Kamusta kana?
Ilang taon na ang nagdaan nuong ika'y aking nakilala.
Mahigit kumulang na rin ang luhang lumabas sa aking mga mata
Nuong ako'y iniwan **** nag-iisa.

Nuon pag ika'y naaalala nagwawala dahil sa nadarama.
Ngayon ako'y napapangiti na lamang sa twina.
Akala ko dati ay di ko makakaya,
ngunit heto unting unting sumasaya kahit wala ka.

Mahirap sa umipsa,
Pero nakaya
Mahirap sa umpisa, oo
Parang nilibing at hinampas ng troso.
Ako'y litong lito
hindi alam kung bakit ganito
Kung bat nilisan mo...

"Sana pala pinigilan kita
para ngayon para ika'y kasama parin
at nasa tabi ko padin."
Yan ang aking hiling sa unang linggong
ika'y hindi kapiling.
Ako'y humihiling sa bituin na sana ika'y bumalik sa akin
Ngunit tila ba'y hangin ang sumagot at hindi ako pinansin.

Mahal wag mag-alala
kasi kaya ko na ang mag-isa at wala ka.
Mas malakas na ako
kaysa sa dating nakilala mo.
Hindi na ako umiiyak pagnag-iisa
Mas kaya ko na.

Alam mo minsan ang ang tanong sa sarili ko
"paano kaya ikaw parin ay nandito?"
"Magiging kompleto kaya ang araw ko?"
Pero ang sagot ng isip at puso
"Mas mabuting ika'y nilisan kaysa minahal sa kasinungalingan.
Naging malakas ka nang ikaw ay iniwan.
Naging makata ka paminsan minsan."
Kaya alam ko sa sarili na mas maayos na na ako'y iyong binabayaan
Pero mas masaya at buo parin ang aking puso kong hindi mo iniwan sa kadiliman.

Sana, iyong malaman na ika'y aking minahal ng lubusan,
"Huwag **** pabayaan ang iyong kalusugan"
Aking huling habilin bago ka lumisan.

Tinanong ko parin ang aking sarili minsan,
"Ako ba'y may pagkukulang? O sadyang ako lang ang nagmahal sa aming pag-iibigan?"
Maraming tanong ang tumatakbo sa aking isipan pag alaala ay naalala paminsan-minsan.
Ngunit lahat ng yon ay di mo masasagot at aking  na lamang dinagdag sa tulaan.

Lahat na ata'y aking nakwento sa tulang ito.
Ito, itong tula na ito ang tanging paraan upang malaman mo
Ang pagdurusang pinagdaanan ko
nang mawala ka sa piling ko.
Ang mga pangakong binitawan mo
para bang naglaho
Pero kahit masakit ang ginawa mo
Hindi kita masisisi sa pagkukulang nagawa ko
Hindi ko masisi ang tadhana kung hindi tayo para sa dulo.

Kahit na ganito, ikaw ang nagparamdaman ng pagmamahal
Kaya hindi ko kita malimut-limutan kahit tila ba'y ako ay sinasakal.
Sadyang ikaw lamang ay minahal
kahit na isang malaking sampal
na ako'y iyong iniwang luhaan at puso'y nagdurugo sa daan
na kahit pa'y ikaw ay may iba ng mahal
kahit pa na naubusan na ang luha at letra sa aking isipan.

At heto ako ipinagdiriwang ang ating kaarawan kung saan nagsimula ang ating pagmamahalan.
Sana'y iyong malaman,
na ako'y hindi nakakalimot sa ating tagpuan at mga kasiyahan.
Sana rin iyong malaman,
ang pangalan ng ating anghel ay Adrian.

Hindi mo man aminin
Mas mahalaga sya kesa sa akin.
Sa akin na nagpapahalaga ng nakaraan natin.
Ayos lang, hindi naman kita mapipilit na maging akin.

Bato, sya ang mas timbang sa puso mo.
Bato, na nagpapa- adik sayo,
isang ngiti nga lang iba na ang pintig ng puso mo.
Ako? Buhangin ang halaga sayo.
Buhangin lang din ako na naging pira-piraso dahil sa pagmamahal na alay ko.

Hindi man ito masusuklian,
Isang ngiti mo lang napapawi ang karamdaman.
Masakit man sa kalooban,
Ngunit kailangan kong tanggapin na ako'y hanggang titig na lang.
                                       -HAN

HANGIN

Ika'y aking iibigin
Hanggang ako'y iyong lisanin.
Yan ang pangko sa pag-iibigan natin.
Ngayon dumating na ang oras na akoy iyong lilisanin.
Mahal, isa lamang ang aking bilin
Mahalin ka sana nya, higit ng pagmamahal ko.

