I always ask God why did he gave me you,
but everytime I seek answer,
God gave me with no clues.

Not until my eyes meet yours
my hands fit yours
and my lips taste yours

Now i know,
what I love you means
it is "You" and "I" bind with love

Just us and our love with each other.
and nothing else matter.

pinaglapit
pinaglayo
pinaglapit ulit ngunit muling pinaglayo
nawili ang tadhanang makipaglaro
sa pusong hindi takot sumubok.

ang mga matang nagkatamaan,
muling nagkatitigan
bibig na sadyang napangiti
nanabik na muli kang madampian.

ngunit hindi,
tama na ang minsang nagkasakitan,
nakasakit at nakasagasa ng ilan.
tama na ang mga pantasya
na baka tayo talaga ang para sa isat-isa
na baka tayo nga ang tinadhana.

saiyong paglakad sa dambana
at sa iyong panunumpa,
sabi ko sa sarili,
tama na.

sa sobrang sanay ka nang masaktan,
wala nang luhang umaagos sa iyong pisngi.
sa sobrang sanay ka nang magparaya,
hindi mo na alam kung paano ang sumaya.

sa sobrang sanay kana sa pabugso bugso nyang dating at paglisan,
hindi mo na alam kung paano ang maiwan.

kaya tama na,
mapagod kana,

at huwag nang umasa
sa mga kathang isip na nilalatag nya,
kasama nya,
ang lahat ng ito ay lilipas at mawawala,
ng parang bula.

ika limang taon mula nung nakahalukay ang facebook ng isang litratong may tatlong taong nakangiti.
ikaw
ako
at ang isa pa.

ang sarap balikan,
ang sarap ramdamin,
ang sarap na din limutin.

o baka limot ko na ang
nagdaang ala-ala
o baka limot ko na eksaktong pangyayari
at ngayon,
ang tangi ko na lang nararamdaman ay ang kailangan kong ngumiti
dahil may camerang nakatapat sa aking mukha.

at kung bakit andun ka, katabi at pareho tayong nakangiti,

ay un dahil may camera sa atin na nag aabang upang gawin ang tama at yun ay ang ngumiti.

hindi ko na maalala,
ang eksaktong estado nating dalawa
nung panahong iyon
pero base sa caption ay last day na ng isa nating katrabaho.

pero bakit nung biglang bumungad ito sa aking social media,

lungkot ang nadama?
ang tagal na nating magsama,

may sarili ka ng buhay kasama sya.
at ako kasama pa din kita,

sa aking memorya
masaya man o malungkot,
nanghihinayang man o lumuluha.

at pangako,
na balang araw
pagkatapos ng lahat ito.

makakangiti ulit tayo,
magkasalubungan man tayong may kanya-kanyang kasama
o baka ako wala,

asahan **** ngingiti ulit ako tulad ng nangyari at nakita ko sa ating litrato.

Halik sa noo,
Halik sa kamay
Halik sa labi,

ngayon,
Halik na lang sa hangin
at sa mga natagong litrato
bilanot ng ala-ala.

Dati ang alam ko lang na kwento ay ang Biag ni Lam-ang.

Pero nung nakilala kita at nagkaroon tayo ng sariling kwento,

Dalawa na ang alam ko.

At ang isa doon ay "bahagi na lamang".

Bahagi na lang ng "ikaw at ako".
Nang wala nang "tayo".
Bahagi na lang ng dating "dalawa" ngunit ngayon, "mag isa na lang ako".

Bahagi tayo ng "isat-isa" ngunit ngayon, Bahagi na lang tayo nang nakaraang "tapos na".

Mga masasayang araw na biglang nabago
Tawanang biglang naging iyakan.

Dating di mapaglayo pero ngayon mas piniling magpakalayo layo.

Oo naging bahagi tayo ng pag kakaibigang nauwi sa pagkaka-ibigan. Mga dating sabay lang sa hapag kainang nauwi na sa sabay sa pagtulog at sa pag gising sa umaga.

Oo naging bahagi tayo ng mga masasayang umaga, gabi at mga dapithapong magkasama.

