We splashed colors on the blank walls
And made funny faces at each other.
With my little steps and
Yours which were bigger,
We ran around the little house
And made me a hero at 5 years old.
I miss that little house,
When we were still close
And only four walls surrounded us.
Now there are more halls and walls,
A maze too tiring to figure out
And you and I were lost at both ends,
No longer chasing each other,
But too busy in our own lives.

I miss you, mama.
But, I hope your new four walls
With your new little prince
Would have a better ending
Than you and I.

Duguan ang puso kong sugatan.
Ang puso kong napag-iwanan.
Ang puso kong pinangakuan, pero hindi pinanindigan.

Hindi ko maintindihan.
Akala ko ba walang iwanan?

Pero sinarhan mo ako ng pinto,
Sumama sa iba, tinalukuran mo ako.
Hindi na ba ako mahalaga
Kaya pinili mo sila?

Sila na nasa ibayong dagat,
Na kahit malayo ay sa kanila ka tapat.
Na kahit animo'y nahihirapan ka...
Sa kanila ka pa rin pumupunta.

Inay! Itay!
Paano naman ako?
Ako na naiwan dito.
Mag-isa dahil wala ka.

Mag-isang tinatahak ang aking buhay,
Walang gabay. Walang kaagapay.
Inay! Itay!
Bakit natin kailangang maghiwalay?

Bakit ba natin kailangang maghiwalay?
Pera? Trabaho?
Ang guminhawa ang buhay ko
Kahit... wala kayo?

Inay! Itay!
Ganito na ba kahirap ang Pilipinas?
Na ang mga magulang ko ay luluwas
Magpapaka-alipin sa mga taong labas?

Hahanap ng dolyar sa amo
Dahil hindi sapat ang piso.
Mag aalaga ng anak ng iba
Habang naiiwan sa Pilipinas ang kanila.

Inay! Itay!
Umuwi na kayo.
Nangungulila na ako.

As charming as those little groves are
That appear on your cheeks
when your lips curve
Both sides or just one,
As alluring as your brilliant eyes are,
That radiates with amusement,
I could never admit,
Will never admit
My interest in you
Nor this strange reaction
That may be more
Than a simple attraction.

Hindi masakit
Kahit sumusikip ang dibdib
At mahirap nang huminga.
Hindi malungkot
Kahit ang luha ay 'di mapigilan
At naglalaho ang kulay ng mundo.
Masaya ako
Kahit hindi na makangiti
Na abot sa aking mga mata.
Kunwari.

Gumising ka, Liwayway
Pag-asa ay nais masilay.
Pighati ng karimlan ay nakalulumbay,
Ako'y ilawan ng iyong sinag, bigyang buhay
Nang ang gaya kong kapos palad ay 'di mamatay.

Kahit naiinis
At may nais kang sabihin
Na baka pagsisihan mo.
Kahit galit
At nais **** bumulyaw.
Kahit malungkot
At  mo nalang umiyak.
Kahit sawa ka na
Ngingiti.

My haven, infiltrated by work.
My sleep and my rest,
I am unable to be productive.
My home, the center of my peace,
Becomes a battlefield.

Sinakluban man ng langit at lupa
Tinapangan ko pa ring tumindig.
Aakuin ko ang aking ipinangakong
'Yaring buhay ko ay 'di pasusupil sa dilim

-RL

I remember that bubbly boy,
Who boasted his superman toy.
He said he'll one day be a hero,
Save the world once he grows.

He told me the same story
Over and over, everyday.
Until he longer could not
And his toy remained untouched.