Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Miss Emma Writes Oct 2019
Matagal ka nang wala,
Pero ang mga alaala,
Nandito pa.
Hindi nawala.

Hindi naman nawala.

Di ko rin nanaisin na sumama ito sa'yong pagkawala,
Dahil ayokong pati ito mawala.

Ayokong pati ang alaala mo, mawala.

- E.P
Miss Emma Writes Oct 2019
Binalot na naman ng dilim ang aking paningin,
Di ko na naman alam ang gagawin.
Mga nanlilisik na mata ang nakatingin sakin.
Na para bang isa akong salarin.

Pinilit kong ikurap ang aking mga mata,
Ngunit sila parin ang nakikita.
Ayaw nilang umalis.
Tila ba ako ang hinihintay nilang umalis.

Sinubukan kong matulog nang mahimbing,

Sa wakas.

Wala na sila.
Wala na rin akong naririnig mula sa kanila.
Pero bakit parang may kakaiba?
Di ako makahinga sa sobrang kaba.

Ilang sandali pa ay may babae akong nakita,
Ngunit di ko maaninag ang itsura nya.
Dahan-dahan nyang inilapat ang kamay nya,
Inaanyayahan nya kong sumama sa kanya.

Nagdalawang isip ako.
Kung gigising pa ba ko o sasama na lang ako?
Taliwas ang sagot ng puso at isipan ko.
Subalit nagdesisyon parin ako.

At
Unti-unti
Akong
Binalot
Ng
Dilim.

  - E.P
Miss Emma Writes Sep 2020
𝘌𝘷𝘦𝘯 𝘪𝘧 𝘸𝘦 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘦𝘯𝘥 𝘶𝘱 𝘵𝘰𝘨𝘦𝘵𝘩𝘦𝘳,
𝘐'𝘮 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘩𝘦𝘳𝘦.
𝘚𝘰𝘮𝘦𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦.

𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘩𝘰𝘰𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘵𝘢𝘳 𝘺𝘰𝘶'𝘷𝘦 𝘮𝘪𝘴𝘴𝘦𝘥 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘭𝘰𝘰𝘬 𝘥𝘰𝘸𝘯 𝘧𝘰𝘳 𝘢 𝘸𝘩𝘪𝘭𝘦.
𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘦𝘳𝘴𝘰𝘯 𝘺𝘰𝘶 𝘣𝘶𝘮𝘱𝘦𝘥 𝘪𝘯𝘵𝘰 𝘩𝘢𝘭𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴,
𝘣𝘶𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘤𝘩𝘢𝘯𝘤𝘦 𝘵𝘰 𝘴𝘦𝘦 𝘮𝘦 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘺𝘰𝘶'𝘳𝘦 𝘨𝘭𝘪𝘮𝘱𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘸𝘢𝘺.
𝘐 𝘢𝘮 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘧𝘰𝘳𝘮𝘦𝘳 𝘧𝘢𝘷𝘰𝘳𝘪𝘵𝘦 𝘴𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘥 𝘨𝘪𝘷𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘵𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘵𝘰 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘢 𝘯𝘦𝘸 𝘧𝘢𝘷𝘰𝘳𝘪𝘵𝘦 𝘰𝘯𝘦.
𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘦 𝘨𝘶𝘪𝘵𝘢𝘳 𝘺𝘰𝘶 𝘰𝘧𝘵𝘦𝘯 𝘩𝘶𝘨 𝘸𝘩𝘦𝘯𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘺𝘰𝘶 𝘴𝘪𝘯𝘨.
𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘩𝘢𝘯𝘥𝘸𝘳𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘳𝘪𝘦𝘥 𝘵𝘰 𝘬𝘦𝘦𝘱 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘴𝘴𝘦𝘳𝘵𝘦𝘥 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘵 𝘩𝘢𝘴 𝘴𝘦𝘯𝘵𝘪𝘮𝘦𝘯𝘵𝘢𝘭 𝘷𝘢𝘭𝘶𝘦.
𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘦 𝘢𝘭𝘤𝘰𝘩𝘰𝘭𝘪𝘤 𝘣𝘦𝘷𝘦𝘳𝘢𝘨𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘥𝘳𝘢𝘯𝘬 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘳𝘦 𝘤𝘦𝘭𝘦𝘣𝘳𝘢𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨.
𝘐 𝘢𝘮 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘱𝘦𝘤𝘪𝘢𝘭 𝘱𝘭𝘢𝘤𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘳𝘶𝘯 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘦𝘷𝘦𝘳𝘺𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨'𝘴 𝘧𝘢𝘭𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘱𝘢𝘳𝘵, 𝘺𝘦𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘣𝘢𝘯𝘥𝘰𝘯𝘦𝘥 𝘮𝘦.

