eie land

Tralie hart staan ongeweer
Teen vloedwater emosie
Wat verbeeldingloos probeer
Om te rebuleer teen die seer
In my terugslag verval
My moed. Ek sal dit
Bymekaarskraap
vir ń Volgende keer.

En my vingers trek nog
Lyne en koppel my
Sondag-oggend sins
En versprei my laaste
Bietjie dignity in
Die zoo se trash bins
Terwyl ek nietig gan confess
-"Oh Father I have sinned"
Kom Jesus more weer om
My in my verlore toestand te
Kom vind....
Koop maar ń seisoenkaartjie
Vir versoening en vatsoene.
More sin ek weer.
Eks mos die duiwel se kind

I call out to lonesome mountains
and hear them crying back
there voices filled with bitterness
choking through the tears

My voice is getting hoarse
taste of copper in my mouth
yet I'll continue calling
knowing tis your humble abode

I call to trees and cobble-streams
to drew drops on the dancing blades
of grass and leaves and such
and finally to you

And when they all call back to me
and echo replies in song
somewhere among my tear-filled words
I hear your yearning heart
calling out for loving hands
to cradle and to comfort
to fulfil in its demands

and when souls meet in calling
between the mountains and the streams
slowly angels falling
as rays of ecstasy gleams

your voice meets with my echo
and makes me think of you
and elevates my heartbeat
when I know
your calling for me too

Call it like you see it
, its the sun chasing the moon ,
always one hour late
always one too soon.

Call it like you see it
, its the moon chasing the sun.
This game that keeps on going -
is never truly done.

Call it like you see it ,
there's an ocean in my tide
something to look forward to
whilst the sun is in my hide.

But call it what you will
The sun is never gone
, although the ocean has my heart
the sun will always be the one.

Dis stasie was stil
en donker gelaat.
Die nag kwyn in lig
en die dag kry sy wraak.
Die spore le koud
verdwyn op die horison,
en ek wag vir 'n stoomtrein
wat nooit sal kom.

Karre jaag die lewe
in die stad duskant die spoor aan
en 'n sateliet voer ons inligting
vanuit sy ordinere wentelbaan,
maar ek verspeel my tyd
deur hier langs die spoor te staan.

My soeke vir liefde
was waar liefde ontbreek,
soos om te wag vir 'n stoomtrein
of om vir kos te smeek.
Ek soek nou vir liefde
op die verlate stasies
van die vandag se tyd
, maar al wat ek kry is 'n taxi
en die wereld lag my uit.

Ek wag vir my trein.
Ek wag vir jou.

Mirror, mirror on the wall
how many times do I still have to fall
how much pain must I take
how much smiles should I fake
with my heart at stake...

My story is a tragedy
written between the lines and the creases
words lost, somewhere in the confides of time and space itself

the paper is my skin,
bare and ****, warm to the touch
radiating heat and pulsating the residue of passion

the ink is of my own ,
brought forth by my raw emotion
tasting of salt and copper...

and somewhere in the background
, somewhere between the faint distinction of blood from tears
there my soul still lies in wait

My ending is not happy
nor marriage
nor fame

My cure is not love
nor is it the touch of lips
I have no happy ending..
instead, I end in an ellipse....

I am paralysed by the fear...
it grips my heart and holds
,in a firm grasp,
either by that or the pain
that travels between my body
and my heart

I sit in the darkness of the new moon
gaze set on the evening star
blazing brightly on my cold
clammy skin

my eyelids are heavy
every second is a fluttering battle
to keep them locked on
to the destination

my muscles are tense
pulling tighter in the complete lack of control
they give in
I fall

my hand shoots to my side
and is not met with the usual
damp feel of
crimson moist
but they cup the places
where my body swells
caressing the skin
as if trying to gently locate this
searing dagger lodged in my insides

I saw a vision
depicting my thread
and where the fates
abruptly cut it
short
falling short from the goals I've set out to complete