Maririnig satin ang tawanang akala mo isang buong tropa un pala tayo lang dalawa.

Naging bahagi tayo ng lungkot ng bawat isa.
Problema at mga alitang walang kwenta.

Natuto tayong huwag sumabay sa galit ng bawat isa.

Pero nasaan na?
Tila ang pag babago ay nauwi na sa wala.

Bagay na hindi mo man lang nakita.

Mga problema na kahit marinig mo ng paulit ulit ay tila isang kantang masarap pa sa tenga.

Mga bagay na gustong gusto **** ipinagwalang bahala.

Oo mahal natin ang isat isa pero hindi na ng kasing mahal natin ang bawat isa.

Mahal na lang natin ang mga sarili natin.
Nandito na lang tayo kasi takot tayong makasakit ng damdamin.

Pero ang hindi natin alam mas higit na masakit
ang "hindi natin alam"
at kilala
ang "sino ako sayo"
at "sino ka sa akin.

"Ano tayo noon"
"Ano na tayo ngayon".

Huhupa din ang sakuna,
pasasaan
at
mahahanap din natin ang
"tayo" sa piling ng iba.

kung kelan,
hindi ngayon
baka sa ibang panahon.

Pag gising sa umaga,
Mata mo agad ang nais makita
Pagtawa mo agad ang nais marinig na tila musika sa aking tenga
Yakap mo agad ang nais magsilbing init kapalit ng kapeng bagong timpla.

Ang sarap gumising sa umaga.

Pero lumipas ang mga araw, gabi ay tila kasing lamig na ng kapeng naiwan sa tabi.

Ni hindi ko na magawang haluin at timplahin ng sapat sa aking panlasa.

Mga gabing mas ninais na maging umaga hindi para muling masilayan ang iyong mga ngiti, marinig ang iyong mga tinig at maramdaman ang yong mga bisig.

Mas pinipili ko nalang ang mga umaga upang makaalis at di kana muling masilayan pa.

Hindi ko matiyak kung ang mga umaga ko ba ay gigisingin pa ng may malinaw na ebedensyang mahal pa kita.

Hindi ko tiyak na kung ang dating malinaw ngayon ay malabo na.
Ni hindi ko na masabi ang salitang mahal kita.

Ngunit kung tatanungin mo ako nasan ka sa aking puso.
Kaya kong sagutin na nasa loob ka parin naman nito
Ngunit hindi na sayo ang buong espasyo.

Kung baga sa kwarto, may naka bedspace na dito.
Ginagawa ko nalang biro ang lahat ng ito pero, ito ang totoo.

Hindi ko masabi ang buong kwento kasi natatakot akong mawala ka sapagkat ramdam ko parin naman ang salitang "mahalaga ka" ngunit hindi na ang salitang "mahal kita".

Hindi ko magawang mag paalam at sambitin ang salitang ayokona kasi ramdam ko pa rin ang salitang ika'y mahalaga pa at hindi ko kayang makita kang lumuluha.

Ngunit ang lahat ay pawang salita na lamang.

Masakit aminin na sa mga panahong gusto ko ng iwan ang lahat at gumawa na ng pansariling hakbang ibang kamay ang kinuha para ako'y samahan.

Masakit saking aminin na sa pagtanaw ko sa bagong umaga,
sa pag ikot ko sa aking kama,
hindi na ikaw ang nais makasama.

At ang tanging musika na gusto kong marinig ay walang iba kung hindi ang pag "Oo" nya.

At ang huling mga salitang nais kong sambitin sayo ay hanggang sa muli nating pagkikita, sana maging masaya kana sa piling ng iba.

hanggang sa muli,

sa muli kong pagtanaw.
sa muli kong pag aabang.
ng mga ngiti,
ng mga paghawi ng buhok.
sa muling makakasabay ka.

kung kelan,
hindi ko alam,
sa ngayon,

mag abang na lang ako
sa mga minutong dadaan ka
sa mga mata kong,
ikaw lang ang hinahanap
wala ng iba.

meet me where the moon kisses the earth

where sorry's and goodbye's are as light as hi and hello

where tears is no longer tears but rain that will vanish all your pain

a place where forever exist and soon to exit

meet me there,

show me what love is.

i'll wait you there.

