Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
Dear my shooting star, my cold wind in summer, and my bee sting, you were both a beautiful and painful thing I had in a short moment of time. Every pieces of it, from the littlest to its every bit, were the ones I always cherished. Though it had me stung ― like how you put salt to my wounds ― I still felt the happiness when you showed me the grandiose of stars and the sensational touches of a cold wind. You were a short moment who gave me a lasting sentiment in transience. Thank you, my ephemeral.
Kailanma'y hindi ako nagsawa
Hindi ako magsasawa
Na titigan ang masaya **** mga mata
Tingnan ang labi **** tumatawa
Pakinggan ang boses **** musika sa aking tainga
At tanawin ang nakabibighani **** mukha
Hindi ako magsasawa

Ilang araw man ang dumaan
Patuloy pa ring ikaw ang nasa aking isipan
Tila nga nalulusaw na ang kisame
Kakatitig ko, at ang mahahalagang bagay ay isinasantabi
Malaanan ka lamang ng oras
Kahit man lang sa isipan ko
At ang pananatili ng iyong mga bakas
Ay ang hindi mo paglisan sa puso ko
Dahil kung merong pagkasugat
Kasunod agad nito ang peklat
Na mananatiling sa aki'y nakatira
At hindi na ito mabubura

Pero mahal, hindi pa rin ako magsasawa
Hindi ako magsasawang kabisaduhin ang iyong bawat paglingon
Ang iyong mga di pagtugon

Kabisado ko na ang iyong mga galaw
Kagaya nang kung paano ko laging naaalala
Ang iyong pagtanaw
Pagtanaw mo sa akin kasabay ng iyong ngiti
Kabisado ko ang iyong mga "hindi"
Kabisado ko na kung saan kita makikita
Sa mga lugar na minsan sa aki'y naging mahalaga
Alam na alam ko kung kelan tumitibok ang aking puso
Tuwing nakikita ko ang sapatos mo
Itim at pula
Ang kulay kung saan lagi kitang naalala
Rinig ko na ang malakas na pagtibok
At agad akong nagtatago sa sulok

Hindi ako magsasawa
Magpapatuloy ako
At kahit nasasaktan ako sa mga pagbitiw mo
Oo, ramdam ko ang pagbitiw mo
Kahit pa hindi mo kailanman hinawakan ang mga kamay ko

Oo, masakit
Nasasaktan ako
Pero pasensya na, magpapatuloy pa rin ako

Lumipas ang mga buwan
Sa aking puso ka pa rin nanininirahan
Sa dami ng unos na aking naranasan
Nahihirapan akong tumahan

Hanggang sa napagtanto kong pagod na ako
Hindi ko alam kung paano nangyari ito
Biglaan nalang
Kagaya ng paglaho mo
Pagod na ako
Pagod na akong intindihin ang aking nadarama
Pagod na akong umasa
Pagod na akong maghintay sa wala
Ang umasa sa mga bagay na kailanma'y di mangyayari
Mga bagay na hindi ko mawari
Pagod na akong paniwalain ang sarili kong magugustuhan mo rin ako
Paniwalain ang sarili kong may dadalhin ka sa pagbalik mo
Pero nagkamali na naman ako
Dahil nakalimutan ko
Na hinding hindi pwedeng maging "tayo"
Dahil iba ang gusto mo
At hinding hindi mangyayaring magiging ako ang tipo mo
Dahil hindi tayo talo
Pagod na ako sa mga bagay na di pwedeng ipilit
Pagod na ako sa pagkapit ko na dati'y mahigpit
Pagod na akong kumapit
Pagod na ako sa sakit

Ngayon, gumagawa na naman ako ng tula
Para sa taong iba ang nilalaanan ng kanyang mga salita
Pero bago matapos ang tulang ito...