Mahal, alam mo walang paraan
upang ikay limutin.
Walang manggagamot ang kayang gumamot sa pusong nagdudurugo sa yamot.

Mahal, mamahalin kita hanggang ako'y iyong lisanin
Yan ang pangako natin.
Pero ngayong ikay lumisan na
akala ko mawawala na..
Pero nandito pa.
Pagibig na alay sayo.

Mahal hindi ko na kaya.
Ang sakit sakit na.
Hindi na ako makahinga
dahil puro letra ng ngalan mo ang aking nahihinga.
Mahal ang sakit sakit na..
Namakita kang may kasama ibang.
Mahal, naalala mo pa ba,
Yung sinabi kong ako'y may asthma?
Mahal hindi ko na kaya..
Para kang hangin na punong puno ng polusyon
nagnasasanhi ng hirap ko sa paghinga, ngayon.
Ngayon! Mahal, masakit na ang bawat paghinga..
Kaya, bibitiwan na kita.

HANGIN

Ika'y aking iibigin
Hanggang ako'y iyong lisanin.
Yan ang pangko sa pag-iibigan natin.
Ngayon dumating na ang oras na akoy iyong lilisanin.
Mahal, isa lamang ang aking bilin
Mahalin ka sana nya, higit ng pagmamahal ko.

Mahal, alam mo walang paraan
upang ikay limutin.
Walang manggagamot ang kayang gumamot sa pusong nagdudurugo sa yamot.

Mahal, mamahalin kita hanggang ako'y iyong lisanin
Yan ang pangako natin.
Pero ngayong ikay lumisan na
akala ko mawawala na..
Pero nandito pa.
Pagibig na alay sayo.

Mahal hindi ko na kaya.
Ang sakit sakit na.
Hindi na ako makahinga
dahil puro letra ng ngalan mo ang aking nahihinga.
Mahal ang sakit sakit na..
Namakita kang may kasama ibang.
Mahal, naalala mo pa ba,
Yung sinabi kong ako'y may asthma?
Mahal hindi ko na kaya..
Para kang hangin na punong puno ng polusyon
nagnasasanhi ng hirap ko sa paghinga, ngayon.
Ngayon! Mahal, masakit na ang bawat paghinga..
Kaya, bibitiwan na kita.

—at sa iyong hindi inaasahang pagdating,
at sa pagkislap muli ng mga mata tulad ng bitwin—
ay marahan mo akong hinagkan
ang mga mahigpit **** bisig
ang nagsasabi ng iyong pag-ibig—
na hindi mabigkas ng iyong bibig.

sapat na ang katahimikan na bumabalot sa ating dalawa—
para marinig ko ang bulong ng pusong nagmamakaawa.
sapat, at sobra sobra ang liwanag ng mga—bitwin at buwan para sa atin.

ang musika na nililikha ng iyong paghinga—
ay napapaindak ang puso kong pagod na.
sa dagat ng mapaglinlang na mga ngiti—
ay natagpuan mo ang nangungulila kong labi.
at sa bawat pag dampi nito sa'yong noo'y—
kusang namumula.
tulad nang minsanang pagtatagpo araw—
at buwan.

wala,
wala,
at walang makakapigil
nang pag-agos ko sayo,
at hindi na hahayan na ang mga paru-paro—
ay muli pang humayo.

Nakikinig pero hindi nauintindihan
ang nga salitang iyong binibitawan
na ako'y iyo nang iiwan.
At ang puso ay naguguluhan
kung saan ako nagkulang.

Nakikita ngunit nagbubulagan
na ikaw na ay lilisan.
Naglakad palayo sa aking kinatatayuan
ngunit ayokong malaman
ako'y iyong tinalikuran
at di na lumingon pa kailanman.  
-HAN

;;

ikaw ang paburitong kanta na inaabangan ko palaging tumugtog sa radyo.
ikaw ang larong pipiliin kong maging taya ulit.
ikaw ang pelikulang uumpisahan kong muli,
kahit na lumuha pa.
ikaw pait na nais kong malasan pa rin.
ikaw ang sakit na hahayaan kong madama ulit,
at ikaw rin ang pag-ibig na patuloy sa akin na ipinagkakait.