Pagtatagpuin muli tayo ng tadhana,
Kung kelan,

                                                 hindi natin alam,
Kung saan,


                                                 hindi natin sigurado,
Isa lang ang dasal ko,
Sana handa tayo.

kung sakali man malihis ng landas,
lingunin nawa ako ng pagmamahal.

kung sakali mang mapagod sa kakalakad,
tangayin nawa ako ng hanging payapa
patungo sa bisig na mapagkalinga.

kung sakali mang hapuin at maubusan na ng hininga,
dugtungan nawa ako ng buhay na kung saan ang kamatayan ay hindi kinikilala.

nang matapos lamang ang laban na wala akong laban.

walang salitang naririnig,
walang hikbi,
walang palag.

wala.

dahil walang handang makinig
kapag sarado ang isip.

hi,
first time?
no? hmmm
im siam and you are?
cold turkey.
cold turkey, nice name.

is that for real coz im starting to believe it.

sigh, of course not!
as if siam is your real name duh!

haha
do you want to go out and have life outside
or you just want to sit back and relax as if you enjoy all this ****?

what do you want siam?
im free.

sure!



*****?

no thanks,
im done with 1 bottle already.

weak!

kiddin, hi im oyster and you are?
oyster, sound scandal isnt it?

yah,
i know.

im free,

sure.

who am i?
rabbit?
cement?
who am i?

say it louder,
who am i?
pablo,
oslo,

just do it!

done.

same.

wait,

what's your name again?
it doesnt matter anyway,

call me whatever you like.

She could've gotten angry
And made me feel like a guilty child
But I realized that never was her style
I wanted her to hurt me
And not treat me like a friend
I wanted her to say there'd be someday
I'd come crawling on my knees to ask her back again
But she acted like a lady 'til the end
Oh, what a lady.

- - -

How I wish I can be as strong as this lady
who can turn down one wish from her lover

I am just a girl who ever wanted to love somebody and feel loved and not to be taken for granted.

not to be treated as an option or not even an option but as a "for the meantime".

I wish I can be this lady who can walk away from every heartache with grace and smile on her face.

I wish I can be this lady who has a strong heart to carry all pain yet acting like she doesn't feel anything.

I wish I am,
the lady he wanted to be with his life not just for one day, two or three more days,

But I am just the
girl who has a schedule,
girl from the other side.


But one day, this girl woke up numb,
this girl decided not to look back to the guy she loves
this girl carry a heart of stone,
acting like an egg who is strong enough outside but deep inside she's fragile.

Believing that this too shall pass.

sabihin mo saakin kung paano kita mamahalin
dahil minahal kita sa paraang hindi mo inaakala

sabihin mo saakin kung paano ko tatapusin ang mga sayo ay tapos na pero pilit paring pinagtatagpo ng tadhana

sabihin mo sa akin kung paano ko kakalimutan ang mga bagay
na halos ayoko ng maalala

sabihin mo saakin,

paano ko ililigtas ang relasyong tayo lang ang nakakakilala.
ang relasyong sa dilim lang maliwanag

relasyong hinuhusgahan ng lahat,
relasyong kasiyahan mo ang mas mahalaga.

sabihin mo saakin ang kongkretong solusyon,
sa mga desisyong hindi ako kasama

pero sa pandaliang ligaya,
kamay natin ang magkalapat sa tuwi-tuwina

sabihin mo,
sabihin mo na,

dahil pagod na akong angkinin ka sa tuwing may aagaw na iba.

sa tuwing sasabihin nya at tatanungin nya ako kung ako ay maligaya.

paano ko sasabihing tayo ay masaya,
kahit wala sa kama

ang simpleng yakap, oras nating dalawa ay mahalaga

paano ko sasabihin,
kung ikaw mismo hindi mo masabi
at mas piniling pagtakpan na lang ang lahat
at manatali

na ang kawalan ng salita ay manahan at bigla na lang mawala

hindi ka man pumipili pero alam ko,
sa kabila ng lahat ng ito.

kapag ang lahat ay tumalikod

lahat ay tumiklop

ako at ikaw,
mas pipiliin paring maglayo.

iwan ako,
iwan ka.

wala.

narating nanaman natin ang dulo.