Pakinggan mo ako
Pakinggan mo ang bawat salitang aking sambit
Pakinggan mo ang liriko ng aking awit
Pakinggan mo ang tono ng aking tula
Damhin mo ang bawat pagbigkas ko ng mga talata
Dahil maaaring ito na ang magiging huli
Ito na ang bagay na hindi ako magsisisi
Sa huling pagkakataon, ramdamin mo ang aking pagkapit
Ramdamin mo sa huling pagkakataon ang aking bait
Dahil, sobra nang pait
Ayaw ko nang damhin
Ang mga sugat na dinulot nito
Dahil ngayon, nagdurugo ang puso ko
Habang tinitingnan ang mga sugat sa kamay ko nang dahil sa patuloy na pagkapit sa'yo
Ako lang pala ang kumakapit
Kaya tatapusin ko na
Ako'y bibitiw na
Nang sa gayo'y maging malaya ka na
Kanan, kaliwa, taas, baba
Kahit saang anggulo mo tingnan
Hindi ako magiging sya kailanman
Gaano man kalayo ang inyong pagitan
Siya pa rin ang iyong inaabangan
Kanan, kaliwa, taas, baba
Kanan
Nilingon mo sa kanan ang kanyang mga ngiti
Balot ng iyong paningin ang kanyang mapupulang pisngi
Kabisado mo na ang galaw ng kanyang labi
Habang umaasang ako nalang ang iyong minimithi
Kaliwa
Hawak ng iyong mga kamay
Ang kanyang balikat na lagi **** akbay
Di mapigilang ngiti ang sa sistema mo’y nananalaytay
Habang ako’y nakatanaw sa mga tawa **** walang humpay
Taas
Tumingala sa taas ang iyong noo
Pinapanalangan na sana’y maging kayo
Hinihingi sa Panginoon na sya’y maging sa’yo
Habang ako’y nakatingin sa aking mundo
Baba
Yumuko ang iyong mukha
At tumulo ang mga luha
Sa harap ng Panginoon, hiningi mo sya
Habang ako’y nananalangin na ako nalang sana
Ang mga salitang alay ko sa’yo
Ay sya ring mga salitang sa kanya’y sinabi mo
Ang mga tingin mo sa kanya
Ay kagaya ng mga tingin ko sa’yo
Ang kurba ng iyong labi
Ang pagpula ng iyong pisngi
Ang tingkad ng iyong ngiti
Nakikita ko ang sarili ko sayo
Sa kung paano mo tinitingnan ang babaeng
hindi kailanman magiging ako
Kahit hingin ko pa siguro sa mga tala
Kahit kay kupido pa ipa-pana
Hindi pa rin tayo tugma
Ang pagtitig mo sa kanya
Ay isang paalala na 'wag na akong umasa

Sana kaya kong takpan ang iyong mga alaala
Ibaon sa limot at tuluyan nang mawala
Sana kaya kong buksan
Ang puso kong ikaw lang ang laman
At tuluyan ka nang palayain
Kahit di ka naging akin
Pero kahit anong gawin
Ikaw pa rin ang sinisigaw ng damdamin
Ilang beses ka mang limutin
Araw araw ka pa ring alalahanin
Kahit masakit, pipiliting maging masaya
Kahit hindi ako
Pipilitin kong maging buo
Para sa'yo
At sa taong mahal mo
Kaya bahala na
Mahal pa rin kita
Kahit sya lang ang nakikita ng iyong mga mata
I WASN’T PREPARED

Many times I’ve caught myself wondering, looking up to the ceiling and asking myself, “How far have I gone”?
Or “Am I really moving?”
Many times I’ve caught myself suddenly thinks of the things that shouldn’t be remembered
Thinking of the things that made my heart shattered
And as the tear slowly falls down on the paper, I’ve realized that I’m not prepared
I’m not prepared of all these “romantic” things
I’m not prepared of the sudden blissful happenings
I’m not prepared of someone coming to my life
And I wasn’t prepared of you, fading away from my sight
I’m not prepared at all

Looking back to the night when your eyes met mine
I looked up and saw the stars shine
And that was the time I’ve felt all my blood rushing through my veins
It was like I’ve felt free from the locked up chains
My sight of you seemed like I was looking on a beautiful scenery
And my heartbeat? It wasn’t ordinary

You smiled at me like we’ve already known each other before
I looked down and saw my reflection on the tiled-floor
It wasn’t a dream
You were not a dream

You were the reality I’ve always longed for
You are the essence, you are the core
We’ve shared many moments together like a fountain
Dancing through the wind of happiness
Showering each other with the water of faithfulness
And giving light to the dark side despite the stress

Many days passed by
I’ve counted the days when I always looked up at the night sky
It was different. It wasn’t the same
It was strange. Everything has changed

Back then,
We were happy
We were lucky
We were lucky with the things that we have
We were in love
But that was “were”
It can’t be now, it can’t be forever
I didn’t know what happened
I didn’t know why it has to happen

I know
I have loved you like the uncountable sands on the seashore
I have loved you like the numerous stars on the sky
I have loved you like the deep see that couldn’t be fathom
I have loved you before.

