Bawat huling yakap mo'y katumbas ng sampal,
mga huling halik ng labi mo'y tila latigo ang lapat

Di alintana ang tawanan nila't pangungutya;

Walang higit na sasakit pa
kaysa pagtalikod mo't palayong paglakad.

Bawat hakbang mo'y nadarama ang pagbigat nitong puso,
mga yapak **** dahilan ng makailang dapa at pagkakahulog.

Di na pinapakinggan mga sigaw nila't
di mapunasan kanilang mga dura;

Walang higit na nakakahiya pa
kaysa pagtanggi mo sakin sa harap nila.

Bawat kasinungalingan mo'y
pako sa aking kamay,
mga kasakiman mo'y
pako sa aking binti naman.

Di na alintana ang hapdi at uhaw,
di na hihintayin pa aking huling hininga.

Walang higit na kamatayan
kaysa paglayo mo't paglisan.

Empecemos.
𝘜𝘮𝘱𝘪𝘴𝘢𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘵𝘪𝘯.

Cojamos las sillas, sentémonos
y empecemos a comer.
𝘒𝘶𝘮𝘶𝘩𝘢 𝘵𝘢𝘺𝘰 𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘴𝘪𝘭𝘺𝘢, 𝘶𝘮𝘶𝘱𝘰
𝘢𝘵 𝘶𝘮𝘱𝘪𝘴𝘢𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘮𝘢𝘪𝘯.

En esta mesa, eres el único discípulo.
𝘚𝘢 𝘮𝘦𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰, 𝘪𝘬𝘢𝘸 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘥𝘪𝘴𝘪𝘱𝘶𝘭𝘰.

Toma mi cuerpo...
𝘒𝘶𝘯𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢𝘯 𝘬𝘰...

Y mis huesos, vale, rómpelos...
𝘔𝘨𝘢 𝘣𝘶𝘵𝘰 𝘬𝘰'𝘺 𝘣𝘢𝘭𝘪-𝘣𝘢𝘭𝘪𝘪𝘯 𝘮𝘰...

Y te digo;
"Esto es mi cuerpo, entregado por ti,
hacer esto en memoria de mí."
"𝘐𝘵𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢𝘯, 𝘯𝘢 𝘪𝘣𝘪𝘯𝘪𝘨𝘢𝘺 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘴𝘢'𝘺𝘰,
𝘨𝘢𝘸𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘪𝘵𝘰 𝘴𝘢 𝘱𝘢𝘨-𝘢𝘭𝘢-𝘢𝘭𝘢 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯."

Y toma la copa, lleno de mis lágrimas,
esperanzas y sueños.
𝘈𝘵 𝘬𝘶𝘯𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘰𝘱𝘪𝘵𝘢, 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘨𝘭𝘢𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘭𝘶𝘩𝘢,
𝘱𝘢𝘨-𝘢𝘴𝘢 𝘢𝘵 𝘱𝘢𝘯𝘨𝘢𝘳𝘢𝘱 𝘬𝘰.

"Esta copa es el nuevo pacto en mi sangre,
que es derramada por ti."
"𝘈𝘯𝘨 𝘬𝘰𝘱𝘪𝘵𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰 𝘢𝘺 𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘨𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘱𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘥𝘶𝘨𝘰,
𝘯𝘢 𝘪𝘣𝘪𝘯𝘶𝘩𝘰𝘴 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘴𝘢'𝘺𝘰"

En verdad, créeme, me traicionarás...
𝘈𝘯𝘨 𝘵𝘰𝘵𝘰𝘰, 𝘵𝘢𝘵𝘳𝘢𝘺𝘥𝘰𝘳𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘢𝘬𝘰 𝘰 𝘣𝘢𝘬𝘢 𝘵𝘢𝘱𝘰𝘴 𝘯𝘢...