May mga lugar tayo na mahirap sa atin ang balikan
Minsan malayo,
Minsan maulan,
Madalas walang oras.
Pero kailangan natin puntahan.

                 Ilan lang yan sa mga rason na mas gusto ko nalang isipin
                 Para madaling magdahilan.
                 Pero kapag puso ang tumawag,
                 Kalinga ang nangailangan
                 Pag unawa ang nais maging hantungan.

Iniisip ko,
Ano ba ang dahilan bakit mahirap balikan.
Binabalik ako sa katotohanang,
Wala na.

                                     Wala na ang tao sakin na madalas maghanap.
                                          Madalas mangamusta.
                                              Madalas­ magsabing magpataba ka.
      
                 Ang kahit kelan hindi ako tinuring na iba,
                 Kahit kailangan na.

                                          Marahil ito nga.

Dinadala ako sa ibang direksyon,
Sa ibang tahanan,
Sa tahananang walang ibang tao.
Sa tahanang hindi ko na maririnig ang tinig mo.
Hindi ko na mahahawakan ang malambot at mapagkalinga **** braso.
Wala na ang biro, tawa at masigla **** tinig na nagpapaingay ng paligid.

                                        Marahil ito nga,

Bumubungad sakin ang isang kahon ng alala
Na sa pag ihip na lang ng hangin ko maradarama.
At sa ganda na lang ng paglubog ng araw ko na lang makikita.

Ang mga tinago kong munting ala-ala

Khat can we talk?
About what? Wait let me guess, about us? Me and her?
No, about us,
Us? I said I love you, then you logged out. So, I decided to delete it baka lang kasi mag log in ka ulit :) the next day you said you had an internet issue. What do think, I'll buy that? no your kidding me,
No hi and hello after that.
Why cant you be just as honest as I want you to be. Why everything seems so complicated. Tell it to me, why?

I checked your skype, you had 2 more account for what?

Is me being an overacting actress once more?
Or is it you who falling out of love once more?

Nakakalungkot isipin,
na sa hulng pagkakataon ng buhay ko nais ko lamang iparinig sayo ang kaisa isang daing ng buhay ko.
ang salitang mahal kita.

Ang tagal kong pinag isipan kung papakawalan ko ba
o hahayaan ko na lang lumipas pa ang mga araw
oo, ang mga araw na naging linggo ngunit ayoko kong maging buwan para patagalin at di na muling sabihin pa.

oo mahal pa rin kita
kahit alam kong hindi na tama
kahit alam kong hanggang dito na lang at wala ng patutunguhan pa.

oo mahal pa rin kita,
at mahal na mahal ka nya

oo mahal kita,
pero alam kong dapat tama na

hanggang isang araw nagising ako,
wala na nga.

wala na akong maramdaman pa,
sayo,
sa paligid ko,
sa mundo ko

nakalimutan ko
lahat ng ito ikaw lang bumubuo.

sabi ko,
patas pa ba ako?
sayo
sa sarili ko

kasi iniisip ko, mahal na mahal parin kita kahit iba na ang ritmo ko.
pero sabi ko sa sarili ko,

hindi ako bibitaw kasi minahal kita ng husto.

pero hindi pala,
nung araw na sinabi kong mahal kita,

dun ko napagtanto.

pareho na tayo,

sa tagal ng pagsasama natin dalawang beses tayo nagkasundo.

una, ang pinili nating mahalin ang isat isa
pangalawa, ay ang piliin nating huwag saktan ang isat isa

kasi nung iniwan mo ako sa gitna ng usapan natin kanina
dun ko napagtanto.

hindi na pala natin mahal ang isat-isa.

Kahapon lang nag usap ang ating mga puso na parang dalawang taong nagmamahalan
Ngunit bakit ngayon ay tila isang palaisipan nalang ang iyong paglisan?

Ano ba ang hindi ko nagawa?
Hindi ba ako makapag antay sa muli **** pagbalik o tila wala na talagang babalik?