𝘐𝘧 𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘺𝘰𝘶'𝘳𝘦 𝘨𝘰𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘰 𝘢𝘴𝘬 𝘮𝘦 𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘢𝘮 𝘐,
𝘗𝘭𝘦𝘢𝘴𝘦, 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘳𝘦𝘮𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳,
𝘐 𝘢𝘮 𝘦𝘷𝘦𝘳𝘺𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦.
Miss Emma Writes Jul 2019
Pusong sugata'y naging sunud-sunuran,
Inakalang ito ang gusto ng kapalaran,
Ang pag-ibig kong lubos,
Unti-unting naubos at natapos.

Nagbago ang ihip ng hangin,
Itinaboy ka papalayo sa akin,
Ngunit masisisi ko ba ang hangin?
Kung ayun din naman pala ang iyong hangarin.

Hangganan ay nakalimutan,
Sapagkat wala nang patutunguhan,
Marahil ang alaala'y babalik,
Ngunit hindi na muling mananabik.


Kaya aking sinta,
Malaya ka na.



7/19/20
Miss Emma Writes Jul 2019
Kay tagal kong hinintay itong araw na 'to,
Marahil matagal tayong di nagkatagpo,
Siguro ito na yung tamang pahahon para sabihin ito,
Gulong-gulo ako hindi ko na alam ang gagawin ko.

Maingay na lansangan,
Mga taong nagsisigawan,
Sobrang gulo ng kapaligiran,
Pero ako patuloy na blangko ang isipan.

Mahal, hintayin mo ko,
sandali na lang to,
huwag ka munang umalis,
sana man lang kahit ngayon ako'y iyong matiis.

Mga tatlong kanto pa ang layo ko sayo,
Maaari mo ba kong mahintay pa, mahal ko?
Paumanhin kung napatagal ang pagdating ko,
Hindi ka na tuloy nahintay ng mga kaibigan mo.

Pero eto na ilang hakbang na lang malapit na ako,
Isa... dalawa...
dalawa...
Pero teka...
Bakit parang hindi ka masaya?
Bakit parang nadismaya ka pa?

Sa puntong yun hindi ko talaga alam.

gutom.
pagod.
uhaw.

Kaya't sabi ko sa sarili ko gusto ko nang bumitaw,
Pero mahal... ayoko pang umayaw,
Baligtarin man ang mundo ang hahanapin ko'y ikaw parin at ikaw.

At habang papalapit na ako,
Mas naaninag ko na ang mukha mo,
Tama nga ako,
Hindi ka nga masaya sa pagdating ko.

Pero nung niyakap mo ko at humingi ka ng tawad...

Hindi ko alam kung anong unang babagsak,
Ako ba o yung mga luha sa mata ko na nag-uunahang pumatak.

Sa bawat sandaling iyon di ko talaga alam ang sasabihin ko,
Hindi ko na alam ang gagawin ko,
Kaya ayun... hinayaan ko na lang tumulo ang mga luha ko,
Hinayaan kong ang mga mata ko ang magsalita para sa nararamdaman ko.

Pero sabi ko sa sarili ko, " Gusto ko pa... Kaya ko pa naman."

Kaya nung niyayakap mo ko,
Alam mo kung ano naramdaman ko?
Alam mo kung ano tumatakbo sa isipan ko?
Hindi ko kakayanin kung ibang tao na ang yayakapin mo ng ganito.

At sa pagkakayakap mo,
Mas naramdaman ko na mas gusto ko pang kumapit sayo,
Naramdaman ko na hindi ko kayang mawala ang taong to,
Kaya napatigil at napaisip ako,
Bakit nga ba ako kumapit sayo?

Kasi... Mahal kita.

Mahal Kita.

sa kung paano mo ikwento ang mga bagay na gusto mo,
sa kung paano mo tingnan ang mga mata ko,
sa kung paano mo napapasaya ang araw ko,
sa kung paano mo hawakan ang mga kamay ko sa harap ng maraming tao.

Mahal kita.

At sa tuwing kausap kita,
Ngiti sa mukha ay hindi maipinta,
Marahil ang boses mo ay parang musika,
Kaya't puso'y laging naaalala ka.

Lilipas ang mga araw at buwan,
Tayo ay magkakatampuhan,
Mga tao'y magsisilisan,
Pero ako, dito lang ako di kita iiwan

At sa mga oras na ito alam kong hindi pa huli,
Mahal, may itatanong ako at sana ay pag isipan **** mabuti,
Pag isipan **** mabuti dahil alam kong hindi ito madali,
Mahal, pwede bang ikaw na ang aking una't huli?



12/27/18
ps. It was made for my one great love, but we broke up.

— The End —