And before I end this spoken poetry
I will thank you for the days
For the days that you have stayed
For the days that you have remained
Thank you for the love we have shared
Thank you even if I wasn’t prepared
Ako'y humakbang, bitbit ang damdaming puno ng kalituhan
Nilakbay ko ito kasama ng aking mga paang nabibigatan
Binibilang kung ilang tao ang nadaratnan
Kagaya ko rin kaya sila?

Mahirap tumakas sa mga bagay na pilit na humahabol sa'yo
Mahirap maghanap sa mga bagay na nakatago
Hindi ko nga alam kung ano na tong ginagawa ko
Tatakas ba ako? O mananatili sa di mawaring yugto.

Tumahak uli ang aking mga paa
Rinig ang bawat tunog na likha
Ngunit hindi ito tulad ng dati
Hindi ko na kabisado ang mga tandaan
Tinatapakan ko na rin ang mga nadaraanang linya sa daan

Oo, hindi ito tulad ng dati
Pero eto na, nandito na ako
Sa wakas nakarating na rin ako

Humanap ako ng angkop na puwesto
Ako'y umupo at minasdan ang paligid na gulong-gulo
Hinanap ko ang bakas sa mga silid
Ikaw pa rin ang naiisip
Litong-litong-lito na ako.

Pilit kong tinatakasan ang gulo
Pumunta ako sa ibang lugar, nag ibayo
Ngunit isang malaking kamalian pala ang lahat
Hindi ko pala to matatakasan sa simpleng pag ibayo lamang
Dahil ito'y kasama ko
Kasama ko ang aking tinatakasan
Ang sarili ko
Dahil ika'y nakatira pa rin sa aking puso

At ngayon ako'y nasa kawalan, pilit pa ring kinakalimutan ang nakaraan
Inhale
Heart cheering
Chest uplifting
Light breathing
Eyes seeing
Mind wandering
Spirit freeing
I am in perfect timing
A man could be surrounded with a thousand beautiful things around
But only recognizes the beauty of his only love
A woman could blabber every word she wants in ceaseless
But her man is the only one that could make her speechless
A father may have found company with his co-worker
But will never forget to be a daddy to his daughter
A mother may be busy with the dishes
But never forgets to take care of her babies
A brother might be nervous with his exams and quizzes
But always brave to get you away from cockroaches
We see love everywhere
Maybe in parks, in churches, in aisles
Maybe love is there for every smile
For every laugh, and for every cry
Love is seen at every place
Never hidden, always in pace
And as we grow, we meet different people
They might make us change, or we might make them change
Some days you feel like you’ve been poured in heavy rain
And then you meet someone who brings you umbrella and washes out your pain
Love is present at all junctures
Never late, never early, always on time
Love is always there
Just open your eyes
And let them see how it shines
Love is the sun that doesn’t just give light
But also the reason why we see everything bright
I can see love in the hands of a child feeding his sick grandmother
In the arms of a mother carrying her crying baby in cover
Her voice sang songs of lullaby, until she stops to cry
Her touch softens the rough weep, until she starts to sleep
I can see love in the feet of a friend, who joins your silliness in no end
Love is in the deep breaths of relatives after successful operations
Love is in the screams after winning competitions
Love is in perfect destinations
And maybe love is in between pages
Hidden in phrases, filling the spaces
Maybe love is seen in right words
In almost all situations, in what ifs
Maybe love is in what could’ve been-s
Maybe love is when you’re forgiven
Love is in you
Once you recognize it, it reaches people
Like a contagious smile of a little kid
Reaching the ends, uncovering a seed
Sleep early, drink tea
Break from stress; get yourself away from any mess
Write journals, create paintings
Smile, laugh
Listen to music
Love yourself
You see, we define love the way we experience it
And just as how beautiful it looks at us
It’s also as beautiful when we give it back
But love also has its other side
You will get hurt
When it seems to be not right
We take back the words we once held tight
And then it falls
It falls back again to the dark post
We become afraid when we are betrayed
The things we once believed to be true
Will slowly vanish like dew
Exhale
Heart thumping
Chest shaking
Heavy breathing
Eyes closing
Mind hiding
Spirit weakening
I am lost
But love always comes back
Like the sun’s rays
Beaming radiance across
From a dark, gloomy night
It comes back with lustering light
Then love is here again
I was walking in nothingness, barefoot. My feet was colliding with the universe, feeling nothing, and seeing everything without a bit of emotion. I had this unexplained emptiness inside me for so long, ‘til my soul met yours. We shared something so different. That feeling seemed so peculiar that I couldn’t even think I’d feel something so divergent and new, like how it felt. You were so perfect I could almost think you were unreal — like a water in a desert. Then suddenly, I felt like you were so far and unreachable, ‘til I realized you were just an illusion. I was astonished by the sight of something so perfect that I almost forgot that I don’t deserve it. And maybe we got lost somewhere in our thoughts, and found a love we thought we had, but it was just a mirage.
Napagod sa mga panandaliang pagbalik
Sa agarang paglisan na akala mo'y sabik
Napagod sa mga pagpansin na puro kalokohan
Sa mga salitang walang kasiguraduhan
Maaari bang kumawala
Ang pusong napagod na
Sa bawat sakit, kalungkutan at pait
Pagod na sa pag-alala sa nakaraan
Utang na loob
Ipatikim mo naman ang salitang “pagtahan”
Pasensya ka na
Pasensya na kung natagalan
Pasensya na kung natagalan ang aking pagtahan
Pasensya na kung matagal na panahon kitang hangad
Pasensya na kung medyo mabagal ang pag-usad
Dahil hindi ganun kadali
Matagal na panahon ang kailangan
At hindi lang isang sandali