Ilang taon man ang lumipas
at bumalik man tulad ng bukas
Parang ganon parin at tila ba'y di kumukupas
Kung paano kita unang nakita't nasilayan.
Ganon parin ang aking nararamdaman at hindi nauubos tulad ng tubig sa karagatan.        -HAN

"Mahal na mahal kita" yan  ang sabi mo ng minsang yakap mo ako.
Ako'y ngingiti ng malaki higit pa sa buwang naka ukit sa gabi.
Pero bat ganito ang nararamdaman ko?
May halong takot at pangamba.
Oo mahal kita, mahal na makal kita.
Ang kinakatakot ko ay ako ay masaya,
ngunit baka ako'y iwan mo rin at hayaang lumuha mag-isa.

Natatakot ako na tuwing tinititigan kita
na bukas ay wala ka na
o baka, baka may mahal ka ng iba.
Natatakot ako.
Bakit ganito? Pagmamahal na napalitan ng pangamba.
Pagmamahal na napalitan ng luha galing sa aking mga mata.
na sa tuwing yakap kita, ako'y nangangamba.
Ayoko na...
Gusto kitang yakapin at sabihing---
"Mahal wag mo akong iwan"
Ngunit sasabihin mo
"Mahal, ano nanaman ba yan?"

Akala mo biro-biruan lang
ang pag sabi ko nyan,
pero isang matinik na takot ang nararamdaman.
Na sa tuwing aalis ka baka hindi na bumalik pa.
Na sa tuwing hindi mo pag-yakap sa akin sa gabi
ako'y nag-aalala sa lipi.
Na sa tuwing paghalik mo sa aking labi
baka... baka unti-unti mo nang nararamdaman ang pighati.

Mahal, pasensya na
kung ganito ang aking nadarama
sa pang araw araw na kasama ka.
Mahal hindi ko rin alam kung bat ganto ang nadarama.
Kaya siguro... ika'y pinapalaya ko na.
Mahal na mahal kita...
Na kaya kitang palayain at ika'y maging masaya.
Hindi dahil sa may mahal ng iba.
Kundi ako'y na tatakot na.
Hindi ko alam ngunit
sa tuwing kapiling ka, ako'y hindi makahinga.
Puro pag-aalala ang nadarama.
Daladala sa mga minutong kasama ka
sa gabing malamig,
sa mga tanghaling mainit.
sa muling pag-luhat pag-iyak.
Sa pananabik sa iyong mga halik.

Ito lang ang kaya kong gawin para sayo't sa akin.
Ang hayaan kang maging masaya kapiling ang iba.
Dahil aking nadarama may mas mahigit pa.
Sa kaya kong alay sayo at ibigay
sa pusong na nanamlay
at nadudurog na kasing liit ng palay
At ang tanging kayang sabihin sa mga bagay na aking nagawang kamalia'y
Mayala ka na aking mahal,
Tandaan mo, ika'y aking mahal na mahal higit pa sa aking buhay.

"Posible ba? Posible bang makalimutan ang iyong ngalan?
Kahit na hanggang ngayon ikaw pa rin ang naalala pag nakatitig sa buwan

Posible ba? Posible bang tumibok pa rin ang puso pag nakita ulit ang iyong larawan
kahit  ilang buwan kitang hindi nasisilayan?

Posible pa na mag karoon ng ngiti sa aking mga labi
at mga problema'y mapawi dahil nasilayan kitang muli.

Posible bang mahal mo pa rin ako?
Kahit nasaktan ko ang tulad mo?

Posible ba ang lahat ng ito?
O guni-guni ko na naman ito.

Posible bang malimutan ang iyong ngalan kung ikaw palagi ang nasa isipan.

Posible bang hindi na tumibok ang aking puso para sayo kung ikaw lang laging sinisigaw nito?

Posible bang hindi ako mapangiti pag nasisilayan ko ang iyong mga labi?

Posible bang mahal mo pa rin ako
kahit may kasama ka ng iba.

Posible bang malimutan mo na ang aking ngalan dahil sa kanya  na ang iyong natatandaan
at sya na rin ang iyong kasama upang titigan ang buwan.

Posible bang mahal mo pa rin ako kahit sya na ang sanhi ng ngiti sa iyong mga labi.

Posible ba? Posible bang mahal mo pa rin ako. Baka may konting puwang pa riyan na pinagkukublian ang aking ngalan.

Dahil yung sa akin. Ikaw ang parin ang buong nilalaman." -HAN