Masaya naman ako sa kung iyon ang iyong nais
Pakiusap,

Sa iyong muling pagtalikod

Huwag na muling lumingon
Huwag na muling magparamdam

Ni kumaway upang mag paalam

dahil ang puso,
walang ibang batid,
at sayo lamang nanabik.

Kaya palang palamigin ng salitang "nakakapagod na" ang samahang pinapainit ng araw - araw na pag kikita.

Kaya palang palamigin ng salitang "nakakasawa na" ang samahang pinapainit ng maraming palitan ng salitang mahal kita.

Kaya din palang palamigin ang samahang binalot ng mga yakap,
kinandado ng mga halik,
pinainit ng mga pag ikot sa kama
at samahang matagal ****
Pinaglaban,
Pinaghirapan,
at inalagaan

ng isang salitang kahit kelan hindi sumagi sa iyong isip na bitawan.

Kaya palang patamlayin ang relasyong wala kang ibang alam gawin
kung hindi punuin ng mga tawanan,
biruan at walang iyakan at sigawan.

Kapag wala ng tamis,
at puro na lang pait.

madali na lang sabihin ang salitang, "Sandali lang, hindi pa pala ako handa".

Ganon na lang ba kadaling masira,
mawala,
maglaho ng parang bula.

                                           at isang gabi magigising ka
                                                              ­      wala na sya.

Just let me do and sort things out.

Kapag ikaw ang nang agaw,
Ok lang.
Kapag ikaw ang naging dahilan ng hiwalayan,
Ok lang.

Pag ako ang nawalan,
Ako ang may kasalanan

Kapag ako ang inagawan,
Ako ang may kulang.

Palaging ako ang dahilan
Ng mga hiwalayan at mga napuputol nyong pag mamahalan.

Paano naman ung mga nasira sa puder ko na kayo ang dahilan?
Ganon na lang?
Hahayaan na lang?

Kayo lang ba ang tao?
Kayo lang ang marunong magmahal?

Ako?
Hindi ba ako ganon?
Hindi ba ako karapat dapat?

Kayo na lang ba ang mag didikta, kung sino,
Kung saan ako nararapat?

Sige, kayo na.
Ako na.

Pero hindi lahat ng nakatayo, panalo.

Walang salitang “sayang”

Hindi tayo sayang,
Dahil may mga panahon na tayo lang ang nakakaintindi sa isat-isa.
Hindi alintana ang alingawngaw na dala ng lipunan,
Mga bibig na hindi magkamayan sa pagtutol.

Hindi sayang ang mga panahong sabay nating tinahak ang mundo
imbes pakanan ang ikot ay mas pinili natin ang pakaliwa.

Hindi natin nasayang ang mga oras ng katahimikan,
dahil sabay natin itong sinalin sa musika at sabay nating sinayaw ang tugtog ng ating mga puso.

Sabay nating niyakap ang kahinaan ng bawat isa,
nagsilbi tayong lakas na kayang pumawi ng panghihinang hatid ng mga mapangahas na hamon.

Walang lakad na nasayang,
dahil sabay nating hinakbang ang ating mga paa patungo sa di malamang dito, doon, d’yan at kung saan man.

Walang takot na naramdaman dahil sabay nating sinilip ang kung anong merong hatid ang kabilang daigdig.

Walang sayang,
Kahit sabay nating kinumpas ang ating mga kamay upang magpaalam.

Walang sayang.

Dahil sa mga oras na iyon alam natin,
ang kabilang mundo ay pansamantala lamang.

Alam natin na ang mundo ay iikot muli sa atin,
at sa pangalawang pagkakataon.

Magtatagpo tayong muli,

Hanggang sa susunod nating pagkikita.

Paalam. ­­­­

Sinong makakapagsabi na kaya ko palang iaalay ang kantang ito sayo.

Nakalimot ako,
Masyado kong nilunod ang mga oras ko kakaisip sa mga pighating dala ng imahinasyon ko.

Nilamon tuloy di lang ng pagkatao ko kung hindi pati ang puso ko.
Nakalimutan kong ikaw pala ang nagpapatibok nito.