I fear for leaving
this empty world
with
empty hands
and an
empty heart

I fear the black beyond,
unknown to this heart...
and all that lies within it's never
ending reach!!
I fear the ghost behind the veil
which is soon set out to be
me...

lay my stone in emerald
and write my name in diamond
but never let it fall upon me
never let it break my wings...

instead

let me swim the ocean blue
or soar through the sky
so that through the black beyond I know
my legacy, this empty shell I leave
will forever be free

It was with ice cold winds
that blew across their cheeks
that their bodies found the warmth in each other
to ignore the painful prickles
of goose bumps they felt
not knowing if it was because of the crispy air
or the touch of warmth
their hands imprinted on each other...

it was a night filled with hope, and stars and laughter
dark , yet filled with light...
on the trampoline in my backyard...
that was where it happened...

I was trying my way with the boy
that sat across from me...
they made it easy because they left us...
there on that trampoline they were lost somewhere deep in each others eyes
as I struggled to  maintain sane , alone, with that boy

I was growing jealous of their blossoming love
how fast did it grow to reach the height,
the height my heart has been struggling to achieve in years...
but I was happy... for them
they were happy...
they were...

then as if the cosmos played a little prank
on my little friends heart...
like the tower of babel...
their love reached the height where it crumbled,
and fell apart...
and those who built it was left
strangers,
nothing but mere foreigners...
one was headed to sunny Florida,
he was okay...
the other one... my friend,
was headed to Linfen
without a way of communicating his pain
his loss
his ... love

today we sit and converse about the hope that may still remain
the revenge we may still take on the ruthless foreigner from Florida
and the other boy on the trampoline...
hoping that maybe...
if they ever decide to build a love of their own...
it will be corrupted by the pain they have caused,
from their pasts.

and we hope

My pen begs for paper
like I would reach for your hand,
to touch the white stretch of heaven
and feel suspended in what must be love.
Like ink my veins pump the fuel
that burns in my eyes and reflects in yours.

You hide behind sarcasm
and climb high into the branches of
your blooming wit, but
I see you blushing through your smile.
It rests upon the edge of paradise
and I want a taste of your bliss.

You make me want to believe
, that we could be pure if we try
and simultaneously throb for a devil's release
as I ache for your body, wrapped
around these hollow bones of mine.

Is it wrong to dream, when you tread my mind sore
in the golden hours of the day
you hang from my lashes,
and you turn to pitch black
and the moon and the stars-
you are the night that loves me
when you lull me to sleep
and the night that falls sudden
when the world turns me dry.

I write to create, to inspire...
I breath to live and love to breath...
But foremost I love living for your breath
that breathes fresh into these bones.
You inspire.
You create.
I love to live, but only-
for loving you.

Every Friday night I cry myself a river
As I lay and reassess my life
the weeks I work on end
the fears I have to face
The weight on my shoulders , bearing me down
and no way
no way
to relieve my pain

Mamma doesn't get it
she thinks you can shout at your heart
"Stop loving, Stop loving !!! JUST STOP!!"
but you can't ...
I can't do this anymore

Every day I walk past the pills and blades and potential nooses
every day I banish my dark thoughts, with promises of a better future
but there is just no such thing
I am not a kid anymore
I doubt I ever was
I'm just one of her dolls

wait till my heart stops beating
wait till the life is out of my eyes...
dear mom
maybe then you'll love me
maybe then
when my Friday night tears are frozen
on my porcelain cheeks
forever

Is moeilik om te begryp,
en nie rerig mooi nie.
Dis 'n spoegspat soos 'n herrie-
'n gemmors wat langs die kar staan en bedel.

Dis 'n gemoedsbekakking... ag verskoon tog
verswakking soos die breakdowns innie gossip magazine.
Ag shame , hulle dra ook maar swaar aan society se crimes
en al dai drugs is maar ommie pyn te verlig.