Pero está bien, lo estaba anticipando...
𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘢𝘺𝘰𝘴 𝘭𝘢𝘯𝘨, 𝘪𝘯𝘢𝘢𝘯𝘵𝘢𝘣𝘢𝘺𝘢𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘰 𝘳𝘪𝘯 𝘪𝘵𝘰...

Pero primero come conmigo, quiero
disfrutar esta ultima comida contigo.
𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘬𝘶𝘮𝘢𝘪𝘯 𝘬𝘢 𝘮𝘶𝘯𝘢 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘮𝘢 𝘬𝘰,
𝘨𝘶𝘴𝘵𝘰 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘴𝘢𝘱𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘶𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘢𝘱𝘶𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘮𝘢 𝘮𝘰.

Quédate conmigo, hasta que me lleven...
𝘔𝘢𝘯𝘢𝘵𝘪𝘭𝘪 𝘴𝘢 𝘱𝘪𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘬𝘰, 𝘣𝘢𝘨𝘰 𝘯𝘪𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘥𝘢𝘬𝘱𝘪𝘯...

Oremos toda la noche, hasta llegar al cielo.
Y antes de enfrentar el calvario...
𝘔𝘢𝘨𝘥𝘢𝘴𝘢𝘭 𝘵𝘢𝘺𝘰 𝘣𝘶𝘰𝘯𝘨 𝘨𝘢𝘣𝘪, 𝘩𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘢𝘣𝘰𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘯𝘨𝘪𝘵.
𝘈𝘵 𝘣𝘢𝘨𝘰 𝘬𝘰 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘱𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘢𝘳𝘺𝘰...

Alam ko namang ito ang magiging kamatayan ko.
Alam ko namang may hangganan din itong mayroon tayo.
Ang puso kong pasan-pasan ko,
at hila hila ko rin pati na ang sa'yo.
Ang pagkahulog ko ay akin lamang,
ang pagkakadapa ko'y sariling pagkakasala.
Ano ang sasabihin ng aking ina,
ang luha pag nakita ang duguang mukha?
Abutin mo ang aking kamay,
at tulungan mo akong tumayo sa aking paa.
At ang mukha ko'y punasan mo,
ang labi ko'y dampihan mo ng labi mo.
Ang aking ikalawang pagkakahulog,
alam kong wala nang sasaklolo.
At wag kang iiyak sa ngalan ko
ang luha mo'y para lamang sa'yo.
Ang ikatlong pagkakahulog,
ang iyong kapatawaran ay ibigay mo.
Aking kasuotan ay tanggalin mo,
aking kabayaran ay tanggapin mo.
Ang mga braso ko'y pigilan mo,
ang mga binti ko ay isunod.
Alisin mo ang paghihirap ko sinta,
ang paghinga ko'y wakasan na.
Alisin ang katawan ko't ilayo sa aking puso,
ang isip ko'y isunod mo pagkatapos.
At ipahinga mo ang bangkay ko sa tabi mo,
hanggang kamatayan sa'yo lang gagapos.
At hintayin mo aking muling pagbabalik, sapagkat ang aking ikalawang pagdating  ay ang paraisong di mo pa nararating.

Matalino naman ako,
alam rin iyan ng mga tao sa paligid ko.
Maingat naman ako,
kung hindi ay hindi ako tatagal sa mundo.
Ngunit bakit sa sarili ko'y ginagawa ito?
Bakit ako naglalakad patungo sa'yo?
Alam kong masasaktan muli ako,
baka nga ito pa ang maging kamatayan ko.
Ngunit bakit patuloy pa ring lumalapit sa'yo?
Naglalakad ng masaya at magiliw
patungo sa aking kalbaryo,
para lang maipalasap sa'yo ang paraiso.
Habang pasan ang krus na tonelada ang kilo,
para lang madala ang walang hanggang kaligtasan sa'yo.