Sabi nga sa kanta, "this heart it beats, beats for only you".
Pero nasaan ako?

Ito, nilulunod ko ang sarili sa mga luhang hindi mapawi pawi.
Nakalimutan ko na bago sya o sila dumating, ikaw ang unang lumapit.
Nakalimutan ko na bago ako sa kanila umasa, hiningi ko muna sayo ang mga bagay na aking natatamasa.
Nakalimutan ko na bago ako sa kanya o sakanila kumapit, kamay mo muna ang unang kumalinga.
Nakalimot ako, na bago ako manlimos ng atensyon nya, o nila
Binigay mo ito ng buong buo.

Oo alam ko, naging matigas ako.

Ilang beses mo na akong niyakap pero pilit akong pumipiglas.
Oo alam ko, na sa tuwing nag iisa ako at lahat ng tao ay tinalikuran ako.
Ikaw ang kahit hindi ko nakikita pero alam ko, andyan ka lang sa tabi ko.

Inaalay ko ang kantang ito, dahil oo tama ang mga liriko nito.
Hindi ko kaya ng wala ka.

Ikaw na nagsilbing hanging payapa sa puso kong binabagyo ng galit,
pangamba
at kung ano ano pa.

Ikaw na nagsisilbing huling hininga ko,
huling pag asa ko.

Pakiusap, wag kang mapapagod na yakapin ako.

Isayaw, ang puso ko hanggang muling matutong magmahal.
Isayaw, ang puso ko, tulad ng puso mo na walang ibang alam kung hindi ang magpatawad.

Isayaw, ang pagkatao ko,
At ibalik ako sa dating ako.

Patawad nakalimot ako.

Kung bibigyan ako ng pagkakataon,
Magsusulat akong muli.

Kung saan hindi ko pa ramdam ang sakit,
Kung saan hindi ko pa ramdam ang pait,
Kung saan masaya ang umpisa at masarap pa ang huli.

Kung saan buo pa ang sarili at wala pang pilas ang pagkatao
Kung saan ang lahat ay umiikot pa sa ating dalawa.

Isusulat kita,
Paulit ulit kong isusulat ang ilang berso ng ating kwento
Dalhin man ako sa malayong pinagmulan nito,
O dalhin man ako sa masakit na katotohanan nito.

Isusulat ko pa rin ng paulit ulit ang mga kwento natin,
At patuloy kong babaguhin hanggang ang lahat ay maging tama.

Sa paraang gusto ko,
Sa paraang maisasalba ko ang salitang "tayo".

Kahit parusahan man ako ng mundo,
Ikaw at ikaw pa rin ang mamahalin ko.

Hindi man alam ng mga tao,
Hindi man ako pagbigyan ng puso nyang mahalin ka.

Ilayo ka man nya,
Lumayo man kayo,

Uulitin ko ang mga kwento ko,
Hanggang mag tama muli ang mundo mo at mundo ko.

Mamahalin kita ng paulit ulit.
Hanggang ang salitang pagod na ako ay maging hindi na totoo
Hanggang ang luha ko ay matuyo at di na muling tumulo.

Mamahalin kita ng paulit ulit,
Hanggang huling hininga ko, uulitin ko ang pagkakataong ito.

Litrato mo na ba ang susunod kong makikita?
Hawak ang kamay nya,
may ligaya sa ngiti mo habang inaalalayan sya papalabas ng dambana?

Larawan niyo na ba ang susunod kong makikita sa newsfeed ng aking social media?

Ang umani ng maraming likes at puso galing sa iba?

Larawan niyo na ang susunod kong makikita,
magkalapat ang mga labi at marahang pinikit ang mga mata.

Larawan nyo na ba? Ang susunod kong makikita sa primary nyo tuwing lilitaw ang mga pangalan nyo.

Larawan nyo na ba?

Ang magpapaalala sakin ang sarap magmahal,
kapag sya ang kasama kasi pinaglaban mo sya,
na parang sya lang ang mimahal mo ng ganyan.