Pinagpapaguran ko ang prosesong ito
Hindi ito madali dahil kasali dito ang  pagpilit sa sarili ko
Pero kahit mahirap, kakayanin ko
Para sa ikalalaya mo

Akala ko nga huli na yung naisulat kong tula dati para sa'yo
Ngunit ako mismo ang sumira sa paksa
Na akala ko'y yun na ang magiging huling tula
Hindi pa pala
Hindi ko kayang yun ang magiging huli
Hindi pala madali

Dahil napagtanto kong nakapagsusulat lamang ako kapag ito'y tungkol sa'yo

At dahil nagkamali na naman ako
Lulubusin ko na ito

Pakinggan mo ako
Hindi ko sasabihing ito na ang huli
Kasi baka masira ko na naman uli
Kaya eto na, pakinggan **** mabuti
Sa muling pagkakataon,
Sasabihin ko ito sa'yo
Mahal kita
Pero sawa na ako
You can’t just force poetry

to come out from you,

it just suddenly happens.

With that certain feeling

that you’re feeling,

good words painted with sound

just come out naturally

forming the rhythm

of your beautiful poetry.
She loved a guy who feeds her poison
Its deepness could make the sea relinquish
She swam deeper to see something
But only found herself drowning — he killed her
I can see my self in you
every time you look at that girl.
The genuine stares you have,
those smiles you show,
and how your mood quickly changes
when she’s around.
You look at her
the same way I look at you —
and that’s exactly the look I show
every time I see you
UUWI KA NA

Ilang buwan ang hinintay ko sa iyong pagbabalik
Tinitingnan ang itsura sa salamin kung paano ako maging sabik
Siguro'y magliliwanag ang paligid
Na tila'y matinding saya talaga ang iyong hatid
Sa iyong pagbabalik sa lugar kung sa'n ka nanggaling
Matutupad na kaya ang matagal kong hiling?
Uuwi ka na
At ako'y sabik na sabik na
Sa iyong pag-uwi bitbitin mo ang mukhang puno ng saya
Ipakita mo sa lahat ng ika'y talagang nagbalik na
Uuwi ka na

Mararamdaman ko na naman uli ang kaba
Ang malakas na tibok ng puso kong masaya
Na tila'y ang paligid ay hindi ko na alintana
Dahil tinatanaw ko na ang iyong mukha

Ano kaya ang aking magiging reaksyon?
Ako ba'y tatakbo o magtatago?
Ako ba 'y kakabahan o masisiyahan?
Ako ba'y mabibigla o matutulala?
O baka naman, sa pagbalik mo, ako'y muling masasaktan at maiiwang sugatan.

Ako na'y kinakabahan sa pag-iisip na ika'y babalik na
Nalilito at di ko mawari ang nadarama
Baka ito'y magiging dahilan ng aking di pagtahan
Kasabay ng aking pagkasabik, ako din ay nangangamba
Na baka ang puso ko'y dudurugin mo pa
Na kaya dahil ka bumalik para muling saktan ang puso kong sirang-sira na

Tinitingnan ko ang paligid
Hinahanap kung saan kita posibleng mahagip
Doon ba sa lugar kung saan kita unang nakita
O baka sa lugar kung saan ko nakitang kasama mo sya?

Uuwi ka na
At sana'y sa iyong pag-uwi
Ako'y mapapansin mo na
Mali
Uuwi ka na
Pero hindi sa akin
Kundi sa piling nya

— The End —