Kyk nounet daar , sterre wat pyn , is seker maar
'n metafoor. Vir wat? Se jy my!
Jy wat my analiseer en dissekteer...
want daar is geen meer sterre wat pyn nie,
die woorde wat rym ennie
ander goeie goed is lankal van alle kleur bevry
in my agterkop waar dit donker is soos
'n land waar hoop 'n feeverhaal is.

Dis te donker om nou te rym,
maar te donker om in te hou...
so ek sny maar die kanker stuk vir stuk uit
en bloei nonsens-ink op die blaai.

Aan die einde is dit nie net die gedig nie.
Dis die ganse wereld wat rym.
Elke herrie en spoegspatter
elke gerookte ster en hartseer kokkedoor
ek , jy - ons almal is 'n gedig.
Ons almal rym...
ons is net te moeilik om te verstaan
en nie altyd mooi nie.

Wat skryf die hand?
Wat skryf die pen?
In 'n kunste swyg
wat ek so goed herken.

*** loop die sinne
uit in 'n meesterstuk,
wanneer die muse
aan my stiltes verstik?

*** skep ek weer skrywes
wat mense laat wroeg,
sonder die hartseer
en met al hierdie moeg?

*** laat ek my digters tong
luiters in die oopgraf in
met 'n hand vol liefde
raak my siel weer blind.

Waar kom my ritme en passie vandaan
, maar beter nog, met die koms van geluk
... waar het dit heen gegaan?

In die asemdroogtes van die nag
Word ek gebombardeer deur die warrelwinde van my ongesproke woorde
Wat ten laaste my hart van dolomiet versag

Skrapnel vlieg rond in die inner ruimtes van my gesonder verstand
In die geweldadige debat tussen die skynbare sinneloosheid van die Woord
En die gevoel van jou hand in myne

In geheim bou ek ń koningryk van lugkastele
Waarin jou beeld in elke kamer pronk.
Maar selfs díe verdwyn in die wasige misgordyn van dade
Waarvoor ek self nog swyg

Ten slotte:
Ek smag na jou...
-kammeraaddkap

Kyk met horlosie swaai
kom wysheid , op een of ander manier...

Wanneer hardebaard hardehout fyn skuur
en boeta begin skuim pis-
dan is dit mos als goed en wel...

Jy's nou volwasse en verandwoordelik
vir jou kak, vir my kak en sommer die kakbak...

... en dan mag jy mos nou nie bloedkook nie
want daardie potte kom moeilik skoon
en behoed jy kort van dtraad raak
want as iemand nie aan jou been trek nie - wel ja

maar soms kom  daardie klein
snotkoppie gees deur
as ander "volwassenes" vergeet
om die plooie die dag aan te plak.

Dan draai alles terug
en ek wens dat ek weer oud en koud
onder die kuwe kon raak,
want demoer in raak ek gougou
vir grootmens doeke en dommies.

Kyk  ,sommige kak
moet maar net kinderkak bly,
want as my kinderhart weer vlam vat
is ek weer die duiwel se kind.

Dan draai ***** en giggles vinnig om
en wys ek *** snaaks dit kan wees
as mense val en seerkry.

Laat ek nou maar asemhaal
my das regtrek en heut...
ek is nou groot,
moet mos eintlik van beter weet.

Howls and hisses fills the night
as darkness joins the joyful plight
enjoy the eve ;dont get a fright
for I smell fear... and I might just bite
Happy Halloween everybody

Have you ever looked at the clock
Tick , ticking away
Wishing it would stop
Before the moment slips away

Have you ever looked at the sky
High , high up above
Wishing for comfort
No! -wishing for love...

Have you ever lost your way
Deep , deep inside
those brown, sparkling eyes
In which you confide

Have you ever said "freind"
With so, much dismay
Hoping to be more
But too afraid to say...

"Have you ever taken chances
Well, well take one on me
Love, you hold my heart
Now please set me free
Your yes is all I need
Your yes... is the key"

Have you ever...
See, I have never...
And I geuss that's
Why my lonely
Will last forever...