Bibilang din ba ako ng isa,
dalawa,
tatlo.
Hangang makarating ako saan?
Ilan? 

Sabihin mo, hanggang ilan?
Hanggang kelan?
Hindi ako magaling sa numero tulad nya dahil yun ang propesyon nya, pero alam ko..

Hindi natatapos ang numero at kung matatapos man,
hindi ako sigurado kung kelan.

Balik tayo sa simula.
Sa lugar kung saan tayo unang nagkita.
Kung kelan natuto tayong pahalagahaan ang isat-isa.

Balik tayo sa simula. 
Kung kelan natuto tayong pahalagahan ang bawat minuto nang ating isang oras.

Ang isang lakad na nauwi sa maraming pang paroon at parito.
Mga paglubog at pagsikat ng araw na tayo lang ang magkasama.

Balikan natin ang mga araw na tayo lang ang nakakaintindi sa sakit, pagod, saya at pinagsamahang mga problema.

Balikan natin ang simula,
Mga tawanang mistulang walang katapusan
Kwentuhang walang patid at tila walang katahimikang babasag sating ingay.

Balikan natin ang saan, kelan at paano tayo nagmahalan.

Kasi mahal, 

baka sa ganitong paraan.
Maisalba natin ang napipinto nating hiwalayan.

Hindi mo alam kung gaano ko nakipag laban sa mga kaaway.
Hindi mo alam kung gaano ko nakiramdam sa mga patay.
Hindi mo alam kung gaano ako nakinig sa pipi at bingi.
Hindi mo alam kung gaano ko isintabi ang sarili
sa gitna ng mga kuro kuro,
pag aalala
at pagkalungkot ko bawat gabi.

Hindi mo alam kung gaano kalamig ang init ng tag araw sa tuwing gigising akong wala ka man lang sa aking tabi.

Para kang buhay sa bingit ng katamayan.
Para himig sa kawalan.
Kawalan ng paramdam at kawalan ng malay.

Kasing lamig mo na ang kapeng tinimpla sa mainit na tubig
Kasing lamig mo na ang kanin bahaw sa tabi.

Anong nangyari?
Bakit tila isang bagyo ang nagpawala ng tayo at tanging bakas na iniwan satin ay ito.

Bakanteng lote puwang sa puso
na ni isang ugat ng pag mamahal ay parang ayaw nang tumubo.

Heto nanaman ako, 
binabagtas ang daan papunta sayo.

Nagbabakasakaling makakahanap ng katahimikan mula sa paborito kong pwesto.

Paulit ulit akong pumupunta dito.

Paulit ulit kong sinasambit ang mga salita ko at paulit ulit **** naririnig sakin ang pag susumamo.
Paulit mo ring inaangat ang mukha kong nakalugmok sa aking mga palad
At paulit ulit mo ring pinupunasan ang aking mga pisngi na walang pawis na dumadaloy ngunit mga luha.

Paulit ulit mo rin pinaparamdam sakin ang iyong mga bisig na walang ibang alam gawin kung hindi ang kumalinga.
Ang iyong mga mata na walang ibang alam gawin kung hindi ang maghanap ng nawawala at hindi ng mga wala.

Ang iyong mga tenga na walang sawang makinig sa mga bagay na alam mo na
at hindi sa mga bagay na gusto mo lamang marinig tulad ng iba.

Ilang beses na akong nagdasal,
nagmakaawa,
nakipagpalitan ng mga hiling
pero hindi ka nagsasawang makinig.

Nag aantay ng mga susunod kong hakban kahit alam **** hindi ko pa kaya.

at walang sawang magbigay ng mga gabay na kung madalas ay hindi napapansin dahil may ibang pakay.

Sa pagdami ng iyong bisita alam ko magiging abala ka sakanila
ngunit alam ko na ang aking dasal ay meron pa rin namang puwang sa iyong tenga.

Sa araw na ito hindi ka mapapagod magpunas ng mga luha ko.
Maglapat ng ulo ko sayong balikat.
Makinig sa walang sawa kong mga hinaing.

Dahil sa mga oras na to,

Walang ibang laman ang aking puso kung hindi tula at papuri para sayo.