Hindi pala matic gaya
ng kotse o anumang makinilya
ang pag-ibig.
Para pala itong pagsasaka.
Sinungaling ang nagsabi ng, “Kung ano
ang itinanim ay siang aanihin.”
Magbubungkal, maghahasik,
magdidilig ng dugo’t pawis
pero ang bunga ay depende.
Hindi pala matic, parang
si Siri o Alexa ba balang-
araw mababasa ang isip ****
nagdududa. Sa akala kong
matic, hindi pala.

Gayuma
ang titig ng iyong mata
ang mga kulay nitong kakaiba,
pati ang labi **** nakakahalina

Nakakahalina
ang pangarapin ka
alalahanin ang iyong amoy sa tuwina,
ating mga alaalang tila ba milagro at mahika

Mahika
ang muli kang makasama
at marinig muli ang iyong mga tawa,
mawala kung saan mang sulok kasama ka

Ang makasama ka
ang pinakamabisang gayuma,
ang pinakanakakahalinang mahika,
at ang aking pinapangarap na sumpa.

At oo naman,
oo nga naman;
dapat ay dahan-dahan...
kung hindi ay mabibigla.

Dapat ay hindi binibigla,
kung hindi ay madarama ang puwersa.

Dapat ay hindi pinupuwersa,
kung hindi ay hindi makakababa.

Dapat ay dahan-dahan...
kung hindi ay masasaktan.

sa pag-baba,
sa pagtalon,
sa paglangoy,
dahan-dahan...

sa pag-ibig,
sa pagsisid,
sa paghalik,
dahan-dahan lamang...

Itim, malambing. Mga matang aking hambing
Nakatuon, nakatingin sa kanilang nakaw na sining
Isang ako, taimtim, mas tahimik pa sa gitling
Suot ang ngiting tila hiling akong ilibing

Ako't ako, nakatingin sa akin.
Takot akong tumingin sa akin.
Sangkot ako sa kaniyang adhikain
Kumakatok sa'king damdamin

Ilog ng luha, rumaragasa
ba't nga ba 'di mo na 'ko kilala?
Akong kasama mo mula simula
Ako't ako'y di ko na kilala.

F*ck the postcards and dried mangoes, baby.
The prayers in The Philippines,
The prayers from and by Filipinos,
will be the best souvenir one can ever get.


The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been keeping our islands, vintas and mangroves afloat
and why more new islands have been popping up like moles.
The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been keeping the storms, typhoons and hurricanes all but a joke.
Another one? Bring it on and on and once more.
The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been putting earthquakes and tsunamis to shame.
My grandmothers have been through worse,
what's a little bit of motion and shake?


The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been keeping this country a curse and a miracle;
why we have mountains that we have today,
why and how they're shaped that way.
Despite the chaos of politics, corruption and news of crimes...
Why we have oceans that are bright blue
and how they could make a weary traveler or a desolate native feel brand new.
Despite the familiar dangers and age-old stereotypes...


The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been holding Filipinos together,
be it with each other or to fight through another day for much longer.
The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are what has been keeping this country ever magical and mystical,
even if some days it's harder to feel that way.
The Prayers in The Philippines, by the Filipinos
are the reason why I'm here, why I exist,
why I'm alive and kicking,
full of dreams and spite and hope, writing,
the reason why I'm full of life, full of love
and will keep on living and loving.


I will live and die saying my prayers
in The Philippines,
as a Filipino,
for The Philippines
and for other Filipinos.

Ang masalimuot na pag-aalboroto.
Hindi na sana muli.
Ang nakakapuwing na mumunting bato.
Maging ang huli na sana ang pinakahuli.
Aasahan pa ba natin?
Ang nakakabulag, nakakaiyak na abo.
Hihintayin pa bang dumating?
Hindi na sana muli.
Ang natuyong lahar ang aking kapatawaran.
Ang iyong kapaligiran ang sa iyo naman.
Tuwing Nobyembre at Enero
Ipagdarasal ko ang hindi na muling pagputok, pagsabog
at pagbulusok ng Pinatubo.
Hindi na sana muli.
Maging ang huli na sana ang pinakahuli.